Tekst: Anneke de Nobel
Bron: Digitale Wijkkrant Haarlem-Oost
Deze ansichtkaart werd me gemaild door Willie Lekanides. Een mooie fotokaart van Haarlem-Oost.
Veel mensen zullen mooie herinneringen hebben aan de plekjes op de kaart.
We zien een spiksplinternieuw stuk wijk in de Slachthuisbuurt, met een heuse winkelgalerij. Daar was men zo trots op, dat er een ansichtkaart van werd gemaakt. Tegenwoordig is dat geen gewoonte meer, jammer.
Ook is er nog een stukje Amsterdamse Buurt op de kaart zien, het landelijk gedeelte langs de Zomervaart. Inmiddels zijn die schuren en de hooiberg wel uit het beeld verdwenen. Er is sprake van dat op korte termijn de flats zullen worden afgebroken voor nieuwbouw.
Links boven van de kaart de Willempijperstraat. Schitterend hoe hier het veldje er nog bij ligt. Daar heb ik in mijn jeugd heel wat keren gevoetbald. Laatst nog eens naar toe gereden. Herinneringen komen boven. Prachtig, blijft mooi om aan die tijd terug te denken. Het was mijn BUURTJE. Ray Ja, het bekende en veelbesproken buurtje… Nog even en we mogen het ‘‘gedag’‘ zeggen, helaas! Wim Sonneveld zong het destijds al in een lied. Goedemorgen Ron, mooie tijd was dat! Je weet je alles nog goed te herinneren. Mooi zoals je de dingen omschrijft, zo gedetailleerd. Jouw belevenissen liggen dan in de jaren 60, waarbij die van mijn voornamelijk in de jaren 70 en 80 zich afspeelden. Toch zie ik zeer veel raak vlakken met mijn tijd aldaar. Ik heb er werkelijk zoveel voetstappen liggen. Prachtige herinneringen, waarbij ik de dingen heel duidelijk voor de geest kan halen. Goeiemorgen, Ray. Ja Ron of al het nieuwe beter is, is maar de vraag. Ik woonde in de Dunklerstraat. De winters, en die waren voor mijn gevoel toen nog een stuk kouder, was het alleen in de woonkamer verwarmd. Geen CV, de gang, slaapkamers en de zolder daar was het echt koud. Maar of ik dat nou zo erg vond? Het was inderdaad een tijd zonder zorgen. Weer of geen weer, zomer, herfst, winter of lente ik speelde altijd buiten. In de straat en anders wel op het pleintje of op het naast gelegen veldje. Ik vraag me wel eens af waarom ik zo vaak aan die tijd terug denk? Niet omdat ik het nu niet naar mijn zin heb. Integendeel, maar het was voor mij althans, een fantastische periode. Ik zie alles ook nog zo voor me. Goh Ron, wat een treffend mooi stukje over “ons” pleintje….
Ray - 25 10 09 - 14:50
‘‘De moderne tijd, net wat u zegt, maar het maakt me wat ‘‘melanchoniek’‘. De flats zullen weldra verdwijnen. ‘‘Oud wordt afgewisseld door nieuw’‘. Ze hebben hun geld wel opgebracht…
Neemt niet weg, dat ik (meen in 2011) best mijn oude slaapkamer met weemoed gesloopt zal zien worden. Mijn slaapkamertje, dat uitkeek op het pleintje… tja…het is ‘‘mooi geweest’‘. Tijd voor wat nieuws? Mmm… ja! Kan niet anders!
Ook ik fiets er geregeld langs. Het pleintje is een ‘‘armoedig plaatsje’‘ geworden. Klimrekken zijn alleen op het grasveltje te zien. De zandbak is weg. De ‘‘spannende bosjes’‘ zijn weg. Het is vervallen, goh wat jammer!
Dan gaan mijn gedachten altijd weer terug… En gaat mijn blik, horizontaal en verticaal, langs de achtergevel van de Richard Holkade-flat… Ik herinner me weer precies, wie WAAR woonde.
‘‘Even kijken… O ja… daar woonde de familie Post, 4 hoog, daar woonde de fam. de Keijzer, 1 hoog, daar de familie Reijerkerk, 4 hoog.
Mijn vinger wijst haast vanzelf, want ik weet het nog zo goed… Ik zie ze in gedachten nog op balkon staan, naar ons spel kijken. En, daar… op drie hoog.. Ja, daar woonde ‘‘wij’‘.
Mijn slaapkamer dat uitkeek op het pleintje. Hoelang heb ik daar niet op uitgekeken? Van 1961 tot 1989… Hoe vaak heb ik de gekleurde herfstbladeren niet zien dwarrelen over het pleintje? Net weer als nu, nu het herfst is.
Of die vrachtauto met nieuw en vers zand aankomen. Kinderen blij…. katten blij…. (beter als die ‘‘bak’‘ thuis… hoefden ze niet met hun kont op het grit te zitten, toch?)
Winter. Vele schoorstenen begonnen weer te roken… Vuurwerk op het pleintje… Gelukkig was mijn vader verstandig en mocht ik daar niet aan meedoen… Ik baalde weleens ervan, maar toch… Indirect heb ik aan hem te danken dat ik met 10 vingers dit stukje mag tikken… Bedankt, pa! (Hihihi…) Toch goed bekeken!
Zomer…. van oude gordijnen ‘‘tentjes bouwen’‘ op het grasveldje, zo tegen de heg aan. Onweer….regen…. wij bleven zitten.
