Zo was het Toen: Sleetje rijden op de Richard Holkade

Tekst: Anneke de Nobel
Bron: Digitale Wijkkrant Haarlem-Oost

Wie herinnert zich niet de tijd dat-ie urenlang buiten speelde in de sneeuw met de slee...Met vriendjes door de straten van je buurtje, de slede beladen met kinderen of sneeuwballen,het lijf van de sneeuwpop…

Foto: Ada Howell

Zelfs boodschappen deed ik ermee voor mijn moeder, die er prompt afvielen want tas vergeten. Ook mocht ik soms met de slee naar school. Je moest wel op de ‘middenweg’ lopen want de stoep werd geveegd en met zout bestrooid.

Het is 1956 en op deze foto trekt de heer Martens de slee met daarop de kinderen Elly en Bob Martens en Frouk Zijlstra en de dames Martens en Zijlstra. De duwer is de heer Zijlstra op de Richard Holkade, zij lopen richting Zuid-West. Op de achtergrond zijn de flats aan de Hannie Schaftstraat in aanbouw, niet voor te stellen dat ze binnenkort worden afgebroken. De foto werd me gemaild door Ada Howell.

Terwijl ik dit stukje schrijf, sneeuwt het licht, een vieze natte sneeuw, die zo weer gesmolten is. Niet dat alles vroeger beter was, maar DE SNEEUW wel!

___________________________________

Wat een heerlijke foto uit 1956! Dit roept ook weer van die typisch nostalgische gevoelens op. Leuke foto van Ada Howell (Spits!) Ik kwam met mijn ouders in 1961 in de Richard Holkade-flat wonen.
Toen had je nog echte winters, dus dit plaatje is erg herkenbaar! De heer Martens herinner ik mij goed en meen zelfs ook nog de oude Citroen Traction Avant van de heer Vogel te zien staan? Hij woonde boven de familie Spits met zijn gezin. Maar kan ook een andere auto zijn?
Van Bob Martens herinner ik mij dat hij zo’n hoogst populaire Puch (of ‘‘Tomos’‘) brommer bereed, met ‘‘hoog’‘ stuur. Maar was pas later, want in 1956 was hij er nog te jong voor. Zijn zus Elly herinner ik mij, gek genoeg, niet zo.
En WAT een ruimte had je toen nog! Geen latere laagbouw in de Hannie Schaftstraat, alleen de hoge flats getuigden van de pas gereedgekomen nieuwe na-oorlogse hoogbouw. Erg gehorig. Naar huidige maatstaven absoluut niet ergonomisch, geen isolatie, maar niemand klaagde toen. En van ‘‘ergonomie’‘ had niemand nog gehoord.
Maar die flatgebouwen waren voor die tijd en voor arbeidersgezinnen (veelal NS medewerkers) die erin kwamen wonen, ongekend luxe. Wie had, bijvoorbeeld, al een eigen DOUCHE? Menigeen douchete nog in z.g. Badhuizen.
De huidige generatie weet niet eens wat dat was! Want een eigen douche was een voorrecht en badkamers hadden alleen rijke mensen die deze luxe zich konden permitteren. (Tegenwoordig is een douche of badkamer geen luxe, maar een hoogst normale zaak, toen niet! Merkwaardig.)
Mijn vader en ik gingen altijd, voor de komst naar de Richard Holkade douchen in het badhuis aan het Leidse plein in Haarlem, of bij mijn grootouders die er toen ook een douche hadden.
(Mijn opa was bouwkundige en had er zelf eentje aangelegd, zonder dat programma’s als ‘‘Eigen Huis en Tuin’‘ bestonden die je vertellen hoe je thuis een eigen douche kan aanleggen, etc.)
Niet voor te stellen dat ‘‘douchen’‘ in een stenen lavet toen zo’n luxe was. Zowel in de Hannie Schaftstraat-hoogbouw als in onze eigen flats had je die hoogst moderne voorziening ter beschikking. En de huisvrouwen gebruikten die Lavetten als ‘‘afvoer’‘ voor het was-water.
Ik vond het prachtig, als kind, en het was een heel nieuwe ervaring en ongekende luxe voor de flatbewoners van toen, zowel in de Hannie Schaftstraat als in de Richard Holkade-flat.
Ja, dat zijn zo weer wat herinneringen aan die flatgebouwen, zoals op de foto is te zien en natuurlijk onze eigen oude R. Holkade-flat en de buurt waar vrijwel mijn hele jeugd ‘‘ligt’‘.
Dank voor de erg leuke foto! Natuurlijk gelijk gedownload en weer opgeslagen in mijn Richard Holkade foto-archief! Want 2009 zal definitief het einde inluiden van getoonde tafereeltjes. Mijn gevoelens daarover zijn nogal gemengd!
Met vriendelijke groet, fijne Kerstdagen en een voorspoedig en gezond 2009 gewenst aan alle lezers (essen)en schrijvers van de Haarlem Oost-site!
Ron.
Ron - 17 12 08 - 12:10

Ik denk dat de foto is gemaakt door mijn moeder.
In 1956 woonde de familie Vogel nog niet op de Richard Holkade. Toen woonde de fam. Martens op 4 hoog en de fam. Zijlstra op twee hoog. Wij woonden daar tussen in. Later is de fam. Martens verhuisd naar beneden, naar het huis van de fam. Zijlstra, die naar Parkwijk verhuisden. Fam. Vogel kwam toen boven ons wonen.
Wil
[wil] - 23 12 08 - 18:46

Dank voor je reactie, Wil. Okay! Zo zit het?!
Ik wist niet van het ‘‘ruilen’‘ tussen twee woonlagen betreffende families Martens en Vogel. Overigens; die ‘‘woning-omwisseling kwam veel vaker voor herinner ik mij nog wel. Daar kan ik nog wel wat meer over vertellen.
De familie Venema woonde eerst op 4 hoog, boven ons, toen wij in 1961 de flat introkken. Later is de familie Venema helemaal naar 1 hoog verhuist, rechter portiek, toen de familie Scholte verhuisde. (1 kamer meer. Scheelde.)
Later zijn zulke omwisselingen nog paar keer gebeurd. Boven ons woonde, later, de familie Jacobs.
Toen de familie v.d. Weijden ineens verhuisde, ‘‘stak’‘ de familie Jacobs van 4 hoog boven ons, ‘‘over’‘, naar 4 hoog in het huis van de familie Van der Weijden.(Ook 1 kamer meer!)
De familie v.d. Weijden kwam ooit in plaats van familie Reijerkerk die toen, helaas, verhuisde naar Schalkwijk. Ed Post en ik waren daardoor onze buurt-kameraad Jan kwijt. Dat was jammer.
In alle gevallen was zo’n omruiling van woning een ‘‘strategische zet’‘ om zo een kamer meer te kunnen bijtrekken, zoals gezegd. Praktisch!
Ik kwam ineens op die gedachte naar aanleiding van jouw uitleg over de ‘‘omwisseling’‘ van woningen tussen de families Vogel en Martens. Leuk dat die herinneringen op zo’n manier weer boven komen drijven! Men was heel creatief!
En o ja! De familie Spijkerman deed dat ook! Men woonde eerst op 1 hoog, rechter portiek Richard Holkade-flat, maar verhuisde later naar 2 hoog (??) in de Henriette Bosmanstraat-flat. Kennelijk kon dat allemaal toen heel makkelijk worden geregeld. Maakte de woningbouw niks uit!
Overigens; ik vernam onlangs dat de geplande ‘‘sloopfase’‘ van de flat, blijkbaar, is vertraagd. Het word, volgens een schrijven, pas zo rond 2012 dat fase 1 van start gaat. (Hannie Schaftstraat, etc. De ondernemers aldaar kunnen dus nog voorlopig daar blijven ‘‘ondernemen’‘.)
Ik meen dat de sloop van de aloude Richard Holkade-flats fase 2 is? Die volgen later, dus voorlopig staan ze er nog wel ‘n tijdje als tastbare herinnering van ‘‘weleer’‘ en buurtje van toen. Maar sloop is helaas onvermijdelijk.
Kreeg die info laatst in de bus. Als dat klopt, word er dus niet in 2009 gesloopt. Goed nieuws voor de huidige bewoners van de flats.
Die kunnen nog even van een heel goedkoop huurtje profiteren. (Waarvan de ergonie der woningen, overigens, met die lage huur gelijke ‘‘tred’‘ houd, qua veel te grote gehorigheid.
Daar kunnen de huidige bewoners, net als wij toen we eruit trokken, straks alleen maar op vooruit gaan, want in deze tijd passen dergelijke huizen, eerlijk gezegd, niet meer.
De moderne tijd heeft deze gebouwen duidelijk ingehaald, qua ergonomie. In alle oprechtheid gezegd, los van onze nostalgische gevoelens.)
Groetjes,
Ron.
Ron - 24 12 08 - 11:56

Erg leuk deze reacties. Tja, als je over de Richard Holkade begint dat kan je altijd wel de nodige reacties verwachten. Schijnbaar toch nog een actief volkje….

