17 februari 2012
Door: Ed PostTekst: Ron Hameetman
Foto's: Ed Post en Ron Hameetman
Ik bestudeerde vanmorgen nog eens mijn fotoarchief. Heerlijk zoals die mensen vroeger woonden, pal na de oplevering van de flats, vooral aan de Prins Bernardlaan en Schipholweg kant. (Zeg maar; de Zuid-oost hoek van de Henriette Bosmansstraat, aan de achterkant.) Het was toch een enorm ruim zicht wat je had, zeg!
Je ziet het erg goed op, met name, die foto van het Slachthuis uit eind van de jaren vijftig. Wat een rust, wat een sfeer. Heerlijk wonen, toen!
Wij hadden een fenomenaal uitzicht over het weiland en keken zowat tot de duinen. (Vooral de bewoners van drie en vier hoog. Ik benijdde altijd diegenen van de hoogste verdieping.
Ze hadden het mooiste ruimtelijk zicht en baalde dat we ''maar'' op drie hoog woonden...) Maar goed; je keek helemaal naar de stad, zag de Kathedraal Sint Bavo in de verte. Mooi ijkpunt!De bomen beletten nog niet zozeer het uitzicht, als later. Althans; je kon nog wel tussen de kieren doorkijken, maar 's winters werd het zicht vanzelf tijdelijk nog een stuk ruimer...
Maar de genoemde bewoners van o.a. de Henriette Bosmansstraat-flat en Willem Pijperstraat keken helemaal ''een eind weg''. Geen Schalkwijk, geen nieuwe Schipholweg.
Allemaal weiland zover als je kon kijken. Het leek wel of je echt aan het eind van de wereld woonde. Zo ken ik het ook nog, toen mijn ouders en ik in augustus 1961 de R. H. flat introkken.Hahaha... Spaakwieltje aan de grote dakhaak, die speciaal voor verhuizingen tijdens de bouw aan het overstekende dakbeschot was aangebracht. (Toch slim doordacht voor die tijd!) Wat een wijdsheid, een uitzicht. Wat een ultiem genot!
Wat een eindeloos gevoel van vrijheid gaf dat. In 1 KLAP was dat weg in 1987, toen dat pokke gebouw (!) voor onze neus verscheen, op dat weilantje. Weg idylle. Weg koeien, weg leuke boerinnetjes.
Ik zie ze nog voor me, die twee ''lekkere meiden'' in blauwe overallen en altijd naar me zwaaiden... Niks meer! Een niet te dempen ramp! Plannenmakers hadden geen enkel oog voor idylle! Ze woonden er niet, kenden de situatie dus niet!Voortaan keken en kijken mensen tegen glas en steen. Maar ik mag nog graag, op z'n tijd, die historische foto's bekijken als ik weer een beetje het gevoel van ''opgesloten zitten'' krijg, beperkt door de dimentie van slechts de overkant van de straat. Dan zie en herinner ik mij weer die enorme wijdsheid en dat uitzicht. Dat blijft mij het sterkst bij van de flat. Het mooie uitzicht! s'Zomers krijg ik het weleens benauwd en fiets ik, ''vluchtende'' naar het kopje van Bloemendaal en loop de Uitkijktoren op. Liefst alleen! En dan die wijdsheid van toen weer even opsnuiven. Ja! Zo was het dus ooit!
Dat was wonen op de Richard Holkade flat en aanpalende flats... Ons buurtje, onze flats. Nog even, dan is het slechts tekst van een getuige die zich e.e.a. zo goed herinnert en voor altijd blijft herinneren.
Dit illustreert het perfect, qua ondersteuning van mijn overpeinzingen, Ed! Hartelijk dank!
BeantwoordenVerwijderenEcht heel goed, die illustraties erbij. Hiermee wint mijn tekst aan extra ''zeggingskracht''. Prima, zo!
Grtx,
RON.
Er zit een foto bij waar je de Hannieschaft-flat's ziet, EN...mijn vroegere slaapkamertje aan de achterkant van de voorste flat.
BeantwoordenVerwijderenJa,ja...ook wij hadden een wijds uitzicht, en konden met helder weer Schiphol zien "wel met een verrekijker, maar in de avond zag je de knipperlichten van de verkeers toren.
Ook keken wij op de weilanden, en zo vaak stond er weer zo'n stomme rund vast in een van die vele prut slootjes.
Hup...gauw naar buiten...en hard hollend er naar toe.
De brandweer waren al druk bezig om dat beest er uit te krijgen met een stuk touw, wij mee helpen trekken.
KNAP!!!potver..touw in tweeën, Tja..dan had je wel eens de pech dat je viel..en helemaal als daar een koeienvlaai in de weg lag, HAHAHAHA.
En wat dachten jullie van het kruispunt Schipholweg/Prinsbernhardlaan, toen nog geen verkeerslichten..gevolg...een hoop aanrijdingen.
S'winters kon je je lol op, achter mekaar vlogen ze op elkaar.
Ik weet niet (kan mij niet herinneren)of er nog een agent heeft gestaan om het verkeer te regelen, met zo'n klapbord??? had wel een rood en een groene kleur.
Later kwamen er verkeerslichten, werden de aanrijdingen ook minder "gelukkig maar.
Toen een uitzicht op de aanleg van de nieuwe Schipholweg, met de fiets over de snelweg "jonge, dat was wat.
Weet nog dat er toen ook nog een fietspad was langs de Schipholweg.
Over dat fiets pad ging ik vaak richting Zoete inval.
Schalkwijk werdt gebouwd, en met z'n alle PVC pijpjes pikken om daar een pijl en boog van te maken, af en toe was dat best spannend.
EN...niet te vergeten de vuilnisbelt, de hele dag zoeken naar kalk-pijpjes.
Cowboytje spelen..Tja, daar hoorde ook een kampvuurtje bij, en die ontzettend uit de hand liep, de hele zooi stond in lichterlaaien.
Och, och...wat een geweldige jeugd heb ik daar gehad.
Ja,ja...ook jullie zullen met weemoed weer terug denken aan hoe het ooit was.
BeantwoordenVerwijderenOke..dat doen jullie nu ook...MAAR, als het straks zover is, dan wordt het gevoel alleen maar sterker.
Er flitst dan van alles door je heen, echt alles.
Als het zover is...ga er in, bekijk je vroegere woonkamer en slaapkamer..wel doen hoor!!!!