Bibberend van kou en spanning… maar we BLEVEN zitten… Je greep weleens mis en had je ‘‘een dode mus’‘ in je hand, half vergaan… Bah!!
Tent begon te lekken… gauw extra knijpers om ook de laatste kieren te sluiten….Ma tevergeefs roepen of je ‘‘boven wilde komen’‘... Te gevaarlijk met onweer…
Tja… dat zijn wat gedachten, anno 2009. Een tijdsbeeld in vogelvlucht… De heerlijke jaren zestig… Eindeloos spelen… eindeloos onschuldig… van niks weten… Alleen met je spel bezig zijn… Zorgen kwamen later wel…
Eten, slapen, naar school gaan, leren en weer spelen… ‘‘Mijn jeugd rondom het pleintje…’‘ Straks is het er niet meer, maar mijn herinneringen? Ja, die blijven. Die wil ik vasthouden. Het was er, het is geweest… Nu ben ik 52. Kleuren vervagen, maar zie het nog!
Lijkt alweer zolang geleden… Hoeveel tikken zou dat zijn op de biologische klok? 10 seconden… 1 minuut? Uurtje? Weet het niet?
Ja, dan lijkt het wel gisteren….Net als vanmorgen, zou ik DIE klok ook eens een uurtje terug willen draaien… Gewoon… nog 1 keertje!
Hoever moet je die biologische klok eigenlijk terugdraaien? Dat wordt ‘‘rekenen’‘...??? Nee, ik blijf maar ‘‘bij de tijd… Het is goed zo!
Ron - 25 10 09 - 16:11
Ray
Ray - 26 10 09 - 10:41
Dank voor je compliment! Ja, ik houd er wel van e.e.a. beetje te ‘‘verdichten’‘. Beetje aardig leesbaar ‘‘literair te verpakken’‘. Ach ja… we hebben toch allemaal hetzelfde ervaren.
‘‘Ons buurtje’‘... Wat was het er gezellig. Altijd tijd voor een praatje op de trap, want je kwam elkaar altijd wel tegen bij het ophalen van de post. (Je bleef gezond in beweging, want je moest op je sloffen altijd alle trappen af.)
De post werd gedumpt in die ‘‘akelig’‘ veel te kleine brievenbussen, naast de ingang met die ‘‘vierkante witte ‘‘typische luik-deurtjes – met – kijkvenster. (Kon je zien of je post had!)
Of in de kelders, bij het pakken van fiets of brommer, ofwel ‘‘achter’‘ bij de slager, de Groenteman, de kapper… Er was nog tijd over!
Niemand had haast! Tegenwoordig heeft iedereen het maar: druk, druk, druk… En hollen we vaak onszelf zowat ‘‘voorbij’‘. Was toen nog niet!
Och, er zullen ongetwijfeld nieuwe en veel beter geisoleerde woningen voor terugkomen. Daar zullen weer andere mensen in gaan wonen die, wellicht, over 20 of 30 jaar net zo enthousiast zullen verhalen over hun nieuwe buurt, als wij verhalen over onze buurt. ‘‘De Kringloop van het Leven’‘, zogezegd, nietwaar?
Ron - 26 10 09 - 12:18
Ray - 26 10 09 - 12:46
De weemoed druipt er gewoon van af.
Ja, we hadden een mooie jeugd daar op dat pleintje, én wij kunnen zeggen dat we het in wel drie verschillende uitvoeringen kennen, met houten zandbak, betonnen zandbak en zónder zandbak.
Aangezien ik hoger woonde dan jij had ik natuurlijk ook een mooier uitzicht.
In bijgaande URL zie je een deel van ons “buurtje” met op de achtergrond de bouw van de torenflats in Parkwijk.
Ed Post (Email) (URL) - 26 10 09 - 20:13
Ja, dat is een geweldig mooie foto! Bedankt, Ed en ook voor je reactie! De flats in Parkwijk. Ja, mooi! De fundamenten nog gebouwd met een stoom-heimachine. (Of meerdere?) Ik zie die installatie nog staan! Wat ‘n apparaat was dat! Ron, in mijn herinnering (mijn vader had met zijn broers een bedrijf dat ook heiwerken deed) werd het heiblok tussen de twee palen opgehesen door een hendel over te halen waardoor een kabel op een lier werd gewonden. Hallo, Bram, Ron, hier een afbeelding van zo’n stoom heimachine…
Sisss… bonk…sissss… bonk… Telkens moest een werkman een handle overhalen. Dan ging het zware heiblok op stoomdruk een eind omhoog.
Handle de andere kant op en het blok viel, door het opheffen van de stoomdruk weer op de paal. Simpel en doeltreffend. Het werkte perfect! Later kreeg je de ‘‘Demag’‘ Diesel-heitechniek en nog later het hydraulische ‘‘Puls-heien’‘..
Maar toen, zo eind jaren vijftig / begin jaren zestig ging dat nog met die grote stoom-karren, jaaa… heb het allemaal gezien, als kind, met mijn vader. (Was ook nieuwsgierig.)Leuk, Ed… Die foto’s geven mij weer die herinnering!
Ja, jullie boften maar dat jullie op 4 hoog woonden. Inderdaad! Jullie konden net over de Winkelgallerij uitkijken en zo ontstond die foto. Ik heb er ook nog velen op dia’s staan. Word tijd dat ik die eens digitaal ga scannen.
Leuk, he, dat ‘‘woud van antennes’‘ op de daken. Vroeger waren het nog die vele antennes. Tegenwoordig zijn het de vele schotels die het ‘‘gevel-beeld’‘ in meer of mindere mate bepalen.