Voor echte sneeuw- en schaatspret zat je op de Richard Holkade op de eerste rang. Rondom was er genoeg speelruimte, waaronder natuurlijk de z.g. Bloedkuil, een stuk braakliggend terrein vol met kuilen waar water in stond en waar later de Bernardus lagere school op is gebouwd. Ook de sloot (Go of Gouw) langs de Richard Holkade was een zeer geliefd punt om te schaatsen en het kon daar dan ook behoorlijk druk zijn. En dan natuurlijk als er sneeuw lag met je slee de schuine walkant afscheuren, zo het ijs op, tot grote woede van de schaatsers want opletten….., daar had echt nog nooit iemand van gehoord…

Nog even over dat ruilen van flats, dat was vaak omdat er in het flatgebouw woningen met 2- en met 3 slaapkamers waren. Men verhuisde dan naar een flat met 3 slaapkamer en brak dan vaak de tussenmuur tussen de woonkamer en een slaapkamer weg waardoor je een grotere woonkamer kreeg. Je moet niet vergeten dat in de 50-er jaren de woonkamers nog lang niet zo groot waren als tegenwoordig, dus wat extra ruimte was zeker welkom. O ja, wij woonden er op 4-hoog en hadden ook 3 slaapkamers én de betreffende tussenmuur weggebroken….

Deze zomer heb ik vanwege de sloopplannen een uitgebreide fotoshoot gemaakt van deze buurt en het resultaat op een speciale Hyvespagina geplaatst. Voor de liefhebbers, http://richardholkade.hyves.nl .
Ed Post (URL) - 31 12 08 - 16:55

Hallo allemaal,

Ron, de Henriette Bosmansstraat is nooit een Richard Holkade geworden.
In de strenge winter van 1963 gingen we met alles waar je maar op kon zitten, van de schuine kant met een keiharde vaart de sloot op, en vaak gingen we aan de andere kant weer omhoog.
Vooral achter de flat van de H. Bosmansstraat.
Er werden veel kartonnen dozen gebruikt.
Als we het dan erg koud hadden, gingen wij even warme thee drinken bij ‘opa in het keetje’.
Vanwege de strenge vorst en sneeuw lagen de werkzaamheden aan de straat stil,een stukje R. holkade was opgebroken, en ‘opa’moest elke dag op een stapeltje stenen passen. Wat een tijd!
Als kind vonden wij dat natuurlijk prachtig, en kregen wij nog kaugom ook.
Wilma Scholten bietste nog een sigaret van opa en wij stiekem roken in de bezemkast achter het keetje.
Wat een tijd!
Marry Spijkerman (Email) - 01 01 09 - 20:40

Hallo Marry!
Om te beginnen even ook voor jou hierbij de beste wensen voor 2009! Veel gezondheid en geluk gewenst! Zo ook voor je broer Bert en je moeder (die, meen ik, nog leeft, he?)!
Ja, dat van dat sleetje-rijden van de kant af het ijs op, Ed haalde dat ook al even aan, weet ik ook nog goed. Dat was een erg leuk spelletje!
Ik heb er nog dia’s van dat ik met mijn neef Michael achterop, zittende op een Davos-slee, ook van die walkant het ijs oproste. Ik deed net zo hard mee. Hoe kom je erop he? Prachtig.
En maar eindeloos die slee omhoog trekken en weer opnieuw. Zoefff. RAMMM het ijs op en tegen de overkant ‘‘bonken’‘ als het erg hard ging.
Natuurlijk gebeurde dat ook op dat slootje achter de H. Bosmansstraat. (Was wat stiller.)
Maar dat was op kleinere schaal, want de Go (Gouw of hoe die ‘‘plomp’‘ ook alweer heette, wij noemden het ook wel ‘‘De Plomp’‘.)
Terecht ook dat de schaatsers soms liepen te schelden, want het was natuurlijk gevaarlijk met al die mensen op het ijs. (Je kan zo verrekte hard vallen op het ijs, brrr…)
Weet nog dat mevrouw de Keizer eens keihard met haar achterhoofd op het ijs viel. Dat koste haar gelijk een hersenschudding. Dat weet ik nog goed. Ze maakte ‘n enorme smak achterover.
Van die ‘‘opa’‘ met zijn keetje weet ik niets van, Marry. Leuk verhaaltje, maar ja… jullie waren al ietsje ouder. Misschien weet Ed het nog? (Of Ada, Ank, Wil of de dames Reijerkerk? Die waren er vast wel bij, want je hebt het over ‘‘we’‘...)
Ik heb er helaas geen ‘‘beeld’‘ bij. Wel dat de Richard Holkade weleens opnieuw bestraat werd en dat we ooit ‘ns nieuwe lantaarnpalen kregen, etc. Maar jouw verhaal is nieuw. Heel erg leuk!
Tenslotte. Ook leuk dat je de naam van Wilma Scholten noemt. Die was ik even kwijt. Je had Wilma Scholten, Kitty (de jongste?) en nog een meisje er tussenin. Marga? (Even twijfelen.)
Er waren heel wat meiden voor de deur aan het spelen. Meer meisjes als jongens. De dames Reijerkerk, jij, Wil, Ank, Ada, Kitty, Wilma enz.
O ja. Natuurlijk! Ook Margreet Post! Een hoogblond meisje, zo herinner ik mij haar. En ach ja, natuurlijk: Jantina Haak. Zou ik bijna vergeten. Nu heb ik ze allemaal genoemd, he?
Een leuk ‘‘clubje’‘ meiden bij elkaar. Ik had slechts twee vrienden die bij ‘‘toerbeurt’‘ soms fel om de vriendschap ‘‘vochten’‘. Ed Post, Jan Reijerkerk en ik. Was soms lastig.
Dan was er altijd wel eentje de pineut en werd het even bonje. Zo gaat dat met kinderen in een ingewikkelde ‘‘driehoeks-verhouding’‘, qua vriendschap, onder elkaar. (Maar we kwamen er altijd wel weer uit, nietwaar heren?)
Martin Reijerkerk was daar weinig bij. Hij was al wat ouder als zijn broer Jan, Ed en mij. En Rein was nog te jong. Ja! Heel leuke bijdrage, Marry! Bedankt! Ik moet eens iemand met een dia-scanner zoeken. Ik heb alleen een ‘‘flatbed’‘ scanner, een Canon Lide 35.
Dan kan ik dat leuke fotootje van die ‘‘ros-wedstrijden’‘ van de kant af eens in een URL zetten, maar heb geen dia-scanner, helaas.
Ik heb nog zoveel leuke Richard Holkade dia’s, maar ja… Wel een computer, maar helaas geen dia-scanner, zoals gezegd. Maar komt nog wel!
Groetjes,
Ron.
Ron - 02 01 09 - 14:19

Sorry, vergat nog Wesselien en Janny Teunissen! Nou goed, even als supplementje erbij genoemd.

Grtx,

Ron.
Ron - 02 01 09 - 14:23

Het klopt, die auto is van meneer Vogel.
De slee wordt inderdaad getrokken door meneer Martens.
Die, hoe is het mogelijk, woont vlak bij mij en is nog zeer fief. Ik kom hem regelmatig tegen op de fiets….
De slee wordt hier volgens mij getrokken richting het noorden.
En wat dat ruilen betreft; ook in de flat waar wij woonden kwam na ons de “overbuurvrouw”.
Ada Howell-Spits - 21 02 09 - 19:28

Hey, Ada!
Ja, zie je wel! Dat dacht ik ook al! Ik zie hem nog voor mij. Een grote zwarte Citroen Traction Avant, zoals die auto heette. Prachtige wagen.
Die deuren waren ook zoiets aparts. Je stapte ‘‘voorwaards’‘ uit, dus de deuren gingen heel apart open. Zeg maar; naar voren toe. Ook zie ik nog altijd dat leuke mechanische richting-aanwijzertje. (Kwam razendsnel tevoorschijn.)
Het was zo’n ‘‘lepeltje’‘ in de deurstijl, dat met een veer, of zo, uit klapte. Moest je nog mechanisch bedienen, meen ik. Meneer Vogel had die auto nog toen wij er kwamen wonen in ’61. Althans; ik herinner mij het nog heel goed.
Hoe bestaat het dat meneer Martens nog leeft? Die moet nu toch ook hoog-bejaard zijn. Ja, die winters heb je niet meer. Vroeger wel! En dan weer die ‘‘Davos – sleeen’‘ uit de box pakken.
Ik ga toch eens kijken voor een dia-scanner, want heb zoveel leuk dia materiaal. Daar zitten echt juweeltje tussen want mijn vader heeft ook heel wat van die tafereeltjes vastgelegd met zijn ‘‘Ilford Sportsman’‘ kleinbeeld-cameraatje.
Ron - 22 02 09 - 01:02

Mag ik ff corrigeren? Die auto kan nooit van meneer Vogel zijn geweest, want zowel de fam. Martens als de fam. Zijlstra woonden nog op de Richard Holkade. Weten jullie nog??? Zijlstra ging naar Parkwijk…Martens ging twee verdiepingen zakken en daarna kwam de fam. Vogel in het huis van Martens op de vierde etage. Helaas pindakaas, maar het is niet anders.
wil (Email) (URL) - 03 03 09 - 18:14

Sorry die foto was niet de bedoeling. Die bleef er gewoon in staan van de vorige keer.
Daaaaaaaaaag !!!!!!!!
wil (Email) - 03 03 09 - 18:15

