Zo was het Toen: groeten uit de Slachthuisbuurt

Tekst: Anneke de Nobel
Bron: Digitale Wijkkrant Haarlem-Oost

Deze ansichtkaart werd me gemaild door Willie Lekanides. Een mooie fotokaart van Haarlem-Oost.

Foto: via Willie Lekanides

We zien een spiksplinternieuw stuk wijk in de Slachthuisbuurt, met een heuse winkelgalerij. Daar was men zo trots op, dat er een ansichtkaart van werd gemaakt. Tegenwoordig is dat geen gewoonte meer, jammer.

Ook is er nog een stukje Amsterdamse Buurt op de kaart zien, het landelijk gedeelte langs de Zomervaart. Inmiddels zijn die schuren en de hooiberg wel uit het beeld verdwenen. Er is sprake van dat op korte termijn de flats zullen worden afgebroken voor nieuwbouw.

Veel mensen zullen mooie herinneringen hebben aan de plekjes op de kaart.

________________________________________

Links boven van de kaart de Willempijperstraat. Schitterend hoe hier het veldje er nog bij ligt. Daar heb ik in mijn jeugd heel wat keren gevoetbald. Laatst nog eens naar toe gereden. Herinneringen komen boven. Prachtig, blijft mooi om aan die tijd terug te denken. Het was mijn BUURTJE. Ray
Ray - 25 10 09 - 14:50

Ja, het bekende en veelbesproken buurtje… Nog even en we mogen het ‘‘gedag’‘ zeggen, helaas! Wim Sonneveld zong het destijds al in een lied.
‘‘De moderne tijd, net wat u zegt, maar het maakt me wat ‘‘melanchoniek’‘. De flats zullen weldra verdwijnen. ‘‘Oud wordt afgewisseld door nieuw’‘. Ze hebben hun geld wel opgebracht…
Neemt niet weg, dat ik (meen in 2011) best mijn oude slaapkamer met weemoed gesloopt zal zien worden. Mijn slaapkamertje, dat uitkeek op het pleintje… tja…het is ‘‘mooi geweest’‘. Tijd voor wat nieuws? Mmm… ja! Kan niet anders!
Ook ik fiets er geregeld langs. Het pleintje is een ‘‘armoedig plaatsje’‘ geworden. Klimrekken zijn alleen op het grasveltje te zien. De zandbak is weg. De ‘‘spannende bosjes’‘ zijn weg. Het is vervallen, goh wat jammer!
Dan gaan mijn gedachten altijd weer terug… En gaat mijn blik, horizontaal en verticaal, langs de achtergevel van de Richard Holkade-flat… Ik herinner me weer precies, wie WAAR woonde.
‘‘Even kijken… O ja… daar woonde de familie Post, 4 hoog, daar woonde de fam. de Keijzer, 1 hoog, daar de familie Reijerkerk, 4 hoog.
Mijn vinger wijst haast vanzelf, want ik weet het nog zo goed… Ik zie ze in gedachten nog op balkon staan, naar ons spel kijken. En, daar… op drie hoog.. Ja, daar woonde ‘‘wij’‘.
Mijn slaapkamer dat uitkeek op het pleintje. Hoelang heb ik daar niet op uitgekeken? Van 1961 tot 1989… Hoe vaak heb ik de gekleurde herfstbladeren niet zien dwarrelen over het pleintje? Net weer als nu, nu het herfst is.
Of die vrachtauto met nieuw en vers zand aankomen. Kinderen blij…. katten blij…. (beter als die ‘‘bak’‘ thuis… hoefden ze niet met hun kont op het grit te zitten, toch?)
Winter. Vele schoorstenen begonnen weer te roken… Vuurwerk op het pleintje… Gelukkig was mijn vader verstandig en mocht ik daar niet aan meedoen… Ik baalde weleens ervan, maar toch… Indirect heb ik aan hem te danken dat ik met 10 vingers dit stukje mag tikken… Bedankt, pa! (Hihihi…) Toch goed bekeken!
Zomer…. van oude gordijnen ‘‘tentjes bouwen’‘ op het grasveldje, zo tegen de heg aan. Onweer….regen…. wij bleven zitten.
Bibberend van kou en spanning… maar we BLEVEN zitten… Je greep weleens mis en had je ‘‘een dode mus’‘ in je hand, half vergaan… Bah!!
Tent begon te lekken… gauw extra knijpers om ook de laatste kieren te sluiten….Ma tevergeefs roepen of je ‘‘boven wilde komen’‘... Te gevaarlijk met onweer…
Tja… dat zijn wat gedachten, anno 2009. Een tijdsbeeld in vogelvlucht… De heerlijke jaren zestig… Eindeloos spelen… eindeloos onschuldig… van niks weten… Alleen met je spel bezig zijn… Zorgen kwamen later wel…
Eten, slapen, naar school gaan, leren en weer spelen… ‘‘Mijn jeugd rondom het pleintje…’‘ Straks is het er niet meer, maar mijn herinneringen? Ja, die blijven. Die wil ik vasthouden. Het was er, het is geweest… Nu ben ik 52. Kleuren vervagen, maar zie het nog!
Lijkt alweer zolang geleden… Hoeveel tikken zou dat zijn op de biologische klok? 10 seconden… 1 minuut? Uurtje? Weet het niet?
Ja, dan lijkt het wel gisteren….Net als vanmorgen, zou ik DIE klok ook eens een uurtje terug willen draaien… Gewoon… nog 1 keertje!
Hoever moet je die biologische klok eigenlijk terugdraaien? Dat wordt ‘‘rekenen’‘...??? Nee, ik blijf maar ‘‘bij de tijd… Het is goed zo!
Ron - 25 10 09 - 16:11

Goedemorgen Ron, mooie tijd was dat! Je weet je alles nog goed te herinneren. Mooi zoals je de dingen omschrijft, zo gedetailleerd. Jouw belevenissen liggen dan in de jaren 60, waarbij die van mijn voornamelijk in de jaren 70 en 80 zich afspeelden. Toch zie ik zeer veel raak vlakken met mijn tijd aldaar. Ik heb er werkelijk zoveel voetstappen liggen. Prachtige herinneringen, waarbij ik de dingen heel duidelijk voor de geest kan halen.
Ray
Ray - 26 10 09 - 10:41

Goeiemorgen, Ray.
Dank voor je compliment! Ja, ik houd er wel van e.e.a. beetje te ‘‘verdichten’‘. Beetje aardig leesbaar ‘‘literair te verpakken’‘. Ach ja… we hebben toch allemaal hetzelfde ervaren.
‘‘Ons buurtje’‘... Wat was het er gezellig. Altijd tijd voor een praatje op de trap, want je kwam elkaar altijd wel tegen bij het ophalen van de post. (Je bleef gezond in beweging, want je moest op je sloffen altijd alle trappen af.)
De post werd gedumpt in die ‘‘akelig’‘ veel te kleine brievenbussen, naast de ingang met die ‘‘vierkante witte ‘‘typische luik-deurtjes – met – kijkvenster. (Kon je zien of je post had!)
Of in de kelders, bij het pakken van fiets of brommer, ofwel ‘‘achter’‘ bij de slager, de Groenteman, de kapper… Er was nog tijd over!
Niemand had haast! Tegenwoordig heeft iedereen het maar: druk, druk, druk… En hollen we vaak onszelf zowat ‘‘voorbij’‘. Was toen nog niet!
Och, er zullen ongetwijfeld nieuwe en veel beter geisoleerde woningen voor terugkomen. Daar zullen weer andere mensen in gaan wonen die, wellicht, over 20 of 30 jaar net zo enthousiast zullen verhalen over hun nieuwe buurt, als wij verhalen over onze buurt. ‘‘De Kringloop van het Leven’‘, zogezegd, nietwaar?
Ron - 26 10 09 - 12:18

Ja Ron of al het nieuwe beter is, is maar de vraag. Ik woonde in de Dunklerstraat. De winters, en die waren voor mijn gevoel toen nog een stuk kouder, was het alleen in de woonkamer verwarmd. Geen CV, de gang, slaapkamers en de zolder daar was het echt koud. Maar of ik dat nou zo erg vond? Het was inderdaad een tijd zonder zorgen. Weer of geen weer, zomer, herfst, winter of lente ik speelde altijd buiten. In de straat en anders wel op het pleintje of op het naast gelegen veldje. Ik vraag me wel eens af waarom ik zo vaak aan die tijd terug denk? Niet omdat ik het nu niet naar mijn zin heb. Integendeel, maar het was voor mij althans, een fantastische periode. Ik zie alles ook nog zo voor me.
Ray - 26 10 09 - 12:46

Goh Ron, wat een treffend mooi stukje over “ons” pleintje….
De weemoed druipt er gewoon van af.
Ja, we hadden een mooie jeugd daar op dat pleintje, én wij kunnen zeggen dat we het in wel drie verschillende uitvoeringen kennen, met houten zandbak, betonnen zandbak en zónder zandbak.
Aangezien ik hoger woonde dan jij had ik natuurlijk ook een mooier uitzicht.
In bijgaande URL zie je een deel van ons “buurtje” met op de achtergrond de bouw van de torenflats in Parkwijk.
Ed Post (Email) (URL) - 26 10 09 - 20:13

Ja, dat is een geweldig mooie foto! Bedankt, Ed en ook voor je reactie! De flats in Parkwijk. Ja, mooi! De fundamenten nog gebouwd met een stoom-heimachine. (Of meerdere?) Ik zie die installatie nog staan! Wat ‘n apparaat was dat!
Sisss… bonk…sissss… bonk… Telkens moest een werkman een handle overhalen. Dan ging het zware heiblok op stoomdruk een eind omhoog.
Handle de andere kant op en het blok viel, door het opheffen van de stoomdruk weer op de paal. Simpel en doeltreffend. Het werkte perfect! Later kreeg je de ‘‘Demag’‘ Diesel-heitechniek en nog later het hydraulische ‘‘Puls-heien’‘..
Maar toen, zo eind jaren vijftig / begin jaren zestig ging dat nog met die grote stoom-karren, jaaa… heb het allemaal gezien, als kind, met mijn vader. (Was ook nieuwsgierig.)Leuk, Ed… Die foto’s geven mij weer die herinnering!
Ja, jullie boften maar dat jullie op 4 hoog woonden. Inderdaad! Jullie konden net over de Winkelgallerij uitkijken en zo ontstond die foto. Ik heb er ook nog velen op dia’s staan. Word tijd dat ik die eens digitaal ga scannen.
Leuk, he, dat ‘‘woud van antennes’‘ op de daken. Vroeger waren het nog die vele antennes. Tegenwoordig zijn het de vele schotels die het ‘‘gevel-beeld’‘ in meer of mindere mate bepalen.
(Ja, tenzij mensen ‘‘ondergronds’‘ gaan met UPC, of voor een heel handig ‘‘potloodje in de vensterbank’‘ kiezen… Dat was toen nog niet!)
Ja! Naarmate we ouder worden ga je steeds meer waarde hechten aan die heerlijke, geborgen tijd van weleer. Ik tenminste wel! Ik merk het bij het gestage ‘‘klimmen der jaren’‘. Gek, he?
Eindeloos speelden we daar. Douchen, nog even naar Swiebertje kijken of de ‘‘Duivelsgrot’‘ of ‘‘Okkie Trooij’‘’. Lekker spannend. Je ‘‘zat’‘ er helemaal in en merkte niets meer om je heen.
Typische kinderprogramma’s in die tijd. Of ‘‘Gompie’‘... dat walrusje…. Riep altijd: GOMMMPIEEEE, HOELLLLL.... hahaha.. Ja, leuk!
In begin keken we bij de buren, later met gebruik van een gekregen buizen-televisie konden we zelf kijken. In ‘‘zwart-wit’‘, heette dat! En dan naar bed. Bij vader op de nek, die je dan met 1 worp zo op je bed neerkwakte….
En dan de lakens zo stijf instopte, dat je je zowat een Egyptische mummie waande, hahaha… Je kon niet meer bewegen. ‘s Winters kruik mee. Alles warm, behalve het puntje van je neus!
Ijs en ijskoud… ‘s Morgens, met die kou, je bed niet uit te FIKKEN!!! ‘‘Kom er nou uit, je moet naar school…’‘ Gebiedende stem van je moeder… ‘‘Nee! Ik heb geen zin..’‘ (Want je lag zo warm, he! Niet eruit te ‘‘branden!’‘)
Resoluut werden de dekens dan weggetrokken… ‘‘kom op….dan MAAK je maar zin, schiet op.. opstaan! Hoogste tijd!’‘ Ja, het tijdsbeeld anno jaren zestig. Zo ging het toch altijd.
Vader moest ‘s avonds eindeloos zeggen: ‘‘nu ga je echt naar bed.. huppekee!’‘ En ‘s morgens moest je eruit en dan wilde je niet… leuke ‘‘tegenstelling’‘ was dat… Maar je ging!
Dan liep je over de boerenslootjes naar School, met je schooltas, waarin een lunchpakketje zat en een bekertje melk.
Altijd dat bekertje melk… Of we kregen het van school en met Konininnedag kregen we Chocolademelk! Nog lekkerder!!!
Dat was ook een FEEST!!! (Althans, als je school de Mr. Thielschool was… Daar deden ze dat!)In de winter dus vaak de Go en de sloot oversteken, rechtuit Arnulfstraat door en je liep zo de Noormannenstraat in. Scheelde tijd!
Ach, ja… Die winters op de flat… Isolatie ‘‘nul komma nul’‘. Alles stijfbevroren. Dikke ‘‘bloemen’‘ op de ramen… Ramen konden soms weken gewoon niet eens open, kun je nagaan! Geen beweging in te krijgen met die felle en zwaar vriezende Oostenwind. Enorm! Brrrr…!
Zo ging dat. Inderdaad, Ray (nog even), wat je zegt! Gedetailleerde beelden. Zie het nog immer levendig voor mij. Ray vroeg ook of het nieuwe beter is… Technisch gesproken? Jaaaaa, zeker!
Isolerend, warmtehoudend, energiebesparend, overlast-beperkend. Minder ‘‘contactgeluid’‘. Dat had je op die flats allemaal niet. Als kind hadden we er geen erg in, maar de laatste jaren dat ik er woonde werd het een grote ergenis!
Je hoorde alles! Met kinderfeestjes zat je te trillen op de bank, als er boven of opzij weer eens ‘‘de hel’‘ losbrak en vele kindervoeten door de kamer stampend heen en weer renden…
Hoorde je de glaasjes in de hanglamp ritmisch mee-rinkelen met het gespring en geren boven je. Dat was iets verschrikkelijks.
(Die enorme gehorigheid werd nog veel erger, nadat die Europrofyl-ramen werden geplaatst. Het geluid bleef meer in de woningen ‘‘hangen’)
Totdat het weer ‘‘te gek’‘ werd en je dan naar boven moest en aanbelde met het verzoek of het ‘‘een beetje minder kon’‘. Hoorde er ook bij! Dus tegenwoordig beter? Zeker, Ray, veel beter!
Alles in die flats was / is supergehorig! Daarom voldoen ze allang niet meer aan de huidige ‘‘ergonomie’‘. Ik denk, weet wel zeker, dat ook om DIE reden ze in 2011 ‘‘plat’‘ gaan…
We werden dan ook steevast opgevoed, weet Ed ook nog wel, met: ‘‘niet zo stampen, hou eens op met dat gebonk, denk aan de beneden-buren… Dus het bekende: ‘‘hou op, schei uit, niet doen en laat dat!’‘ Die ‘‘opvoedkundige formule’‘...
Dat werd er al vroeg in ‘‘ge-heid’‘... Als flatbewoner paste je je daar al, van vroeg af aan, op aan. In menige kamer lag dan ook een dik tapijt, zodat contactgeluid werd gedempt.
We wisten het allemaal, dus hielden de meesten wel rekening met elkaar. En dat zorgde voor een leuke en ongedwongen sfeer tussen de bewoners onderling. We deelden veel met elkaar, hielden rekening met elkaar. Er werd op ons gepast!
Dat kon altijd, zodat ouders gerust naar een personeelsfeestje, of zo, konden gaan. Dan ‘‘wipte’‘ de buurman of buurvrouw even ‘‘over het muurtje.. (Wat niet ongevaarlijk was!)
Er werden hele kaart’‘potjes’‘ tussen buren onderling georganiseerd. Dat weet ik ook nog altijd goed te herinneren. Lamp boven de tafel en spelen maar. Vele potjes werden zo gespeeld.
Bij toerbeurt werd er gekaart bij de fam. de Keijzer, de fam. Venema, bij ‘‘ons’‘ en dan weer bij de Keijzer, etc… Jarenlang geduurd.
Waar heb je dat nog? In menige straat is het: ‘‘ieder voor zich en God voor ons allen?’‘ Was toen nog niet! Je begroette elkaar op de trap. Je wist veel van elkaar (ook weer door die gehorigheid.) Je was betrokken met elkaar…
Zo was het leven, in die tijd, op de flats. We sliepen bij elkaar. Verjaardagsfeesten werden niet alleen voor familie gehouden. De buren waren vaak ook welkom. Dus ja…het sociale contact was heel hecht in die flats. Was leuk!
Nou, tot zover weer. Ik wil me wel beperken, qua tekst, maar ja… als ik met herinneringen begin..??? ‘‘breek me ‘‘de bek’‘ niet los… hahaha… Vele herinneringen… ‘‘Plus et en vous’‘ ‘‘er zit meer in hem!’‘ Ik heb heel wat ‘‘opgeslagen’‘. Leefde bewust, ook als kind.
Dan spuit er weer het een en ander naar boven en ‘‘vulkaniseert’‘ op deze unieke site in ‘‘verhalende tekst van weleer’‘. Ter ‘‘leering ende vermaeck’‘, hoop ik, van de lezers(essen).
En dat ‘‘opdiepen’‘ van herinneringen is precies de doelstelling van de Haarlem Oost site… Dus het werd weer ‘ns tijd… (Wat een ansichtkaartje al weer niet kan opwerpen, he!)
Ron - 26 10 09 - 23:51