(Ja, tenzij mensen ‘‘ondergronds’‘ gaan met UPC, of voor een heel handig ‘‘potloodje in de vensterbank’‘ kiezen… Dat was toen nog niet!)
Ja! Naarmate we ouder worden ga je steeds meer waarde hechten aan die heerlijke, geborgen tijd van weleer. Ik tenminste wel! Ik merk het bij het gestage ‘‘klimmen der jaren’‘. Gek, he?
Eindeloos speelden we daar. Douchen, nog even naar Swiebertje kijken of de ‘‘Duivelsgrot’‘ of ‘‘Okkie Trooij’‘’. Lekker spannend. Je ‘‘zat’‘ er helemaal in en merkte niets meer om je heen.
Typische kinderprogramma’s in die tijd. Of ‘‘Gompie’‘... dat walrusje…. Riep altijd: GOMMMPIEEEE, HOELLLLL.... hahaha.. Ja, leuk!
In begin keken we bij de buren, later met gebruik van een gekregen buizen-televisie konden we zelf kijken. In ‘‘zwart-wit’‘, heette dat! En dan naar bed. Bij vader op de nek, die je dan met 1 worp zo op je bed neerkwakte….
En dan de lakens zo stijf instopte, dat je je zowat een Egyptische mummie waande, hahaha… Je kon niet meer bewegen. ‘s Winters kruik mee. Alles warm, behalve het puntje van je neus!
Ijs en ijskoud… ‘s Morgens, met die kou, je bed niet uit te FIKKEN!!! ‘‘Kom er nou uit, je moet naar school…’‘ Gebiedende stem van je moeder… ‘‘Nee! Ik heb geen zin..’‘ (Want je lag zo warm, he! Niet eruit te ‘‘branden!’‘)
Resoluut werden de dekens dan weggetrokken… ‘‘kom op….dan MAAK je maar zin, schiet op.. opstaan! Hoogste tijd!’‘ Ja, het tijdsbeeld anno jaren zestig. Zo ging het toch altijd.
Vader moest ‘s avonds eindeloos zeggen: ‘‘nu ga je echt naar bed.. huppekee!’‘ En ‘s morgens moest je eruit en dan wilde je niet… leuke ‘‘tegenstelling’‘ was dat… Maar je ging!
Dan liep je over de boerenslootjes naar School, met je schooltas, waarin een lunchpakketje zat en een bekertje melk.
Altijd dat bekertje melk… Of we kregen het van school en met Konininnedag kregen we Chocolademelk! Nog lekkerder!!!
Dat was ook een FEEST!!! (Althans, als je school de Mr. Thielschool was… Daar deden ze dat!)In de winter dus vaak de Go en de sloot oversteken, rechtuit Arnulfstraat door en je liep zo de Noormannenstraat in. Scheelde tijd!
Ach, ja… Die winters op de flat… Isolatie ‘‘nul komma nul’‘. Alles stijfbevroren. Dikke ‘‘bloemen’‘ op de ramen… Ramen konden soms weken gewoon niet eens open, kun je nagaan! Geen beweging in te krijgen met die felle en zwaar vriezende Oostenwind. Enorm! Brrrr…!
Zo ging dat. Inderdaad, Ray (nog even), wat je zegt! Gedetailleerde beelden. Zie het nog immer levendig voor mij. Ray vroeg ook of het nieuwe beter is… Technisch gesproken? Jaaaaa, zeker!
Isolerend, warmtehoudend, energiebesparend, overlast-beperkend. Minder ‘‘contactgeluid’‘. Dat had je op die flats allemaal niet. Als kind hadden we er geen erg in, maar de laatste jaren dat ik er woonde werd het een grote ergenis!
Je hoorde alles! Met kinderfeestjes zat je te trillen op de bank, als er boven of opzij weer eens ‘‘de hel’‘ losbrak en vele kindervoeten door de kamer stampend heen en weer renden…
Hoorde je de glaasjes in de hanglamp ritmisch mee-rinkelen met het gespring en geren boven je. Dat was iets verschrikkelijks.
(Die enorme gehorigheid werd nog veel erger, nadat die Europrofyl-ramen werden geplaatst. Het geluid bleef meer in de woningen ‘‘hangen’)
Totdat het weer ‘‘te gek’‘ werd en je dan naar boven moest en aanbelde met het verzoek of het ‘‘een beetje minder kon’‘. Hoorde er ook bij! Dus tegenwoordig beter? Zeker, Ray, veel beter!
Alles in die flats was / is supergehorig! Daarom voldoen ze allang niet meer aan de huidige ‘‘ergonomie’‘. Ik denk, weet wel zeker, dat ook om DIE reden ze in 2011 ‘‘plat’‘ gaan…
We werden dan ook steevast opgevoed, weet Ed ook nog wel, met: ‘‘niet zo stampen, hou eens op met dat gebonk, denk aan de beneden-buren… Dus het bekende: ‘‘hou op, schei uit, niet doen en laat dat!’‘ Die ‘‘opvoedkundige formule’‘...
Dat werd er al vroeg in ‘‘ge-heid’‘... Als flatbewoner paste je je daar al, van vroeg af aan, op aan. In menige kamer lag dan ook een dik tapijt, zodat contactgeluid werd gedempt.
We wisten het allemaal, dus hielden de meesten wel rekening met elkaar. En dat zorgde voor een leuke en ongedwongen sfeer tussen de bewoners onderling. We deelden veel met elkaar, hielden rekening met elkaar. Er werd op ons gepast!