Hey, Wil!
Achteraf gezien, inderdaad Wil! Je hebt gelijk! Ik had dat stukje geplaatst maar bedacht mij later dat die auto, nog eens goed kijkend, niet echt op een Citroen Traction Avant-model lijkt. Lijkt mij eerder een oud model Volvo, of zo? Kan dat wel kloppen? Nou ja; HET RIJDT (reed!)
Die oude Citroen Traction Avant van meneer Vogel was gitzwart, meen ik mij nog wel te herinneren.
Maar van wie de auto op die foto dan wel is? Het kunnen er maar weinigen zijn geweest, want in die tijd had bepaalt niet iedereen een auto.
De heren Vogel, Bouilenois en Veering (voor zijn werk) waren de enigen, althans; gerekend vanaf 1961 toen mijn ouders en ik in de flat kwamen wonen, voor zover ik nog weet. Ik vond die Citroen van hr. Vogel een prachtige auto!
Dus Wil: je hebt het, achteraf, toch goed! Ik had mij een beetje verkeken op het model auto. Blijft, overigens, een heerlijk nostalgische foto! En die foto’s van je zusjes op de naaste Schooltuintjes zouden wij ook leuk vinden om te bekijken. Dus als je ze wilt plaatsen, leuk!
Groetjes,
Ron.
Ron - 03 03 09 - 19:39

die foto’s zijn al geplaatst Ron, onder de link van de schooltuinen.
wil - 13 03 09 - 22:33

Oh, DIE foto’s bedoel je van bloemen plukkende meisjes op het weiland? (Zoals van jullie en ook Marry zie ik, gehurkt, bloemen plukken.)
Ik dacht dat het om nieuwe publicaties ging? Ja, DIE foto’s ken ik wel! Zijn leuke kiekjes, hoor! Dat zijn leuke tijdsbeelden van weleer.
Ik wil toch eens gaan ‘‘shoppen’‘ voor een dia-scanner, want mijn vader heeft nog heel wat dia’s in die jaren zestig gemaakt met zijn oude Ilford Sportsman kleinbeeld-camera. Erg leuk!
(Foto’s van o.a. mijn zus en mij op de Go in die koude winterjaren zestig en anderen dia’s van o.a. het in aanbouw zijnde Schalkwijk op de achtergrond, met die hoge torenflats rondom de Schotlandstraat enz. nog half afgebouwd, etc.)
Ik moet toch eens ‘n keertje gaam kijken voor ‘n goede kwaliteit dia-scanner.
Zonde om te laten liggen! De kwaliteit ervan is, zag ik laatst door een dia-kijkertje nog erg goed.
Daar was ik aangenaam door verrast. (Zitten nog in die hardplastic dia-raampjes, ook iets van die tijd. Zelfs DAT is oud, kun je nagaan!)
Groetjes,
Ron - 14 03 09 - 11:00

Een klasgenoot en vriend van mij was Hans Scholten, zijn familie woonde op de Richard Holkade. Zijn moeder gebruikte een padvindersfluitje om haar kinderen vanaf het achterbalkon naar binnen te fluiten voor het eten, zijn vader (een vrolijke man) heette Anton ze kwamen met hun gezin uit Utrecht, vader Anton was stoffeerder bij de NS op de Amsterdamse vaart, Hans had 5 zussen Marijke, Marga, Carla, Wilma, en de jongste was inderdaad Kitty. groet, Koos Snijder
Koos Snijder (Email) - 13 02 10 - 02:14

Dag Koos,
Bedankt voor de info. Wat leuk! Ik wist helemaal niet dat er nog een ‘‘broertje’‘ was… Hans geheten? Ik dacht dat de familie Scholten altijd geheel samengesteld was uit, inderdaad, een hele ‘‘schare’‘ van meiden.
Hoe bestaat het dat dit enorme gezin allemaal gehuisvest konden zijn in dat flatje… Vroeger leek het zo groot, maar als je er nu in komt is het zo allemachtig klein! Maar het ging toch allemaal. Je verbaast je nu erover.
Enfin… de familie Reijerkerk bestond ook uit een groot gezin en dat ging, uiteindelijk, ook. Je was vindingrijk, stelde stapelbedden tegen de muur op en ach; zo ging het ook wel. (Denk dat weinig kinderen, in die tijd, een eigen slaapkamer hadden, behalve de ouders!!!)
De familie Scholten heb ik niet lang gekend. Weet wel, dat Kitty en haar zusjes vaak met mijn 5 jaar jongere zus gingen wandelen. De familie Scholten verhuisden al snel naar het toen hagelnieuwe Schalkwijk, meen ik te weten.
Daarna kwam de familie Venema erin. Deze familie ‘‘daalden af’‘ van 4 hoog naar 1 hoog, omdat er een kamer meer was. Dit gebeurde wel vaker, die omruilingen. Woningbouw was soepel.
Met vriendelijke groet,
Ron - 13 02 10 - 11:27

Ja een gezin met 6 kinderen op de eerste woonlaag in dat klein flatje aan de Richard Holkade. Bij de familie Scholten was Marijke de oudste dan kwam Hans, Carla, Marga, Wilma en Kitty. De ouders sliepen aan de voorkant de alle meiden in een van de 2 slaapkamers aan de achterkant. Daartussen een smalle keuken met een deur naar het balkon met kolenhok die over de struiken op de rolschaatsbaan uitkeek. De slaapkamer van Hans was overdag een eetkamer en extra huiskamer met slecht weer konden de kinderen daar binnen spelen, lezen of spelletjes doen. In de avond werd een redelijk groot opklapbed voor Hans naar beneden geklapt en dan pas was het zijn domein voor de nacht. Hans is van 1946 en ik van december 1945 Dan had je aan de voorkant de nette kamer waarop je alleen zondags mocht komen. In mijn herinnering ben een keer in die kamer geweest toen opa Scholten uit Utrecht op bezoek was, die man kon geweldige verhalen vertellen en voorlezen. Het gezin was zeer katholiek en gastvrij, ik mocht zelfs weleens logeren. Alles kon! En dan sliep ik met Hans in dat opklapbed. Vader Anton en Moeder Toos waren kaartvrienden van mijn ouders uit de Dunklerstraat. Pa Anton met zijn grote donkere ogen was altijd vrolijk en floot en neuriede de hele dag door zelfs onder het kaarten. In die kleine benauwde box onder werkte hij s’avonds urenlang fluitend aan stoeltjes die hij vakkundig stoffeerde. Overdag werkte hij bij de spoorwegen. Het hele gezin kon vrij reizen. Ook mocht ik regelmatig bij broodmaaltijden mee eten, alleen op zaterdagavond kwam er eigengemaakte worst op tafel van slager (toen Soelen, nadien van Leeuwen) uit de Willem Pijperstraat. Smalle leverworst en bloedworst, toen 19 cent voor 1 ons. Ik zat ook met Hans in de 5e klas en 6e Klas van de broederschool..

We schrijven 1955 -1957

Groet,
Koos Snijder
Koos Snijder (Email) - 13 02 10 - 14:53

De fam. Scholtens heb ik heel goed gekend, het waren jarenlang onze naaste buren aan de Richard Holkade.
De ouders leven niet meer. Maar waar Marijke Hans Marga Wilma en Kitty gebleven zijn weet ik niet ik ben ze nooit meer tegengekomen. Misschien wonen zij niet meer in Haarlem.
Vader Scholten zat inderdaad altijd in de box stoelen te stofferen, Ik weet nog dat hij zijn mond altijd vol spijkertjes had, heel handig.

Groeten Marry
marry spijkerman (Email) - 10 03 10 - 19:40

Hey, Marry!
Leuk weer wat van je te lezen. Ja, die kelderruimtes werden zeker intensief gebruikt. Ieder had natuurlijk zijn eigen ‘‘box’‘. Maar we hadden in die flats ook een grote z.g. ‘‘gemeenschappelijke box-ruimte’‘. Kortweg; ‘‘de Grote Box’‘ genoemd, herinner ik me.
Iedere bewoner had een eigen ‘‘hoekje’‘, dus er gebeurde van alles. Van feestjes tot opslag voor lekkende brommers, ouwe fietsen, kinderwagens etc… Alles kon je er kwijt. Je ‘‘brak je nek’‘ vaak over de enorme rotzooi…
Ed had voor hun grote box, bij hen, altijd een specifieke ‘‘deursleutel’‘ weet ik nog. (Hij ook, denk ik?) Ideaal! We konden er altijd in, als hij die ‘‘sleutel’‘ ter beschikking had.
Een aparte, losse deur-klink die er vaak uitlag en je slechts in de uitsparing hoefde te steken… Zo hadden we simpelweg toegang, of een schroevendraaier in het gat steken, ging de deur ook open. We hadden snel toegang.
Ed had ook een fraaie doka in de boxruimte, waar hij zijn foto’s ontwikkelde en, meen ik, een grote treinbaan had? Jan Teunissen had er ook zijn hobby-ruimte, enz… Sommigen timmerden, uit privacy, de box helemaal dicht… Zelfs bedekt met GAAS, hahahaha… (Teunissen???) Helemaal ‘‘hermetisch’‘ dicht.
Bij ons in het portiek was er ‘‘Ome Joop Klinkenberg’‘ die ook vaak in zijn box, al rommelend met van alles, te vinden was. Het was er altijd gezellig, beneden. Altijd wel een buurman die in zijn box zat te ‘‘rommelen’‘. Gezellig hobbyen…
Tja… nog 1 jaartje. Dan zijn het slechts nog herinneringen. Nu is het nog ‘‘tastbaar’‘, het is nog te zien, maar ben – na mijn verhuizing in 1989 – nooit meer terug geweest naar die flat… Zeker in die kelders niet meer. Misschien nog 1 keer, kort voor de sloop? Ja, buurman Scholten in de kelder, bracht mij weer op wat ‘‘kelder-herinneringen’‘ van de flat!