Ik heb het jammer genoeg niet kunnen doen, dit had alles te maken met dat asbest. "ZONDE.
Ja, wij mogen ons gelukkig prijzen met een jeugd met zo veel mogelijkheden. We hadden echt de ruimte.
BeantwoordenVerwijderenDe bouw van de laagbouw in de Hannie Schaftstraat was zoiets (ik weet nog goed hoe idolaat Ron was met die loopkat...). We gingen iedere dag daar kijken. Ikzelf vond dat aantrillen van dat beton erg fascinerend, en ik kan mij nu nog dat geluid wat die trilnaalden maakten voor de geest halen.
Later werd de riolering in de Hannie Schaftstraat vervangen en lag maandenlang de hele straat open. En weer was er een eersteklas speelplek geboren.
Toen men eenmaal in Schalkwijk begon te bouwen, gingen we ook altijd kijken (en inderdaad pvc-pijpen jatten, waarvan ik er ooit één op Ron aan gruzelementen heb gemept...).
Ik kan mij nog herinneren dat er al heel veel geasfalteerde straten in Schalkwijk lagen, zonder dat er ook maar enige bebouwing was. Dat vond ik eigenlijk wel raar. Maar je kon er prachtig op fietsen.
Als mijn buurman, Daan Boulonois, weer met zijn grote vrachtwagen met oplegger uit het buitenland (meestal Spanje) terug was mochten we altijd op die oplegger spelen, en omdat het mijn buurman was, was ik altijd de baas... Dat ontaarde nog wel eens in een ruzie, als er bepaalde personen dan niet op mochten van mij. Vaak speelden we dat dit een groot schip was. Wat hadden wij veel fantasieën in onze kinderjaren. Moet je nu bij de jeugd mee aankomen.
O, en hier nog eentje. Halverwege de 60er jaren werd de bestrating van de Richard Holkade opnieuw gedaan. Dit was dus ook in de winter, en ik kan mij herinneren dat wij dan hele meren maakten van straatklinkers (zeer waarschijnlijk tot wanhoop van de stratenmakers...). Ik weet ook nog dat ik dan met die straatklinkers in de kou bezig was met Sinterklaas.
Er was ook zo'n schaftkeet bij, welke verwarmd werd door een petroleumkachel. Vaak mochten we dan even opwarmen, en ik weet nog steeds hoe die kachel rook.
Ron M., dat fietspad liep (en loopt nog steeds) langs de oude Schipholweg. Als je dan naar de Zoete Inval wilde, kon je dat fietspad volgen tot de Ringvaart, om daarna linksaf langs de Ringvaart te rijden. Dan over het Liewegje, om dan aan het eind weer rechtsaf te gaan, en je zo bij de ingang van de Zoete Inval kwam. Deze route is nu nog steeds mogelijk.
Op de nog afgesloten snelweg rolschaatsen, of ernaast kikkervisje vangen en meenemen in een potje. Die arme beestjes gingen natuurlijk allemaal dood, maar wist jij veel. Wat ik nooit begrepen heb is dat we regelmatig van die weg werden afgestuurd. Er was immers nog geen verkeer mogelijk.
Ed, dat fietspad liep langs de nieuwe schipholweg.
BeantwoordenVerwijderenLangs de vuilnisbelt...zeg maar tussen schipholweg en vuilnisbelt.
Nu is dat allemaal foetsie (veiligheid) het verkeer werd later alsmaar drukker.
O, je bedoelt dat weggetje. Dat is er nog steeds. het laatste stuk rij je langs dat huizenrijtje. Alleen het eerste stuk is verdwenen toen het Reinaldapark werd aangelegd, maar vanaf de Leonard Springerlaan kan je er nog steeds komen.
BeantwoordenVerwijderenMaar toen ik die foto zag, dacht ik...WAUW, dit is hoe het was toen ik er kwam wonen.
BeantwoordenVerwijderenGeen Schalkwijk en meen ook geen Parkwijk.
Je had toen de schooltuintjes...maar moest verdwijnen voor de laagbouw.
Wij voelde ons de koning te rijk met al die uitzicht.
Je kon toen met recht zeggen "we hadden het rijk voor ons allemaal...uitzicht, onze speelruimte was toen gigantisch en het verkeer was op een hand te tellen.
NEEEEE...we hadden niets te klagen, ruimte genoeg vergeleken met nu.
Nu wordt je als je ff niet uitkijkt, zowat voor je sokken gereden.
He, mannen! Weer retour. Gezellie, zo! Heb wel wat in gang gezet! Even met laatste beginnend.
BeantwoordenVerwijderenRon, Parkwijk bestond al, hoor! De oudste flats dateren ook zo van eind jaren vijftig / begin jaren zestig. Schalkwijk, Meerwijk en Molenwijk waren nog weiland, toen, Parkwijk was er al!
Ik heb de flats aan de Leonard Springerlaan nog zien bouwen met een gigantische en prachtig ouderwetse stoom-heimachine. Schitterend gezicht, dat enorme stoom-heiblok. Handle naar achteren. Blok omhoog, loslaten, BOEM en terug! Tsjing - boem - tsjing - boem, zo ging dat!
Verkeer was inderdaad matig. Op de Richard Holkade waren er, in den beginne, slechts drie met een auto. De heer Vogel met zijn Citroen Traction Avant. De heer Boilenois (spreek uit: ''Boelewa'') met zijn Herald Triumph en zijn vrachtwagen van L.A. Kok & Zonen, waar Ed het al over had.
Dus dat ''schip'' waar hij zich ''Kapitein Iglo'' op waande, hahaha... Prachtig! Hij had altijd de leiding. Als kind was Ed zo iemand van: ''Fuhrer befehlt, wir folgen''....
En natuurlijk de heer Ton Veering die in een Volkwagenbus voor zijn werk bij A. J. van der Putten reed. Eerst een blauwe met klapdeuren, later een grijze met schuifdeur aan de zijkant. Die moest je altijd een enorme zwieper geven, anders ging die deur niet dicht. (Echt Duits!)
Dat weggetje van de Leonard Springerlaan klopt. Vroeger kon je, ander voorbeeld, op de kruising Prins Bernardlaan / nieuwe Schipholweg ook helemaal doorfietsen. Dat fietspad is allang weg. Nu kun je, of linksaf richting Parkijk, of rechtsaf, richting Schalkwijk. Allemaal anders.