Dat kon altijd, zodat ouders gerust naar een personeelsfeestje, of zo, konden gaan. Dan ‘‘wipte’‘ de buurman of buurvrouw even ‘‘over het muurtje.. (Wat niet ongevaarlijk was!)
Er werden hele kaart’‘potjes’‘ tussen buren onderling georganiseerd. Dat weet ik ook nog altijd goed te herinneren. Lamp boven de tafel en spelen maar. Vele potjes werden zo gespeeld.
Bij toerbeurt werd er gekaart bij de fam. de Keijzer, de fam. Venema, bij ‘‘ons’‘ en dan weer bij de Keijzer, etc… Jarenlang geduurd.
Waar heb je dat nog? In menige straat is het: ‘‘ieder voor zich en God voor ons allen?’‘ Was toen nog niet! Je begroette elkaar op de trap. Je wist veel van elkaar (ook weer door die gehorigheid.) Je was betrokken met elkaar…
Zo was het leven, in die tijd, op de flats. We sliepen bij elkaar. Verjaardagsfeesten werden niet alleen voor familie gehouden. De buren waren vaak ook welkom. Dus ja…het sociale contact was heel hecht in die flats. Was leuk!
Nou, tot zover weer. Ik wil me wel beperken, qua tekst, maar ja… als ik met herinneringen begin..??? ‘‘breek me ‘‘de bek’‘ niet los… hahaha… Vele herinneringen… ‘‘Plus et en vous’‘ ‘‘er zit meer in hem!’‘ Ik heb heel wat ‘‘opgeslagen’‘. Leefde bewust, ook als kind.
Dan spuit er weer het een en ander naar boven en ‘‘vulkaniseert’‘ op deze unieke site in ‘‘verhalende tekst van weleer’‘. Ter ‘‘leering ende vermaeck’‘, hoop ik, van de lezers(essen).
En dat ‘‘opdiepen’‘ van herinneringen is precies de doelstelling van de Haarlem Oost site… Dus het werd weer ‘ns tijd… (Wat een ansichtkaartje al weer niet kan opwerpen, he!)
Ron - 26 10 09 - 23:51
Als het blok hoog genoeg boven de paal was opgetrokken, werd door het de handel omgezet waardoor de trommel waarop de kabel was gewonden, vrij terug kon draaien. Daardoor werd de kabel gevierd en viel het blok naar beneden. Als er een nieuwe paal opgezet moest worden, werd het blok opgehesen en vastgezet met een soort voetrem.
Later werd ook veel gebruik gemaakt van een dragline als hijstoestel.
Bram Verheul - 27 10 09 - 20:52
Bedankt voor je interessante info over de toen gebruikte hei-techniek. Wellicht heeft iemand, jij of andere mensen die dit lezen, nog een foto(‘s) van die stoom-heimachines die voor die flats in Parkwijk toen werden gebruikt. Wie???
Zou ik wel leuk vinden. Ja! Herinner mij dat ik zeer gefacineerd werd door hei-technieken. In de Hannie Schaftstraat bleef ik als 6 a 7 jarig schooljochie vaak kijken naar die ‘‘stampende’‘ Demag – Dieselblokken die toen het fundament van de ‘‘laagbouw’‘-huizen, aldaar, moesten aanleggen. Ik liep er immers langs naar en van school, zodoende… Het facineerde me hogelijk!
Soms kwam je thuis met oliespetters op je jas, wat natuurlijk (terecht) gemopper opleverde van ‘‘thuis’‘, hetgeen uiteraard ook maar enigszins gerechtvaardigd was!(Systeem ‘‘spetterde’‘.)
(Denk dat ook om die reden, later, het schonere pulsheien in gebruik kwam en als hydraulisch alternatief, het z.g. ‘‘Juntran’‘ heisysteem, voor de lichtere en wat specifieke heiklussen.)
Ook kun je met Pulsheien ‘‘de slagkracht van het systeem veel nauwkeuriger bepalen. Met die Dieselblokken was het simpel ‘‘aanrukken’‘, met die grote ‘‘pikhaak’‘ die altijd eerst aan de ‘‘zuiger’‘ vastgekoppeld moest worden aan het begin, nadat de paal met grote precisie onder het blok was gemanouvreerd. (Was een vakwerk!)
Die haak moest vervolgens die zware masieve zuiger (cylinder) omhoog trekken tot het punt, dat ‘‘het geheel’‘ door een ‘‘vergrendeling’‘) heengetrokken werd en ‘‘vrijschoot’‘, waardoor de zuiger spontaan op de paal terugviel en door de daardoor ontstane Diesel ‘‘explosies’‘ (want Diesel-techniek) het blok direct weer omhoog deed stuwden en zo het heiproces op gang kwam.
Dat proces herhaalde zich, vervolgens, verder automatisch. (Soms moest het Demag-systeem tot 6 keer opnieuw worden ‘‘aangetrokken’‘, als het Dieselblok spontaan ‘‘afsloeg’‘ door te weinig weerstand, als de paal vaak te snel door de 1e zandlaag heenging. Dan viel het meters terug.
Moest altijd lachen om dat ‘‘geproest’‘ van dat ding, hahaha…. Net een verkouden kerel! Poef, poef, kuch, kuch…. Ook was het erg lachen als de paal meters ‘‘vrij’‘ zo de grond ‘‘inviel’‘, door de losse 1e bodemstructuur. Dan viel dat blok er proestend en kuchend meters achteraan en sloeg natuurlijk weer ‘‘stuiterend’‘ af!)