Ron, in mijn herinnering (mijn vader had met zijn broers een bedrijf dat ook heiwerken deed) werd het heiblok tussen de twee palen opgehesen door een hendel over te halen waardoor een kabel op een lier werd gewonden.
Als het blok hoog genoeg boven de paal was opgetrokken, werd door het de handel omgezet waardoor de trommel waarop de kabel was gewonden, vrij terug kon draaien. Daardoor werd de kabel gevierd en viel het blok naar beneden. Als er een nieuwe paal opgezet moest worden, werd het blok opgehesen en vastgezet met een soort voetrem.
Later werd ook veel gebruik gemaakt van een dragline als hijstoestel.
Bram Verheul - 27 10 09 - 20:52

Hallo, Bram,
Bedankt voor je interessante info over de toen gebruikte hei-techniek. Wellicht heeft iemand, jij of andere mensen die dit lezen, nog een foto(‘s) van die stoom-heimachines die voor die flats in Parkwijk toen werden gebruikt. Wie???
Zou ik wel leuk vinden. Ja! Herinner mij dat ik zeer gefacineerd werd door hei-technieken. In de Hannie Schaftstraat bleef ik als 6 a 7 jarig schooljochie vaak kijken naar die ‘‘stampende’‘ Demag – Dieselblokken die toen het fundament van de ‘‘laagbouw’‘-huizen, aldaar, moesten aanleggen. Ik liep er immers langs naar en van school, zodoende… Het facineerde me hogelijk!
Soms kwam je thuis met oliespetters op je jas, wat natuurlijk (terecht) gemopper opleverde van ‘‘thuis’‘, hetgeen uiteraard ook maar enigszins gerechtvaardigd was!(Systeem ‘‘spetterde’‘.)
(Denk dat ook om die reden, later, het schonere pulsheien in gebruik kwam en als hydraulisch alternatief, het z.g. ‘‘Juntran’‘ heisysteem, voor de lichtere en wat specifieke heiklussen.)
Ook kun je met Pulsheien ‘‘de slagkracht van het systeem veel nauwkeuriger bepalen. Met die Dieselblokken was het simpel ‘‘aanrukken’‘, met die grote ‘‘pikhaak’‘ die altijd eerst aan de ‘‘zuiger’‘ vastgekoppeld moest worden aan het begin, nadat de paal met grote precisie onder het blok was gemanouvreerd. (Was een vakwerk!)
Die haak moest vervolgens die zware masieve zuiger (cylinder) omhoog trekken tot het punt, dat ‘‘het geheel’‘ door een ‘‘vergrendeling’‘) heengetrokken werd en ‘‘vrijschoot’‘, waardoor de zuiger spontaan op de paal terugviel en door de daardoor ontstane Diesel ‘‘explosies’‘ (want Diesel-techniek) het blok direct weer omhoog deed stuwden en zo het heiproces op gang kwam.
Dat proces herhaalde zich, vervolgens, verder automatisch. (Soms moest het Demag-systeem tot 6 keer opnieuw worden ‘‘aangetrokken’‘, als het Dieselblok spontaan ‘‘afsloeg’‘ door te weinig weerstand, als de paal vaak te snel door de 1e zandlaag heenging. Dan viel het meters terug.
Moest altijd lachen om dat ‘‘geproest’‘ van dat ding, hahaha…. Net een verkouden kerel! Poef, poef, kuch, kuch…. Ook was het erg lachen als de paal meters ‘‘vrij’‘ zo de grond ‘‘inviel’‘, door de losse 1e bodemstructuur. Dan viel dat blok er proestend en kuchend meters achteraan en sloeg natuurlijk weer ‘‘stuiterend’‘ af!)
Om het heien te stoppen moest de ‘‘heibaas’‘ met een koortje de aangezogen lucht onderbreken op het vooraf bepaalde maatstreepje op de paal en ‘‘sloeg’‘ het heisysteem meteen af, gelijk het afzetten van een Diesel-motor. Effectief!
Overigens werkte die techniek niet voor de bouw van het I.C.T. gebouw aan de Richard Holkade. De palen gingen nauwelijks de grond in. Hoe lang de zuiger erop sloeg, ze zakten niet!
Men had zich enorm op de duingrond verkeken. Toen probeerden ze de vereiste 520 palen met standaard Demag-Dieselblokken erin te krijgen. Ging ook niet! Was geen beweging in te krijgen.
Vervolgens lieten ze een nog zwaarder Demag Diesel-heiblok komen. (Je had / hebt ze, zag ik, in verschillende afmetingen, voor lichtere en zwaardere heiklussen. Dus kwam de zwaarste.)
Dat ging beter, maar niet meer dan dat! De palen gingen nog lang niet diep genoeg. Tot twee keer toe werden daarbij zelfs de olie-keerringen vernield, zoveel wrijving kostte het! De palen zakten nauwelijks.
Een oliekeering vloog door wrijving zelfs in brand, weet ik nog. (Werd met scheppen zand geblust. Zie het nog gebeuren! Ik keek er zo op.) Het speelde zich af in 1987, twee jaar voor mijn verhuizing van de R. Holkade-flat.)
De heiwerkzaamheden liepen, om die reden, flinke vertraging op. Uiteindelijk werd het allerzwaarste Diesel heiblok dat er bestaat, de zogenaamde gigantische Cobe 44 (of 144), ik denk jou ook wel bekend, in de kraan gehangen.
Alleen DAT blok kreeg de, meen, 30 meter lange betonnen palen wel op de gewenste diepte de grond in. Maar dat ging dus, letterlijk en figuurlijk, niet zonder ‘‘slag of stoot’‘...
(Het lukt, maar wel met de zuigers op maximale ‘‘slagkracht’‘ afgesteld, gezien de enorm grote hoogte die ze boven de ‘‘schacht’‘ uitkwamen. Dat kon je, dacht ik, in een aantal van vaste ‘‘stappen’‘ vooraf afstellen met een begrenzer.)
Maar omdat de werkzaamheden vertraging hadden opgelopen werden er TWEE van die loei-zware heistellingen opgesteld. Maandenlang, geloof het of niet, kon je het letterlijk en zelfs ook figuurlijk schudden in die oude R. Holkadeflat.
Alles beefde en trilde in huis. Je voelde het hele gebouw bij elke klap op de paal schudden en trillen. Hier en daar ontstonden daardoor scheuren in plafonds en muren. Zo heftig waren de klappen. (Men is zelfs nog wezen kijken, maar de flat kon het aan, was de conclusie.)
Uiteindelijk bleek de enorm sterk glooiende duingrond, waar dat gebouw op staat, oorzaak te zijn van de (aanvankelijk) grote hei-problemen. Althans; zo werd het mij toen eens uitgelegd.
De grond is loei en loei-hard, daar, dus ja; moesten die palen, helaas voor ons, slechts met het grootste geweld de grond ingejaagd worden.
Vond het leuk je reactie te lezen omdat je vertelde dat je vader ook in heiwerken zat. Vandaar dit verhaal. Dan heb je en ook anderen, evt., geinteresseerde lezers een beeld van met hoeveel moeite de fundering van dit enorme gebouw werd aangelegd. (Leuk voor later….)
Dus slechts die twee Cobe 44-blokken kregen die palen redelijk snel de grond in, maar met enorm veel geweld! (Het water in de w.c.-pot klotste letterlijk heen en weer. Echt niet overdreven!
De planten stonden in de vensterbank te beven en te trillen. Heb het zelfs nog op 8 mm video staan. Het was gewoon ‘‘griezelig’‘ om op het bevende balkon te zitten, met dat zware geram!
Ik besloot deze reeks van herinneringen ook eens aan deze site toe te vertrouwen, want dit vormt feitelijk de ‘‘afsluiter’‘ van mijn vele herinneringen aan de Richard Holkade en de flat.
Binnen die twee laatste jaren gebeurde niet veel meer, behalve dat het reeds beschreven wooncomfort danig achteruit ging, in verband met grote overlast van de nieuwe bovenburen.
Om die reden – en door het overlijden van mijn vader in 1988 – zijn we verhuist. Maar deze herinneringen wilde ik graag nog vertellen op de Haarlem Oost-site, als afsluiter van mijn 28-jarige woonachtigheid op de kade en de flat.
Kwam er wonen met mijn ouders (1 jaar later ook mijn zus) als kleuter van 4 jaar. Verliet de flat als volwassen vent van 32 jaar! Eigenlijk een enorm lange tijd, als ik zo ‘ns terugkijk!
Ron - 27 10 09 - 22:55

Ron, hier een afbeelding van zo’n stoom heimachine…
Ed Post (Email) (URL) - 28 10 09 - 19:11

Jaaaaaa….!!!! Dat was ‘m, Ed! Helemaal! Wat een apparaat, he? Maar het werkte toch maar!
Perfect, man dat je die foto vond! (Jij ‘‘googelt’‘nog een stuk creatiever als ik!)
Enorm! Bedankt! Dat is de ‘‘illustratie’‘ bij mijn verhaal over heimachines / versus de buurt!
Grtx,
Ron - 28 10 09 - 19:37

Heb ook even gesnuffeld, Ron. Kijk maar eens hier http://www.stoommachine.info/locomobiel...
en hier http://www.heimachines.info/
Bram Verheul (Email) - 28 10 09 - 21:32

Reuze bedankt, Bram! Hele boeiende, leuke en interessante sites! Zal ze zeker gaan lezen! Moet alleen nog even wachten op die ene. (Onder constructie.) Maar houd het wel in de gaten!
Vriendelijke groet,
Ron - 28 10 09 - 21:49

Ron,
Ik heb eens een stukje gelezen in een blad over een vrouw die door haar oude buurt liep vlak voor deze werd gesloopt. En al lopend door haar oude buurt, waar zij als kind heeft gewoond, kwamen veel herinneringen aan haar voorbij. Zij reageerde na haar wandeling met, de buurt verdwijnt. Maar herinneringen kun je niet slopen. En zo is het precies.
Peter Ransijn - 28 10 09 - 23:33

Mensen mooie tijd met mooie machines daar moeten we zuinig op zijn want tegenwoordig gaat het zo makkelijk allemaal dat de mensen vergeten dat deze machines de voorloper zijn van wat we nu hebben
aad ipenburg (Email) - 29 10 09 - 00:08

Helemaal mee eens, Peter! ‘‘De verpakking’‘ verdwijnt, maar ‘‘de inhoud’‘ blijft! Zo moet je het maar zien, denk ik. (Drukke tijden komen nog voor de firma Bottelier, of collega’s…)
En door de vele bijdragen van mensen op deze site blijft die ‘‘inhoud’‘ (onze fijne ‘‘buurt-gelinkte’‘ jeugd-herinneringen) leesbaar voor nu en verwacht ook voor later! (In boekvorm???)
Hoop dat de redactie, onderhand, wel een flinke back-up harde schijf is gaan gebruiken voor de bijdragen. (Toch, Jaqueline?) sinds het begin van de zo enorm succesvolle Haarlem Oost-site!
(Alleen al voor mijn bijdragen heb je zowat ‘n ‘‘Terra-byte’‘ nodig, hahahaha… Ach, het is net als met het eten, vroeger als kind… ‘‘met een spelletje smaakt ‘t lekker’‘, ja toch?
Met vr.gr.,
Ron - 29 10 09 - 00:18

Dat is waar, Aad! (Als ik ‘‘Aad’‘ mag zeggen?)
Gelukkig is er nog een zo’n machine werkend te gebruiken, las ik op een aangeleverde site over die heimachines. De rest is gesloopt… Helaas hebben ze niet allemaal jouw historisch besef’‘!
Maar net wat Peter Ransijn ook al zei. Ze kunnen gebouwen slopen, machines slopen… de Herinneringen, met foto’s of beelden ter illustratie (zal best nog wat in menig Polygoon-journaal van te zien zijn?) Ja, die zullen altijd blijven! We moeten het ‘‘koesteren!’‘
Vr.gr.,
Ron - 29 10 09 - 00:25

Wat ook zo mooi is te zien op de afbeelding links boven van de Willem Pijperstraat, is het pas gemaaide gras en de tot dan toe nog jonge (pas geplante) bomen. In mijn tijd hadden deze bomen al een grotere omvang en fungeerde ze vaak als doelpaal. De heg aan de straatkant richting de winkels is ook nog niet zichtbaar. Deze hield voor ons tijdens het partijtje voetbal vaak de bal tegen. Ja, soms dan belandde de bal over de heg en kwam hij, wanneer er werkelijk hard werd geschoten, tegen het raam van een van de winkels. Gelukkig gebeurde dat niet zo vaak. Na het voetbal partijtje zocht je in je broekzak of er nog een kwartje en wat dubbeltjes in zaten om bij de Groenteman een raider (voorganger van Twix) of een snicker (toen nog verpakt in rood papier)te kopen. Nu zo’n 30 jaar later voetbal ik regelmatig met mijn 3 zonen in een nabij gelegen park. Waar blijft de tijd?
Ray - 02 11 09 - 13:11

Leuke herinnering, Ray! Ikzelf heb vrijwel nooit gevoetbald op het grasveldje. Uiteraard wel, als klein jochie, ‘‘gekampeerd’‘ met tentjes bouwen, schuin tegen de heggen, in eerdere bijdrage. Was een ideale speelplek, samen met het pleintje en de houten zandbak.
Heel opmerkelijk dat de groenteman nog de enige zelfstandige winkelier is in de Willem Pijperstraat.
Vroeger was ‘‘het rijtje’‘, zoals we het altijd gezellig noemden, echt helemaal bezet met middenstanders. Naast de groenteman waren er Albert Heijn (later nog een broodzaak, etc.)
De slager(eerst de heer van Leeuwen, later kwam Sjors de Jager erin. Die ken je nog wel, denk ik?) en kapper hr. Willem Teunissen (later de heer Karel Wester met zijn gezin, bestaande uit een zoon, Frank en een dochter, Elles genaamd.)
Heel opmerkelijk is, daarentegen wel dat de middenstand, in Hannie Schaftstraat gevestigd beetje vergelijkbare situatie met de Willem Pijperstraat, dat die ondernemers wel bleven?
Woninginrichting ‘‘My-home’‘ zit er het langst, dacht ik? Maar ook de slager, Tom Leeuwenburg, houd het goed uit en zit er al heel lang ‘‘in’‘.
(Was vroeger ‘‘Straathof’‘. Meen ‘‘vader en zoon?’‘ De ‘‘jongste ervan’‘ had altijd zo’n rood hoofd, weet ik nog. (Klein ‘‘mannetje’‘.)
En je kreeg vaak een dikke plak leverworst of rookworst. Heerlijk was dat, die verse worst!) Nog steeds ‘‘zit’‘ er een kapperszaak op ‘‘dat rijtje’‘. (Vroeger was dat Houben’s kapsalon.)
Roodbol’s sigaren en tijdschriften-zaak is er ook nog altijd. (Tegenwoordig staat zijn zoon Rob erin, met af en toe een van zijn zussen.)
Maar meer naar de Merovingenstraat toe zijn er, typisch, wel verschillende ondernemers geweest.
Fietsenzaken en nu weer een 2e hands winkeltje en de combi-shop. (Was vroeger niet een klein soort van supermarktje? Weet niet meer exact.)
Maar hoe komt het, vraag ik mij ineens af, dat de middenstand het in de Hannie Schaftstraat wel al die tijd nog behoorlijk ‘‘compleet’‘ uithoudt, terwijl in de Willem Pijperstraat e.e.a. tegenwoordig, qua verkoop-zaken, nog slechts is voorbehouden aan de groentenman, Jos Smakman? Wat zou daar de reden van zijn?
Zijn de mensen in de Hannie Schaftstraat betere ondernemers, vechtend tegen de Aldi die er ook is gekomen, of gingen de ondernemers in de Willem Pijperstraat teveel ‘‘gebukt’‘ onder de concurrentie vanuit de Hannie Schaftstraat???
Misschien weet iemand het antwoord? Het is zomaar een gedachte die bij mij rees! Verbaas me er wel over, dat er zo’n grote ‘‘uitloop’‘ heeft plaatsgevonden en het zo ‘‘kaal’‘ is.
(Overigens is het nog maar de vraag hoeveel ondernemers ‘‘van de oude garde’‘ later zullen terugkeren, na de sloop en herbouw 1e fase van de Hannie Schaftstraat, maar dit terzijde!)
Met vr.gr.,
Ron - 02 11 09 - 13:47

Hi Ron, ter introductie: in jouw eerdere berichtgeving vertel je dat je nog goed kan herinneren waar een ieder in de flat woonde.