De Schooltuintjes waren legendarisch. Heb ik ook nog op geschoffeld en geharkt. Maar was geen kweker. Nee! Ik was bepaald geen Rob Verlinde, hoor! Ik zaaide de radijs-zaadjes en ook de sperzieboon-zaden (of zo) dwars door elkaar. Hield niet van tuinieren. Gewroet in de aarde. Ben geen aardvarken! Nee, was niks voor mij!
Ieder kind kreeg een z.g. ''bedje'' toegewezen. Toch lukte het mij om inderdaad sperziebonen van mijn bedje te plukken en vroeg aan mijn moeder die de koken en 's avonds op te eten. DACHT IK!
''Natuurlijk!'' Maar later hoorde ik, dat ze die sperziebonen had weggegooid en gewoon van de groenteboer sperziebonen had genomen en die at ik. (Weer een ''illusie'' armer.) Niet eerlijk!
Ja, Ed had het over die illustere vrachtwagen van Boulonois. (Nu goed schrijven! Lastig die Franse naam!) Maar dan gingen we naar boven: ''Ome Daan, mogen we op uw auto spelen?'' ''Ja, is goed jongens, als jullie maar wel van die luchtslangen afblijven. (Zei hij er altijd bij!)
Anders kan ik niet remmen als die stuk gaan.'' Nou, dan kwam je soms met flinke wagensmeer-vegen aan je kleding weer boven, gevolgd door een hoop gemopper van moeders. We zagen eruit als een beest door die kar! Wat een tijd, zeg!
Ja, de Hannie Schaftstraat heb ik zeker ook open zien liggen. Wij speelden dan graag in die stenen rioleringsbuizen, of wat het was. Spannend als het regende. Zat je lekker droog!
De loopkat die de laagbouw hielp opbouwen herinner ik mij ook nog scherp. Ik zat toen op de Mr. Thielschool en liep dikwijls, wist ik niet tot ik het vorig jaar van haarzelf hoorde, altijd hand in hand met Yvonne Ottenbros uit de Diepenbrockstraat naar school. (Nooit wat geworden, haha... Maar zat er kort op school.)
''Of ik dat nog wist?'' Ja hoor! Ja, verdomd. Toen ze het zei! Kwam ze mij halen en hielpen hand in hand naar school. (Wist ik veel? hahaha... Ik was een kind!)Ze kwam, vorig jaar, even in contact met mij via Schoolbank. Nu zelf moeder, getrouwd en dacht zelfs oma, meen ik!
Nou! Hele lap tekst, maar herinneringen ophalen is zo leuk, man! Goed! Deze tekstlengte zou op de Wijkkrant al voor menige ''knip'' hebben gezorgd, maar ''gezelligheid kent geen tijd!'' (Of lengte!) Dus kan ons het schelen!
Nog zo wat herinneringen... Daan Boulonois had ook een zoon. Die heette Bert. Bert reed toen ook als vrachtwagen-chauffeur, namelijk voor Steen van Loon. Hij zette zijn auto ook weleens voor de deur, maar daar kon in mijn herinnering nooit op worden gespeeld.
BeantwoordenVerwijderenIk herinner mij nog, 's winters, het enorm lange startproces van Daan Boulonois zijn vrachtwagen. Het was een oude Mercedes vrachtwagen met van die verticale stokken op de bumpers. Prachtding om te zien.
Maar er zat nog een oude werk-Diesel in. Dus ellenlang voorgloeien en dan kwam die motor pruttelend en brullend tot leven, met een enorme rookwolk.
Of als hij 's avonds, na een rit op het buitenland, terugkwam, dan kwam de auto met een enorme sis tot stilstand, van de onluchting der remmen.
Ed en ik mochten ook soms weleens MEE met ''Ome Daan''. Ik herinner mij nog dat hij een keer een oplegger moest verwisselen in de Waarderpolder.
Toen mocht ik mee en herinner mij nog dat ik mijn benen zowat schroeide tegen de motor-tunnel, die in het midden van de kabine liep. Die motor werd dus ECHT heel erg heet.
Ik zat in het midden en dacht Ed aan de zijkant, of dat ik alleen met Ome Daan mee was weet ik niet meer, maar wel dat wisselen van oplegger.
Reden we alleen met de Trekker naar de Waardepolder en kwamen aangekoppeld wil terug naar de Richard Holkade. Geweldige tijd. Maakte enorme indruk, als jongetje van 6 a 7 jaar. In die hoge kabine!
Mijn vader is 'n keer met Daan meegeweest naar Duitsland, tijdens 'n rit. Hij had enorm veel lef en dito humor. Echt gebeurd. Stond 'n keer een dikke Mof voor de stoplichten te wachten op z'n fiets. (Daan had een hekel aan Duitsers...)
Het licht ging op groen en Daan gaf VOL GAS met zijn trekker, zodat de roet op 's mans gezicht terecht kwam en scheldend achterbleef, hahahaha... Die anecdote herinner ik mij nog van mijn vader.
Of dat hij een bruggetje over moest rijden dat helemaal niet voor vrachtauto's geschikt was. Mijn vader stapte uit, uit angst, maar Daan ging gewoon met die vrachtauto eroverheen. De brug hield held, zij het schuddend en krakend.
Aan diens carriere als vrachtwagen-chauffeur kwam een eind, toen hij in Spanje een diep ravijn in was gereden en zwaargewond raakte. Van die klap is hij nooit meer goed hersteld en raakte, meen ik, werkloos.
Tja; het kwam zo over de man te sprake. Het was een markant figuur, maar dat weet Ed - als zijnde zijn buurjongen - nog veel beter te vertellen. Ed was vaak bij hem en ze wisselden veel stripbladeren uit. Dat verhaal kan Ed, als hij wil, beter zelf vertellen. Was fijne vent!
Tja... het was inderdaad een enorme accomodatie om te spelen. We beschikten over enorm veel fantasie. Stinksigaren plukken bij de ringvaart en dan maar dampen in het traphuis, tot ergenis van de buren. We verzonnen van alles en nog wat. Ik kan nog meer herinneren, maar nu weer even iemand anders...
Tikfoutje... Niet ''Steen van Loon'', maar Daan zijn zoon reed voor ''Steef van Loon''.
BeantwoordenVerwijderenOke Ron? dacht dat Parkwijk er ook nog niet was, en nog een braakgrond was.
BeantwoordenVerwijderenTja...Waar Schalkwijk kwam was inderdaad allemaal land, heuvels en prut.