Om het heien te stoppen moest de ‘‘heibaas’‘ met een koortje de aangezogen lucht onderbreken op het vooraf bepaalde maatstreepje op de paal en ‘‘sloeg’‘ het heisysteem meteen af, gelijk het afzetten van een Diesel-motor. Effectief!
Overigens werkte die techniek niet voor de bouw van het I.C.T. gebouw aan de Richard Holkade. De palen gingen nauwelijks de grond in. Hoe lang de zuiger erop sloeg, ze zakten niet!
Men had zich enorm op de duingrond verkeken. Toen probeerden ze de vereiste 520 palen met standaard Demag-Dieselblokken erin te krijgen. Ging ook niet! Was geen beweging in te krijgen.
Vervolgens lieten ze een nog zwaarder Demag Diesel-heiblok komen. (Je had / hebt ze, zag ik, in verschillende afmetingen, voor lichtere en zwaardere heiklussen. Dus kwam de zwaarste.)
Dat ging beter, maar niet meer dan dat! De palen gingen nog lang niet diep genoeg. Tot twee keer toe werden daarbij zelfs de olie-keerringen vernield, zoveel wrijving kostte het! De palen zakten nauwelijks.
Een oliekeering vloog door wrijving zelfs in brand, weet ik nog. (Werd met scheppen zand geblust. Zie het nog gebeuren! Ik keek er zo op.) Het speelde zich af in 1987, twee jaar voor mijn verhuizing van de R. Holkade-flat.)
De heiwerkzaamheden liepen, om die reden, flinke vertraging op. Uiteindelijk werd het allerzwaarste Diesel heiblok dat er bestaat, de zogenaamde gigantische Cobe 44 (of 144), ik denk jou ook wel bekend, in de kraan gehangen.
Alleen DAT blok kreeg de, meen, 30 meter lange betonnen palen wel op de gewenste diepte de grond in. Maar dat ging dus, letterlijk en figuurlijk, niet zonder ‘‘slag of stoot’‘...
(Het lukt, maar wel met de zuigers op maximale ‘‘slagkracht’‘ afgesteld, gezien de enorm grote hoogte die ze boven de ‘‘schacht’‘ uitkwamen. Dat kon je, dacht ik, in een aantal van vaste ‘‘stappen’‘ vooraf afstellen met een begrenzer.)
Maar omdat de werkzaamheden vertraging hadden opgelopen werden er TWEE van die loei-zware heistellingen opgesteld. Maandenlang, geloof het of niet, kon je het letterlijk en zelfs ook figuurlijk schudden in die oude R. Holkadeflat.
Alles beefde en trilde in huis. Je voelde het hele gebouw bij elke klap op de paal schudden en trillen. Hier en daar ontstonden daardoor scheuren in plafonds en muren. Zo heftig waren de klappen. (Men is zelfs nog wezen kijken, maar de flat kon het aan, was de conclusie.)
Uiteindelijk bleek de enorm sterk glooiende duingrond, waar dat gebouw op staat, oorzaak te zijn van de (aanvankelijk) grote hei-problemen. Althans; zo werd het mij toen eens uitgelegd.
De grond is loei en loei-hard, daar, dus ja; moesten die palen, helaas voor ons, slechts met het grootste geweld de grond ingejaagd worden.
Vond het leuk je reactie te lezen omdat je vertelde dat je vader ook in heiwerken zat. Vandaar dit verhaal. Dan heb je en ook anderen, evt., geinteresseerde lezers een beeld van met hoeveel moeite de fundering van dit enorme gebouw werd aangelegd. (Leuk voor later….)
Dus slechts die twee Cobe 44-blokken kregen die palen redelijk snel de grond in, maar met enorm veel geweld! (Het water in de w.c.-pot klotste letterlijk heen en weer. Echt niet overdreven!
De planten stonden in de vensterbank te beven en te trillen. Heb het zelfs nog op 8 mm video staan. Het was gewoon ‘‘griezelig’‘ om op het bevende balkon te zitten, met dat zware geram!
Ik besloot deze reeks van herinneringen ook eens aan deze site toe te vertrouwen, want dit vormt feitelijk de ‘‘afsluiter’‘ van mijn vele herinneringen aan de Richard Holkade en de flat.
Binnen die twee laatste jaren gebeurde niet veel meer, behalve dat het reeds beschreven wooncomfort danig achteruit ging, in verband met grote overlast van de nieuwe bovenburen.
Om die reden – en door het overlijden van mijn vader in 1988 – zijn we verhuist. Maar deze herinneringen wilde ik graag nog vertellen op de Haarlem Oost-site, als afsluiter van mijn 28-jarige woonachtigheid op de kade en de flat.
Kwam er wonen met mijn ouders (1 jaar later ook mijn zus) als kleuter van 4 jaar. Verliet de flat als volwassen vent van 32 jaar! Eigenlijk een enorm lange tijd, als ik zo ‘ns terugkijk!
