Bron: Digitale Wijkkrant Haarlem-Oost
Tekst & foto: Richard Stekelenburg, HD
Het was tijd voor een ‘eigen’ pand. Maar dan wel een met karakter. Na jaren in bedrijfsverzamelgebouwen in de Waarderpolder te hebben gezeten, trekt softwarebedrijf ProActive nu in de voormalige Zuid- Oosterkerk.
,,Het voelt als terugkomen in de stad”, zegt Ramon Janmaat over de aanstaande verhuizing naar de Richard Holkade.
Hij en de broers Dirk en Heiko Bonenkamp begonnen twaalf jaar geleden in het Rozenprieel hun bedrijfje onder de naam Bean IT . Twee jaar geleden werd de naam veranderd in ProActive . Er werken nu achttien mensen. Het bedrijf richt zich vooral op middelgrote en grote organisaties binnen het onderwijs, de gezondheidszorg en de kinderopvang.
Ze zijn enthousiast over hun nieuwe stek. Dirk Bonenkamp: ,,We hadden al een tijdje rondgekeken, maar iets vinden met een eigen karakter is nog best lastig in Haarlem.”
De komende maanden zal, als de bouwvergunning binnen is, gewerkt worden aan een nadere invulling van het interieur. Meest in het oog springende element daarvan is de glazen ‘bak’ die als verdieping in het schip van de kerk moet komen. De keuze voor glas is ingegeven door de wens zoveel mogelijk van het oorspronkelijke ontwerp zichtbaar te houden.
Begin volgend jaar moet de klus af zijn en hoopt ProActive te kunnen verhuizen.
Uit bovenstaand verhaal blijkt dus inderdaad wat ik al vermoedde, er komt een (glazen) verdieping in. Ik ben benieuwd hoe dat er in het echt uit gaat zien.
BeantwoordenVerwijderenJe bent mij net voor, Ed. Ik zag het ook 'n kwartiertje geleden. Tja... Doet een beetje ''terrarium-achtig'' aan. Wat slangen erbij, of een aquarium met vele tropische vissen.(Hihihi.)
BeantwoordenVerwijderenNee, maar zonder dollen; ik ben benieuwd wat de inwerking van het zonlicht op dat glas van die bak zal zijn. Het lijkt me dan wel, dat ze een flinke airco moeten gaan installeren om het 's zomers leefbaar te houden in die glazen bak.
Maar ook daar zal, zo slim als ze neem ik aan zijn, (ongetwijfeld!) goed over zijn nagedacht, dan wel dat er goed over gaat worden nagedacht.
Kijk; het kost toch weer een extra som geld, hoe je het draait of went, dus moeten wel alle pro's en contra's vooraf worden afgewogen. Het idee is echter apart! Maar ik heb altijd, van nature, 'n beetje moeite met dit soort ideeen.
Ben wat ''conservatief'' aangelegd. Voorlopig kan, volgend maand, de huidige toestand nog in ogenschouw worden genomen tijdens de ''Open Monumenten dagen''.
Laat ik dat eerst bekijken. Krijg ik daarop 'n beter beeld van het geheel.We gaan het zien! Ik vind het een ambitieus idee. Vooralsnog houd ik toch wat ''reserve''. Ben nog niet zo direct enthousiast. Maar dat is mijn persoonlijk idee.
Grtx,
RON.
Nou, ik wel hoor Ron. Het is wel gedurfd. Ik heb zo'n idee dat daar de baas gaat zitten, met een mooi uitzicht op het werkvolk....
BeantwoordenVerwijderenOf misschien een kantinehoek of vergaderruimte. De tijd zal het leren.
Hun website: www.proactive.nl
Zo is dat!
BeantwoordenVerwijderenEerst maar eens de huidige toestand bekijken, volgende maand. Zie je het interieur in al z'n dimenties. Blijft lastig beoordelen van foto's. Verder vind ik het best, hoor!
Ben 1 keer in die kerk zelf geweest. Dat was als jongetje van zo'n 7 jaar, toen ik op Kerstnacht met de familie Haak mee mocht. Ik wilde het eens meemaken en heb het meegemaakt. Ik herinner mij vooral die keiharde houten bank en kreeg er een dito ''kont'' van. Vreselijk!!!
Mijn remedie, aldus, tijdens orgelconcerten in de Kathedraal, waar je ook van die harde banken hebt; ik schuif altijd zo'n ''kniel-kussentje'' onder mijn billen... Ahhhh... Zit heerlijk zacht! (Hahaha... Zo kun je ze ook gebruiken, en dan hou je een dienst wel vol, of concert!)
Ik herinner mij ineens nog een waargebeurde anecdote. En dat vertel ik niet met trots of lol... Het was op een zondag en ik speelde voor de deur. Het had geregend en er lagen plassen.