Als we daar waren deden we altijd als of wij op een paard zaten in ons Cowboyspel.
Achter elkaar aan rennen (huppelend, want je zat immers op een paard, hahaha).
Heuvel op en af draafde wij over de prairy, haha.
Tot dat de voorste ineens stil stond met gevolg, dat iedereen op elkaar knalde "een menselijke kettingbotsing.
De reden van alles was dat er een grote stier ons de weg versperde, wel gelukkig vast aan een ketting, maar zo ineens stond die voor ons.
Wat een bakbeest was dat, schrokken ons de touwtering, hahaha.
Waar nu het reinaldapark is had was daar een stuk land, op dat land liepen een stuk of wat paarden.
Ook liep daar een paard die spierwit was, wij noemde hem silver, je weet wel, het paard van de Lone Ranger, hahaha.
Iederekeer als wij bij die paarden stonden riepen wij dat paard naar ons toe.
Op een gegeven moment kwam hij aan lopen, ik had wat gras in m'n hand en wou het aan hem geven.
Maar in plaats het gras te pakken, probeerde hij in mijn borstkas te bijten "vuile rot knol, schreeuwde ik, sindsdien moet ik niets meer met paarden te maken hebben.
En als er rioleringen werden gelegd, had je van die diep geulen gestut met steigerdelen (dacht ik) we klommen dan via die steigerdelen naar beneden, en fantaseerde dat wij mijnwerkers waren of waren een soort van indianajones(toen nog onbekend) Ja..de fantasie was groot en wijds.
Leuke herinneringen, Ron! Ja, zo speelde je je fantasieen in die tijd uit, he? Geinspireerd op televisieprogramma's uit die tijd, zoals Rawhide, of Bonanza, of andere bekende populaire series.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt het over die steigerdelen naar beneden, i.v.m. werkzaamheden in de Hannie Schaftstraat aan de riolering. Ik ben, herinner ik mij weer, eens in zo'n steigerput, of zoiets, gevallen.
Er zit nog steeds (!) een littekentje van op mijn dijbeen. Ik viel op iets puntigs. We mochten er natuurlijk helemaal niet in spelen, maar ja... Dat was tegen ''dovemans-oren''...
1 Keer een uitbrander van zo'n werkman gehad. De Slachthuisstraat lag ook eens open. Ook rioleringswerkzaamheden.
We speelden in zo'n stenen nieuwe rioleringsbuis. Ineens kwam een werkman kijken of er kinderen in speelden, want die hijskraan was al bezig om die elementen te plaatsen.
''Komen jullie er eens gauw uit! Straks ga je mee de lucht in, met die hijskraan''. We schrokken ons rot en vluchten gauw die buis uit, maar spannend was het wel! Wat een avontuur!
Ed had het over die oude schaftkeet waarin hij zich mocht warmen. Ik herinner mij die keet op de Richard Holkade ook nog! Maar ben er nooit binnen geweest. Maar dat ''ritselde'' hij wel.
Ook herinner ik mij dat het zand van de zandbank, achter, ieder jaar werd ververst. Heerlijk. Al dat oude zand, kompleet met katte-drollen, werd verwijderd door zo'n klein kraantje.
Dan kwam een vrachtauto vol nieuw zand dat goedje storten en dan mochten we weer erin spelen, nadat het zand was verdeeld en een beetje aangeharkt.
Alsof je in een nieuw en verschoond bed terecht kwam. Heerlijk voelde dat nieuwe zand aan. Je rook zowat de zee. Mooi was dat. Ed en ik speelden ook altijd ''puttenzuiger'' voor de deur, of ''heimachine''.
Dan gingen, tijdelijk, met een staaf alle kleine putdekseltjes op de stoep los. Zaten we erin te poeren, gezeten op onze karren. Als we vonden dat de putten schoon waren, schoven we de putdeksels weer op hun plaats, tot groot vermaak (!) van onze ouders, die schaterend onze fantasie gade sloegen vanaf hun balkons.
Ed kreeg dan ook, weet ik nog heel goed, de bijnaam: ''Ed de Puttenzuiger'', hahahaha... Heerlijk, want een fantasieen, he?
Prachtig...zo heb ik ook een litteken er van overgehouden.
BeantwoordenVerwijderenVoetballen op het plantsoen, rolde de bal door de rozenstruiken onder het prikkeldraad door.
Ik er achteraan om de bal te halen, nam een aanloop om over het prikkeldraad te springen. Tijdens de sprong bleef ik met mijn schoen achter een rozenstruik hangen met gevolg dat ik mijn dijbeen openhaalde aan het prikkeldraad.
Bloedend liep ik daar, Familie Provoost zag het gebeuren en zij verbond mijn been, steeds als ik dat lidteken zie moet ik er weer aandenken.
Nou..ja Ron? hebben we toch nog een aandenken zowel letterlijk als figuurlijk, Hahahaha.
Was je ''lekker'' mee, he Ron? Hahaha... Nou ja; gelukkig genazen we weer snel. Kinderen eigen. Mijn minder prettige herinneringen aan de flat waren het gegeven, dat ik twee keer een zware kneuzing tijdens het spelen rondom de flat op liep. Speelde weer eens in de bosjes, achter.
BeantwoordenVerwijderenIk viel bij het rennen en mijn pols kwam precies knel te zitten, tijdens het achterover vallen, tussen de buitenmuur van de Richard Holkadeflat, zou nog precies aan kunnen wijzen waar, en mijn pols dus. Krak! (Gelukkig waren botten nog jong.)
Hup! Brullend naar boven... Naar de dokter... ja hoor... ''rontgenfoto laten maken'' luidde de diagnose van dokter Groeneveld, die we toen als huisarts hadden. Naar het Grote Gasthuis aan de Kinderhuissingel. Pols bleek zowat gebroken.
En vroeger betekende dat zowat driekwart dag in het ziekenhuis, want het duurde een ''eeuw'' voordat die foto klaar was. Tegenwoordig is het in een minuut gemaakt! Toen duurde het zo lang!
Of die keer dat ik de gasbuizen boven de toegang naar de kelderboxen als ''trapeze'' gebruikte. Lekker schommelen, maar mijn hand schoot ineens los en KLAP! Daar lag ik ineens op de betonnen vloer. GILLEN... Ja hoor... ''Foto laten maken'' was de dokters-diagnose opnieuw. Neee, heeee!!!