Ron - 27 10 09 - 22:55
Ed Post (Email) (URL) - 28 10 09 - 19:11
Jaaaaaa….!!!! Dat was ‘m, Ed! Helemaal! Wat een apparaat, he? Maar het werkte toch maar! Heb ook even gesnuffeld, Ron. Kijk maar eens hier http://www.stoommachine.info/locomobiel... Reuze bedankt, Bram! Hele boeiende, leuke en interessante sites! Zal ze zeker gaan lezen! Moet alleen nog even wachten op die ene. (Onder constructie.) Maar houd het wel in de gaten! Ron, Mensen mooie tijd met mooie machines daar moeten we zuinig op zijn want tegenwoordig gaat het zo makkelijk allemaal dat de mensen vergeten dat deze machines de voorloper zijn van wat we nu hebben Helemaal mee eens, Peter! ‘‘De verpakking’‘ verdwijnt, maar ‘‘de inhoud’‘ blijft! Zo moet je het maar zien, denk ik. (Drukke tijden komen nog voor de firma Bottelier, of collega’s…) Dat is waar, Aad! (Als ik ‘‘Aad’‘ mag zeggen?) Wat ook zo mooi is te zien op de afbeelding links boven van de Willem Pijperstraat, is het pas gemaaide gras en de tot dan toe nog jonge (pas geplante) bomen. In mijn tijd hadden deze bomen al een grotere omvang en fungeerde ze vaak als doelpaal. De heg aan de straatkant richting de winkels is ook nog niet zichtbaar. Deze hield voor ons tijdens het partijtje voetbal vaak de bal tegen. Ja, soms dan belandde de bal over de heg en kwam hij, wanneer er werkelijk hard werd geschoten, tegen het raam van een van de winkels. Gelukkig gebeurde dat niet zo vaak. Na het voetbal partijtje zocht je in je broekzak of er nog een kwartje en wat dubbeltjes in zaten om bij de Groenteman een raider (voorganger van Twix) of een snicker (toen nog verpakt in rood papier)te kopen. Nu zo’n 30 jaar later voetbal ik regelmatig met mijn 3 zonen in een nabij gelegen park. Waar blijft de tijd? Leuke herinnering, Ray! Ikzelf heb vrijwel nooit gevoetbald op het grasveldje. Uiteraard wel, als klein jochie, ‘‘gekampeerd’‘ met tentjes bouwen, schuin tegen de heggen, in eerdere bijdrage. Was een ideale speelplek, samen met het pleintje en de houten zandbak. Hi Ron, ter introductie: in jouw eerdere berichtgeving vertel je dat je nog goed kan herinneren waar een ieder in de flat woonde. Even korte reactie voor jou, Ray. Helaas Ron, geen panoramafoto’s, maar wel diverse andere mooie foto’s.
Perfect, man dat je die foto vond! (Jij ‘‘googelt’‘nog een stuk creatiever als ik!)
Enorm! Bedankt! Dat is de ‘‘illustratie’‘ bij mijn verhaal over heimachines / versus de buurt!
Grtx,
Ron - 28 10 09 - 19:37
en hier http://www.heimachines.info/
Bram Verheul (Email) - 28 10 09 - 21:32
Vriendelijke groet,
Ron - 28 10 09 - 21:49
Ik heb eens een stukje gelezen in een blad over een vrouw die door haar oude buurt liep vlak voor deze werd gesloopt. En al lopend door haar oude buurt, waar zij als kind heeft gewoond, kwamen veel herinneringen aan haar voorbij. Zij reageerde na haar wandeling met, de buurt verdwijnt. Maar herinneringen kun je niet slopen. En zo is het precies.
Peter Ransijn - 28 10 09 - 23:33
aad ipenburg (Email) - 29 10 09 - 00:08
En door de vele bijdragen van mensen op deze site blijft die ‘‘inhoud’‘ (onze fijne ‘‘buurt-gelinkte’‘ jeugd-herinneringen) leesbaar voor nu en verwacht ook voor later! (In boekvorm???)
Hoop dat de redactie, onderhand, wel een flinke back-up harde schijf is gaan gebruiken voor de bijdragen. (Toch, Jaqueline?) sinds het begin van de zo enorm succesvolle Haarlem Oost-site!
(Alleen al voor mijn bijdragen heb je zowat ‘n ‘‘Terra-byte’‘ nodig, hahahaha… Ach, het is net als met het eten, vroeger als kind… ‘‘met een spelletje smaakt ‘t lekker’‘, ja toch?
Met vr.gr.,
Ron - 29 10 09 - 00:18
Gelukkig is er nog een zo’n machine werkend te gebruiken, las ik op een aangeleverde site over die heimachines. De rest is gesloopt… Helaas hebben ze niet allemaal jouw historisch besef’‘!
Maar net wat Peter Ransijn ook al zei. Ze kunnen gebouwen slopen, machines slopen… de Herinneringen, met foto’s of beelden ter illustratie (zal best nog wat in menig Polygoon-journaal van te zien zijn?) Ja, die zullen altijd blijven! We moeten het ‘‘koesteren!’‘
Vr.gr.,
Ron - 29 10 09 - 00:25
Ray - 02 11 09 - 13:11
Heel opmerkelijk dat de groenteman nog de enige zelfstandige winkelier is in de Willem Pijperstraat.
Vroeger was ‘‘het rijtje’‘, zoals we het altijd gezellig noemden, echt helemaal bezet met middenstanders. Naast de groenteman waren er Albert Heijn (later nog een broodzaak, etc.)
De slager(eerst de heer van Leeuwen, later kwam Sjors de Jager erin. Die ken je nog wel, denk ik?) en kapper hr. Willem Teunissen (later de heer Karel Wester met zijn gezin, bestaande uit een zoon, Frank en een dochter, Elles genaamd.)
Heel opmerkelijk is, daarentegen wel dat de middenstand, in Hannie Schaftstraat gevestigd beetje vergelijkbare situatie met de Willem Pijperstraat, dat die ondernemers wel bleven?
Woninginrichting ‘‘My-home’‘ zit er het langst, dacht ik? Maar ook de slager, Tom Leeuwenburg, houd het goed uit en zit er al heel lang ‘‘in’‘.