Met groet,
Ron - 11 03 10 - 00:30

Hoi Ron,

Zal ik je eens iets vertellen? die sleutel van de grote box heb ik nog steeds in mijn bezit, dus als je de behoefte hebt….
Maar het zal er wel niet meer zo gezellig uitzien daar binnen, de buitenkant zegt genoeg.
De box van Teunissen had inderdaad iets van gaas of zo, tegen het stelen van zijn winterpenen uien bieten en aardappelen.
( komen ze tegenwoordig niet meer voor)
Veel flatbewoners hadden wel een wintervooraadje van aardappelen in de box, was heel gewoon vroeger.
Er werd ook wat afgeknutseld in die kelder, er werd veel zelf gemaakt in die tijd, Er was ook niet overal geld voor maar kwaliteit had je dan wel.

Gr. Marry
marry spijkerman (Email) - 11 03 10 - 14:54

In die grote box is ook eens een keer een feest gegeven. Ik weet niet meer goed of dat van de familie Scholten was of de familie Venema. Ze hadden overal (donkerrood velours?) gordijnen opgehangen, dus dat leek nog best wel wat.

Later was het altijd keet met mevrouw Venema. Die wilde nooit dat we in die grote box speelden, maar dat deden we natuurlijk toch. Ze kwam dan naar beneden, stond een partij te roepen in de hoop dat we tevoorschijn kwamen (wat we natuurlijk nooit deden, wij verstopten ons dan in één van die nissen…) en gooide dan die deur in het slot. Maar ik had natuurlijk die sleutel….

Mooie tijden.
Ed Post (Email) - 11 03 10 - 20:39

O ja, ook onze box was dichtgetimmerd en ik had daar inderdaad een treinbaan. Als ik daar dan mee speelde en mevrouw Venema kwam weer eens naar beneden geslopen (dat hoorde ik meestal wel) dan draaide ik de tl-balk een stukje om zodat het licht uit ging. Zij stand dan altijd te luisteren of er iemand was en verdween dan mompelend weer naar boven. Wij een lol…

Later is die treinbaan opgeruimd en heb ik er inderdaad een doka gehad waar Hans Omvlee en ik vaak tot diep in de nacht foto’s afdrukten in zwart wit. Altijd een paar flessen goedkope vruchtenwijn (o.a. fruits de rosé) mee, dus dat werd reuze gezellig. Waren we klaar dan gingen we bij Hans op twee hoog de foto’s drogen in de glanspers, natuurlijk weer onder het genot van de nodige wijn. Het gebeurde dan ook vaak dat ik lichtelijk aangeschoten naar ons huis op vier hoog ging…

Ook dat waren erg mooie tijden, om nooit te vergeten.

Onlangs heb ik er een mooi gedicht over geschreven wat t.z.t. op deze site geplaatst zal worden.
Ed Post (Email) - 11 03 10 - 20:47

Leuke reactie, Ed! Nu je Marry en mij aanvult, herinner ik mij vrijwel alles weer! Opmerkelijk dat die flat en onze directe leefomgeving zo’n enorme ‘‘impact’‘ op ons heeft gehad, als kind, dat we het jaaaarrrenn later nog allemaal weten reproduceren… Wat leefden we toch bewust, he?
Des te triester is de totaal geschonden staat van nu… Grafiti op diverse trappenhuis-muren. Beschadigde deuren… Wat een vervallen armoe! Ja, straks de hydraulische schaar er maar in….
Jammer… wij hielden het netjes en onze ouders schrobten om de 14 dagen (verplicht!) de trap, ‘‘tot het trappenhuis-raam’‘... Liep je weer eens naar boven en werd je zowat bedwelmd door de bleekwater-dampen, hahaha.. En nu??? ERG!!!
Ja, dat ‘‘opsluiten’‘ vond ik angstig in die grote aarde-donkere box… Ik moest me muis- stilhouden en jij was inderdaad ‘‘de Cipier’‘ met die ‘‘sleutel’‘. Ben erg benieuwd naar je gedicht… Laat maar eens horen, Ed! Wil je dichtkunst graag lezen!
En ach ja… mevrouw Venema… ja, ze woonde pal boven die boxen… Wij hadden de heer Toon Spoor pal boven onze box wonen. 1 klap met de hamer en hij stond alweer mopperend beneden… Waarop ik dan weleens geergerd riep: ‘‘klachten? Ga maar naar m’n vader, nummer 43’‘ HAHAHAHAHA... Heerlijk toch… ‘‘Hondsbrutale vlerk’‘, he? Ooit waren wij pubers…
Met h. groet,
Ron - 11 03 10 - 21:05

Ja, in mijn herinnering was het een “spookkelder”. Waarvoor ik het een enge ruimte vond weet ik niet! Ik kwam er ook zelden of nooit.
In de boxen bij ons waren mijn vader, meneer Westendorp en meneer Vogel altijd bezig. Ik kan me nog herinneren dat ze met z’n allen het motorblok van de auto van meneer Vogel naar de kelder hadden gebracht. Wat een operatie. Ik zie het nog voor me! Vanaf toen wist ik dat een motorblok niet te tillen was….
Leuke tijden.
Ik hoop er nog vóór de sloop een keer in te kijken.
Ik wil het nog wel één keer allemaal graag zien ….
Ik houd het hier (van een afstandje) goed in de gaten.
Ik ben geregeld een paar dagen bij mijn moeder en dan ga ik er eens heen….
Groetjes Ada
[Ada Spits] (Email) - 12 03 10 - 11:10

Hallo
Van Ron hoor ik dat er weer geschreven wordt. Dit keer over de boxen. Ik doe ook maar weer even mee. Ik denk dat die “grote” box in werkelijkheid veel kleiner is dan in onze herinneringen. Ik weet wel dat aan de rechter kant de stenen van onze uitgebroken muur waren opgestapeld. Die waren met het liftje naar beneden vervoerd. Waarom wij die bewaarden?? Ik denk omdat mijn vader dacht dat die muur er op den duur weer in zou moeten.
Ed heeft het over een feest dat werd gegeven in de grote box. Volgens mij was dat een bruiloft van de fam. Scholten. Die waren zoveel jaar getrouwd. Ik ben er uiteraard niet bij geweest, maar weet me dat rode velours wel te herinneren.
Wij hebben trouwens nog eens een kattenplaag in onze box gehad. Er zaten aan het eind twee klapraampjes en die stonden altijd open (ik denk voor de aardappels Marry). Daar waren diverse katten doorgekomen en die stonden achterin de box met hoge ruggen te blazen. Dood eng was dat. Mijn vader stond ze met van alles te bekogelen, want ze pakken was geen optie. Die beesten waren hartstikke wild.
Groetjes
wil (Email) - 12 03 10 - 14:39

Dat van dat feest kan heel goed kloppen Wil. Leuk weer, al die herinneringen.
Eigenlijk vreemd, we hebben zoveel foto’s, maar niemand heeft een exemplaar van de box….
Ed Post (Email) - 12 03 10 - 14:55

Hey, Wil!
Gezellie… Leuk je herinneringen vanuit jouw perspectief en ook Ada met haar herinneringen. Even nog 1 dingetje, Wil. Je hebt het over die stenen van jullie doorgeslagen muur en vraagt je af waarom je ouders die bewaarden?
Dat moest, Wil! Dat was je, als huurder destijds, verplicht door de Woningbouw. (Ik meen, toen, Patrimonium, thans Pre Wonen.) Je was verplicht om alle stenen te bewaren en bij verhuizing moest ALLES weer worden dichtgemetseld…
Bij de heer Daan Bouilonois was dat namelijk een feit, toen hij later vertrok naar de Arnulfstraat. Had ook een doorgeslagen muur tussen slaap en woonkamer… ALLES moest weer terug. Meen me te herinneren dat dat ook is gebeurd, Ed kan eventueel daarin bijvallen of het klopt… Hij woonde naast Bouilonois.
Groetjes,
Ron - 12 03 10 - 16:01

Hier hebben we het al eens eerder over gehad. Bij ons hoefde die muur niet teruggezet worden. Bij Boulonois weet ik het niet.
Ed Post (Email) - 12 03 10 - 18:02

Het feest in de grote box was inderdaad van de fam. Scholten.
Marijke ging zich verloven, en gaf een receptie in de box.
De fam. wilde er ook een slaapplaats voor Hans creeren, maar bij nader inzien ging dat toch maar niet door.
Onze woningbouw heette in die tijd ( helemaal zeker weet ik het niet ) Ons Belang.
En dan die leuke goederen lift die wij hadden, kon je zelf als kind ook in zitten. Ik weet niet of hij er nog is, hebben wij heel veel mee gespeeld.
marry spijkerman (Email) - 12 03 10 - 19:28