WEERRR naar dat kl...ziekenhuis waar dat zo lang duurde. Elleboog zowat gebroken. Nooit echt, maar altijd bijna, wat nog pijnlijker was. Dus weer twee weken in het verband met een mitella...
Ergste was, tenslotte, dat ik ooit nog eens een slagaderlijke bloeding opliep. Hoe kwam dat? Ik stond boven voor de deur en belde aan om naar binnen te gaan.
Mijn ouders hadden, blijkbaar, de deurbel niet gehoord, of de bel was stuk. Whatever.... Ik klopte op de deur, waarvan de middenspijltje tranparant was. Er zat een rechthoekig glas in.
Op gegeven moment sloeg ik in mijn drift keihard op dat glazen deurpaneeltje... VERDOMME!!! DOE OPEN!!!....BAMM... ik sloeg zo met mijn hand dwars door dat glas heen. Gevolg? Stuk of 10 hechtingen op de muis van mijn rechterhand.
Ook DAT litteken zit er nog. Nou, op mijn geschreeuw en gejank kwamen mijn ouders natuurlijk wel af! (Ik leek toen ''Jetje de Brandweer'' wel, HAHAHAHAHAHA....) Maar toen lachte ik echt niet! Man, wat deed dat zeer.
Enfin; het bloed gutste uit mijn hand en er vormde zich een kleine plas bloed voor de deur. Mijn vader schrok: ''Ach, God Here Jezus, HIJ... heeft weer wat...'' Maar handelde altijd snel! Gelijk een bonte handdoek eromheen, wat mijn vader vasthield, door de wond dicht te drukken.
Mijn vader besloot niet naar onze eigen huisarts te gaan. Die woonde helemaal in de Kenaustraat, bij het Station. Was haast! We holden naar achteren, waar dokter Lochers (Loggers) op de hoek Willem Pijperstraat/Bastiaanstraat woonde.
De goede man wilde precies NET op vakantie gaan. Praktijk was al dicht en zijn zwarte volkswagen Kever was opgeladen.... Kon hij weer de deur opendoen, want ja... DIT was een spoedgeval.
Maar het was een goede arts, want ook nu deed hij zijn eed van toen alle recht! Dus een noodverband aangelegd, maar moest in het ziekenhuis wel worden gehecht... Tja... ook die dingen behoren tot de herinneringen aan de flat.
We hebben gelachen, maar dat trappenhuis heeft ook van tijd tot tijd ge-echood van ons gehuil, als er weer eens een valpartij was geweest of dingen, zoals ik hier heb geschetst, zich voordeden. Gingen drie deuren tegelijk open... Ooohhh... ''Ronnie heeft weer wat''... ''Wat is er aan de hand?''
Bezorgde blikken. Tja... Wat ik al eerder zei. De saamhorigheid in de flat was groot en de betrokkenheid idem dito. De buren waren vaak erg met elkaar vergroeid...
Op het weilandje van het slachthuis, zie je de koeienhuiden, hangend in de zon om te drogen.
BeantwoordenVerwijderenOf...zou het de lingerie van de boerinnetjes zijn waar Ron het over had, Hahahaha.
Even verder kijkend, kun je ook nog een deel van de Thielschool zien.
Haha...hoe meer je naar de foto's kijkt, hoe meer je dingen ontdekt.
Ronnn... Het waren maar kleine vrouwtjes, HAHAHA HAHAHA...) Ik liep weleens mee met die meiden, als ik uit de Mr. Thielschool kwam. Hele leuke grieten. Vooral die ene met rode appelwangetjes.
BeantwoordenVerwijderenZe haalden vaak in die buurt schillen op voor de paarden, etc. Wij hadden iedere week altijd onze eigen schillenboer die hele goede zaken deed. Dan riep hij: ''De SCHILLENBOERRR'''... Weet nog!
Reed altijd in een Engelse Jeep. Hoe heet zo'n ding? Een Leyland? Een Rover, dacht ik zo. Hij verzamelde altijd de schillen van iedereen in de flat. Ook weer ineens een herinnering, hierbij.
Ja..dat weet ik nog "althans niet met een jeep, maar wel met kar en paard, mocht als ie kwam de paard een appel geven.
BeantwoordenVerwijderenWat dacht je van de olieman in zijn rode citoeën busje, aan de zijkant hingen bezems, teilen en emmers.
Mijn moeder kocht bij hem petrolium en waspoeder(dacht dat het merk Radion was)in het pak zat altijd een plastic autootje verstopt.
Over waspoeder gesproken...BioTex, ken je die grammafoonplaatjes nog die er af en toe bij zaten.
Was dat niet Roekie, Riekie en wiekie..dacht het wel, leuk was dat, vaak gedraaid toen in die tijd.
Nee, dat heb ik niet meegekregen, Ron. Weet wel weer die fanta-auto die weleens door de Hannie Schaftstraat reed en dan zeurden we bij die chauffeur net zo lang aan z'n kop, tot we weer een handjevol van die fanta-buttons kregen.
BeantwoordenVerwijderenDie kon je zo opspelden of je kleding, of thuis verzamelen. Was een rage in die tijd, die oranje fanta-buttons. Die Olieman met zijn rode citroen herinner ik me ook nog goed en je beschrijft 'm goed.
Inderdaad. Die bezems en de hele zooi aan weerszijden van zijn auto. Heel indrukwekkend vond ik ook altijd de vuilniswagen. Dan ging, soms, die trommel rechtstandig omhoog en schoof het vuil naar achteren.
Dan was er weer extra ruimte om die grote trommel te vullen. Tegenwoordig gaat dat allemaal zo handig met mechanische armen, maar toen moest die hele trommel van die vuilnisauto's soms omhoog. Maakte veel indruk.
Ook zo'n fenomeen wat je tegenwoordig niet meer ziet. De orgelman. Van tijd tot tijd kwam er een draaiorgel door de straat. Je hoorde hem al van verre aankomen.
Meestal bediend door minder-valide mensen. (Been-afwijking, of zo.) En dan maar ''mansen'' met het centenbakje. We mochten weleens achterop een paar straten meerijden. Heerlijk die gezellige deuntjes uit die pijpen en slagwerk.
Moet je tegenwoordig proberen. Ze slopen je hele orgel waar je bijstaat, als je niet uitkijkt. Tja... Tendens van deze tijd. Maar geen verbetering!
Als je nu draaiorgels wilt horen heb je nog maar twee opties: 1 Met 1e Pinksterdag naar de binnenstad van Haarlem waar de hele stad vol staat met draaiorgels, of 2: naar de Waarderpolder.