(Was vroeger ‘‘Straathof’‘. Meen ‘‘vader en zoon?’‘ De ‘‘jongste ervan’‘ had altijd zo’n rood hoofd, weet ik nog. (Klein ‘‘mannetje’‘.)
En je kreeg vaak een dikke plak leverworst of rookworst. Heerlijk was dat, die verse worst!) Nog steeds ‘‘zit’‘ er een kapperszaak op ‘‘dat rijtje’‘. (Vroeger was dat Houben’s kapsalon.)
Roodbol’s sigaren en tijdschriften-zaak is er ook nog altijd. (Tegenwoordig staat zijn zoon Rob erin, met af en toe een van zijn zussen.)
Maar meer naar de Merovingenstraat toe zijn er, typisch, wel verschillende ondernemers geweest.
Fietsenzaken en nu weer een 2e hands winkeltje en de combi-shop. (Was vroeger niet een klein soort van supermarktje? Weet niet meer exact.)
Maar hoe komt het, vraag ik mij ineens af, dat de middenstand het in de Hannie Schaftstraat wel al die tijd nog behoorlijk ‘‘compleet’‘ uithoudt, terwijl in de Willem Pijperstraat e.e.a. tegenwoordig, qua verkoop-zaken, nog slechts is voorbehouden aan de groentenman, Jos Smakman? Wat zou daar de reden van zijn?
Zijn de mensen in de Hannie Schaftstraat betere ondernemers, vechtend tegen de Aldi die er ook is gekomen, of gingen de ondernemers in de Willem Pijperstraat teveel ‘‘gebukt’‘ onder de concurrentie vanuit de Hannie Schaftstraat???
Misschien weet iemand het antwoord? Het is zomaar een gedachte die bij mij rees! Verbaas me er wel over, dat er zo’n grote ‘‘uitloop’‘ heeft plaatsgevonden en het zo ‘‘kaal’‘ is.
(Overigens is het nog maar de vraag hoeveel ondernemers ‘‘van de oude garde’‘ later zullen terugkeren, na de sloop en herbouw 1e fase van de Hannie Schaftstraat, maar dit terzijde!)
Met vr.gr.,
Ron - 02 11 09 - 13:47
Ik kan mij nog herinneren dat ik eens met wat vrienden uit de straat in die flat bij iemand binnen moet zijn geweest, volgens mij heette hij Tom. Hij had werkelijk, althans zo zie ik het nog voor me, een klein studiootje had met allerlei apparatuur waarmee hij muziek kon produceren of zelf uitzenden. Zeer indrukwekkend was dat. Een detail, volgens mij hadden ze ook een bouvier. En de meneer van de patatkraam op het van Zeggelenplein had er zijn onderkomen. Alles komt weer boven, prachtig!!!
Ray - 02 11 09 - 14:52
Ik ken wel heel goed Tom Jacobs. Die woonde op 4 hoog en had toen, inderdaad, zijn studiootje met prachtige apparatuur en grote boxen. (Was ook zend-amateur met zijn 27 Mc ‘‘bakkie’‘.)
(Zijn versterker en randapparatuur sloeg ooit eens finaal kapot tijdens een enorme bliksem-inslag, toen er een ‘‘bol-bliksem’‘ dwars door het huis ging. In de hele flat sloeg alles uit.)
Dus weet niet of je die ‘‘Tom’‘ bedoelde? Tom Jacobs? En naast het gezin Jacobs woonde, inderdaad, die ‘‘man van de patatkraam’‘ van het Van Zeggelenplein. (Heette hij Piet?....)
Die man van de patatkraam herinner ik mij nog vaag. Ze hadden, meen ik, een (toen) klein dochtertje met spierwit haar. Die bouvier van Tom (?) kan ik mij niet herinneren, helaas!
Ja! Het waren leuke tijden op de flat. Vooral op 4 hoog, was er altijd ‘‘jaloers’‘ op, keken ze ‘‘mijlenver’‘ richting het westen. Je zag de Kathedraal Sint Bavo, de Duinen, je zag de Mariastichting bouwen. (Toenmalige ‘‘flat’‘.)
Totdat er zonodig dat grote I.C.T. gebouw moest komen in 1987… Toen werd ineens beslist dat de bewoners van de flat genoeg uitzicht hadden genoten en was het klaar met het ver-gezicht.
Mijn buurtkameraad van toen, Ed Post, (woonde ook 4 hoog) heeft ergens op deze site nog een prachtige panoramafoto geplaatst van het fraaie uitzicht dat je van de flat kon hebben.
(Mits bovenin gezeten, maar ook van 3 hoog ging het aardig. Weet het nog, want zo hoog woonde ik. Alleen keek je dan wel meer tegen die bomen op de Richard Holkade uit, hun keken er net langs of overheen, toen ze nog klein waren.)
Ron - 02 11 09 - 15:25
Bijgaand een mooi exemplaar (gelukkig nog zonder dat lelijke ICT-gebouw) van de ondergaande zon zoals we dat zo mooi konden zien.
Ed Post (Email) (URL) - 02 11 09 - 20:12
En hier nog een hele oude foto uit de 60-er jaren….