BeantwoordenVerwijderenIk verveelde mij, blijkbaar, een beetje en stond grote stenen in die plassen te gooien. Zonder te kijken gooide ik een baksteen in een plas, op de stoep... waar NET toevallig een passant langsliep, opweg naar een dienst in de Zuidoosterkerk... BATSSS... Beroerder kon niet!
Hele broek van die man flink onder de modder en stinkend smerig... Hij was, logisch, razend!
Ik vloog naar binnen en nam 4 treden tegelijk naar boven, met die man achter mij aangerend, natuurlijk! Ik belde aan en net optijd deed mijn moeder open zodat ik naar binnen kon ''flippen''.
Mijn ouders vroegen wat er aan de hand was en de man liet zijn pantalon zien en vertelde wat er was gebeurd. Mijn vader handelde de kosten van de stomerij af en geloof dat mijn moeder nog de broekspijpen van die man probeerde schoon te maken. O, o, o, o... 't is toch wat!
Ik kreeg natuurlijk een paar gigantisch harde ''kledders'' om mijn oren van pa en werd, voor straf, mijn slaapkamer ingesmeten. Dat ging altijd zo! Ging zelden met woorden... Daar kreeg ik nog eens 'n regen van harde slagen...
Ach ja; vele leuke herinneringen aan de Richard Holkade-flat, maar als dat achter-slaapkamertje dadelijk plat gegooid wordt weet ik dat DAT zich daar ook die aframmelingen afspeelde! En die herinneringen doen nog steeds erg pijn...
Heb er gespeeld, geslapen, gelachen, maar ook liggen janken... Laatst liep ik over het plein. Dan kijk je omhoog en speelt zich ook dat weer voor mij af. Ik kan het nog geheel visualiseren.
Nou! ''Ronnie had weer wat''... Die pech had ik altijd... Het kwam gelukkig goed, maar die man kwam dus wel te laat voor de kerkdienst van die zondagmorgen. Met vlekken in zijn pantalon...
Ja, Ron? zo ging dat, je kreeg de kans niet om het uit te leggen en te zeggen dat het niet expres ging, Hahaha snotneuzen zoals wij moesten onze mond houden, hadden niets in te brengen.
BeantwoordenVerwijderenRon, jij had het over die man met zijn besmeurde pantalon, en dat jij een pak slaag kreeg van je pa, zoiets heb ik ook mee gemaakt.
Mijn moeder was gescheiden, en had een baantje.
Kantoren en banken schoonmaken, veel verdienen deed ze niet.
Ze had wat geld gespaard om een winterjas voor mij te kopen.
Zo gezecht zo gedaan, ik had een mooie winterjas.
Op een dag stond ik aan het water van de Richardholkade bij die knik op de hoogte van de schooltuintjes.
Hoe het kwam? weet ik niet, maar in eens lag ik er in, werd door een voorbijganger er uit gevist en bracht mij naar huis.
Hahaha, het eerste wat mijn moeder deed, was mij een pak op mijn lazer geven, en niet met haar handen "nee" met een pantoffel, KLETS,PATS,KNAL.
Heb ik mij eigen lopen uitsloven en gespaard om een jas voor je te kopen, zo zat ze tegen mij te foeteren, en ik met een jankerige stem maar zeggen"Nee mama ik zal het niet meer doen.
Ik werd met harde hand in bad gezet, en de jas moest naar de stomerij, zat centimeters onder de kroost, als ik er weer aan terug denk, dan voel ik de rake klappen weer.
Ja, Ron? zo was het en niet anders.
Nu in deze tijd krijgen de kinderen de kans om het uit te leggen, maar in onze tijd was daar geen sprake van.
Groetjes.
Ron M.
Tja, Ron! Ook DAT speelde zich allemaal af in onze oude buurtje en in het huis wat er voor jou stond en wat er voor mij nog staat. Het kan niet anders dan als je je slaapkamerraam aan het plein kant ziet, dat je gedachten naar menig pak rammel teruggaan in die jaren zestig.
BeantwoordenVerwijderenIk wil mijn vader, overigens, niet zwart maken (hij overleed 6 augustus j.l. precies 23 jaar geleden aan hart-falen), want hij heeft zeker genoeg voor mij gedaan in positieve zin, maar een kind slaan vind ik zo min. Je kweekt er alleen maar een slechte relatie tussen jou en je kind mee, vind ik! Onze relatie was matig.
Later heb ik e.e.a. wel kunnen reconstrueren. Hij was Indie-ganger en heeft de 2e politionele actie meegemaakt. Tegenwoordig worden jongens, als ze zijn uitgezonden, ge-debriefd. Dat bestond toen niet. Dan kunnen ze praten met een psycholoog om hun ervaringen kwijt te raken.
Nadat hij na 2 jaar terugkwam, moest hij het psychisch zelf allemaal maar zien te verwerken. Kennelijk had e.e.a. in hem meer ''kapot'' gemaakt, dan hij ooit zelf heeft toegegeven. Heeft veel dood en verderf daar meegemaakt.