Ik kan mij nog herinneren dat ik eens met wat vrienden uit de straat in die flat bij iemand binnen moet zijn geweest, volgens mij heette hij Tom. Hij had werkelijk, althans zo zie ik het nog voor me, een klein studiootje had met allerlei apparatuur waarmee hij muziek kon produceren of zelf uitzenden. Zeer indrukwekkend was dat. Een detail, volgens mij hadden ze ook een bouvier. En de meneer van de patatkraam op het van Zeggelenplein had er zijn onderkomen. Alles komt weer boven, prachtig!!!
Ray - 02 11 09 - 14:52

Even korte reactie voor jou, Ray.
Ik ken wel heel goed Tom Jacobs. Die woonde op 4 hoog en had toen, inderdaad, zijn studiootje met prachtige apparatuur en grote boxen. (Was ook zend-amateur met zijn 27 Mc ‘‘bakkie’‘.)
(Zijn versterker en randapparatuur sloeg ooit eens finaal kapot tijdens een enorme bliksem-inslag, toen er een ‘‘bol-bliksem’‘ dwars door het huis ging. In de hele flat sloeg alles uit.)
Dus weet niet of je die ‘‘Tom’‘ bedoelde? Tom Jacobs? En naast het gezin Jacobs woonde, inderdaad, die ‘‘man van de patatkraam’‘ van het Van Zeggelenplein. (Heette hij Piet?....)
Die man van de patatkraam herinner ik mij nog vaag. Ze hadden, meen ik, een (toen) klein dochtertje met spierwit haar. Die bouvier van Tom (?) kan ik mij niet herinneren, helaas!
Ja! Het waren leuke tijden op de flat. Vooral op 4 hoog, was er altijd ‘‘jaloers’‘ op, keken ze ‘‘mijlenver’‘ richting het westen. Je zag de Kathedraal Sint Bavo, de Duinen, je zag de Mariastichting bouwen. (Toenmalige ‘‘flat’‘.)
Totdat er zonodig dat grote I.C.T. gebouw moest komen in 1987… Toen werd ineens beslist dat de bewoners van de flat genoeg uitzicht hadden genoten en was het klaar met het ver-gezicht.
Mijn buurtkameraad van toen, Ed Post, (woonde ook 4 hoog) heeft ergens op deze site nog een prachtige panoramafoto geplaatst van het fraaie uitzicht dat je van de flat kon hebben.
(Mits bovenin gezeten, maar ook van 3 hoog ging het aardig. Weet het nog, want zo hoog woonde ik. Alleen keek je dan wel meer tegen die bomen op de Richard Holkade uit, hun keken er net langs of overheen, toen ze nog klein waren.)
Ron - 02 11 09 - 15:25

Helaas Ron, geen panoramafoto’s, maar wel diverse andere mooie foto’s.
Bijgaand een mooi exemplaar (gelukkig nog zonder dat lelijke ICT-gebouw) van de ondergaande zon zoals we dat zo mooi konden zien.
Ed Post (Email) (URL) - 02 11 09 - 20:12

En hier nog een hele oude foto uit de 60-er jaren….
Ed Post (Email) (URL) - 02 11 09 - 20:15

Ja, die tweede bedoelde ik feitelijk, Ed! (Maar die eerste is geweldig mooi gemaakt, zeg! Echt een plaatje, letterlijk en figuurlijk!!!
Die zonnestralen nog door dat wolkendek. Absoluut fraai geschoten! (Is je wel toevertrouwd, als doorwinterd fotograaf!)
Groetjes,
Ron - 02 11 09 - 21:04

Als IK mij er even mee mag bemoeien Die Piet waar jullie het over hebben heeft nooit op het van zeggelenplein gestaan dat was ik Aad Ipenburg. En de piet die jullie bedoelen was dat niet Piet van de België laan in Schalkwijk en die had een zoon en die heet peter ruigrok van de werven.Maar waar Peter woonde weet ik niet ik dacht toen de tijd tegen de ringvaart aan en nu moet je door het reinaldapark om daar tekomen en oude Piet woonden toen de tijd in de Harmejansbuurt. ik hoop dat ik jullie iets verder op weg heb geholpen groetjes Aad
aad ipenburg (Email) - 02 11 09 - 23:32

Hallo, Aad. (Als ik ‘‘Aad’‘ mag zeggen?)
Ik heb mij blijkbaar in de naam vergist! Er was sprake van ‘‘en de meneer van de Patatkraam op het Van Zeggelenplein had er zijn onderkomen’‘, van site-bezoeker ‘‘Ray’‘. Hij verwees hiermee naar de R. Holkade-flat, in zijn bijdrage.
Ik denk niet dat jij op de Richard Holkade-flat woonde, destijds? Dus dan is er een vergissing in het spel! (Nee hoor! Ik bedoelde niet je collega, ‘‘Friet van Piet’‘, hahaha… die ken ik wel, hoewel ik er nooit kom. (Te ver weg.)
Soms Fons Hof, want dat is het dichtste in de buurt, of vroeger ook weleens ‘‘snackbar het Hoekje’‘ op de hoek van de Slachthuisstraat. Die is door de nieuwbouw verdwenen.)
Met vr.gr,
Ron - 03 11 09 - 00:23

Hallo Aad,
Inderdaad Piet woonde in de periode dat Schalkwijk werd gebouwd. Op de Papentorenvest. Daar had hij ook een standplaats, in de bocht naar de brug. En natuurlijk in de duinen bij het spartelmeertje.En deed zijn rondes langs de bouwplaatsen o.a.Schalkwijk in aanbouw.Vandaar is hij aan de Nieuweweg gaan wonen, ter hoogte van bronsgieterij Binder. En daarna naar Schalkwijk Europawijk. In dat huis woond nu Peter Ruigrok van de Werven. Als de lezer even het deel van deze site aanklikt over het van Zeggelenplein. Dan komt men wat meer te weten over die friteskraam. Peter zoekt nogsteeds foto’s van de kraam in de duinen, voor op zijn fotobord in de zaak aan de Belgielaan. Wie heeft ze nog?

Groeten Peter
Peter Ransijn - 03 11 09 - 08:31

De persoon die ik bedoel heette Jansen-Hendriks en woonde meen ik op drie hoog. Hij had eerst zijn snack gebeuren op het van Zeggelenplein en later in Haarlem Noord aan de Rijkstraatweg. Overigens wanneer ik bij mijn familie in Haarlem Noord was ging ik geregeld een snackie halen. Ik weet dat hij alles vers maakt(e).
Ray - 03 11 09 - 10:20

IK wist niet dat Kees daar gewoond heeft want hij heeft gewoond toen de tijd in de Jac.v.Looistraat maar later is inderdaad de snackbar op het van Zeggelenplein van kees geweest en later is hij naar het spaarnhovenplein gegaan.
groetjes Aad
aad ipenburg (Email) - 03 11 09 - 11:55

Aad even kort. Is bij Kees toen die gasfles ontploft? Of is dit later gebeurd?

Gr. Peter.
Peter Ransijn - 03 11 09 - 12:01

Ik zou het niet weten Peter want heb een tijdje in Rotterdam gewoond en dan ben je niet meer van alles op de hoogte en als het later is gebeurd weet ik het ook niet sorry
Gr. Aad
aad ipenburg (Email) - 03 11 09 - 12:25

Nee dan kan je het niet weten. Maar dat is geen probleem toch. We halen op deze site voldoende uit de oude doos. En dat blijft altijdt leuk.

Gr. Peter
Peter Ransijn - 03 11 09 - 14:41

Die boerderij bij de zomervaart , daar heeft mijn vader in de oorlog ondergedoken gezeten ik heb nog een foto waarop zij voor de boerderij staan. ik heb in mijn jeugd op 5 minuten afstand van de boerderijen gewoond met mijn ouders. alles was in mijn kinderjaren nog zoals op die foto.De boerderijen van Beem , Petrie en Brink waren nog in bedrijf, hun vee liep op de plaats waar leter de kanovijvers gegraven zijn en op het weiland wat nu parkwijk is en zuiderpolder. Ook speelde wij op het gevaarlijke drijfzand waar de huidige flats aan de Hannieschaftstraat en Willem pijperstraat zijn gebouwd .We waren lid van speeltuin het Oosterkwartier en haalde koeienhoorns uit de bloedkuil achter de gouwwetering kade ( de buurt noemde dat de Go). In de winter was het spannend wie als eerste op het ij s van de Go durfde te lopen. Van mijn generatie woont zowat niemand meer in de oude buurt Het was in de 50/60er jaren een fijne buurt met duivenliefhebbers en volkstuinders. Ik koester de mooie herinneringen , uiteraard was niet alles rozengeur en maneschijn .Wel waren de mensen er voor mekaar.

Met groeten en dank voor uw mooie Anschtkaart .Willem den Dekker.
willem den dekker (Email) - 09 01 10 - 11:55

Hoe staat de Zuid-Oosterkerk ervoor?

Tekst: Anneke de Nobel
Bron: Digitale Wijkkrant Haarlem-Oost

In 1935 besloot B&W van Haarlem een stuk grond beschikbaar te stellen aan het gereformeerd kerkbestuur. Het ging om een perceel aan de Richard Holkade, hoek Diepenbrockstraat.

Foto: Ada Howell

Op dat perceel werd een kerk gebouwd naar de hand van architect Boeyinga. Het werd een gebouw in de stijl van de Amsterdamse School.

Van het begin af aan onderhield de kerk nauwe betrekkingen met de Aeneas Mackayschool aan de Zomervaart. Zo vonden er onder andere activiteiten in de kerk plaats voor leerlingen en andere kinderen uit de buurt.Op deze foto is daar weinig van te zien, waarschijnlijk staat het gebouw -net voltooid- te pronken in een lege omgeving.

Later werd het een gebedshuis voor de Pinkstergemeente. Ook zij hebben de kerk al lang geleden verlaten. Er was toen sprake van sloop en nieuwbouw van een tiental woningen. Ook dit plan is in de ijskast gezet. De kerk staat niet op de lijst van Rijksmonumenten, daar vond men hem van te weinig waarde voor...

Wat zal er op die plek staan te gebeuren? We blijven het in de gaten houden.

_____________________________________________

Zou die nu echt weggaan????
Nee toch…jammer, al onze jeugdherinneringen worden “gesloopt”.
Ada Howell-Spits.
Ada Howell-Spits (Email) - 22 06 09 - 21:38

Geen zorgen, Ada!
Er is een nieuw bestemmingsplan bedacht voor de Richard Holkade en direkte omgeving. (Vandaar de sloopplannen.) Er is formeel toegezegd dat de voormalige Oosterkerk behouden zal blijven!
Het zal ongetwijfeld in het bestemmingsplan een nieuw rol gaan spelen. Ik heb begrepen dat er word gedacht aan een nieuwe bestemming voor het gebouw. (Weet niet of dat een kerkelijke of andere functie zal betreffen. Is me onbekend.)
Maar eerst zal e.e.a. moeten worden opgeknapt wegens achterstallig onderhoud, zo heb ik ook begrepen.(Het ziet er nu, zag ik laatst, erg armoedig / vervallen uit,zeg ik heel eerlijk.)
Er is niet teveel aan gebeurd! (Herinner mij nog goed dat ‘‘buurman hr. Jaap Haak’‘ ooit al het buiten-schilderwerk deed, kozijnen etc.)
Nee, Ada. Je herinneringen blijven sowieso en het gebouw blijft het ‘‘tastbare deel’‘ van die herinnering! (Jullie zijn er, tenslotte, ooit allemaal in getrouwd, dus begrijp je zorgen.)
Het was juist zo’n opluchting, vorig jaar weet je nog, toen het bericht kwam dat het kerkje toch kon blijven op die leuke ‘‘driesprong’‘.)
Maar de grote vraag is nu wel: ‘‘hoe ga je zo’n gebouw, straks, zinvol exploiteren? Nu staat het ‘‘renteloos ongebruikt’‘. Dat is jammer. Maar daar komt vast een goede oplossing voor.
Groetjes,
Ron - 23 06 09 - 12:02

Wat een paniek over ons kerkje.Als jullie het nieuws hierover goed zouden hebben gevolgd,wist je dat Prè Wonen het kerkje hebben gekocht en over niet te lange tijd het in de oude staat gaan terug brengen(lees renoveren)Dit alles is al in november 2008 besloten.Alles is te danken aan de omwonenden, waaronder ik zelf.Het plan van Prè is om het een sociale functie te geven.Wie of wat is nog niet bekent maar daar hebben we alle vertrouwen in.Wel komt er direct naast het kerkje nieuwbouw van de Hartekamp op de plaats van het gesloopte Dagcentrum.Hiermee word begonnen na de bouwvak vakantie.Tevreden?
Bep - 23 06 09 - 12:30

Waarom zo’n scherpe reactie, mevrouw? Het was een gewone vraag van Ada! Als ex-Richard Holkade-bewoonster woont zij al jaren buiten Haarlem en wellicht was zij nog niet (niet volledig?) op de hoogte van de aktualiteit?
Wellicht bedoelt u het niet zo, maar waarom zo ‘‘kregelig’‘ reageren? Het was maar een gewone vraag.
U kunt toch ook rustig uw inzet en de feiten nog eens benoemen?
We wachten het allemaal rustig af hoe of wat rondom het kerkje en uiteraard komt u, als omwonende, dank toe voor uw bijdrage inzake instanthouding ervan!
Met vriendelijke groet,
Ron - 23 06 09 - 12:54

Ron, misschien is deze mevrouw gewoon niet zo aardig. Toen een tijdje terug mijn vrouw, die toevallig ook Bep heet, op iets wilde reageren en afsloot met (niet alleen met Bep dat staat zo koud)vriendelijke groet Bep. Kreeg zo ook van ene Bep zo,n nare reactie. Bep moet maar eens de site van Ada bekijken. Dan kan ze zien wat Ada wel in haar mars heeft. Ik ben verdorie voor het eerst boos op deze site.
Met vriendelijke groet Peter.
Peter Ransijn - 23 06 09 - 14:06

Hallo allemaal, zullen we aardig voor onze (oud-)buurtbewoners blijven op deze site? Woorden die zwart-op-wit staan komen nogal eens harder over dan bedoeld…Fijne zonnige dag verder!
Redactie - 23 06 09 - 14:22

Helaas, wat één vraag niet teweeg kan brengen.
Ik was inderdaad (een beetje) op de hoogte van wat er stond te gebeuren want ik lees deze site met regelmaat.
Ik kreeg nu alleen de indruk dat de plannen toch weer waren veranderd.
Het was van mijn kant “gewoon” een vraag met toch wel medelevende antwoorden.
Geen rancunes, ik wens iedereen een fijne vakantie voor zover…
Groetjes Ada uit Ommen.
Ada Howell-Spits - 23 06 09 - 15:11

Graag bevestig ik de aankoop van de Zuid-Oosterkerk door Pré wonen. Ook dat wij van plan zijn de kerk een sociale bestemming te geven. Hierover lopen met enkele gegadigden gesprekken waarover ik in dit stadium nog niets kan zeggen. Wel kan ik laten weten dat het casco (dit is de schil van het gebouw en de contructie zeer spoedig worden opgeknapt. De plannen hiervoor zijn klaar en de opdracht is verstrekt. Voor informatie kan eenieder contact telefonisch contact met mij opnemen. Het telefoonnummer is 0887700341. Met vriendelijke groet, Jos Derissen, Wijkconsulent Pré Wonen.
Jos Derissen (Email) - 23 06 09 - 17:21

Als “kleine” zus van Ada weet ik wel dat de kerk behouden zal blijven en dat hij een maatschappelijke e/o sociale functie zal krijgen. Ik ben heel erg blij dat dát stukje jeugd in ieder geval overeind blijft. Het is zo’n schattig kerkje. Het was vroeger zó mooi met glas in lood in alle ramen. Prachtig. Ik ben Pré wonen zeer dankbaar dat zij nog een stukje geschiedenis willen behouden. Onder de url stop ik nog even een foto uit 1973 van de binnenkant van de kerk.
Groeten,
wil (Email) (URL) - 23 06 09 - 22:36

Ach, laat ik er nog eens een leuke herinnering aan spenderen, toen de bedoelde kerk nog volop functioneerde in z’n gecombineerde kerkelijke en buurt-sociale functie. (Kom ik zo verder op.)
Het was midden jaren zestig. Als kind speelde ik met mijn vrienden rondom de kerk, of in de ‘‘bloedkuil’‘, etc. Die ‘‘bloedkuil’‘ lag op de plaats waar nu de Hendrik Andriessen-Mavo staat.
Herinner me nog goed, toen ik weer eens langs het kerkje liep, dat ik dan weleens het orgel hoorde spelen, als de organist zat te oefenen.
Dan ‘‘sneakte’‘ ik even het halletje in om voor de deuropening stilletjes te luisteren naar het prachtige orgelspel, wat mij ter ore kwam.
Ik kwam er mede op, omdat Wil die leuke foto weer ‘ns plaatste en het Flentrop-orgel, mede, goed zichtbaar is! (Erg interessant voor mij, als orgelliefhebber, en wellicht enkele mede liefhebbers die deze site ook ‘‘bevolken’‘.)
Ik weet dat het orgel is verkocht aan een andere kerk, elders. Meen dat het helaas ‘‘in delen’‘ is verkocht, dus het bestaat niet meer als een geheel. (Dat is wel jammer, bij geval.)
Ook vraag ik mij ineens af of de luidklok (of klokken?) nog altijd in het torentje hangen? Kan iemand dat vertellen? Ik herinner mij niet dat ik ooit klokgelui uit het torentje hoorde?
En die ‘‘Maatschappelijke buurt-functie’‘ had het gebouw in de jaren zestig zeker! Ik meen dat er z.g. figuurzaag-lessen werden gegeven in het bij-gebouwtje, tegen de kerk aangebouwd.
Als ik mij nog goed herinner, schreef mijn oud buurtkameraad van weleer en (hyves) makker, Ed Post, daar ooit hier al eens iets over. Dus ja!
Zo klein als het kerkje was (en is), zo markant stond het zowel in het religieuze leven, tevens in het buurt-sociale leven als ‘‘buurt-bindende factor’‘ en ook jonge buurtbewoners, gelovig of niet, er altijd terecht konden om, nogmaals, bv. figuurzaaglessen te krijgen. De kerk stond open voor ieder, zo meen ik mij te herinneren.
Maar of het die status weer krijgt, dat moeten we afwachten. Plannen zat. We mogen allang blij zijn dat het unieke gebouw mag blijven staan.
Zelfs voor mij, als ‘‘buiten-kerkelijke’‘ is dat best goed nieuws en leuk, want het hoorde zo bij mijn (’‘ons’‘) buurtje van weleer, he?
En wat Wil zegt is terecht: het is een leuk gebouwtje en mag zeker blijven! Het staat niemand ‘‘in de weg’‘. Dus open houden!!!
Er wordt al veel teveel gesloopt wat ons aan ‘‘vroeger’‘ herinnert. Zo vind ik het nog altijd een ‘‘niet te dempen ramp’‘ dat de Spaarnekerk werd gesloopt. Was ook zo’n markant en mooi gebouw dat het Spaarne ‘‘domineerde’‘.
Door Schalkwijkse boeren ooit bekostigd. Een schepping van architect Margriet. (Leerling van Pieter (?) Cuypers, vader van Jos Cuypers, de schepper van de Kathedrale Basiliek Sint Bavo.)
Het Adema-orgel van de Spaarnekerk is voor de sloop, zo weet ik, verkocht aan de Jacobskerk in Den Haag. Sindsdien beschikken ze daar over een sterk uitgebreid instrument. Klinkt mooi!)
De klokken hangen, sedert 1982, dan wel kort daarna, in de z.g. ‘‘Mannen-toren’‘ van de Kathedrale Basiliek van Sint Bavo.
Die 3 behouden klokken van de Spaarnekerk, als ze worden geluid, doen mij nog immer, als ‘‘de wind west is’‘, herinneren aan de Spaarnekerk van weleer, zoals het vroeger over de Burgwal en omgeving klonk en nu over de Leidse-buurt.
Maar de spits??? Tja… Architect Margriet (Margrie?) had niet kunnen bevroeden dat ‘‘zijn piek’‘ op een ‘‘vreet-tent’‘ zou belanden…
De lucht van wierrook heeft plaatsgemaakt voor de lucht van gefrituurde sate-kroketjes… Tja… het is nog altijd wennen, hahahaha…
Nee! Dan mag architect Boeienga, creator van o.a. ‘‘de Richard Holkade-kerk’‘, blij zijn dat zijn unieke schepping compleet mag blijven staan en weer ‘‘getransformeerd’‘ zal worden (?) naar het oorspronkelijk bestek. Het is goed!
Met vriendelijke groet,
Ron - 23 06 09 - 23:41