Even nog kortje… ‘‘Ons Belang’‘... hmmm… die tekst staat nog op de Prins Bernardlaan, halverwege bij die huizen, waar je onderdoor kan rijden, richting Dunklerstraat… Leuk!
Weet wel dat onze ouders met de huurkaart naar dat kantoortje aan de Willem Pijperstraat moesten. Daar werd contant betaald. Zag je iedereen met hun kaart erheen lopen. Ja, die liftjes zijn er nog, Marry! Weet alleen niet of ze allemaal nog wel werken.
O ja… Ed; kon me alleen nog herinneren dat sommige buren die stenen, na uitslaan van een muur, in de kelder bewaarden. Ik dacht dat in het huurcontract stond dat de stenen van een muur, na uitslaan, bewaard dienden te worden… Lijkt me wel logisch! Dan hebben jullie dus, blijkbaar, mazzel gehad!
Groetjes,
Ron - 12 03 10 - 19:58

Nog even een kleine annecdote uit 1956. We waren heerlijk aan het voetballen op het nieuw ingezaaid gras voor de Willem Pijperstraat met een plastiek bal. De eerste ballen van plastiek waren van goede kwaliteit en erg prijzig wel 1,50 tot 2 gulden, maar altijd nog goedkoper dan een leren pieper. Vooraf moest je beloven dat je meelapte als de bal lek getrapt werd. Als je eigenaar was van een bal dan was je ook zeker van meedoen en kon je als eerste iemand uitkiezen voor je team. Wij gingen daarna zo op in ons spel dat we niet in de gaten hadden dat op de hoek plotseling de wijkagent Vermeulen stond met zijn fiets. Vermeulen was een echte balafpikker en had ons vele malen gewaarschuwd. Hij wenkte ons en braaf kwamen we naar hem toe (Een wijkagent was een echte autoriteit in dagen). Als eerste moesten we die dure bal inleveren die hij klemzette met een snelbinder tegen zijn zadel van statige zwarte dienstfiets en dan kregen we zijn gebruikelijke preek te horen. De bal was van lange Klinkenberg die op de Richard Holkade woonde. We noemden hem Rooie vanwege zijn haar. Rooie Klinkenberg was iets ouder en hondsbrutaal want toen Vermeulen statig wegfietste met de bal achterop rende hij er stilletjes achteraan en met welgemikte tik sprong de bal omhoog die de Rooie opving en rende als een speer de tegengestelde richting uit en via een poortje in de Dunklerstraat was hij uit het beeld vandaan voor ons verbaasde toeschouwers. Vermeulen was nog het meest uit het veld geslagen, hij fietste direct terug naar ons groepje om te informeren wie die jongen was. Gesterkt door het optreden van onze rooie vriend die op de Richard Holkade woonde gaven we niet thuis voor oom agent. Vermeulen fietste toen weg. Wij hadden onze eerste overwinnig behaald op het gezag!

Groet,

Koos Snijder
Koos Snijder (Email) - 12 03 10 - 23:13

Op zoek Hans Verhoeven ook bij toeval op deze site Ik woonde in de Dunklerstraat nr 75 rood. In 1955 kwamen daar te wonen recht tegenover het huurkantoor van Ons Belang waar op elke donderdagavond tussen 7 en 8 de huurders contant hun weekhuur betaalden en een stempel kregen op hun gekleurde huurkaart. In 1957 werd mijn broertje Willem geboren. Als deze site lees komt er weer geweldig veel herinneringen bij me boven. En vooral namen zoals Hans Scholten, Gert Lambrechts,Jo Klinkenberg, Manus, Muis, Pietje Beurkens, de broers Luuk en Kees Beckers, Roy en Leslie Laverman, Kees en Joop Kamp, Hans en Tedje Verhoeven, Lex en Ron de Groot, Willempie Weltevreden, Ronald Krom, Jan Hitma, Manus (Robbie) Wagen, ... Schorrevaar, Voetballen op grasveld of rolschaatsbaan, een helling van zand in de zandbak met raceauto spelen (dinky toys) een jongen met de bijnaam Mien, Johnnie Kortekaas Charles jacques, enz. enz. Mijn ouders hebben nog tot 2008 in de Dunklerstraat gewoond. In kleine korte anekdote: Zomer 1957, We voetbalden op het grasveld wat eigenlijk verboden was in het begin. De gemeente had een paaltje met een bord VRIJ GRASGAZON BALSPEL VERBODEN geplatst die maar enkele dagen heeft geleefd. Wij voetballende jongens hadden dat bord in de Go (Richard Holkade) gelazerd. Een stompje paal kwam boven het gras uit waarop we een lekke bal over hadden geplaatst en we speelden gewoon door. In de H.Bosman woonde een man die door zijn haardracht door ons Elvis werd genoemd en vaak naar ons voetballen keek vanaf zijn balkon.
Die mooie zomeravond liep hij langs ons op weg naar Teunissen om sigaretten te kopen uit de automaat. Wij riepen;“Hee Elvis schiet bal even terug!” Elvis rende tot onze grote schrik op die verankerde bal af en schopte met alle kracht tegen die bal! Dit hadden we echt niet verwacht! hij viel over de kop en schreeuwde het uit van de pijn, onderwijl rolden de “zilveren” guldens over het wegdek van de Willem Pijperstraat. Van schrik renden we weg maar dat was niet nodig hij kwam ons niet achterna, Elvis had zijn middenvoetbeentjes gebroken en liep wekenlang daarna in het gips en belde als eerste de politie als we weer voetbalden (Wijkagent Vermeulen en later Schaaf uit de Graaf Willem Straat) veel later mochten we overal voetballen. Voordien zijn vele, vele ballen lekgeschoten op het prikkeldraad. Groet aan alle oude kinderen, wil je meer van mij lezen ik sta op schoolbank en woon nu in Amersfoort.
Koos Snijder (Email) – 13 02 10 – 01:54
Koos Snijder (Email) - 12 03 10 - 23:17

Heeerrrlijke verhalen, Koos! Jij bent een ‘‘sampler’‘ voor waar de digitale wijkkrant voor staat! Complimenten! Beeldend verteld!

Heb me rot gelachen om die verhalen. Wil niet teveel ‘‘in beeld’‘ komen met mijn naam, zeg maar ‘‘voor het evenwicht’‘, maar deze verhalen verdienen applaus!Die wilde ik je graag geven!Leuk vertelt ziet het helemaal voor je… Heb ervan genoten in ieder geval!

Met groet,
Ron. (Geboren 25 april 1957.)
Ron - 13 03 10 - 00:12

Koos wat een leuke verhalen zeg, veel namen ken ik nog van vroeger, maar ik herinner mij die van jou niet meer.
Nog even over het betalen van de huur in het kantoortje in de willem pijperstraat.
Eens per maand werd er dan contant de huur betaald, mocht ik vaak doen, weet nog dat ik een briefje van 100 gulden bij mij had . De huren waren in verhouding met het salaris toch een heel stuk goedkoper.
In het kantoortje zaten in mijn ogen twee hele oude mannetjes met een dikke sigaar, als de hele buurt zijn huur had betaald ging al dat geld in een koffertje, en liepen de twee mannetjes er zo mee over straat. Dat kon toen nog gewoon. Zijn de tijden toch wel heel erg veranderd.
Om nog even terug te komen op de vaste lasten aan de Richard Holkade, dat was eigenlijk niks.
Water, een paar gulden in de maand. Dat gold ook voor elektriciteit. En verder hadden wij een kolenkachel, vlak voor de winter kwamen dan de kolenmannetjes de kolen brengen in zakken dat ging dan in die kolenhokken op het balkon. Het waren net zwarte pietjes. Weet nog dat wij zo’n zwarte haard voor de schoorsteen hadden staan met een kolenkit er naast, af en toe moesten wij ook wel eens kolen scheppen uit het kolenhok,zat zo’n luikje onderin.
Later kregen wij allemaal aardgas, was een stuk makkelijker en schoner.

Gr. Marry
marry spijkerman (Email) - 13 03 10 - 09:16

Leuk!! Met Willem Snijder heb ik vroeger ook nog wel gespeeld, we waren tenslotte van hetzelfde bouwjaar 1957…
Van der Schaaf weet ik me ook nog wel te herinneren.