Hij was uiteraard niet gek, maar had zijn emoties en drift niet altijd goed in de hand, daar waar het met dialoog ook gecorrigeerd kan worden. Maar ja... opvoeden is ook niet simpel.
Toch besloot ik ook die waarheid eens te schrijven, want de herinneringen aan de Richard Holkade, hoewel de positieve en leuke veruit domineren (gelukkig maar!) behoren dit soort herinneringen tot de minder gelukkige en leuke. Net zo min als dat ik vaak de ''pis-paal'' in de speeltuin was. Ik werd 'n keer aangevallen door een gozer, sterker en ouder als mij. Werd met mijn kop in het zand geduwd en stikte zowat.
Helemaal overstuur en in paniek ben ik in 1 ruk naar huis gerend, van speeltuin Kindervreugd naar de Richard Holkade. De angst die ik toen voelde en het onbegrip... ''ach, dat valt toch wel mee'', kon ik niet bevatten... Het heeft me gewoon zowat een ''angst-complex'' bezorgt en dorst toen niet meer alleen die speeltuin in.
Inderdaad Ron, je had toen in die tijd niets in te brengen.
BeantwoordenVerwijderenEr werdt totaal niet naar je geluisterd, jouw mening, dat was niet belangrijk.
Haha, je mocht trouwens niet eens een eigen mening hebben, aleen de mening van de grote mensen telden mee, en niet van kinderen.
Bijvoorbeeld, op school met pesterijen, daar werd niets aan gedaan, het was de gewoonste zaak van de wereld, dat hoorde erbij.
Thuis kreeg je te horen "Nou, zal je zelf wel uitgelokt hebben, of stel je niet aan, of net wat jij zei Ron, "valt wel mee"
Als kind had je het er wel eens moeilijk mee, ik ieder geval wel.
Je kon je verhaal niet doen, werd gewoon niet naar je geluisterd, het was niet belangrijk genoeg.
Met gevolgen, dat je je eigen gestrest voelde, je voelde je eigen niet volwaardig, je kon gewoon je ei niet kwijt.
Ik heb het zelf ook meegemaakt, met knikkende knieën ging ik naar school, en steeds om me heen kijkend of ze niet achter me aan kwamen.
En na schooltijd ging je zo snel je kon naar huis.
Met je ouders praten had geen zin, je kreeg weer te horen in de zin van "zeur niet" dus je kropte het weer op.
Geen wonder dat er kinderen zijn, die zelfmoord hebben gepleegd, omdat er niet naar hen werdt geluisterd en de frustraties zo hoog op liepen en ze geen andere uitweg meer zagen.
Gelukkig is dat nu anders, er wordt meer gedaan aan pesterijen, zinloos geweld en er wordt meer geluisterd naar kinderen als zij ergens mee zitten.
Ach, het pesten zal nooit over gaan, maar er wordt gelukkig wel meer over gepraat.
Ook naar kinderen word meer naar geluisterd.
Groetjes.
Ron M.
Ja, je hebt gelijk! ''Ordnung musz sein!''... Tegenwoordig wordt er zeker meer gepraat en is er meer begrip en bescherming voor het kind! Ik fietste gisteren, toevallig, nog even de Richard Holkade af.
BeantwoordenVerwijderenDat was na een fietsrit en langs het kerkje rechtdoor. Dan het kippenbruggetje over. Tot mijn stomme verbazing, maar wel leuk, hebben ze daar een plaatsje bij het water van de Go gemaakt met bankjes erop. Is leuk verzonnen!
Kunnen mensen lekker aan het water zitten. In gedachten zag ik het oer kippebruggetje nog. De grotere Kippen-brug is door de tijd heen steeds verder opgeschoven naar rechts. (Waar komt die term ''Kippen-brug'' vandaan? Nooit begrepen...
Ik denk een verbastering van ''kleine brug''... ''kip = eem vrij klein soort hoen-achtige''... Zoiets misschien? Anders kan ik het niet verklaren. Vervolgens fietste ik de Godfried van Bouillonstraat in en bekeek de speeltuin.
In gedachten zag ik het oude speeltuin gebouw nog, met die bronzen klok ernaast. Die luidde altijd als de speeltuin weer dicht ging.
Moesten ze een grote stok met haak pakken om de klepel te bewegen. (Wij gooiden er weleens steentjes tegenaan, stiekem. KLANGGGG... Werd niet gewaardeerd en logisch. Was 'n mooie bel!)
Tja... ook die typische herinneringen kwamen, in het langsfietsen, kwamen weer boven. Het was gelukkig niet alleen kommer en kwel. We leefden ons jeugd-zijn in de buurt. De toekomst was nog ver weg. Het was volop ''lente'' in ons leven. Nu zijn we bijna bij de ''herfst'' aanbeland...