Daar staat in een hal het Draaiorgel-museum. Kun je 's zondags gratis luisteren. Enfin; de schillenboer, de olieman, de orgelman. Het zijn, althans voor het straatgebeuren, bijna uitgestorven beroepen... Nog 1 herinnering:
We hadden altijd zo'n kalende bakker, die met een electrisch bakkerskarretje door de straat reed.
Dan gooide mijn moeder in een wit opgevouwen papiertje wat geld naar beneden en vroeg de bakker of ze mij (of ook paar vrienden als ze erbij waren) 1, 2, of 3 witte kadetjes te geven. Zonder boter, zonder beleg. Gewoon ''kaal''.
Man, dat smaakte als een GEBAKJE! Heerlijk!!! Ook van die typische Richard Holkade en buurt herinneringen.
Speldjes sparen...had er toen een hele zooi van.
BeantwoordenVerwijderenHad je speciale mappen voor om die speldjes er in te steken.
Sleutelhangers, m'n slaapkamer hing er vol mee..touwtje spannen en al die sleutelhangers er aan hangen.
Sigarenbandjes, al dat soort spaaraktie's kom je nergens meer tegen, als sneeuw voor de zon verdwenen.
Nou, ja..je heb nog wel van die aktie's, maar speldjes!!nee ik heb ze nog niet gezien.
Plaatjes sparen van Badman en Robin...stond er op de achterkant een raadsel van de Joker, die moest je proberen te ontcijferen.
Had je er een dubbel deed je alle pogingen om te ruilen.
Ik kreeg van de bakker altijd een kapje, was lekker knapperig, HAHAHA...en net wat je zei Ron?
het smaakte als een gebakje.
Die broodbezorger met z'n creme met rode (?) Spijkstaal electrokarretje was van Bakker Carels. Later werd die bakkerij overgenomen door Vermaat en werd die kar blauw geschilderd. Ook wij kochten altijd brood bij hem.
BeantwoordenVerwijderenDan had je ook nog de visboer. Een personenauto met aanhanger waar de vis in lag. Hij had ook zo'n weegschaal in die aanhanger. Hij had ook altijd een Herder bij zich, een ontzettend lief beest.
En dan natuurlijk de twee melkboeren. Wij hadden een wat vreemde situatie. Voor de flat Overes, en achter de flat v.d. Peet. En dat ging prima.
We hadden in die tijd nog van die metalen vuilnisbakken, en dan kwam er altijd zo'n figuur die voor een paar centen die net geleegde vuilnisbakken kwam schoon schrobben, waarna hij ze ondersteboven neerzette zodat ze konden drogen.
Dat van die visboer kan ik mijn niet herinneren.
BeantwoordenVerwijderenDe rest wel, ja die vuilnisbakken...als die echt vol waren sjouwde je eigen een breuk aan die bakken...toen hadden ze het niet gemakkelijk.
De hele dag met die zware bakken zeulen, toen waren er veel rugklachten "denk ik zomaar.
Diegene die de bakken schoonmaakte, reed die niet op een bakfiets?? met een motortje?????
Was trouwens geen lekker klusje, met je neus boven die stinkbakken, want vuilniszakken waren er nog niet.
Klopt, dat was een (gemotoriseerde?) bakfiets, ik dacht met zo'n metalen bak er op, en een paar emmers met sop. Wij hadden een apart gedeelte in de lift waar je de vuilnisbak in kon zetten, maar of iedereen daar gebruik van maakte?
BeantwoordenVerwijderenNou, Ed... WIJ in ieder geval wel, HAHAHAHA....
BeantwoordenVerwijderenWij in de flat hadden ook een lift, maar werdt eigenlijk nooit voor de vuilnisbakken gebruikt, volgens mij vond men het onhygienisch, want het werdt meer gebruikt voor boodschappen en andere levensmiddelen.
BeantwoordenVerwijderenAch...trap af met zo'n bak ging beter dan met een volle kolenkit naar boven slepen.
Wij hadden in de kelderbox een hoek waar men de kolen in deed.
Als dat werd gestort, moest er een raam open gezet worden...om wat frisse lucht naar binnen te laten.
Toen men aardgas kreeg werden de houtenkolenhok gauw gesloopt.
Dat scheelde weer een hoop ruimte in de box, kon je een extra fiets in kwijt.
Even uitleg (moet zo op familie-visite en zit net even in de dweilpauze van de schaatswedstrijden.) Ron; onze lift was in tweeen gedeelt.
BeantwoordenVerwijderenHet bovenste gedeelte, een houten vloertje, daar zette Melkboer Overes, of de Bakker, hun spulletjes in voor de buren die deze waren nodig hadden.
Werd ook, weet je wellicht, gebruikt door de leesmappen-vertegenwoordiger. (Zie je ook niet meer. De leesmappen. Zat in een map allerlei bladen als Okki, Pep, Sjors en Sjimmie en zovoort.)
Deze mensen gebruikten de bovenste verdieping van de lift in onze flat. De ONDERSTE verdieping was een grotere ruimte, ondersteund door een metalen rooster.
Daar stonden altijd de vuilnisbakken in, als ze buiten moesten worden gezet. Dan ga je niet van drie of vier hoog mee sjouwen. Zo werkte dat, Ron. Mooi verdeeld. MAARRRRR...
WIJ, kinderen, gebruikten maar wat graag OOK die onderste verdieping. Dan gingen we erin zitten en lieten ons door anderen helemaal omhoog hijsen.
Dan een ruk aan het touw en met een rotgang naar beneden storten. Op iedere verdieping zat wel een rem. Dus was het de kunst om optijd te remmen, voordat de lift op de rubberen stootblokken in de kelder stootte.
Je kunt dus wel nagaan, HAHAHAHAHAHAHA, hoe die rubberen stootblokken er op zeker moment uitzagen, want die lift is vaak, met inhoud en al, met een kolere-klap op die rubberen stootblokken terecht gekomen.
Het waren geen personenliften, maar wij - ''schoffies van de Richard Holkade-flat'' gebruikten ze wel graag, als zodanig.
(Totdat we eruit geschopt werden door buren, wat ook maar enigszins gerechtvaardigd was, maar we toen niet als zodanig concludeerden. Dan waren we kwaad en stonden we te mopperen op die zeur-buren...)