Dat klokje waar Ron het over heeft, stond vroeger op de huishoudschool achter de bloedkuil. Onze kerk heeft nooit een luidklok gehad. Over maatschappelijke functie gesproken, ik ben nog in de kerk naar school gegaan. Ik ging destijds naar de Prinses Christina School. Die werd toen opgericht en het eerste jaar zaten wij in de lokalen van de kerk op school.Dat was vreselijk leuk. De kosteres , mevrouw Boelee verzorgde de koffie voor de leraren. Ja dat kon toen allemaal. Lekker kneuterig. Heerlijk !! Nog even een oud fotootje van de kerk uit 1971 onder de url.
Nogmaals groetjes,
wil (URL) - 23 06 09 - 23:53

Zoals Ron hierboven al even aanhaalde, was er zo’n 40 jaar geleden een soort van jeugdsoos in de twee bijgebouwtjes van deze kerk.
Ik was geen kerkganger, maar ik ben wel een aantal jaren lid geweest van deze jeugdsoos.
Natuurlijk had het een religieus tintje, maar dat was helemaal geen probleem. Je deed er van alles, van knip- en plakwerk tot sjoelen. We vonden het echt geweldig.
Hoogtepunt was het jaarlijkse uitje naar Huizen, volgens mij was dat met Pinksteren. We gingen dan met bussen daarheen en werden dan in een soort van tentenkamp gedropt. Samen kamperen in grote tenten, de jonkies bij elkaar en de oudere jeugd bij elkaar. Dat was echt geweldig, spannend, gezamenlijk eten rond een kampvuur. Ik zal nooit de doperwtjes (fietskogels schieten…) en appelmoes vergeten. Op zondag met z’n allen lopend naar de kerk in Huizen waar we een hoop moeite moesten doen om stil te blijven.

Ook mijn oudere zus heeft net als Wil op de Prinses Christina school in het kerkje gezeten en ik zat toen op de Aeneas Mackayschool. Ik kwam dan elke dag langs het kerkje en de leerlingen, en dat vond ik best wel spannend….

Ook zal ik nooit de struiken met rozenbottels vergeten. We plukten ze om ze dan met blaaspijpen weg te schieten. Natuurlijk had ik er wel eens eentje per ongeluk ingeslikt.
Het kerkje had inderdaad van die mooie gebrandschilderde ramen, en om die heel te houden zat daar gaas voor. Natuurlijk vonden we het prachtig om van die papieren pijltjes zo hoog mogelijk in dat gaas te schieten met onze blaaspijpen.

Kortom, ook toen had het kerkje om allerlei manieren een grote sociale functie. Ik ben dan ook blij dat dit (voor ons belangrijke) buurtmonument behouden blijft.

Grtx,
Ed Post.
Ed Post - 25 06 09 - 20:42

En ook is de consistorie van dit kerkje gebruikt door de Van Zeggelenschool om daar een aantal van hun leerlingen te plaatsen ivm ruimtegebrek. Ik was er daar één van. En dan was je bevoorrecht want je mocht dan met ballpoint schrijven ipv pen/inkt.
Carel
Carel de Hond (Email) - 08 02 10 - 16:17

En toen is Carel bekeerd Hij kreeg het licht te zien
ahahhahaha Sorry Carel als hij een patatje kwam eten dan ging hij eerst bidden.
dan zei hij lieve heer ik houd het kort anders pikken ze het patatje van mijn bord.
aad ipenburg (Email) - 08 02 10 - 16:51

Nou Aad, je weet als geen ander dat ik weinig met het geloof op heb. Maar “gooi er nog maar even een slaatje in” en geef Jan Mouter maar “een eindje rechtuit”. Weet je dit nog?
Carel (Email) - 26 02 10 - 11:32

Het was een leuke tijd Carel alleen jammer dat er niet meer mensen reageren zoals de slachthuisbuurt lijkt wel of ze van de aardbodem zijn verdwenen of ze weten niets van de digitale wijkkrant.
aad ipenburg (Email) - 26 02 10 - 12:57

De Hollandsche IJzeren Spoorweg Maatschappij

Tekst: Anneke de Nobel
Bron: Digitale Wijkkrant Haarlem-Oost

Sinds mensenheugenis liggen de Centrale Werkplaatsen der Nederlandse Spoorwegen ingeklemd tussen de Oudeweg en de Amsterdamsevaart. In de grote hallen waren vele mensenhanden nodig om het materieel te onderhouden en rijdende te houden.

Foto: Via Ed Post

Er werkten smeden, schilders en timmerlieden, koperslagers, machinebankwerkers, wagenmakers, etc. De Hollandsche IJzeren Spoorweg Maatschappij, die op 8 augustus 1837 werd opgericht, was een grote werkgever in Haarlem-Oost.

Om het personeel niet te ver te laten reizen (korte afstanden = langere werktijden), werden hele blokken woningen gebouwd aan de Herensingel, de van der Hulststraat, de 2e Zuidpolder- en de 2e Vooruitgangstraat.Zo'n 35 procent van de wijkbewoners werkte bij de HIJSM.

Op deze foto, die ik kreeg via Ed Post, werpen we een blik in een van de enorme hallen waar men lekker technisch bezig is met onderdelen voor de stoomlocomotieven, die werden hier gerepareerd totdat in 1934 dieseltreinstellen in gebruik werden genomen.

Groet, Anneke.

___________________________________________

De foto is in de draaierij genomen waar mijn vader vanaf 1953 ook werkzaam was als metaalfrezer. De foto is gemaakt in de 50-er jaren en had niets met stoomlocomotieven te maken. Locomotieven werden niet in Haarlem onder handen genomen, hier deed men de elektrische treinstellen.
Het bedrijf heette toen al de Nederlandse Spoorwegen. Voor de Tweede Wereldoorlog waren daar de HIJSM, Staats Spoorwegen en Rhijnspoor in opgegaan.
Ook op de Richard Holkade en o.a. de Henriette Bosmanstraat woonden erg veel “spoorkezen”.
Deze mensen kwamen rond 1953 allemaal uit Zwolle en omstreken vandaan toen die flats werden opgeleverd en waren daarvoor werkzaam in de Hoofdwerkplaats van de NS in Zwolle.

Ik heb een fotoboek bestaande uit materiaal van hem, van mij en van de Werkplaats samengesteld toen hij met de VUT ging.
De goede man is inmiddels al overleden, maar het fotoboek heb ik kunnen redden en is weer in mijn bezit.
Ed Post - 20 02 09 - 13:20

wel ed, waar wachbten we op. Dit is de nieuwsgierigste site op de internet. We zitten er allemaal met onze neus bovenop. Goed oud Haarlem Oost.
john ipenburg - 20 02 09 - 13:43

Mijn vader werkte ook in de wielerdraaierij.
Hij moest in 1938 al naar Haarlem,omdat Zwolle toen al opgeheven werdt.
Hij had toen de keus of naar Tilburg of Utrecht Of Haarlem.
loek kort (Email) - 20 02 09 - 20:29

Er kwamen ook heel veel mensen van de werkplaats in Utrecht.
o.a. Mijn vader. Ook in 1953.
Prachtig die herinneringen Ed.
Ada Howell-Spits - 21 02 09 - 19:18

Toch wel opmerkelijk hoe groot de invloed was van de Nederlandse spoorwegen, binnen de Gemeente Haarlem. Ik weet dat, bijvoorbeeld, de huizen in de Arnulfstraat in 1927 JUIST waren gebouwd om het toenmalige NS personeel een woning ‘‘dichtbij het werk’‘ aan te bieden.
Ik heb ergens ooit eens gelezen dat er zelfs om werd geloot, in die tijd, wie van de kandidaten de woning in de Arnulfstraat of Hof van Egmond toegewezen kreeg, zo gewild en exclusief waren die huizen in de beginjaren twintig en dertig, schijnbaar. NS mensen kregen, meen ik, voorrang.
Opmerkelijk is, dat er ook veel NS personeel, destijds, in de flats rondom de Richard Holkade kwamen wonen, vanaf 1953. Het is al meerdere malen aangehaald. Ging dat via ‘‘bemiddeling’‘ tussen NS en Gemeente, toen, vraag ik me af?
Ofschoon die flats, weet ik nog wel, door een onafhankelijke woningbouw-Maatschappij werden beheerd en onderhouden. (Patrimonium, als voorloper van ‘‘Pre Wonen’‘.) Er woonden inderdaad vrij veel ‘‘Spoorkezen’‘, zoals Ed Post ironisch aanhaalt. (Grappige betiteling.)
Ik weet trouwens nog dat de bewoners, was het niet iedere week, met een stempelkaart naar het gebouwtje op de hoek Willem Pijperstraat / Richard Holkade moest lopen (naast de garages) om die af te laten stempelen. Dan was er weer voor 1 week (of maand?) huur betaalt.
Wat ging dat nog gemoedelijk. Geen automatische afschrijvingen, welnee; stempelkaart, betalen, ;’‘ram’‘ stempel – en je kon weer vertrekken.
Dit nog even als aanvulling op de, zeker destijds, ‘‘dominante positie’‘ van de NS in Haarlem. Maar ze zorgden wel goed voor het personeel om daarvoor huizen te bouwen op niet al te grote afstand van de werkplaats en het Centraal Station. Dat kun je wel vaststellen.
Ron - 22 02 09 - 14:41

Wij kwamen uit Zwolle.
Mijn vader was machine bankwerker bij de nederlandse spoorwegen ook in 1953.
Hij had het trouwens over “spoorhazen”
dat kwam zo, als de fluit om 5 uur ging, ging iedereen er als een haas vandoor.

Marry.
Marry Spijkerman (Email) - 23 02 09 - 19:15

Dat uitgaan van de werkplaats om vijf uur was behoorlijk spectaculair. Het verkeer op het kruispunt Voormalige Oude Weg met de Amsterdamsevaart werd geregeld door een agent met een “omklapbord”. Als de Oude Weg goed volstond met fietsers en voergangers, dan draaide de agent zijn regelaar om en klapte het zijbord dicht. Dat was dan groen. Op dat moment stormde de hele horde mannen het kruispunt op. Daar kon je dan beter even niet zijn!
Bram Verheul (Email) - 24 02 09 - 20:48

Zoals mijn zusje Ada al schreef was mijn vader ook een “spoorkees”. Hij begon als grof wagenmaker en eindigde veertig jaar later als groepschef van de schilders. Met als gevolg, dat wij, de drie dochters, later ook bij het Spoortje gingen werken. Het was voor veel gezinnen een familiebedrijf. Vroeger was de NS een uitstekende wergever.
wil (Email) - 09 03 09 - 20:42

Bram, wat ik kan herinneren, kwam de agent uit dat kleine politie bureautje bij de Poort en had een draagbaar verkeerslicht. Deed hij in het putje en waren dan gewone verkeerslichten. Ik heb er nog film van. Dat was ook de weg de Waarderpolder in. Ik werkte toen bij Conrad Stork, todat ik naar Australia emigreerde.
Dus deed dus mee aan de horde, het kruispunt over. Ik woonde in de Teding v. Berkhoutstraat.
john ipenburg - 10 03 09 - 04:23

John en Bram jullie hebben allebei gelijk. eerst werd het verkeer geregeld met die “mooie” klapborden. Door o.a. Berend Metzelaar in zijn jongejaren. Later de wijkagent van de Burgwallen en de Amsterdamsebuurt. Een geweldige man. En daarna dat losse verkeerslicht. Maar dit was geen uitzondering voor de kruising bij de A’Poort. Dit kwam je op meerdere drukke kruisingen in Haarlem tegen.
Peter Ransijn - 10 03 09 - 08:13

Uiteraard weet ik nog waar je woonde, Jan: het portiek naast bakker Oepkes.
Het klapbord kwam inderdaad uit het gangetje dat naar het loket van het politiebureau leidde. Dat bord ging in het putje. Het losse verkeerslicht was verrijdbaar.
Op het kruispunt bij de Oostvest stond ooit tegelijkertijd een agent, die (met zwaaiende armen) samenwerkte met die van het klapbord. In mijn herinnering hoor ik nog het lange, krachtige fluitsignaal van die man. Als er een tram aan kwam, werd het andere verkeer even stop gezet. Later kwam op deze plek het mobiele verkeerslicht dat Jan waarschijnlijk bedoelt. Dat licht werd m.b.v. afstandsbediening bediend door de agent bij het klapbord.
Dit ingewikkelde verkeersknooppunt werd ook vaak gebruikt om agenten in opleiding te laten oefenen in verkeer regelen.
Bram Verheul - 10 03 09 - 18:19

het is leuk om te lezen dat zoveel jongens en meisjes uit de amsterdamse buurt de zelf de dingen hebben gezien.
het klapbord kon ik mij herinderen en nu ik dit lees het mobiele stoplicht ook
PeterHoreman (Email) - 26 08 09 - 13:04

Zo was het Toen: Sleetje rijden op de Richard Holkade

Tekst: Anneke de Nobel
Bron: Digitale Wijkkrant Haarlem-Oost

Wie herinnert zich niet de tijd dat-ie urenlang buiten speelde in de sneeuw met de slee...Met vriendjes door de straten van je buurtje, de slede beladen met kinderen of sneeuwballen,het lijf van de sneeuwpop…

Foto: Ada Howell

Zelfs boodschappen deed ik ermee voor mijn moeder, die er prompt afvielen want tas vergeten. Ook mocht ik soms met de slee naar school. Je moest wel op de ‘middenweg’ lopen want de stoep werd geveegd en met zout bestrooid.

Het is 1956 en op deze foto trekt de heer Martens de slee met daarop de kinderen Elly en Bob Martens en Frouk Zijlstra en de dames Martens en Zijlstra. De duwer is de heer Zijlstra op de Richard Holkade, zij lopen richting Zuid-West. Op de achtergrond zijn de flats aan de Hannie Schaftstraat in aanbouw, niet voor te stellen dat ze binnenkort worden afgebroken. De foto werd me gemaild door Ada Howell.

Terwijl ik dit stukje schrijf, sneeuwt het licht, een vieze natte sneeuw, die zo weer gesmolten is. Niet dat alles vroeger beter was, maar DE SNEEUW wel!