Ed Post (Email) (URL) - 02 11 09 - 20:15
Ja, die tweede bedoelde ik feitelijk, Ed! (Maar die eerste is geweldig mooi gemaakt, zeg! Echt een plaatje, letterlijk en figuurlijk!!! Als IK mij er even mee mag bemoeien Die Piet waar jullie het over hebben heeft nooit op het van zeggelenplein gestaan dat was ik Aad Ipenburg. En de piet die jullie bedoelen was dat niet Piet van de België laan in Schalkwijk en die had een zoon en die heet peter ruigrok van de werven.Maar waar Peter woonde weet ik niet ik dacht toen de tijd tegen de ringvaart aan en nu moet je door het reinaldapark om daar tekomen en oude Piet woonden toen de tijd in de Harmejansbuurt. ik hoop dat ik jullie iets verder op weg heb geholpen groetjes Aad Hallo, Aad. (Als ik ‘‘Aad’‘ mag zeggen?) Hallo Aad, De persoon die ik bedoel heette Jansen-Hendriks en woonde meen ik op drie hoog. Hij had eerst zijn snack gebeuren op het van Zeggelenplein en later in Haarlem Noord aan de Rijkstraatweg. Overigens wanneer ik bij mijn familie in Haarlem Noord was ging ik geregeld een snackie halen. Ik weet dat hij alles vers maakt(e). IK wist niet dat Kees daar gewoond heeft want hij heeft gewoond toen de tijd in de Jac.v.Looistraat maar later is inderdaad de snackbar op het van Zeggelenplein van kees geweest en later is hij naar het spaarnhovenplein gegaan. Aad even kort. Is bij Kees toen die gasfles ontploft? Of is dit later gebeurd? Ik zou het niet weten Peter want heb een tijdje in Rotterdam gewoond en dan ben je niet meer van alles op de hoogte en als het later is gebeurd weet ik het ook niet sorry Nee dan kan je het niet weten. Maar dat is geen probleem toch. We halen op deze site voldoende uit de oude doos. En dat blijft altijdt leuk. Die boerderij bij de zomervaart , daar heeft mijn vader in de oorlog ondergedoken gezeten ik heb nog een foto waarop zij voor de boerderij staan. ik heb in mijn jeugd op 5 minuten afstand van de boerderijen gewoond met mijn ouders. alles was in mijn kinderjaren nog zoals op die foto.De boerderijen van Beem , Petrie en Brink waren nog in bedrijf, hun vee liep op de plaats waar leter de kanovijvers gegraven zijn en op het weiland wat nu parkwijk is en zuiderpolder. Ook speelde wij op het gevaarlijke drijfzand waar de huidige flats aan de Hannieschaftstraat en Willem pijperstraat zijn gebouwd .We waren lid van speeltuin het Oosterkwartier en haalde koeienhoorns uit de bloedkuil achter de gouwwetering kade ( de buurt noemde dat de Go). In de winter was het spannend wie als eerste op het ij s van de Go durfde te lopen. Van mijn generatie woont zowat niemand meer in de oude buurt Het was in de 50/60er jaren een fijne buurt met duivenliefhebbers en volkstuinders. Ik koester de mooie herinneringen , uiteraard was niet alles rozengeur en maneschijn .Wel waren de mensen er voor mekaar.
Die zonnestralen nog door dat wolkendek. Absoluut fraai geschoten! (Is je wel toevertrouwd, als doorwinterd fotograaf!)
Groetjes,
Ron - 02 11 09 - 21:04
aad ipenburg (Email) - 02 11 09 - 23:32
Ik heb mij blijkbaar in de naam vergist! Er was sprake van ‘‘en de meneer van de Patatkraam op het Van Zeggelenplein had er zijn onderkomen’‘, van site-bezoeker ‘‘Ray’‘. Hij verwees hiermee naar de R. Holkade-flat, in zijn bijdrage.
Ik denk niet dat jij op de Richard Holkade-flat woonde, destijds? Dus dan is er een vergissing in het spel! (Nee hoor! Ik bedoelde niet je collega, ‘‘Friet van Piet’‘, hahaha… die ken ik wel, hoewel ik er nooit kom. (Te ver weg.)
Soms Fons Hof, want dat is het dichtste in de buurt, of vroeger ook weleens ‘‘snackbar het Hoekje’‘ op de hoek van de Slachthuisstraat. Die is door de nieuwbouw verdwenen.)
Met vr.gr,
Ron - 03 11 09 - 00:23
Inderdaad Piet woonde in de periode dat Schalkwijk werd gebouwd. Op de Papentorenvest. Daar had hij ook een standplaats, in de bocht naar de brug. En natuurlijk in de duinen bij het spartelmeertje.En deed zijn rondes langs de bouwplaatsen o.a.Schalkwijk in aanbouw.Vandaar is hij aan de Nieuweweg gaan wonen, ter hoogte van bronsgieterij Binder. En daarna naar Schalkwijk Europawijk. In dat huis woond nu Peter Ruigrok van de Werven. Als de lezer even het deel van deze site aanklikt over het van Zeggelenplein. Dan komt men wat meer te weten over die friteskraam. Peter zoekt nogsteeds foto’s van de kraam in de duinen, voor op zijn fotobord in de zaak aan de Belgielaan. Wie heeft ze nog?
Groeten Peter
Peter Ransijn - 03 11 09 - 08:31
Ray - 03 11 09 - 10:20
groetjes Aad
aad ipenburg (Email) - 03 11 09 - 11:55
Gr. Peter.
Peter Ransijn - 03 11 09 - 12:01
Gr. Aad
aad ipenburg (Email) - 03 11 09 - 12:25
Gr. Peter
Peter Ransijn - 03 11 09 - 14:41
Met groeten en dank voor uw mooie Anschtkaart .Willem den Dekker.
willem den dekker (Email) - 09 01 10 - 11:55
Geen opmerkingen:
Een reactie posten