Nog zo'n leuke herinnering, Ron Ed (en ook anderen, die ook ik er best bij wil betrekken, als men wil!) De bloedkuil is al vaak ter sprake geweest. Dat was een heerlijk speel-landje.
BeantwoordenVerwijderen's Winters lag er ijs op en in de zomer hebben we daar ook vele avonturen beleefd. Speeltuin Oosterkwartier was ook zo iets spannends.
Normaal gesproken konden we alleen doordeweeks erin. Maar op (ik meen) zaterdags en zeker zondags was die speeltuin (ook Kindervreugd) gesloten.
's Avonds, voordat de tuin dicht ging, werden we door de beheerder (een gepensioneerde oudere man die we ''Opa'' noemden?!) geroepen om de speeltuin te verlaten.
Dan bond hij, met kettingen, de schommels bij elkaar, dus daar konden we niet meer op, tot de volgende dag. Dan stonden we te wachten en kwam hij aangelopen met 'n typische bruine aktentas. Zie 'm nog voor me! Klein, gedrongen mannetje.
Maar de draaimolen ging niet op slot als hij er niet was, bij mijn weten en was derhalve continu bruikbaar, zo ook de glijbaan. Dus wat deden wij, jongens van toen... We waren heel erg slim.
Ed, of Jan (Reijerkerk) had eens een gat ontdekt in het Heras hekwerk dat de totale speeltuin Oosterkwartier omsloot. Dan kropen we er stiekem door en zo konden we, ongezien, heerlijk spelen op de overgebleven atributen. We hielden onszelf altijd bezig en verschaften ons altijd toegang.
Ik herinner mij ook nog, volgens mij was Ed op dat idee gekomen, om onder het hekwerk met onze blote handen een gat te graven! Dan waren we net een stel jonge honden en maar graven en graven.
Dan, op gegeven moment, hadden we net genoeg ruimte om onder dat hek door de ''tijgeren'', of schuivelend op onze rug en waren we ook binnen.
We waren zo creatief als ik weet niet wat en vonden voor alles een ideale oplossing. Geen punt! Speeltuin Kindervreugd was moeilijker te betreden bij sluitingstijd.
Dat hek had (en heeft nog) een stel vervaarlijke scherpe punten waar je echt zowat letterlijk op gespiest kon worden. Eigenlijk levensgevaarlijk. (Niet kindvriendelijk! Zou niet meer mogen!!!)
Ik liet het dus wel, zoals ook de bedoeling was, het uit mijn hoofd om daaroverheen te klimmen. In die speeltuin stonden, overigens, wel veel mooiere speeltoestellen, als in Oosterkwartier.
Die laatste speeltuin was maar een eenvoudige speeltuin. Maar Kindervreugd had luchtschommels, familieschommel. Een koperen glijbaan die je met kaarsvet in kon vetten, zodat je zo hard naar beneden gleed, dat je spontaan zowat tussen de varkens in het slachthuis belandde, hahaha...
Prachtig! Ik heb er nog foto's van gepubliceerd en als Ed ze in zijn archief heeft, krijgt hij van mij toestemming om die foto te publiceren.
(Dus niet die van mijn zus en mij, maar die ene foto dat ik in die luchtschommel zelf bezig ben, waarbij ik boven de horizontale balk uitkom.)
Als je die tegenkomt, Ed, (je hebt 'm dacht ik) mag je die plaatsen, ter illustratie. Tja... We waren jarenlang lid van die twee speeltuinen. Jammer dat ik die penningen niet meer heb. Je moest die ''hondenpenning'' aan een touwtje de hele dag om je nek laten hangen. (Schuurde zo!)
Het bewijs dat er betaald was, want onze ouders waren ook in dat opzicht vele jarenlang onze enige geldschieters... En wij genoten. Zonder verplichting, in vrijheid! Het leven was een grote ontdekkingstocht, zeker ook in die fase!
Oosterkwartier ben ik nooit in geweest, wel heel vaak in de kindervreugd...maar weet niets af van penningen, volgens mij heb ik er nooit een gehad.
BeantwoordenVerwijderenMaar ik kwam er altijd gewoon in, en ik was ook niet de enigste.
Als wij in de speeltuin waren hadden wij een vaste route, eerst de schommelschuitjes..daar waren we bijna niet uit te slaan.
Toen was de familie schommel aan de beurt, de glijbaan en dan weer de schuitjes.
Zaterdag's of Zondag's werden er films gedraaid van Tarzan (Johnnie Weismüller)en de Lone Ranger, en ik dacht dat je een kwartje moest betalen om de film te mogen zien.
Dan stond er zo'n grote filmprojector te ratelen, en was het doodstil in het zaaltje.
Toen ik dat 158bordje kreeg ben ik nog ff wezen kijken, wat ik zag was een héél klein veldje met hier en daar wat speeltoestellen.
Dacht "was vroeger toch veel groter? en stond er toch veel meer toestellen in.
Maar...dat is al een paar keer besproken "als kind zag je de dingen veel groter en ruimer.
Maar aan speeltoestellen waren weinig van overgebleven, waar wij vroeger mee speelden waren allemaal verdwenen.
Even iets anders, de foto's(dia's) waar ik achteraan zou gaan heb ik niet.
Mijn moeder heeft ze allemaal stuk geknipt.
Zij was bang dat de dia's in vreemde handen terecht kwamen, dit idee maakte haar bang...dus mannen? van mijn kant geen foto's...sorry.
ZONDE, RON!!! Nou ja; helaas. Kun je ook niks aan doen. Wat jammer dat ze jou die dia's niet heeft toevertrouwd! Jij bent toch geen ''vreemde handen'' voor haar.
BeantwoordenVerwijderenZe had jou die dia's makkelijk kunnen laten beheren. Maar goed; laat ik mij daar verder niet in mengen. Dat zijn jouw interne familiezaken.
Ach; gelukkig heb je ook nog, zoals blijkt, genoeg herinneringen. Je vertelt het visualiserend, dus we zien het voor ons. Dat is bijna net zo leuk als foto's, toch?
En het klopt! Kindervreugd was vroeger groter. Dat is zeker zo! Het is nu meer een soort van grote kinder-boerderij geworden.
Het is verleden tijd. Het draagt de naam ''Kindervreugd'' nog wel, maar daarmee is de kous wel zo'n beetje af.
Als WIJ, kinderen van toen, die vervallen zooi bekijken, is het meer ''Kinder-verdriet'', hahaha... Nee, het is niet meer, wat het geweest is, Ron. Dat klopt zeker!