___________________________________

Wat een heerlijke foto uit 1956! Dit roept ook weer van die typisch nostalgische gevoelens op. Leuke foto van Ada Howell (Spits!) Ik kwam met mijn ouders in 1961 in de Richard Holkade-flat wonen.
Toen had je nog echte winters, dus dit plaatje is erg herkenbaar! De heer Martens herinner ik mij goed en meen zelfs ook nog de oude Citroen Traction Avant van de heer Vogel te zien staan? Hij woonde boven de familie Spits met zijn gezin. Maar kan ook een andere auto zijn?
Van Bob Martens herinner ik mij dat hij zo’n hoogst populaire Puch (of ‘‘Tomos’‘) brommer bereed, met ‘‘hoog’‘ stuur. Maar was pas later, want in 1956 was hij er nog te jong voor. Zijn zus Elly herinner ik mij, gek genoeg, niet zo.
En WAT een ruimte had je toen nog! Geen latere laagbouw in de Hannie Schaftstraat, alleen de hoge flats getuigden van de pas gereedgekomen nieuwe na-oorlogse hoogbouw. Erg gehorig. Naar huidige maatstaven absoluut niet ergonomisch, geen isolatie, maar niemand klaagde toen. En van ‘‘ergonomie’‘ had niemand nog gehoord.
Maar die flatgebouwen waren voor die tijd en voor arbeidersgezinnen (veelal NS medewerkers) die erin kwamen wonen, ongekend luxe. Wie had, bijvoorbeeld, al een eigen DOUCHE? Menigeen douchete nog in z.g. Badhuizen.
De huidige generatie weet niet eens wat dat was! Want een eigen douche was een voorrecht en badkamers hadden alleen rijke mensen die deze luxe zich konden permitteren. (Tegenwoordig is een douche of badkamer geen luxe, maar een hoogst normale zaak, toen niet! Merkwaardig.)
Mijn vader en ik gingen altijd, voor de komst naar de Richard Holkade douchen in het badhuis aan het Leidse plein in Haarlem, of bij mijn grootouders die er toen ook een douche hadden.
(Mijn opa was bouwkundige en had er zelf eentje aangelegd, zonder dat programma’s als ‘‘Eigen Huis en Tuin’‘ bestonden die je vertellen hoe je thuis een eigen douche kan aanleggen, etc.)
Niet voor te stellen dat ‘‘douchen’‘ in een stenen lavet toen zo’n luxe was. Zowel in de Hannie Schaftstraat-hoogbouw als in onze eigen flats had je die hoogst moderne voorziening ter beschikking. En de huisvrouwen gebruikten die Lavetten als ‘‘afvoer’‘ voor het was-water.
Ik vond het prachtig, als kind, en het was een heel nieuwe ervaring en ongekende luxe voor de flatbewoners van toen, zowel in de Hannie Schaftstraat als in de Richard Holkade-flat.
Ja, dat zijn zo weer wat herinneringen aan die flatgebouwen, zoals op de foto is te zien en natuurlijk onze eigen oude R. Holkade-flat en de buurt waar vrijwel mijn hele jeugd ‘‘ligt’‘.
Dank voor de erg leuke foto! Natuurlijk gelijk gedownload en weer opgeslagen in mijn Richard Holkade foto-archief! Want 2009 zal definitief het einde inluiden van getoonde tafereeltjes. Mijn gevoelens daarover zijn nogal gemengd!
Met vriendelijke groet, fijne Kerstdagen en een voorspoedig en gezond 2009 gewenst aan alle lezers (essen)en schrijvers van de Haarlem Oost-site!
Ron.
Ron - 17 12 08 - 12:10

Ik denk dat de foto is gemaakt door mijn moeder.
In 1956 woonde de familie Vogel nog niet op de Richard Holkade. Toen woonde de fam. Martens op 4 hoog en de fam. Zijlstra op twee hoog. Wij woonden daar tussen in. Later is de fam. Martens verhuisd naar beneden, naar het huis van de fam. Zijlstra, die naar Parkwijk verhuisden. Fam. Vogel kwam toen boven ons wonen.
Wil
[wil] - 23 12 08 - 18:46

Dank voor je reactie, Wil. Okay! Zo zit het?!
Ik wist niet van het ‘‘ruilen’‘ tussen twee woonlagen betreffende families Martens en Vogel. Overigens; die ‘‘woning-omwisseling kwam veel vaker voor herinner ik mij nog wel. Daar kan ik nog wel wat meer over vertellen.
De familie Venema woonde eerst op 4 hoog, boven ons, toen wij in 1961 de flat introkken. Later is de familie Venema helemaal naar 1 hoog verhuist, rechter portiek, toen de familie Scholte verhuisde. (1 kamer meer. Scheelde.)
Later zijn zulke omwisselingen nog paar keer gebeurd. Boven ons woonde, later, de familie Jacobs.
Toen de familie v.d. Weijden ineens verhuisde, ‘‘stak’‘ de familie Jacobs van 4 hoog boven ons, ‘‘over’‘, naar 4 hoog in het huis van de familie Van der Weijden.(Ook 1 kamer meer!)
De familie v.d. Weijden kwam ooit in plaats van familie Reijerkerk die toen, helaas, verhuisde naar Schalkwijk. Ed Post en ik waren daardoor onze buurt-kameraad Jan kwijt. Dat was jammer.
In alle gevallen was zo’n omruiling van woning een ‘‘strategische zet’‘ om zo een kamer meer te kunnen bijtrekken, zoals gezegd. Praktisch!
Ik kwam ineens op die gedachte naar aanleiding van jouw uitleg over de ‘‘omwisseling’‘ van woningen tussen de families Vogel en Martens. Leuk dat die herinneringen op zo’n manier weer boven komen drijven! Men was heel creatief!
En o ja! De familie Spijkerman deed dat ook! Men woonde eerst op 1 hoog, rechter portiek Richard Holkade-flat, maar verhuisde later naar 2 hoog (??) in de Henriette Bosmanstraat-flat. Kennelijk kon dat allemaal toen heel makkelijk worden geregeld. Maakte de woningbouw niks uit!
Overigens; ik vernam onlangs dat de geplande ‘‘sloopfase’‘ van de flat, blijkbaar, is vertraagd. Het word, volgens een schrijven, pas zo rond 2012 dat fase 1 van start gaat. (Hannie Schaftstraat, etc. De ondernemers aldaar kunnen dus nog voorlopig daar blijven ‘‘ondernemen’‘.)
Ik meen dat de sloop van de aloude Richard Holkade-flats fase 2 is? Die volgen later, dus voorlopig staan ze er nog wel ‘n tijdje als tastbare herinnering van ‘‘weleer’‘ en buurtje van toen. Maar sloop is helaas onvermijdelijk.
Kreeg die info laatst in de bus. Als dat klopt, word er dus niet in 2009 gesloopt. Goed nieuws voor de huidige bewoners van de flats.
Die kunnen nog even van een heel goedkoop huurtje profiteren. (Waarvan de ergonie der woningen, overigens, met die lage huur gelijke ‘‘tred’‘ houd, qua veel te grote gehorigheid.
Daar kunnen de huidige bewoners, net als wij toen we eruit trokken, straks alleen maar op vooruit gaan, want in deze tijd passen dergelijke huizen, eerlijk gezegd, niet meer.
De moderne tijd heeft deze gebouwen duidelijk ingehaald, qua ergonomie. In alle oprechtheid gezegd, los van onze nostalgische gevoelens.)
Groetjes,
Ron.
Ron - 24 12 08 - 11:56

Erg leuk deze reacties. Tja, als je over de Richard Holkade begint dat kan je altijd wel de nodige reacties verwachten. Schijnbaar toch nog een actief volkje….

Voor echte sneeuw- en schaatspret zat je op de Richard Holkade op de eerste rang. Rondom was er genoeg speelruimte, waaronder natuurlijk de z.g. Bloedkuil, een stuk braakliggend terrein vol met kuilen waar water in stond en waar later de Bernardus lagere school op is gebouwd. Ook de sloot (Go of Gouw) langs de Richard Holkade was een zeer geliefd punt om te schaatsen en het kon daar dan ook behoorlijk druk zijn. En dan natuurlijk als er sneeuw lag met je slee de schuine walkant afscheuren, zo het ijs op, tot grote woede van de schaatsers want opletten….., daar had echt nog nooit iemand van gehoord…

Nog even over dat ruilen van flats, dat was vaak omdat er in het flatgebouw woningen met 2- en met 3 slaapkamers waren. Men verhuisde dan naar een flat met 3 slaapkamer en brak dan vaak de tussenmuur tussen de woonkamer en een slaapkamer weg waardoor je een grotere woonkamer kreeg. Je moet niet vergeten dat in de 50-er jaren de woonkamers nog lang niet zo groot waren als tegenwoordig, dus wat extra ruimte was zeker welkom. O ja, wij woonden er op 4-hoog en hadden ook 3 slaapkamers én de betreffende tussenmuur weggebroken….

Deze zomer heb ik vanwege de sloopplannen een uitgebreide fotoshoot gemaakt van deze buurt en het resultaat op een speciale Hyvespagina geplaatst. Voor de liefhebbers, http://richardholkade.hyves.nl .
Ed Post (URL) - 31 12 08 - 16:55

Hallo allemaal,

Ron, de Henriette Bosmansstraat is nooit een Richard Holkade geworden.
In de strenge winter van 1963 gingen we met alles waar je maar op kon zitten, van de schuine kant met een keiharde vaart de sloot op, en vaak gingen we aan de andere kant weer omhoog.
Vooral achter de flat van de H. Bosmansstraat.
Er werden veel kartonnen dozen gebruikt.
Als we het dan erg koud hadden, gingen wij even warme thee drinken bij ‘opa in het keetje’.
Vanwege de strenge vorst en sneeuw lagen de werkzaamheden aan de straat stil,een stukje R. holkade was opgebroken, en ‘opa’moest elke dag op een stapeltje stenen passen. Wat een tijd!
Als kind vonden wij dat natuurlijk prachtig, en kregen wij nog kaugom ook.
Wilma Scholten bietste nog een sigaret van opa en wij stiekem roken in de bezemkast achter het keetje.
Wat een tijd!
Marry Spijkerman (Email) - 01 01 09 - 20:40

Hallo Marry!
Om te beginnen even ook voor jou hierbij de beste wensen voor 2009! Veel gezondheid en geluk gewenst! Zo ook voor je broer Bert en je moeder (die, meen ik, nog leeft, he?)!
Ja, dat van dat sleetje-rijden van de kant af het ijs op, Ed haalde dat ook al even aan, weet ik ook nog goed. Dat was een erg leuk spelletje!
Ik heb er nog dia’s van dat ik met mijn neef Michael achterop, zittende op een Davos-slee, ook van die walkant het ijs oproste. Ik deed net zo hard mee. Hoe kom je erop he? Prachtig.
En maar eindeloos die slee omhoog trekken en weer opnieuw. Zoefff. RAMMM het ijs op en tegen de overkant ‘‘bonken’‘ als het erg hard ging.
Natuurlijk gebeurde dat ook op dat slootje achter de H. Bosmansstraat. (Was wat stiller.)
Maar dat was op kleinere schaal, want de Go (Gouw of hoe die ‘‘plomp’‘ ook alweer heette, wij noemden het ook wel ‘‘De Plomp’‘.)
Terecht ook dat de schaatsers soms liepen te schelden, want het was natuurlijk gevaarlijk met al die mensen op het ijs. (Je kan zo verrekte hard vallen op het ijs, brrr…)
Weet nog dat mevrouw de Keizer eens keihard met haar achterhoofd op het ijs viel. Dat koste haar gelijk een hersenschudding. Dat weet ik nog goed. Ze maakte ‘n enorme smak achterover.
Van die ‘‘opa’‘ met zijn keetje weet ik niets van, Marry. Leuk verhaaltje, maar ja… jullie waren al ietsje ouder. Misschien weet Ed het nog? (Of Ada, Ank, Wil of de dames Reijerkerk? Die waren er vast wel bij, want je hebt het over ‘‘we’‘...)
Ik heb er helaas geen ‘‘beeld’‘ bij. Wel dat de Richard Holkade weleens opnieuw bestraat werd en dat we ooit ‘ns nieuwe lantaarnpalen kregen, etc. Maar jouw verhaal is nieuw. Heel erg leuk!
Tenslotte. Ook leuk dat je de naam van Wilma Scholten noemt. Die was ik even kwijt. Je had Wilma Scholten, Kitty (de jongste?) en nog een meisje er tussenin. Marga? (Even twijfelen.)
Er waren heel wat meiden voor de deur aan het spelen. Meer meisjes als jongens. De dames Reijerkerk, jij, Wil, Ank, Ada, Kitty, Wilma enz.
O ja. Natuurlijk! Ook Margreet Post! Een hoogblond meisje, zo herinner ik mij haar. En ach ja, natuurlijk: Jantina Haak. Zou ik bijna vergeten. Nu heb ik ze allemaal genoemd, he?
Een leuk ‘‘clubje’‘ meiden bij elkaar. Ik had slechts twee vrienden die bij ‘‘toerbeurt’‘ soms fel om de vriendschap ‘‘vochten’‘. Ed Post, Jan Reijerkerk en ik. Was soms lastig.
Dan was er altijd wel eentje de pineut en werd het even bonje. Zo gaat dat met kinderen in een ingewikkelde ‘‘driehoeks-verhouding’‘, qua vriendschap, onder elkaar. (Maar we kwamen er altijd wel weer uit, nietwaar heren?)
Martin Reijerkerk was daar weinig bij. Hij was al wat ouder als zijn broer Jan, Ed en mij. En Rein was nog te jong. Ja! Heel leuke bijdrage, Marry! Bedankt! Ik moet eens iemand met een dia-scanner zoeken. Ik heb alleen een ‘‘flatbed’‘ scanner, een Canon Lide 35.
Dan kan ik dat leuke fotootje van die ‘‘ros-wedstrijden’‘ van de kant af eens in een URL zetten, maar heb geen dia-scanner, helaas.
Ik heb nog zoveel leuke Richard Holkade dia’s, maar ja… Wel een computer, maar helaas geen dia-scanner, zoals gezegd. Maar komt nog wel!
Groetjes,
Ron.
Ron - 02 01 09 - 14:19

Sorry, vergat nog Wesselien en Janny Teunissen! Nou goed, even als supplementje erbij genoemd.

Grtx,

Ron.
Ron - 02 01 09 - 14:23

Het klopt, die auto is van meneer Vogel.
De slee wordt inderdaad getrokken door meneer Martens.
Die, hoe is het mogelijk, woont vlak bij mij en is nog zeer fief. Ik kom hem regelmatig tegen op de fiets….
De slee wordt hier volgens mij getrokken richting het noorden.
En wat dat ruilen betreft; ook in de flat waar wij woonden kwam na ons de “overbuurvrouw”.
Ada Howell-Spits - 21 02 09 - 19:28

Hey, Ada!
Ja, zie je wel! Dat dacht ik ook al! Ik zie hem nog voor mij. Een grote zwarte Citroen Traction Avant, zoals die auto heette. Prachtige wagen.
Die deuren waren ook zoiets aparts. Je stapte ‘‘voorwaards’‘ uit, dus de deuren gingen heel apart open. Zeg maar; naar voren toe. Ook zie ik nog altijd dat leuke mechanische richting-aanwijzertje. (Kwam razendsnel tevoorschijn.)
Het was zo’n ‘‘lepeltje’‘ in de deurstijl, dat met een veer, of zo, uit klapte. Moest je nog mechanisch bedienen, meen ik. Meneer Vogel had die auto nog toen wij er kwamen wonen in ’61. Althans; ik herinner mij het nog heel goed.
Hoe bestaat het dat meneer Martens nog leeft? Die moet nu toch ook hoog-bejaard zijn. Ja, die winters heb je niet meer. Vroeger wel! En dan weer die ‘‘Davos – sleeen’‘ uit de box pakken.
Ik ga toch eens kijken voor een dia-scanner, want heb zoveel leuk dia materiaal. Daar zitten echt juweeltje tussen want mijn vader heeft ook heel wat van die tafereeltjes vastgelegd met zijn ‘‘Ilford Sportsman’‘ kleinbeeld-cameraatje.
Ron - 22 02 09 - 01:02

Mag ik ff corrigeren? Die auto kan nooit van meneer Vogel zijn geweest, want zowel de fam. Martens als de fam. Zijlstra woonden nog op de Richard Holkade. Weten jullie nog??? Zijlstra ging naar Parkwijk…Martens ging twee verdiepingen zakken en daarna kwam de fam. Vogel in het huis van Martens op de vierde etage. Helaas pindakaas, maar het is niet anders.
wil (Email) (URL) - 03 03 09 - 18:14

Sorry die foto was niet de bedoeling. Die bleef er gewoon in staan van de vorige keer.
Daaaaaaaaaag !!!!!!!!
wil (Email) - 03 03 09 - 18:15

Hey, Wil!
Achteraf gezien, inderdaad Wil! Je hebt gelijk! Ik had dat stukje geplaatst maar bedacht mij later dat die auto, nog eens goed kijkend, niet echt op een Citroen Traction Avant-model lijkt. Lijkt mij eerder een oud model Volvo, of zo? Kan dat wel kloppen? Nou ja; HET RIJDT (reed!)
Die oude Citroen Traction Avant van meneer Vogel was gitzwart, meen ik mij nog wel te herinneren.
Maar van wie de auto op die foto dan wel is? Het kunnen er maar weinigen zijn geweest, want in die tijd had bepaalt niet iedereen een auto.
De heren Vogel, Bouilenois en Veering (voor zijn werk) waren de enigen, althans; gerekend vanaf 1961 toen mijn ouders en ik in de flat kwamen wonen, voor zover ik nog weet. Ik vond die Citroen van hr. Vogel een prachtige auto!
Dus Wil: je hebt het, achteraf, toch goed! Ik had mij een beetje verkeken op het model auto. Blijft, overigens, een heerlijk nostalgische foto! En die foto’s van je zusjes op de naaste Schooltuintjes zouden wij ook leuk vinden om te bekijken. Dus als je ze wilt plaatsen, leuk!
Groetjes,
Ron.
Ron - 03 03 09 - 19:39

die foto’s zijn al geplaatst Ron, onder de link van de schooltuinen.
wil - 13 03 09 - 22:33

Oh, DIE foto’s bedoel je van bloemen plukkende meisjes op het weiland? (Zoals van jullie en ook Marry zie ik, gehurkt, bloemen plukken.)
Ik dacht dat het om nieuwe publicaties ging? Ja, DIE foto’s ken ik wel! Zijn leuke kiekjes, hoor! Dat zijn leuke tijdsbeelden van weleer.
Ik wil toch eens gaan ‘‘shoppen’‘ voor een dia-scanner, want mijn vader heeft nog heel wat dia’s in die jaren zestig gemaakt met zijn oude Ilford Sportsman kleinbeeld-camera. Erg leuk!
(Foto’s van o.a. mijn zus en mij op de Go in die koude winterjaren zestig en anderen dia’s van o.a. het in aanbouw zijnde Schalkwijk op de achtergrond, met die hoge torenflats rondom de Schotlandstraat enz. nog half afgebouwd, etc.)
Ik moet toch eens ‘n keertje gaam kijken voor ‘n goede kwaliteit dia-scanner.
Zonde om te laten liggen! De kwaliteit ervan is, zag ik laatst door een dia-kijkertje nog erg goed.
Daar was ik aangenaam door verrast. (Zitten nog in die hardplastic dia-raampjes, ook iets van die tijd. Zelfs DAT is oud, kun je nagaan!)
Groetjes,
Ron - 14 03 09 - 11:00