Marry, ik heb als bijlage even een oude foto bij ons thuis bijgevoegd waarop je goed zo’n oude kolenkachel kan zien. Die dingen waren van gietijzer en werkelijk loodzwaar. Leuk detail, in de winter kon je ‘s ochtends altijd precies horen wie er wakker was, want dan werd die kachel met de kachelpook opgepord. Er werd dan zo’n rooster heen en weer geschud wat een hoop lawaai maakte en werkelijk door de hele flat te horen was.
Ed Post (Email) (URL) - 13 03 10 - 13:13

Van der Schaaf woonde in de Hannie Schaftstraat. Ik weet nog wel dat hij met mooi weer het verkeer op de Schipholweg stond te regelen richting Zandvoort.
Wij moesten thuis om de beurt kolen scheppen. Dat was op de oostkant en altijd berekoud. Je kwam bevroren weer binnen. Wel vond ik het bezorgen van de kolen door die zwarte mannen geweldig. Op dat kolenhok zat trouwens aan afdekplaat van astbest (moet je nu eens mee komen) die werd dichtgehouden door een ijzeren staaf die door twee ogen ging.
De huur werd op vrijdag geïnt. Ik dacht ééns per week, maar dat zal ik wel mis hebben. Wij woonden op de hoek, dus vrijwel pal boven het huurhuisje. (hier zaten later een paar kunstzinnige hippie-negers in die dingen van leer maakten) Mijn vader begon met het uithakken van de muur in de kamer op vrijdagavond. Dat was natuurlijk klandestien. We werden toen gewaarschuwd door de buren dat je het kon horen in het huurhuisje. Dat was een beetje link, dus zijn de werkzaamheden die avond gestaakt, om op zaterdag te worden vervolgd. Ik denk op de middag, want volgens mij werd er toen ‘s morgens nog gewerkt.
wil (Email) - 13 03 10 - 14:58

Nog even… Ed onder de url nóg zo’n kachel.
De foto is uit 1953 genomen bij ons thuis.
Die trui van jou Ed…prachtig. Volgens mij was dat een afdragertje van Margreet.
wil (Email) (URL) - 13 03 10 - 15:03

Leuk, Wil en Ed, die foto’s. Wat roept dat weer nostalgische gevoelens op! Je raakt er niet over uitgeschreven en waarom zou je? Dat is toch het leuke van de digitale wijkkrant. Fijn herinneringen ophalen. Nu wij weer ‘ns.
Dat ‘‘huurhuisje’‘ was inderdaad het ‘‘Ons Belang’‘. Herinner mij ook, vaag, die ‘‘man met sigaar’‘... Alles werd keurig netjes afgedragen… Telebankieren bestond nog niet.
Alles ging ‘‘handje contantje’‘ vanuit ‘‘het Loonzakje’‘ van pa… (Nu ondenkbaar!) Mijn vader kreeg toen WEEKLOON, in een loonzakje. ‘t is wat! Na 1 week werd het weer op tafel gegooid… ‘‘Alsjeblieft, moeders’‘... tellen.
Nu zit er in dat gebouwtje wat jij bedoelt, Wil, een sportschooltje, meen ik? En de kolenboer, jaaa… Wij betrokken onze kolen bij Van den Haak (of van Der Haak) op de Burgwal… We haalden ze ook weleens in losse zakken bij Vrught in de Jacob Geelstraat.
Eens in de zoveel tijd kwamen ze dan… Mijn moeder legde allemaal kranten van de gang tot de keukendeur… Kwamen ze aangesjouwd naar drie hoog.
Ik stond te kijken… Steevast: PAS D’R OP… (Stond ‘‘altijd’‘ in de weg.) En maar slepen. Twee kerels met speciale pakken en eruit ziend als slecht gesminkte zwarte Pieten, hahaha…
Natuurlijk verschoven de kranten weleens, zodat je TOCH NOG ‘‘zwarte poten’‘ op het kleed zag staan en ma, hevig mopperend, maar weer ging boenen en schrobben… Wat een tijd, wat een tijd… Wel frustrerend voor ‘‘moeder de vrouw’‘ die dat ‘‘vuil’‘ met argus-ogen, periodiek’‘ naar boven en voorbij zag komen.
En dat raggen, Ed, van die poken (hadden we ook al eens eerder besproken (!) geeft niet, het blijft leuk HAHAHAHA... dat hoorde je inderdaad heel goed… ‘‘Rag, rag, rag, rag…’‘ ‘‘Oo! Buurvrouw krijgt het koud’‘, zeiden we dan weleens..
Wij hadden, uiteraard, ook zo’n kolenkachel… (Volgens mij was er maar 1 model, als ik het zo zie… Die van ons was net zo en zwart!) Later kregen we een ‘‘Faber’‘ gas-haard.
Pa beneden hout klieven… en deze ‘‘pyromaan’‘ mocht het dan aansteken… Stinken en roken als de ‘‘pest’‘ en gelijk een paar scheppen kolen erachter-aan… En dan maar ‘‘lieren’‘ met die kachel. Lekker warm, ahhh…. ging er dan pal voor zitten… voel die gloed NOG (!) kon geen C.V. tegenop!
Ja, inderdaad! Heerlijke tijden… Ik denk er ook nog heel vaak aan terug… Wat was het toch een fijn leven, toen. Van niks weten, geen zorgen… Alles werd geregeld en gedaan…
Ron - 13 03 10 - 15:26

leuk Ed en willy dat jullie nog even een foto hebben laten zien van de kolenhaard, weet zeker dat mijn moeder daar ook nog wel foto’s van heeft met z’n allen om de kachel.
Bert en ik zaten altijd op een bankje tegen de muur heerlijk vlak voor de kachel, Ron daar kan echt geen c v tegenop.
Ed jij bent iets jonger dan ik, daarom ken jij pikkert Vermeulen denk ik niet was net iets voor jou tijd.
Waarom hij in de buurt die bijnaam had weet ik ook niet, misschien omdat hij ballen inpikte?

Gr. marry
marry spijkerman (Email) - 13 03 10 - 19:39

Ja Wil, dat was een bekende trui, zo ging dat in die tijd….. Zie ook bijgaande foto. Pikkert Vermeulen kan ik me niet meer herinneren.
Volgens mij zijn er door de jaren heen aardig wat muurtjes uitgehakt in die flat… Ook waren wij één van de eersten die de standaard ramen in de woonkamer vervingen door een groot raam. Dat zag er een stuk ruimer uit. Als het dan stormde zag je die ruit echt heen en weer buigen. Mijn vader had daar speciaal een balk voor gemaakt die je halverwege het raam over de hele breedte kon hangen. Of het ooit had geholpen weet ik niet, want volgens mij was zo’n raam eerder naar buiten dan naar binnen gesprongen.
Ed Post (Email) (URL) - 15 03 10 - 17:15

Welk raam vervingen jullie dan Ed? Het raam naar het balkon soms? Wij hadden maar een klein balkonnetje met alleen twee openslaande deuren, dus daar viel weinig aan te veranderen. Tegenwoordig moet je trouwens een bouwvergunning aanvragen voor het veranderen van de gevel bij nieuwe ramen. Pfffffffff
wil (Email) - 15 03 10 - 23:28

Dat was inderdaad het raam op het balkon. Oorspronkelijk waren dat drie smalle ramen, en die was bij ons vervangen door een groot exemplaar. Van een bouwvergunning hadden we toen nog nooit gehoord…
Ed Post (Email) - 16 03 10 - 10:27

En DAT raam, aangevuld Ed (Wil), werd op z’n beurt weer vervangen, zo rond midden jaren tachtig, door een kunststof raamprofiel van de firma ‘‘Euro-profyl’‘, achter met die beruchte ‘‘draai-kiepramen’‘... Voor sommigen lastig.
Niet alle bewoners begrepen de werking van dat systeem, HAHAHAHAHA... Dat was lachen, toen, want het moest sommige bewoners ‘‘tich’‘ keren worden uitgelegd… Was even een ‘‘weetje’‘...
Ja, het was een hele klus! Jullie waren al van de flat af, dacht ik. Mijn ouders en ik woonden er nog.(Wij vertrokken in 1989.) Zal het nooit vergeten! Hebben er een bende van gehad, van die renovaties, dat willen jullie niet weten! Jaren later vond je nog het gruis!
Die nieuwe raam-profielen werden via een hijskraantje, op het dak, comfortabel naar boven gehesen… Was een, zeg maar, mobiele hijs-inrichting, soort ‘‘loopkat’‘ dat op het dak stond. Heel slim en erg handig systeem.
Herinner mij, trouwens, van midden jaren ’80 ook het ‘‘grid-spuiten… Alles afplakken en kwamen ze met een Ingersoll Rand compressor met enorme slangen de muurtjes op de balkons en de gevel ‘‘grid-spuiten’‘... Wat een herrie!
En wat een stofbende, weer, en een gegier van dat spul… Dat was echt erg! Leek wel of er een tornado op je balkon raasde, zo gierde het!
Die nieuwe ramen en het grid-spuiten vormden de laatste grote onderhoudsklus aan de flat. Daarna is er geen onderhoud meer aan gepleegd, zo veronderstel ik in het licht van de sloop?
Ron - 16 03 10 - 11:00

Dat laatste hebben mijn ouders dus niet meer meegemaakt Ron. Die waren weg in 1977. Ik weet nog wel goed dat er nieuwe balkonhekken kwamen in de plaats van die roestige dingen waar iedereen wel een keer met z’n hoofd klem in had gezeten….Prachtig toch?? En ja, die asbest afdekplaten van dat kolenhok. Het mag een wonder heten dat we er allemaal nog zijn. Tegenwoordig doen ze net of je er subiet dood bij neer zou vallen…
Als de winter trouwens heel lang duurde moesten we op de fiets zakjes kolen bij halen (vijfjes heetten die dingen) in de Nagtzaamstraat. Dát was wel een aanslag op de portemonnee…!
Leuke tijden, ik geniet alleen al van het lezen en schrijven…
[Ada Spits] (Email) - 16 03 10 - 14:53

Jazeker! Wij haalden soms ‘‘viertjes’‘ (Kan dat ook? Had je naast vijfjes soms toen ook ‘‘viertjes?’‘) van die zakjes kolen, dus. (In de Jacob Geelstraat bij Vught of Vrught? Ze verkochten daar Faber-kachels, kolen en huishoudelijk spul… En tegenwoordig???)
Zat eens bij mijn vader achterop de brommer. Drie zakken van die kolen op schoot, nadat we weer eens tekort hadden… Scheurde de bovenste zak ‘n keer open… HATSJEEE...!!!
Hele inhoud kolen door de Nagtzaamstraat. Pa kwaad! Vloeken en ‘‘schelden’‘ op me, dus we konden rapen, HAHAHAHAHA.. Leuke herinnering!
Ja die stalen balkonhekken van de flat, daar kon je zeker met je hoofd ‘‘fijn’‘ tussen bekneld raken… Maar ze waren wel degelijker dan die latere aluminium ‘‘vervangers’‘...
Was een, lijkt mij, goedkoper alternatief en onderhoudsvrij, want die stalen hekken moesten weleens ontroest en geverfd worden, niet? Ach, ja! Het blijven heerlijke herinneringen, Ada!
Ron - 16 03 10 - 19:11

De naamgeving van die kolen, dat kwam door de maat. Hoe kleiner hoe duurder volgens mij. Moet ik maar eens navragen bij mijn moeder.
Dat iedereen op het balkon met zijn hoofd klem kwam te zitten, dat kwam omdat die spijlen schuin liepen. Je kon er aan de bovenkant tussendoor, maar als je dan zakte dan konden je oren er niet meer door. Dan moest er iemand komen om je op te tillen om je te bevrijden. Onder de url een fotootje van de familie Spijkerman. Hierop kun je goed zien hoe dat zat met die spijlen.
Groetjes
wil (Email) (URL) - 16 03 10 - 19:22

Ik wil nog even terugkomen op de lift in de flat. Daar zaten twee deurtjes in. In de onderste kon de vuinisbak, die stond dan op een metalen rooster en bovenin kwamen de briefjes (met geld) en de emaille melkkan voor de melkboer. Die werd dan gevuld met losse melk. Ook voor de bakker werden er briefjes en geld in gelegd. Dat kon toen nog. Stel nou dat die lift helemaal boven stond. Dan konden die deurtjes gewoon open toch? Wij woonden op drie hoog. Zou er nooit eens een kind naar beneden in dat gat zijn gevallen??? Levensgevaarlijk lijkt me. Weet er nog iemand hoe dat zat?
wil (Email) (URL) - 16 03 10 - 21:16

Sorry de foto bleef er in staan.
wil (Email) - 16 03 10 - 21:17

Hai, Wil! In mijn herinnering was het zo, dat het onderste deurtje, meen ik, ofwel slechts van binnenuit kon worden geopend, ofwel dat deze middels een sleutel toegankelijk was…
De bovenste deur was vrij toegankelijk en kon je gewoon open trekken. Ik weet wel dat in onze portiek, in de kelder, dat onderste deurtje altijd helemaal ‘‘uit z’n scharnieren’‘ hing…
En hoe vaak die touwen niet van de hijs-inrichting, boven, afliepen…. Een geduvel om die touwen dan weer over die poelies te krijgen…
Zaten erg vaak in de knoop, vooral als je veel te wild en te snel de lift omhoog haalde… Dan ‘‘holde’‘ je jezelf, soms, voorbij… Of de lift te zwaar beladen naar beneden liet gaan.
Weet nog wel, dat als die lift heel zwaar was beladen, je EEN RUK gaf en dan DENDERDE het geheel met een rotgang ‘‘roem, de boem, de boem,,, HAHAHAH, KLEDDER op de stootblokken beneden, HAHAHAHAHA...
Ik zie het NOG voor me… (en natuurlijk maakte ik me daar ook weleens schuldig aan… Ach ja… die liftjes…)

Groetjes,
Ron - 16 03 10 - 21:24

Wat was jij ook een schatje Ron, vroeger. Pfffff. Ik weet wel dat er een contragewicht aan die lift hing. Maar er konden geen zware dingen in, want dan moest je hem aan de touwen tegenhouden. Blaren op je handen kreeg je daarvan. Dit noemen ze de “goede ouwe tijd”.
wil (Email) - 16 03 10 - 21:31

Ja, maar dat moet je zo zien, Wil; het waren, zeker voor die jaren ’50 / begin jaren ’60, slimme liftjes voor, inderdaad de bakker en de Melkboer. Een doordacht systeem voor die tijd.
Maar ook de lees-portefeuille met strips van Sjors en Sjimmie, Donald Duck en dat soort lectuur werd er in die liftjes vervoerd. Het scheelde het nodige trappen-lopen. Een luxe!
Dus het lichtere transport…, daar waren die liftjes voor ontworpen. Dick Overes kwam dan zijn zuivel brengen voor de bewoners en was ZELFS zo galant voor de dames om het liftje heel even omhoog te hijsen voor ze…
Toch netjes van hem! Dan belde hij overal aan, beneden en ‘‘door het trappengat’‘ werd dan de bestelling opgegeven… Het geld en de lege flessen in de lift…
‘‘Ma’‘ trok de lift naar beneden. Overes pakte, bijvoorbeeld, 4 volle flessen melk en hees, met het wisselgeld en al, de lift weer omhoog… Zo ging dat toen… Gemoedelijk. Overes gebruikte de lift, overigens, het meest.
Maar ja… het waren geen personen-liftjes. Daar waren ze niet op berekend! Maar daar hielden wij, jongens van toen, natuurlijk geen rekening mee en hebben wat gespeeld in die liftjes… (Wat verboden was, uiteraard!!!)
Tot we door buurtbewoners, terecht, er weer uitgeknikkerd werden, want die werden gek van het lawaai wat die hijs-toestelletjes toch wel maakten… Komt allemaal weer naar ‘‘boven’‘...
Ron - 16 03 10 - 21:51

En mijn slaapkamer lag dus direct achter dat hele hijsgebeuren…
Die onderste deur kon je inderdaad met een sleutel op slot doen, maar niet iedereen deed dat. Wij op vier hoog maakten uiteraard gretig gebruik van die lift, tot de boodschappen aan toe. En hoe dacht je dat wij die stenen beneden kregen toen die muur er uit ging…
Nog zo’n leuk stuk speelgoed, de railing van de trapleuning. Wie gleed er niet van helemaal boven naar beneden…
Ed Post (Email) - 17 03 10 - 08:12

Ja, nou! Dat deden we zeker! Levensgevaarlijk! Dat trappengat in die 3 portieks waren niet, per verdieping, afgeschermd met een metalen rooster o.i.d. zodat je DAAR op zou vallen, als je evenwicht ooit mocht verliezen…
De bouw-voorschriften waren, toen blijkbaar, nog niet zo streng en men hield natuurlijk tijdens het ontwerpen van die flats, destijds, geen rekening met ons, ‘‘opgeschoten apen’‘ die soms langs een leuning van vier hoog naar beneden gleden… De onbezonnen jeugd, dus…
Wie haalde dat nou in z’n hersens? Ja, WIJ NATUURLIJK, HAHAHA!!! Maar het is altijd goed gegaan, anders konden we daar niet meer van getuigen! Ja; wat deden we toch allemaal ‘‘gekke dingen’‘ in die flat, he? Prachtig!
Het was een prachtig speeldomein… Nog zo iets… Die portiek-deur sloot altijd met een ‘‘Lips’‘ deurdranger… Maar telkens die deur open en dicht doen, als we speelden, was geen optie…
Wat deden we dus? Die rubberen mat met grote ronde gaten, onder de deur schuiven. Bleef ‘ie gewoon op een kier. Konden we makkelijk ‘‘in en uit’‘ lopen. We vonden overal een oplossing voor… Slim als we waren.
Ron - 17 03 10 - 11:07

Ja die houten leuning. Die glom als een kattenkeutel omdat iedereen er op naar beneden gleed. Zitten die leunigen er nog altijd op? Ze waren prachtig. In één van de trappenhuizen was er een kwart bocht uit aan de onderkant. Daar moest je goed op letten anders voelde dat errug zeer aan je billen. In het begin kon ik de bochtjes nog niet nemen. Later toen ik wat ouder werd wel. Ook sprong ik vaak alle trappen af naar beneden. Wat een herrie moet dat gegeven hebben bedenk ik mij achteraf. Nooit een klacht gehoord. Ik denk dat men toen veel toleranter was.
En wat dachten jullie van de lichtknopjes. Drukknoppen die vanzelf weer uitgingen. Daar kunnen ze nu nog wat van leren in het kader van energiebesparing. Als je er een halve lucifer tussen stopte dan bleef het branden en dan hoorde je steeds plop als de tijd van branden voorbij was.
wil (Email) - 17 03 10 - 15:54

nog even een fotootje van onze beruchte leuning onder de url.
groetjes
wil (Email) (URL) - 17 03 10 - 16:22

Jaaaa, dat waren ze! Leuke ‘‘doorkijk-foto’‘, Wil! Origineel gemaakt, zo door het trappegat! Daar komt de bruid…. de trap af op weg naar de Zuid-Oosterkerk, nietwaar? Kon je lopend af!
Groetjes,
Ron - 17 03 10 - 19:20

Willy wat heb je en leuke foto geplaatst van ons gezinnetje op het balkon, wat een lief klein meisje was ik daar nog he
En wat vonden jullie van onze brievenbussen vroeger?
Met die raampjes in het deurtje, nee je kon daar geen post ontvangen wat heel erg prive was.
Aan de buitenkant zaten volgens mij alleen maar gleufjes in de muur.
Gr. Marry
marry spijkerman (Email) - 17 03 10 - 19:49