Een klasgenoot en vriend van mij was Hans Scholten, zijn familie woonde op de Richard Holkade. Zijn moeder gebruikte een padvindersfluitje om haar kinderen vanaf het achterbalkon naar binnen te fluiten voor het eten, zijn vader (een vrolijke man) heette Anton ze kwamen met hun gezin uit Utrecht, vader Anton was stoffeerder bij de NS op de Amsterdamse vaart, Hans had 5 zussen Marijke, Marga, Carla, Wilma, en de jongste was inderdaad Kitty. groet, Koos Snijder
Koos Snijder (Email) - 13 02 10 - 02:14

Dag Koos,
Bedankt voor de info. Wat leuk! Ik wist helemaal niet dat er nog een ‘‘broertje’‘ was… Hans geheten? Ik dacht dat de familie Scholten altijd geheel samengesteld was uit, inderdaad, een hele ‘‘schare’‘ van meiden.
Hoe bestaat het dat dit enorme gezin allemaal gehuisvest konden zijn in dat flatje… Vroeger leek het zo groot, maar als je er nu in komt is het zo allemachtig klein! Maar het ging toch allemaal. Je verbaast je nu erover.
Enfin… de familie Reijerkerk bestond ook uit een groot gezin en dat ging, uiteindelijk, ook. Je was vindingrijk, stelde stapelbedden tegen de muur op en ach; zo ging het ook wel. (Denk dat weinig kinderen, in die tijd, een eigen slaapkamer hadden, behalve de ouders!!!)
De familie Scholten heb ik niet lang gekend. Weet wel, dat Kitty en haar zusjes vaak met mijn 5 jaar jongere zus gingen wandelen. De familie Scholten verhuisden al snel naar het toen hagelnieuwe Schalkwijk, meen ik te weten.
Daarna kwam de familie Venema erin. Deze familie ‘‘daalden af’‘ van 4 hoog naar 1 hoog, omdat er een kamer meer was. Dit gebeurde wel vaker, die omruilingen. Woningbouw was soepel.
Met vriendelijke groet,
Ron - 13 02 10 - 11:27

Ja een gezin met 6 kinderen op de eerste woonlaag in dat klein flatje aan de Richard Holkade. Bij de familie Scholten was Marijke de oudste dan kwam Hans, Carla, Marga, Wilma en Kitty. De ouders sliepen aan de voorkant de alle meiden in een van de 2 slaapkamers aan de achterkant. Daartussen een smalle keuken met een deur naar het balkon met kolenhok die over de struiken op de rolschaatsbaan uitkeek. De slaapkamer van Hans was overdag een eetkamer en extra huiskamer met slecht weer konden de kinderen daar binnen spelen, lezen of spelletjes doen. In de avond werd een redelijk groot opklapbed voor Hans naar beneden geklapt en dan pas was het zijn domein voor de nacht. Hans is van 1946 en ik van december 1945 Dan had je aan de voorkant de nette kamer waarop je alleen zondags mocht komen. In mijn herinnering ben een keer in die kamer geweest toen opa Scholten uit Utrecht op bezoek was, die man kon geweldige verhalen vertellen en voorlezen. Het gezin was zeer katholiek en gastvrij, ik mocht zelfs weleens logeren. Alles kon! En dan sliep ik met Hans in dat opklapbed. Vader Anton en Moeder Toos waren kaartvrienden van mijn ouders uit de Dunklerstraat. Pa Anton met zijn grote donkere ogen was altijd vrolijk en floot en neuriede de hele dag door zelfs onder het kaarten. In die kleine benauwde box onder werkte hij s’avonds urenlang fluitend aan stoeltjes die hij vakkundig stoffeerde. Overdag werkte hij bij de spoorwegen. Het hele gezin kon vrij reizen. Ook mocht ik regelmatig bij broodmaaltijden mee eten, alleen op zaterdagavond kwam er eigengemaakte worst op tafel van slager (toen Soelen, nadien van Leeuwen) uit de Willem Pijperstraat. Smalle leverworst en bloedworst, toen 19 cent voor 1 ons. Ik zat ook met Hans in de 5e klas en 6e Klas van de broederschool..

We schrijven 1955 -1957

Groet,
Koos Snijder
Koos Snijder (Email) - 13 02 10 - 14:53

De fam. Scholtens heb ik heel goed gekend, het waren jarenlang onze naaste buren aan de Richard Holkade.
De ouders leven niet meer. Maar waar Marijke Hans Marga Wilma en Kitty gebleven zijn weet ik niet ik ben ze nooit meer tegengekomen. Misschien wonen zij niet meer in Haarlem.
Vader Scholten zat inderdaad altijd in de box stoelen te stofferen, Ik weet nog dat hij zijn mond altijd vol spijkertjes had, heel handig.

Groeten Marry
marry spijkerman (Email) - 10 03 10 - 19:40

Hey, Marry!
Leuk weer wat van je te lezen. Ja, die kelderruimtes werden zeker intensief gebruikt. Ieder had natuurlijk zijn eigen ‘‘box’‘. Maar we hadden in die flats ook een grote z.g. ‘‘gemeenschappelijke box-ruimte’‘. Kortweg; ‘‘de Grote Box’‘ genoemd, herinner ik me.
Iedere bewoner had een eigen ‘‘hoekje’‘, dus er gebeurde van alles. Van feestjes tot opslag voor lekkende brommers, ouwe fietsen, kinderwagens etc… Alles kon je er kwijt. Je ‘‘brak je nek’‘ vaak over de enorme rotzooi…
Ed had voor hun grote box, bij hen, altijd een specifieke ‘‘deursleutel’‘ weet ik nog. (Hij ook, denk ik?) Ideaal! We konden er altijd in, als hij die ‘‘sleutel’‘ ter beschikking had.
Een aparte, losse deur-klink die er vaak uitlag en je slechts in de uitsparing hoefde te steken… Zo hadden we simpelweg toegang, of een schroevendraaier in het gat steken, ging de deur ook open. We hadden snel toegang.
Ed had ook een fraaie doka in de boxruimte, waar hij zijn foto’s ontwikkelde en, meen ik, een grote treinbaan had? Jan Teunissen had er ook zijn hobby-ruimte, enz… Sommigen timmerden, uit privacy, de box helemaal dicht… Zelfs bedekt met GAAS, hahahaha… (Teunissen???) Helemaal ‘‘hermetisch’‘ dicht.
Bij ons in het portiek was er ‘‘Ome Joop Klinkenberg’‘ die ook vaak in zijn box, al rommelend met van alles, te vinden was. Het was er altijd gezellig, beneden. Altijd wel een buurman die in zijn box zat te ‘‘rommelen’‘. Gezellig hobbyen…
Tja… nog 1 jaartje. Dan zijn het slechts nog herinneringen. Nu is het nog ‘‘tastbaar’‘, het is nog te zien, maar ben – na mijn verhuizing in 1989 – nooit meer terug geweest naar die flat… Zeker in die kelders niet meer. Misschien nog 1 keer, kort voor de sloop? Ja, buurman Scholten in de kelder, bracht mij weer op wat ‘‘kelder-herinneringen’‘ van de flat!

Met groet,
Ron - 11 03 10 - 00:30

Hoi Ron,

Zal ik je eens iets vertellen? die sleutel van de grote box heb ik nog steeds in mijn bezit, dus als je de behoefte hebt….
Maar het zal er wel niet meer zo gezellig uitzien daar binnen, de buitenkant zegt genoeg.
De box van Teunissen had inderdaad iets van gaas of zo, tegen het stelen van zijn winterpenen uien bieten en aardappelen.
( komen ze tegenwoordig niet meer voor)
Veel flatbewoners hadden wel een wintervooraadje van aardappelen in de box, was heel gewoon vroeger.
Er werd ook wat afgeknutseld in die kelder, er werd veel zelf gemaakt in die tijd, Er was ook niet overal geld voor maar kwaliteit had je dan wel.

Gr. Marry
marry spijkerman (Email) - 11 03 10 - 14:54

In die grote box is ook eens een keer een feest gegeven. Ik weet niet meer goed of dat van de familie Scholten was of de familie Venema. Ze hadden overal (donkerrood velours?) gordijnen opgehangen, dus dat leek nog best wel wat.

Later was het altijd keet met mevrouw Venema. Die wilde nooit dat we in die grote box speelden, maar dat deden we natuurlijk toch. Ze kwam dan naar beneden, stond een partij te roepen in de hoop dat we tevoorschijn kwamen (wat we natuurlijk nooit deden, wij verstopten ons dan in één van die nissen…) en gooide dan die deur in het slot. Maar ik had natuurlijk die sleutel….

Mooie tijden.
Ed Post (Email) - 11 03 10 - 20:39

O ja, ook onze box was dichtgetimmerd en ik had daar inderdaad een treinbaan. Als ik daar dan mee speelde en mevrouw Venema kwam weer eens naar beneden geslopen (dat hoorde ik meestal wel) dan draaide ik de tl-balk een stukje om zodat het licht uit ging. Zij stand dan altijd te luisteren of er iemand was en verdween dan mompelend weer naar boven. Wij een lol…

Later is die treinbaan opgeruimd en heb ik er inderdaad een doka gehad waar Hans Omvlee en ik vaak tot diep in de nacht foto’s afdrukten in zwart wit. Altijd een paar flessen goedkope vruchtenwijn (o.a. fruits de rosé) mee, dus dat werd reuze gezellig. Waren we klaar dan gingen we bij Hans op twee hoog de foto’s drogen in de glanspers, natuurlijk weer onder het genot van de nodige wijn. Het gebeurde dan ook vaak dat ik lichtelijk aangeschoten naar ons huis op vier hoog ging…

Ook dat waren erg mooie tijden, om nooit te vergeten.

Onlangs heb ik er een mooi gedicht over geschreven wat t.z.t. op deze site geplaatst zal worden.
Ed Post (Email) - 11 03 10 - 20:47

Leuke reactie, Ed! Nu je Marry en mij aanvult, herinner ik mij vrijwel alles weer! Opmerkelijk dat die flat en onze directe leefomgeving zo’n enorme ‘‘impact’‘ op ons heeft gehad, als kind, dat we het jaaaarrrenn later nog allemaal weten reproduceren… Wat leefden we toch bewust, he?
Des te triester is de totaal geschonden staat van nu… Grafiti op diverse trappenhuis-muren. Beschadigde deuren… Wat een vervallen armoe! Ja, straks de hydraulische schaar er maar in….
Jammer… wij hielden het netjes en onze ouders schrobten om de 14 dagen (verplicht!) de trap, ‘‘tot het trappenhuis-raam’‘... Liep je weer eens naar boven en werd je zowat bedwelmd door de bleekwater-dampen, hahaha.. En nu??? ERG!!!
Ja, dat ‘‘opsluiten’‘ vond ik angstig in die grote aarde-donkere box… Ik moest me muis- stilhouden en jij was inderdaad ‘‘de Cipier’‘ met die ‘‘sleutel’‘. Ben erg benieuwd naar je gedicht… Laat maar eens horen, Ed! Wil je dichtkunst graag lezen!
En ach ja… mevrouw Venema… ja, ze woonde pal boven die boxen… Wij hadden de heer Toon Spoor pal boven onze box wonen. 1 klap met de hamer en hij stond alweer mopperend beneden… Waarop ik dan weleens geergerd riep: ‘‘klachten? Ga maar naar m’n vader, nummer 43’‘ HAHAHAHAHA... Heerlijk toch… ‘‘Hondsbrutale vlerk’‘, he? Ooit waren wij pubers…
Met h. groet,
Ron - 11 03 10 - 21:05

Ja, in mijn herinnering was het een “spookkelder”. Waarvoor ik het een enge ruimte vond weet ik niet! Ik kwam er ook zelden of nooit.
In de boxen bij ons waren mijn vader, meneer Westendorp en meneer Vogel altijd bezig. Ik kan me nog herinneren dat ze met z’n allen het motorblok van de auto van meneer Vogel naar de kelder hadden gebracht. Wat een operatie. Ik zie het nog voor me! Vanaf toen wist ik dat een motorblok niet te tillen was….
Leuke tijden.
Ik hoop er nog vóór de sloop een keer in te kijken.
Ik wil het nog wel één keer allemaal graag zien ….
Ik houd het hier (van een afstandje) goed in de gaten.
Ik ben geregeld een paar dagen bij mijn moeder en dan ga ik er eens heen….
Groetjes Ada
[Ada Spits] (Email) - 12 03 10 - 11:10

Hallo
Van Ron hoor ik dat er weer geschreven wordt. Dit keer over de boxen. Ik doe ook maar weer even mee. Ik denk dat die “grote” box in werkelijkheid veel kleiner is dan in onze herinneringen. Ik weet wel dat aan de rechter kant de stenen van onze uitgebroken muur waren opgestapeld. Die waren met het liftje naar beneden vervoerd. Waarom wij die bewaarden?? Ik denk omdat mijn vader dacht dat die muur er op den duur weer in zou moeten.
Ed heeft het over een feest dat werd gegeven in de grote box. Volgens mij was dat een bruiloft van de fam. Scholten. Die waren zoveel jaar getrouwd. Ik ben er uiteraard niet bij geweest, maar weet me dat rode velours wel te herinneren.
Wij hebben trouwens nog eens een kattenplaag in onze box gehad. Er zaten aan het eind twee klapraampjes en die stonden altijd open (ik denk voor de aardappels Marry). Daar waren diverse katten doorgekomen en die stonden achterin de box met hoge ruggen te blazen. Dood eng was dat. Mijn vader stond ze met van alles te bekogelen, want ze pakken was geen optie. Die beesten waren hartstikke wild.
Groetjes
wil (Email) - 12 03 10 - 14:39

Dat van dat feest kan heel goed kloppen Wil. Leuk weer, al die herinneringen.
Eigenlijk vreemd, we hebben zoveel foto’s, maar niemand heeft een exemplaar van de box….
Ed Post (Email) - 12 03 10 - 14:55

Hey, Wil!
Gezellie… Leuk je herinneringen vanuit jouw perspectief en ook Ada met haar herinneringen. Even nog 1 dingetje, Wil. Je hebt het over die stenen van jullie doorgeslagen muur en vraagt je af waarom je ouders die bewaarden?
Dat moest, Wil! Dat was je, als huurder destijds, verplicht door de Woningbouw. (Ik meen, toen, Patrimonium, thans Pre Wonen.) Je was verplicht om alle stenen te bewaren en bij verhuizing moest ALLES weer worden dichtgemetseld…
Bij de heer Daan Bouilonois was dat namelijk een feit, toen hij later vertrok naar de Arnulfstraat. Had ook een doorgeslagen muur tussen slaap en woonkamer… ALLES moest weer terug. Meen me te herinneren dat dat ook is gebeurd, Ed kan eventueel daarin bijvallen of het klopt… Hij woonde naast Bouilonois.
Groetjes,
Ron - 12 03 10 - 16:01

Hier hebben we het al eens eerder over gehad. Bij ons hoefde die muur niet teruggezet worden. Bij Boulonois weet ik het niet.
Ed Post (Email) - 12 03 10 - 18:02

Het feest in de grote box was inderdaad van de fam. Scholten.
Marijke ging zich verloven, en gaf een receptie in de box.
De fam. wilde er ook een slaapplaats voor Hans creeren, maar bij nader inzien ging dat toch maar niet door.
Onze woningbouw heette in die tijd ( helemaal zeker weet ik het niet ) Ons Belang.
En dan die leuke goederen lift die wij hadden, kon je zelf als kind ook in zitten. Ik weet niet of hij er nog is, hebben wij heel veel mee gespeeld.
marry spijkerman (Email) - 12 03 10 - 19:28

Even nog kortje… ‘‘Ons Belang’‘... hmmm… die tekst staat nog op de Prins Bernardlaan, halverwege bij die huizen, waar je onderdoor kan rijden, richting Dunklerstraat… Leuk!
Weet wel dat onze ouders met de huurkaart naar dat kantoortje aan de Willem Pijperstraat moesten. Daar werd contant betaald. Zag je iedereen met hun kaart erheen lopen. Ja, die liftjes zijn er nog, Marry! Weet alleen niet of ze allemaal nog wel werken.
O ja… Ed; kon me alleen nog herinneren dat sommige buren die stenen, na uitslaan van een muur, in de kelder bewaarden. Ik dacht dat in het huurcontract stond dat de stenen van een muur, na uitslaan, bewaard dienden te worden… Lijkt me wel logisch! Dan hebben jullie dus, blijkbaar, mazzel gehad!
Groetjes,
Ron - 12 03 10 - 19:58

Nog even een kleine annecdote uit 1956. We waren heerlijk aan het voetballen op het nieuw ingezaaid gras voor de Willem Pijperstraat met een plastiek bal. De eerste ballen van plastiek waren van goede kwaliteit en erg prijzig wel 1,50 tot 2 gulden, maar altijd nog goedkoper dan een leren pieper. Vooraf moest je beloven dat je meelapte als de bal lek getrapt werd. Als je eigenaar was van een bal dan was je ook zeker van meedoen en kon je als eerste iemand uitkiezen voor je team. Wij gingen daarna zo op in ons spel dat we niet in de gaten hadden dat op de hoek plotseling de wijkagent Vermeulen stond met zijn fiets. Vermeulen was een echte balafpikker en had ons vele malen gewaarschuwd. Hij wenkte ons en braaf kwamen we naar hem toe (Een wijkagent was een echte autoriteit in dagen). Als eerste moesten we die dure bal inleveren die hij klemzette met een snelbinder tegen zijn zadel van statige zwarte dienstfiets en dan kregen we zijn gebruikelijke preek te horen. De bal was van lange Klinkenberg die op de Richard Holkade woonde. We noemden hem Rooie vanwege zijn haar. Rooie Klinkenberg was iets ouder en hondsbrutaal want toen Vermeulen statig wegfietste met de bal achterop rende hij er stilletjes achteraan en met welgemikte tik sprong de bal omhoog die de Rooie opving en rende als een speer de tegengestelde richting uit en via een poortje in de Dunklerstraat was hij uit het beeld vandaan voor ons verbaasde toeschouwers. Vermeulen was nog het meest uit het veld geslagen, hij fietste direct terug naar ons groepje om te informeren wie die jongen was. Gesterkt door het optreden van onze rooie vriend die op de Richard Holkade woonde gaven we niet thuis voor oom agent. Vermeulen fietste toen weg. Wij hadden onze eerste overwinnig behaald op het gezag!

Groet,

Koos Snijder
Koos Snijder (Email) - 12 03 10 - 23:13

Op zoek Hans Verhoeven ook bij toeval op deze site Ik woonde in de Dunklerstraat nr 75 rood. In 1955 kwamen daar te wonen recht tegenover het huurkantoor van Ons Belang waar op elke donderdagavond tussen 7 en 8 de huurders contant hun weekhuur betaalden en een stempel kregen op hun gekleurde huurkaart. In 1957 werd mijn broertje Willem geboren. Als deze site lees komt er weer geweldig veel herinneringen bij me boven. En vooral namen zoals Hans Scholten, Gert Lambrechts,Jo Klinkenberg, Manus, Muis, Pietje Beurkens, de broers Luuk en Kees Beckers, Roy en Leslie Laverman, Kees en Joop Kamp, Hans en Tedje Verhoeven, Lex en Ron de Groot, Willempie Weltevreden, Ronald Krom, Jan Hitma, Manus (Robbie) Wagen, ... Schorrevaar, Voetballen op grasveld of rolschaatsbaan, een helling van zand in de zandbak met raceauto spelen (dinky toys) een jongen met de bijnaam Mien, Johnnie Kortekaas Charles jacques, enz. enz. Mijn ouders hebben nog tot 2008 in de Dunklerstraat gewoond. In kleine korte anekdote: Zomer 1957, We voetbalden op het grasveld wat eigenlijk verboden was in het begin. De gemeente had een paaltje met een bord VRIJ GRASGAZON BALSPEL VERBODEN geplatst die maar enkele dagen heeft geleefd. Wij voetballende jongens hadden dat bord in de Go (Richard Holkade) gelazerd. Een stompje paal kwam boven het gras uit waarop we een lekke bal over hadden geplaatst en we speelden gewoon door. In de H.Bosman woonde een man die door zijn haardracht door ons Elvis werd genoemd en vaak naar ons voetballen keek vanaf zijn balkon.
Die mooie zomeravond liep hij langs ons op weg naar Teunissen om sigaretten te kopen uit de automaat. Wij riepen;“Hee Elvis schiet bal even terug!” Elvis rende tot onze grote schrik op die verankerde bal af en schopte met alle kracht tegen die bal! Dit hadden we echt niet verwacht! hij viel over de kop en schreeuwde het uit van de pijn, onderwijl rolden de “zilveren” guldens over het wegdek van de Willem Pijperstraat. Van schrik renden we weg maar dat was niet nodig hij kwam ons niet achterna, Elvis had zijn middenvoetbeentjes gebroken en liep wekenlang daarna in het gips en belde als eerste de politie als we weer voetbalden (Wijkagent Vermeulen en later Schaaf uit de Graaf Willem Straat) veel later mochten we overal voetballen. Voordien zijn vele, vele ballen lekgeschoten op het prikkeldraad. Groet aan alle oude kinderen, wil je meer van mij lezen ik sta op schoolbank en woon nu in Amersfoort.
Koos Snijder (Email) – 13 02 10 – 01:54
Koos Snijder (Email) - 12 03 10 - 23:17

Heeerrrlijke verhalen, Koos! Jij bent een ‘‘sampler’‘ voor waar de digitale wijkkrant voor staat! Complimenten! Beeldend verteld!

Heb me rot gelachen om die verhalen. Wil niet teveel ‘‘in beeld’‘ komen met mijn naam, zeg maar ‘‘voor het evenwicht’‘, maar deze verhalen verdienen applaus!Die wilde ik je graag geven!Leuk vertelt ziet het helemaal voor je… Heb ervan genoten in ieder geval!

Met groet,
Ron. (Geboren 25 april 1957.)
Ron - 13 03 10 - 00:12

Koos wat een leuke verhalen zeg, veel namen ken ik nog van vroeger, maar ik herinner mij die van jou niet meer.
Nog even over het betalen van de huur in het kantoortje in de willem pijperstraat.
Eens per maand werd er dan contant de huur betaald, mocht ik vaak doen, weet nog dat ik een briefje van 100 gulden bij mij had . De huren waren in verhouding met het salaris toch een heel stuk goedkoper.
In het kantoortje zaten in mijn ogen twee hele oude mannetjes met een dikke sigaar, als de hele buurt zijn huur had betaald ging al dat geld in een koffertje, en liepen de twee mannetjes er zo mee over straat. Dat kon toen nog gewoon. Zijn de tijden toch wel heel erg veranderd.
Om nog even terug te komen op de vaste lasten aan de Richard Holkade, dat was eigenlijk niks.
Water, een paar gulden in de maand. Dat gold ook voor elektriciteit. En verder hadden wij een kolenkachel, vlak voor de winter kwamen dan de kolenmannetjes de kolen brengen in zakken dat ging dan in die kolenhokken op het balkon. Het waren net zwarte pietjes. Weet nog dat wij zo’n zwarte haard voor de schoorsteen hadden staan met een kolenkit er naast, af en toe moesten wij ook wel eens kolen scheppen uit het kolenhok,zat zo’n luikje onderin.
Later kregen wij allemaal aardgas, was een stuk makkelijker en schoner.

Gr. Marry
marry spijkerman (Email) - 13 03 10 - 09:16

Leuk!! Met Willem Snijder heb ik vroeger ook nog wel gespeeld, we waren tenslotte van hetzelfde bouwjaar 1957…
Van der Schaaf weet ik me ook nog wel te herinneren.

Marry, ik heb als bijlage even een oude foto bij ons thuis bijgevoegd waarop je goed zo’n oude kolenkachel kan zien. Die dingen waren van gietijzer en werkelijk loodzwaar. Leuk detail, in de winter kon je ‘s ochtends altijd precies horen wie er wakker was, want dan werd die kachel met de kachelpook opgepord. Er werd dan zo’n rooster heen en weer geschud wat een hoop lawaai maakte en werkelijk door de hele flat te horen was.
Ed Post (Email) (URL) - 13 03 10 - 13:13

Van der Schaaf woonde in de Hannie Schaftstraat. Ik weet nog wel dat hij met mooi weer het verkeer op de Schipholweg stond te regelen richting Zandvoort.
Wij moesten thuis om de beurt kolen scheppen. Dat was op de oostkant en altijd berekoud. Je kwam bevroren weer binnen. Wel vond ik het bezorgen van de kolen door die zwarte mannen geweldig. Op dat kolenhok zat trouwens aan afdekplaat van astbest (moet je nu eens mee komen) die werd dichtgehouden door een ijzeren staaf die door twee ogen ging.
De huur werd op vrijdag geïnt. Ik dacht ééns per week, maar dat zal ik wel mis hebben. Wij woonden op de hoek, dus vrijwel pal boven het huurhuisje. (hier zaten later een paar kunstzinnige hippie-negers in die dingen van leer maakten) Mijn vader begon met het uithakken van de muur in de kamer op vrijdagavond. Dat was natuurlijk klandestien. We werden toen gewaarschuwd door de buren dat je het kon horen in het huurhuisje. Dat was een beetje link, dus zijn de werkzaamheden die avond gestaakt, om op zaterdag te worden vervolgd. Ik denk op de middag, want volgens mij werd er toen ‘s morgens nog gewerkt.
wil (Email) - 13 03 10 - 14:58

Nog even… Ed onder de url nóg zo’n kachel.
De foto is uit 1953 genomen bij ons thuis.
Die trui van jou Ed…prachtig. Volgens mij was dat een afdragertje van Margreet.
wil (Email) (URL) - 13 03 10 - 15:03

Leuk, Wil en Ed, die foto’s. Wat roept dat weer nostalgische gevoelens op! Je raakt er niet over uitgeschreven en waarom zou je? Dat is toch het leuke van de digitale wijkkrant. Fijn herinneringen ophalen. Nu wij weer ‘ns.
Dat ‘‘huurhuisje’‘ was inderdaad het ‘‘Ons Belang’‘. Herinner mij ook, vaag, die ‘‘man met sigaar’‘... Alles werd keurig netjes afgedragen… Telebankieren bestond nog niet.
Alles ging ‘‘handje contantje’‘ vanuit ‘‘het Loonzakje’‘ van pa… (Nu ondenkbaar!) Mijn vader kreeg toen WEEKLOON, in een loonzakje. ‘t is wat! Na 1 week werd het weer op tafel gegooid… ‘‘Alsjeblieft, moeders’‘... tellen.
Nu zit er in dat gebouwtje wat jij bedoelt, Wil, een sportschooltje, meen ik? En de kolenboer, jaaa… Wij betrokken onze kolen bij Van den Haak (of van Der Haak) op de Burgwal… We haalden ze ook weleens in losse zakken bij Vrught in de Jacob Geelstraat.
Eens in de zoveel tijd kwamen ze dan… Mijn moeder legde allemaal kranten van de gang tot de keukendeur… Kwamen ze aangesjouwd naar drie hoog.
Ik stond te kijken… Steevast: PAS D’R OP… (Stond ‘‘altijd’‘ in de weg.) En maar slepen. Twee kerels met speciale pakken en eruit ziend als slecht gesminkte zwarte Pieten, hahaha…
Natuurlijk verschoven de kranten weleens, zodat je TOCH NOG ‘‘zwarte poten’‘ op het kleed zag staan en ma, hevig mopperend, maar weer ging boenen en schrobben… Wat een tijd, wat een tijd… Wel frustrerend voor ‘‘moeder de vrouw’‘ die dat ‘‘vuil’‘ met argus-ogen, periodiek’‘ naar boven en voorbij zag komen.
En dat raggen, Ed, van die poken (hadden we ook al eens eerder besproken (!) geeft niet, het blijft leuk HAHAHAHA... dat hoorde je inderdaad heel goed… ‘‘Rag, rag, rag, rag…’‘ ‘‘Oo! Buurvrouw krijgt het koud’‘, zeiden we dan weleens..
Wij hadden, uiteraard, ook zo’n kolenkachel… (Volgens mij was er maar 1 model, als ik het zo zie… Die van ons was net zo en zwart!) Later kregen we een ‘‘Faber’‘ gas-haard.
Pa beneden hout klieven… en deze ‘‘pyromaan’‘ mocht het dan aansteken… Stinken en roken als de ‘‘pest’‘ en gelijk een paar scheppen kolen erachter-aan… En dan maar ‘‘lieren’‘ met die kachel. Lekker warm, ahhh…. ging er dan pal voor zitten… voel die gloed NOG (!) kon geen C.V. tegenop!
Ja, inderdaad! Heerlijke tijden… Ik denk er ook nog heel vaak aan terug… Wat was het toch een fijn leven, toen. Van niks weten, geen zorgen… Alles werd geregeld en gedaan…
Ron - 13 03 10 - 15:26

leuk Ed en willy dat jullie nog even een foto hebben laten zien van de kolenhaard, weet zeker dat mijn moeder daar ook nog wel foto’s van heeft met z’n allen om de kachel.
Bert en ik zaten altijd op een bankje tegen de muur heerlijk vlak voor de kachel, Ron daar kan echt geen c v tegenop.
Ed jij bent iets jonger dan ik, daarom ken jij pikkert Vermeulen denk ik niet was net iets voor jou tijd.
Waarom hij in de buurt die bijnaam had weet ik ook niet, misschien omdat hij ballen inpikte?

Gr. marry
marry spijkerman (Email) - 13 03 10 - 19:39

Ja Wil, dat was een bekende trui, zo ging dat in die tijd….. Zie ook bijgaande foto. Pikkert Vermeulen kan ik me niet meer herinneren.
Volgens mij zijn er door de jaren heen aardig wat muurtjes uitgehakt in die flat… Ook waren wij één van de eersten die de standaard ramen in de woonkamer vervingen door een groot raam. Dat zag er een stuk ruimer uit. Als het dan stormde zag je die ruit echt heen en weer buigen. Mijn vader had daar speciaal een balk voor gemaakt die je halverwege het raam over de hele breedte kon hangen. Of het ooit had geholpen weet ik niet, want volgens mij was zo’n raam eerder naar buiten dan naar binnen gesprongen.
Ed Post (Email) (URL) - 15 03 10 - 17:15

Welk raam vervingen jullie dan Ed? Het raam naar het balkon soms? Wij hadden maar een klein balkonnetje met alleen twee openslaande deuren, dus daar viel weinig aan te veranderen. Tegenwoordig moet je trouwens een bouwvergunning aanvragen voor het veranderen van de gevel bij nieuwe ramen. Pfffffffff
wil (Email) - 15 03 10 - 23:28

Dat was inderdaad het raam op het balkon. Oorspronkelijk waren dat drie smalle ramen, en die was bij ons vervangen door een groot exemplaar. Van een bouwvergunning hadden we toen nog nooit gehoord…
Ed Post (Email) - 16 03 10 - 10:27

En DAT raam, aangevuld Ed (Wil), werd op z’n beurt weer vervangen, zo rond midden jaren tachtig, door een kunststof raamprofiel van de firma ‘‘Euro-profyl’‘, achter met die beruchte ‘‘draai-kiepramen’‘... Voor sommigen lastig.
Niet alle bewoners begrepen de werking van dat systeem, HAHAHAHAHA... Dat was lachen, toen, want het moest sommige bewoners ‘‘tich’‘ keren worden uitgelegd… Was even een ‘‘weetje’‘...
Ja, het was een hele klus! Jullie waren al van de flat af, dacht ik. Mijn ouders en ik woonden er nog.(Wij vertrokken in 1989.) Zal het nooit vergeten! Hebben er een bende van gehad, van die renovaties, dat willen jullie niet weten! Jaren later vond je nog het gruis!
Die nieuwe raam-profielen werden via een hijskraantje, op het dak, comfortabel naar boven gehesen… Was een, zeg maar, mobiele hijs-inrichting, soort ‘‘loopkat’‘ dat op het dak stond. Heel slim en erg handig systeem.
Herinner mij, trouwens, van midden jaren ’80 ook het ‘‘grid-spuiten… Alles afplakken en kwamen ze met een Ingersoll Rand compressor met enorme slangen de muurtjes op de balkons en de gevel ‘‘grid-spuiten’‘... Wat een herrie!
En wat een stofbende, weer, en een gegier van dat spul… Dat was echt erg! Leek wel of er een tornado op je balkon raasde, zo gierde het!
Die nieuwe ramen en het grid-spuiten vormden de laatste grote onderhoudsklus aan de flat. Daarna is er geen onderhoud meer aan gepleegd, zo veronderstel ik in het licht van de sloop?
Ron - 16 03 10 - 11:00

Dat laatste hebben mijn ouders dus niet meer meegemaakt Ron. Die waren weg in 1977. Ik weet nog wel goed dat er nieuwe balkonhekken kwamen in de plaats van die roestige dingen waar iedereen wel een keer met z’n hoofd klem in had gezeten….Prachtig toch?? En ja, die asbest afdekplaten van dat kolenhok. Het mag een wonder heten dat we er allemaal nog zijn. Tegenwoordig doen ze net of je er subiet dood bij neer zou vallen…
Als de winter trouwens heel lang duurde moesten we op de fiets zakjes kolen bij halen (vijfjes heetten die dingen) in de Nagtzaamstraat. Dát was wel een aanslag op de portemonnee…!
Leuke tijden, ik geniet alleen al van het lezen en schrijven…
[Ada Spits] (Email) - 16 03 10 - 14:53

Jazeker! Wij haalden soms ‘‘viertjes’‘ (Kan dat ook? Had je naast vijfjes soms toen ook ‘‘viertjes?’‘) van die zakjes kolen, dus. (In de Jacob Geelstraat bij Vught of Vrught? Ze verkochten daar Faber-kachels, kolen en huishoudelijk spul… En tegenwoordig???)
Zat eens bij mijn vader achterop de brommer. Drie zakken van die kolen op schoot, nadat we weer eens tekort hadden… Scheurde de bovenste zak ‘n keer open… HATSJEEE...!!!
Hele inhoud kolen door de Nagtzaamstraat. Pa kwaad! Vloeken en ‘‘schelden’‘ op me, dus we konden rapen, HAHAHAHAHA.. Leuke herinnering!
Ja die stalen balkonhekken van de flat, daar kon je zeker met je hoofd ‘‘fijn’‘ tussen bekneld raken… Maar ze waren wel degelijker dan die latere aluminium ‘‘vervangers’‘...
Was een, lijkt mij, goedkoper alternatief en onderhoudsvrij, want die stalen hekken moesten weleens ontroest en geverfd worden, niet? Ach, ja! Het blijven heerlijke herinneringen, Ada!
Ron - 16 03 10 - 19:11