Ed,weet jij nog dat jullie een piano gekocht hadden? en deze moest wel naar vier hoog. Daar was volgens mij een hele zaterdag middag voor uitgetrokken, was een vreselijke klus alle mannen van ons trappenhuis hielpen mee om dat ding boven te krijgen. Was wel gelukt maar wel met pijn en moeite.
marry
marry spijkerman (Email) - 17 03 10 - 20:13

Je was een schatje Marry…en hoe vind je de stropdas van je vader. Prachtig toch?
Onder de url een foto van mij (toen ik nog lief was)voor het beruchte kolenhok. Je ziet als je goed kijkt, de kolenschep liggen.
wil (Email) (URL) - 17 03 10 - 21:10

En nog een fotootje van Marry en Ina. Op deze foto zijn de brievenbussen goed te zien Marry !
Ajuus
wil (Email) (URL) - 17 03 10 - 21:15

En natuurlijk blijft al deze nostalgie bewaard op http://www.buurtfoto.nl.. Zoek even op jullie oude postcode(2033 PZ) en je zit er weer middenin. Het wordt natuurlijk nog leuker als jullie je eigen foto’s erbij zetten. Even aanmelden en een kind doet de was.
Groetjes
Buurtfoto.nl (Email) (URL) - 17 03 10 - 22:22

Zeg, Marry… Even nog over die piano van de familie Post… Tegenwoordig zou dat ZOOOO handig gekund hebben, he? Mijn tante verhuisde een paar jaar geleden van de Nieuwe Gracht…
Peter Feitsma had toen een prachtige mobiele lift… Even tegen de gevel aangezet en haar piano was ‘‘zo’‘ beneden… Een ding is zeker!
Die piano van fam. Post kon dus ‘‘ECHT NIE’‘ via dat liftje, hahaha… Ja, dat zal zeker een klus zijn geweest…
Heb vaak op die piano ‘‘gespeeld’‘, als ik bij Ed speelde… Nou ja. Spelen? Ik wist in ieder geval ‘‘de toetsen te vinden!’‘ Tenslotte studeerde ik bij hen ‘‘Summa Cum Laude’‘ af op ‘‘de Vlooienmars’‘, hahaha… Ja, moest altijd wel effe ‘‘pingelen’‘ op die piano. Dat moest!
Tot Ed het genoeg vond en de klep op mijn handen gooide… ‘‘Nou is het afgelopen! Ik zei toch NEE?!’‘ (Was niet van dat instrument af te slaan, hihihi… Leuke herinnering…)
Was toen al gek op alles wat toetsen heeft… (Vandaar ook mijn liefhebberij van achter dit ‘‘alternatieve toetsenbord’‘ Lekker gezellig herinneringen opdiepen en weer plaatsen…)
Ik merk, trouwens, dat er nog genoeg over de flat en de buurt te vertellen is… Het was er en we hebben het toch allemaal gezien en beleefd! Ieder op zijn of haar eigen wijze!
Ron - 17 03 10 - 22:57

Hebben jullie al op buurtfoto.nl gekeken? Is superleuk !! Ik weet niet wie het bedacht heeft, maar een heel leuk initiatief.
wil (Email) - 17 03 10 - 23:04

Ja, die piano, dat was wat… wat haatte ik dat ding, en wat jammer dat ik destijds nooit les mocht krijgen. Mijn zus en mijn moeder kregen altijd les op woensdagmiddag, en dan was ik natuurlijk vrij van school. Dan moest ik altijd stil zijn, dus lekker spelen was er niet bij. Het geluid van die piano klonk door de halve flat volgens mij. In ieder geval hoorde je het helemaal in de kelder.

Die site van Buurtfoto is een initiatief van Bart Tangerman dacht ik, en die is voor sommige van ons geen onbekende.
Ed Post (Email) - 18 03 10 - 08:15

Nouwww… ik hoorde Margreet of je moeder ook weleens spelen, Ed! Kan niet zeggen dat het een rot geluid was… We genoten weleens van bekende stukken die gespeeld werden, hoor.
Gelukkig was het geen drum-stel…!!! En aangezien ik dol ben op romantische piano-klanken, als kind al, vond ik het mooi… Maar ja… als je urenlang je mond moet houden omdat er gestudeerd moest worden, dan baal je.
En een hoofdtelefoon-uitgang zat er ook al niet op! Frustrerend hoor!!! (Hahaha… geintje, Ed! Je kent me! Zie het zo voor me!)
Nee, maar serieus; heb er geen rot-herinnering aan! Er werd sowiezo wel gemusiceerd (met c of zonder c??? mmmm… even twijfel-gevalletje. Wil speelde gitaar begreep ik,...)maar goed…
Wij hadden de familie Wesseling beneden ons wonen – met dochter Shirley – die in de plaats kwamen, zo begin jaren zeventig, voor de heer en mevrouw de Bont (zegt die naam jullie nog?
Die naam is nog nooit gevallen op deze site… De heer en mevrouw de Bont (een oom en tante van Ans Wesseling) zij woonden dus middelste portiek, onder ons, op 2 hoog. Leuke mensen.)
Maar goed… Bob Wesseling speelde accordeon en orgel en goed ook! Vaak genoten we als hij weer eens de ‘‘Turkse Mars’‘ van Mozart (??) zat te oefenen… Dan zat ik vaak te luisteren en 1 keertje ben ik gaan vragen of ik eens bij zijn repetitie mocht zijn in de slaapkamer…
(Alleen hun luidruchtige verjaardagsfeestjes waren berucht… Tot half vijf ‘s morgens keihard de luidsprekers open en dansen, zingen en schreeuwen… Onze vloer trilde dan van de speakers die tegen het plafond hingen bij ze.
Over tolerantie gesproken Wil, hahaha… Maar ja… gebeurde niet iedere dag. Was een beetje die ‘‘Flower-Power tijd’‘... Alles ‘‘kon’‘ en mocht… We hebben ook nooit de politie gebeld.
Later richtte flatbewoner Bob Wesseling zijn garage, om de hoek in de Willem Pijperstraat, in als oefenstudio en ruimte… Vond het jammer, want genoot erg van zijn muzikale talenten… Tja… daar heb je weer zo’n typische reeks herinneringen aan ‘‘onze flat!’‘
En Buurtfoto.nl is mij ook bekend, maar nog niet zo ‘‘ingeburgerd’‘ als deze site… Kwestie van tijd en aandacht. Is ook een leuke aanvulling op de doelstelling van deze site!
Ron - 18 03 10 - 10:49

Over buurtfoto.nl nog dit… Het voordeel van buurtfoto.nl is, vind ik, dat de buurten (dus ook de bijdragen van bewoners) op postcode zijn ingedeeld… Je kunt dus sneller buurt-bijdrages lezen, door te ‘‘surfen’‘ naar de juiste postcode. Dat is een groot voordeel!
Het kleine nadeel wat je weleens op deze site bemerkt is, dat verschillende verhalen van diverse buurten constant door elkaar lopen… (Net als 4 verhalen-lijnen in G.T.S.T. Je moet je vaak ‘‘vertreden’‘. Bedoel dit te zeggen; de ‘‘omschakel-frequentie’‘ is nogal hoog.)
Dan raak je ‘‘de draad’‘ weleens kwijt. Wil niet beweren dat de een meer ‘‘rechten’‘ heeft als de ander, hoor! Deze site is immers voor iedere ‘‘Haarlem Ooster’‘, maar dan ben je bv. ‘‘lekker bezig’‘ over de Richard Holkade met ex-flatbewoners en ineens komen er weer plots bijdrages binnen die niets met onze buurt te maken hebben. Dan ‘‘schuift’‘ e.e.a. weer op.
Dat is soms weleens een beetje lastig, vind ik, die hoge ‘‘omschakeling’‘. (Tenzij je van afwisseling houdt…) Overigens zitten daar vaak ook leuke bijdrages binnen van andere mensen! Nogmaals; iedereen heeft natuurlijk op deze site evenveel rechten… Dat sowiezo!!!
Maar goed… wil je dus SPECIFIEK over een bepaalde buurt of, zoals over onze flat-herinneringen lezen, dat bedoel ik maar te zeggen, dan is zo’n indeling in ‘‘postcodes’‘ waar je rechtstreeks op 2033 PZ (dus de Richard Holkade) uitkomt, ideaal bedacht!
Nogmaals; bedoel dit schrijven zeker niet als kritiek, maar als vaststelling van een feit… Niet iedereen zal die hoge omschakelingen als zodanig ervaren, maar dacht; ach; schrijf het ‘ns. Het is ‘n mening die je zo ‘ns mag uiten.
Overigens bestaat de Richard Holkade blog ook nog, maar wordt nauwelijks nog bezocht, heb ik de indruk… Maar goed… we kunnen zowel daar als hier en op buurtfoto.nl onze herinneringen kwijt, voor ieder die het maar lezen wil.
Groetjes,
Ron - 19 03 10 - 11:31

Ron, betreffende de Richard Holkade blog, die site wordt niet meer goed onderdsteund. Ik ben dan ook momenteel bezig met en vervangende blog, maar daar zit nog wel wat werk aan. Deze blog gaat binnenkort on-line en dan doe ik daar wel melding van. Jk denk dat de nieuwe blog wel beter wordt, en uiteraard helemaal up to date.
Ed Post (Email) - 19 03 10 - 12:13