De naamgeving van die kolen, dat kwam door de maat. Hoe kleiner hoe duurder volgens mij. Moet ik maar eens navragen bij mijn moeder.
Dat iedereen op het balkon met zijn hoofd klem kwam te zitten, dat kwam omdat die spijlen schuin liepen. Je kon er aan de bovenkant tussendoor, maar als je dan zakte dan konden je oren er niet meer door. Dan moest er iemand komen om je op te tillen om je te bevrijden. Onder de url een fotootje van de familie Spijkerman. Hierop kun je goed zien hoe dat zat met die spijlen.
Groetjes
wil (Email) (URL) - 16 03 10 - 19:22

Ik wil nog even terugkomen op de lift in de flat. Daar zaten twee deurtjes in. In de onderste kon de vuinisbak, die stond dan op een metalen rooster en bovenin kwamen de briefjes (met geld) en de emaille melkkan voor de melkboer. Die werd dan gevuld met losse melk. Ook voor de bakker werden er briefjes en geld in gelegd. Dat kon toen nog. Stel nou dat die lift helemaal boven stond. Dan konden die deurtjes gewoon open toch? Wij woonden op drie hoog. Zou er nooit eens een kind naar beneden in dat gat zijn gevallen??? Levensgevaarlijk lijkt me. Weet er nog iemand hoe dat zat?
wil (Email) (URL) - 16 03 10 - 21:16

Sorry de foto bleef er in staan.
wil (Email) - 16 03 10 - 21:17

Hai, Wil! In mijn herinnering was het zo, dat het onderste deurtje, meen ik, ofwel slechts van binnenuit kon worden geopend, ofwel dat deze middels een sleutel toegankelijk was…
De bovenste deur was vrij toegankelijk en kon je gewoon open trekken. Ik weet wel dat in onze portiek, in de kelder, dat onderste deurtje altijd helemaal ‘‘uit z’n scharnieren’‘ hing…
En hoe vaak die touwen niet van de hijs-inrichting, boven, afliepen…. Een geduvel om die touwen dan weer over die poelies te krijgen…
Zaten erg vaak in de knoop, vooral als je veel te wild en te snel de lift omhoog haalde… Dan ‘‘holde’‘ je jezelf, soms, voorbij… Of de lift te zwaar beladen naar beneden liet gaan.
Weet nog wel, dat als die lift heel zwaar was beladen, je EEN RUK gaf en dan DENDERDE het geheel met een rotgang ‘‘roem, de boem, de boem,,, HAHAHAH, KLEDDER op de stootblokken beneden, HAHAHAHAHA...
Ik zie het NOG voor me… (en natuurlijk maakte ik me daar ook weleens schuldig aan… Ach ja… die liftjes…)

Groetjes,
Ron - 16 03 10 - 21:24

Wat was jij ook een schatje Ron, vroeger. Pfffff. Ik weet wel dat er een contragewicht aan die lift hing. Maar er konden geen zware dingen in, want dan moest je hem aan de touwen tegenhouden. Blaren op je handen kreeg je daarvan. Dit noemen ze de “goede ouwe tijd”.
wil (Email) - 16 03 10 - 21:31

Ja, maar dat moet je zo zien, Wil; het waren, zeker voor die jaren ’50 / begin jaren ’60, slimme liftjes voor, inderdaad de bakker en de Melkboer. Een doordacht systeem voor die tijd.
Maar ook de lees-portefeuille met strips van Sjors en Sjimmie, Donald Duck en dat soort lectuur werd er in die liftjes vervoerd. Het scheelde het nodige trappen-lopen. Een luxe!
Dus het lichtere transport…, daar waren die liftjes voor ontworpen. Dick Overes kwam dan zijn zuivel brengen voor de bewoners en was ZELFS zo galant voor de dames om het liftje heel even omhoog te hijsen voor ze…
Toch netjes van hem! Dan belde hij overal aan, beneden en ‘‘door het trappengat’‘ werd dan de bestelling opgegeven… Het geld en de lege flessen in de lift…
‘‘Ma’‘ trok de lift naar beneden. Overes pakte, bijvoorbeeld, 4 volle flessen melk en hees, met het wisselgeld en al, de lift weer omhoog… Zo ging dat toen… Gemoedelijk. Overes gebruikte de lift, overigens, het meest.
Maar ja… het waren geen personen-liftjes. Daar waren ze niet op berekend! Maar daar hielden wij, jongens van toen, natuurlijk geen rekening mee en hebben wat gespeeld in die liftjes… (Wat verboden was, uiteraard!!!)
Tot we door buurtbewoners, terecht, er weer uitgeknikkerd werden, want die werden gek van het lawaai wat die hijs-toestelletjes toch wel maakten… Komt allemaal weer naar ‘‘boven’‘...
Ron - 16 03 10 - 21:51

En mijn slaapkamer lag dus direct achter dat hele hijsgebeuren…
Die onderste deur kon je inderdaad met een sleutel op slot doen, maar niet iedereen deed dat. Wij op vier hoog maakten uiteraard gretig gebruik van die lift, tot de boodschappen aan toe. En hoe dacht je dat wij die stenen beneden kregen toen die muur er uit ging…
Nog zo’n leuk stuk speelgoed, de railing van de trapleuning. Wie gleed er niet van helemaal boven naar beneden…
Ed Post (Email) - 17 03 10 - 08:12

Ja, nou! Dat deden we zeker! Levensgevaarlijk! Dat trappengat in die 3 portieks waren niet, per verdieping, afgeschermd met een metalen rooster o.i.d. zodat je DAAR op zou vallen, als je evenwicht ooit mocht verliezen…
De bouw-voorschriften waren, toen blijkbaar, nog niet zo streng en men hield natuurlijk tijdens het ontwerpen van die flats, destijds, geen rekening met ons, ‘‘opgeschoten apen’‘ die soms langs een leuning van vier hoog naar beneden gleden… De onbezonnen jeugd, dus…
Wie haalde dat nou in z’n hersens? Ja, WIJ NATUURLIJK, HAHAHA!!! Maar het is altijd goed gegaan, anders konden we daar niet meer van getuigen! Ja; wat deden we toch allemaal ‘‘gekke dingen’‘ in die flat, he? Prachtig!
Het was een prachtig speeldomein… Nog zo iets… Die portiek-deur sloot altijd met een ‘‘Lips’‘ deurdranger… Maar telkens die deur open en dicht doen, als we speelden, was geen optie…
Wat deden we dus? Die rubberen mat met grote ronde gaten, onder de deur schuiven. Bleef ‘ie gewoon op een kier. Konden we makkelijk ‘‘in en uit’‘ lopen. We vonden overal een oplossing voor… Slim als we waren.
Ron - 17 03 10 - 11:07

Ja die houten leuning. Die glom als een kattenkeutel omdat iedereen er op naar beneden gleed. Zitten die leunigen er nog altijd op? Ze waren prachtig. In één van de trappenhuizen was er een kwart bocht uit aan de onderkant. Daar moest je goed op letten anders voelde dat errug zeer aan je billen. In het begin kon ik de bochtjes nog niet nemen. Later toen ik wat ouder werd wel. Ook sprong ik vaak alle trappen af naar beneden. Wat een herrie moet dat gegeven hebben bedenk ik mij achteraf. Nooit een klacht gehoord. Ik denk dat men toen veel toleranter was.
En wat dachten jullie van de lichtknopjes. Drukknoppen die vanzelf weer uitgingen. Daar kunnen ze nu nog wat van leren in het kader van energiebesparing. Als je er een halve lucifer tussen stopte dan bleef het branden en dan hoorde je steeds plop als de tijd van branden voorbij was.
wil (Email) - 17 03 10 - 15:54

nog even een fotootje van onze beruchte leuning onder de url.
groetjes
wil (Email) (URL) - 17 03 10 - 16:22

Jaaaa, dat waren ze! Leuke ‘‘doorkijk-foto’‘, Wil! Origineel gemaakt, zo door het trappegat! Daar komt de bruid…. de trap af op weg naar de Zuid-Oosterkerk, nietwaar? Kon je lopend af!
Groetjes,
Ron - 17 03 10 - 19:20

Willy wat heb je en leuke foto geplaatst van ons gezinnetje op het balkon, wat een lief klein meisje was ik daar nog he
En wat vonden jullie van onze brievenbussen vroeger?
Met die raampjes in het deurtje, nee je kon daar geen post ontvangen wat heel erg prive was.
Aan de buitenkant zaten volgens mij alleen maar gleufjes in de muur.
Gr. Marry
marry spijkerman (Email) - 17 03 10 - 19:49

Ed,weet jij nog dat jullie een piano gekocht hadden? en deze moest wel naar vier hoog. Daar was volgens mij een hele zaterdag middag voor uitgetrokken, was een vreselijke klus alle mannen van ons trappenhuis hielpen mee om dat ding boven te krijgen. Was wel gelukt maar wel met pijn en moeite.
marry
marry spijkerman (Email) - 17 03 10 - 20:13

Je was een schatje Marry…en hoe vind je de stropdas van je vader. Prachtig toch?
Onder de url een foto van mij (toen ik nog lief was)voor het beruchte kolenhok. Je ziet als je goed kijkt, de kolenschep liggen.
wil (Email) (URL) - 17 03 10 - 21:10

En nog een fotootje van Marry en Ina. Op deze foto zijn de brievenbussen goed te zien Marry !
Ajuus
wil (Email) (URL) - 17 03 10 - 21:15

En natuurlijk blijft al deze nostalgie bewaard op http://www.buurtfoto.nl.. Zoek even op jullie oude postcode(2033 PZ) en je zit er weer middenin. Het wordt natuurlijk nog leuker als jullie je eigen foto’s erbij zetten. Even aanmelden en een kind doet de was.
Groetjes
Buurtfoto.nl (Email) (URL) - 17 03 10 - 22:22

Zeg, Marry… Even nog over die piano van de familie Post… Tegenwoordig zou dat ZOOOO handig gekund hebben, he? Mijn tante verhuisde een paar jaar geleden van de Nieuwe Gracht…
Peter Feitsma had toen een prachtige mobiele lift… Even tegen de gevel aangezet en haar piano was ‘‘zo’‘ beneden… Een ding is zeker!
Die piano van fam. Post kon dus ‘‘ECHT NIE’‘ via dat liftje, hahaha… Ja, dat zal zeker een klus zijn geweest…
Heb vaak op die piano ‘‘gespeeld’‘, als ik bij Ed speelde… Nou ja. Spelen? Ik wist in ieder geval ‘‘de toetsen te vinden!’‘ Tenslotte studeerde ik bij hen ‘‘Summa Cum Laude’‘ af op ‘‘de Vlooienmars’‘, hahaha… Ja, moest altijd wel effe ‘‘pingelen’‘ op die piano. Dat moest!
Tot Ed het genoeg vond en de klep op mijn handen gooide… ‘‘Nou is het afgelopen! Ik zei toch NEE?!’‘ (Was niet van dat instrument af te slaan, hihihi… Leuke herinnering…)
Was toen al gek op alles wat toetsen heeft… (Vandaar ook mijn liefhebberij van achter dit ‘‘alternatieve toetsenbord’‘ Lekker gezellig herinneringen opdiepen en weer plaatsen…)
Ik merk, trouwens, dat er nog genoeg over de flat en de buurt te vertellen is… Het was er en we hebben het toch allemaal gezien en beleefd! Ieder op zijn of haar eigen wijze!
Ron - 17 03 10 - 22:57

Hebben jullie al op buurtfoto.nl gekeken? Is superleuk !! Ik weet niet wie het bedacht heeft, maar een heel leuk initiatief.
wil (Email) - 17 03 10 - 23:04

Ja, die piano, dat was wat… wat haatte ik dat ding, en wat jammer dat ik destijds nooit les mocht krijgen. Mijn zus en mijn moeder kregen altijd les op woensdagmiddag, en dan was ik natuurlijk vrij van school. Dan moest ik altijd stil zijn, dus lekker spelen was er niet bij. Het geluid van die piano klonk door de halve flat volgens mij. In ieder geval hoorde je het helemaal in de kelder.

Die site van Buurtfoto is een initiatief van Bart Tangerman dacht ik, en die is voor sommige van ons geen onbekende.
Ed Post (Email) - 18 03 10 - 08:15

Nouwww… ik hoorde Margreet of je moeder ook weleens spelen, Ed! Kan niet zeggen dat het een rot geluid was… We genoten weleens van bekende stukken die gespeeld werden, hoor.
Gelukkig was het geen drum-stel…!!! En aangezien ik dol ben op romantische piano-klanken, als kind al, vond ik het mooi… Maar ja… als je urenlang je mond moet houden omdat er gestudeerd moest worden, dan baal je.
En een hoofdtelefoon-uitgang zat er ook al niet op! Frustrerend hoor!!! (Hahaha… geintje, Ed! Je kent me! Zie het zo voor me!)
Nee, maar serieus; heb er geen rot-herinnering aan! Er werd sowiezo wel gemusiceerd (met c of zonder c??? mmmm… even twijfel-gevalletje. Wil speelde gitaar begreep ik,...)maar goed…
Wij hadden de familie Wesseling beneden ons wonen – met dochter Shirley – die in de plaats kwamen, zo begin jaren zeventig, voor de heer en mevrouw de Bont (zegt die naam jullie nog?
Die naam is nog nooit gevallen op deze site… De heer en mevrouw de Bont (een oom en tante van Ans Wesseling) zij woonden dus middelste portiek, onder ons, op 2 hoog. Leuke mensen.)
Maar goed… Bob Wesseling speelde accordeon en orgel en goed ook! Vaak genoten we als hij weer eens de ‘‘Turkse Mars’‘ van Mozart (??) zat te oefenen… Dan zat ik vaak te luisteren en 1 keertje ben ik gaan vragen of ik eens bij zijn repetitie mocht zijn in de slaapkamer…
(Alleen hun luidruchtige verjaardagsfeestjes waren berucht… Tot half vijf ‘s morgens keihard de luidsprekers open en dansen, zingen en schreeuwen… Onze vloer trilde dan van de speakers die tegen het plafond hingen bij ze.
Over tolerantie gesproken Wil, hahaha… Maar ja… gebeurde niet iedere dag. Was een beetje die ‘‘Flower-Power tijd’‘... Alles ‘‘kon’‘ en mocht… We hebben ook nooit de politie gebeld.
Later richtte flatbewoner Bob Wesseling zijn garage, om de hoek in de Willem Pijperstraat, in als oefenstudio en ruimte… Vond het jammer, want genoot erg van zijn muzikale talenten… Tja… daar heb je weer zo’n typische reeks herinneringen aan ‘‘onze flat!’‘
En Buurtfoto.nl is mij ook bekend, maar nog niet zo ‘‘ingeburgerd’‘ als deze site… Kwestie van tijd en aandacht. Is ook een leuke aanvulling op de doelstelling van deze site!
Ron - 18 03 10 - 10:49

Over buurtfoto.nl nog dit… Het voordeel van buurtfoto.nl is, vind ik, dat de buurten (dus ook de bijdragen van bewoners) op postcode zijn ingedeeld… Je kunt dus sneller buurt-bijdrages lezen, door te ‘‘surfen’‘ naar de juiste postcode. Dat is een groot voordeel!
Het kleine nadeel wat je weleens op deze site bemerkt is, dat verschillende verhalen van diverse buurten constant door elkaar lopen… (Net als 4 verhalen-lijnen in G.T.S.T. Je moet je vaak ‘‘vertreden’‘. Bedoel dit te zeggen; de ‘‘omschakel-frequentie’‘ is nogal hoog.)
Dan raak je ‘‘de draad’‘ weleens kwijt. Wil niet beweren dat de een meer ‘‘rechten’‘ heeft als de ander, hoor! Deze site is immers voor iedere ‘‘Haarlem Ooster’‘, maar dan ben je bv. ‘‘lekker bezig’‘ over de Richard Holkade met ex-flatbewoners en ineens komen er weer plots bijdrages binnen die niets met onze buurt te maken hebben. Dan ‘‘schuift’‘ e.e.a. weer op.
Dat is soms weleens een beetje lastig, vind ik, die hoge ‘‘omschakeling’‘. (Tenzij je van afwisseling houdt…) Overigens zitten daar vaak ook leuke bijdrages binnen van andere mensen! Nogmaals; iedereen heeft natuurlijk op deze site evenveel rechten… Dat sowiezo!!!
Maar goed… wil je dus SPECIFIEK over een bepaalde buurt of, zoals over onze flat-herinneringen lezen, dat bedoel ik maar te zeggen, dan is zo’n indeling in ‘‘postcodes’‘ waar je rechtstreeks op 2033 PZ (dus de Richard Holkade) uitkomt, ideaal bedacht!
Nogmaals; bedoel dit schrijven zeker niet als kritiek, maar als vaststelling van een feit… Niet iedereen zal die hoge omschakelingen als zodanig ervaren, maar dacht; ach; schrijf het ‘ns. Het is ‘n mening die je zo ‘ns mag uiten.
Overigens bestaat de Richard Holkade blog ook nog, maar wordt nauwelijks nog bezocht, heb ik de indruk… Maar goed… we kunnen zowel daar als hier en op buurtfoto.nl onze herinneringen kwijt, voor ieder die het maar lezen wil.
Groetjes,
Ron - 19 03 10 - 11:31

Ron, betreffende de Richard Holkade blog, die site wordt niet meer goed onderdsteund. Ik ben dan ook momenteel bezig met en vervangende blog, maar daar zit nog wel wat werk aan. Deze blog gaat binnenkort on-line en dan doe ik daar wel melding van. Jk denk dat de nieuwe blog wel beter wordt, en uiteraard helemaal up to date.
Ed Post (Email) - 19 03 10 - 12:13