Maar er is tenminste nog iets. Oosterkwartier is helemaal weg! Wat resteert is nog slechts een korfbal-veldje, wat de naam draagt van een fijne speeltuin waar we zoveel uren lekker in speelden.
Ach..het waren Dia's van hun vakantie's, daar heb ik niks mee.
BeantwoordenVerwijderenMaar dia's of foto's van de omgeving van de Hannieschaft-Holkade waren er niet "volgens haar.
Maar net wat je zei..Zonde, het is zo.
Nog even een leuke herinnering erbij. Bij ons achter op het pleintje (weet jij ook wel Ron) had je aan de Willem Pijperstraat-kant die parkeer-garages.
BeantwoordenVerwijderenDie waren bestemd voor de mensen van de Richard Holkade-flat. Wij hebben er nooit gebruik van gemaakt, want A: we hadden toen geen auto en B: het kostte extra huur.
Maar hoe dan ook; hoe spannend was het niet om daar, stiekem op te klimmen. Er stond op de hoek van het pleintje, tegen dat garagegebouw aan, een meterkast. Dus wat deden we dan? Ook weer een handige oplossing.
We zetten onze autoped ondersteboven en stonden dan op het trapstel. Dan een afzetje en met 1 been op de meterkast klimmen. Armen om de dakgoot heen, je benen er overheen slaan (wat waren we toch lenig, toen. Moet je nu proberen.
Als ik tien keer heb gebukt of op mijn knieen heb gezeten, kraakt alles in z'n voegen, moet je nagaan...) Maar goed; Dan kon je zo op het garagedak lopen. Gebeurde nogal eens dat er weer een bal, of zo, vanaf gehaald moest worden.
Totdat buurvrouw Leuven ons weer zag en gemaande ''er gauw af te gaan of ze zou de politie bellen'', of zoiets. Maar dat was spannend.
Lekker op dat garagedak heen en weer lopen. Die herinnering is nog nergens genoemd, zover ik weet, maar dat deden wij, jongens, ook erg vaak.
Nog zoiets. Raar spelletje van mij, hahaha... Ik had een rolletje klappertjes gekocht bij Roodbol voor mijn klappertjes-pistool. Maar die knalpitjes gaven geen klap.
Ik dacht: ''als ik nou eens dat rode rolletje klappertjes op de rand van de zandbak leg en een kei erop gooi.''... Dat deed is dus ook. KLAM-BAMMMM..... GOEIEDAG!
Kostte mij gelijk een hele middag een ''fluitend oor'', maar we hadden er wel een lol om.
Ook gaf ik eens op zo'n rolletje klappertjes een klap met de hamer.... Hihihihi... och, och, och.... weer zowat half doof. Wat een idioterie.
Maar een lol dat we hadden! Tja... We verzonnen soms de gekste spelletjes. Kinderen eigen toch? Natuurlijk! Verspringertje spelen in de zandbak. Aanloop, dus zowat in de H. Bosmansstraat staan.
Dan rennend over het plein en dan de zandbak inspringen, zover mogelijk. Keertje uitgegleden op dat suikerzand, pal voor de afsprong... Lekker hoor... Knie open... Gelijk afgelopen... Gelukkig bestonden Hansaplast pleisters toen ook!
Even ''off the record''... Die codeletters, voordat een stukje kan worden gepubliceerd, zijn tegenwoordig amper te lezen. Erg slechte afdruk.
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat de site ontwerper van deze blog (begreep dat dat iemand anders dan Ed is) er iets aan kan doen, wellicht. Zowat niet meer te lezen.
Ik heb zelf net ook even gekeken naar die codewoorden, maar bij mij zijn ze gewoon duidelijk te zien hoor.
BeantwoordenVerwijderenBof jij even, kerel! Nou ja; dan ga ik maar 'ns kijken voor mijn vakantiegeld, na aftrek van andere uitgaven, hoeveel ''zegeningen'' er nog resteren en koop ik maar 'n nieuw HD LED scherm.
BeantwoordenVerwijderenWellicht gaat het dan probleemloos? Loop een beetje achter, qua scherm ''High Tech''. (Mijn 19 inch Iyama LCD scherm is niet echt meer de jongste. Dus eens ''shoppen'' bij Mediamarkt.)
Maar het lukt nog steeds mijn verhalen alhier te plaatsen. Die heb je weer gelezen, Ed? Leuk he? (Naast, uiteraard, ook nog Ron M zijn gezellige bijdragen?) Zo! En nu ga ik ''ter bedde''. Ahhh..
De volgende morgen.... Bakkie koffie, dampend, naast me... Nog even geen koekje. (Altijd bij het 2e bakkie!) Nu even korte update over de Hannie Schaftstraat. Word zowat iedere ochtend wakker van die vergruizer. Flink wat decibellen!
BeantwoordenVerwijderenWat een geluid maakt die machine zeg. Hij maakt nog veel beter ''gehakt'' van die vele muur en vloerrestanten der oude flats van weleer, dan Tom Leeuwenburg in 1 jaar ooit bij elkaar kan draaien, haha.. (Maar zijn gehakt smaakt beter!)
Maar zonder gekheid; het gaat heel erg snel, nu. Bergen gruis staan klaar voor afvoer. Het grote werk is nu gedaan voor Beelen. Geen sloop meer.
Resteert sorteren en voorbereiden van stukken beton van voldoende grootte om door die machine herkauwd te worden.(Mag weer niet te groot zijn, anders verstopt 'ie.) Maar maakt een kabaal, dat tot mijn slaapkamer doordringt. Kan niet anders.
Toch heel vreemd dat dat ene gebouwtje, op de hoek Hannie Schaftstraat / Merovingenstraat (voorlopig) is blijven staan. Zou leuk zijn, als dat, als monument, mag blijven staan. Wie weet?
Alles ligt inmiddels plat, maar dat blijft staan. (Waar vroeger die verfhandel in zat.)Wat zou daarmee gebeuren? Gebruiken ze dat als tijdelijke schaftkeet of blijft dat staan als aandenken? Dat laatste lijkt mij niet 't geval.
Gek dat niemand, ook op ''die andere site'' daar vragen over stelt. Maar valt wel op! Het blijft er fier en manmoedig staan... Beetje soort van ''Van der Pigge'' om V & D heen. Heel apart!
Even terug denken aan hoe het was.
BeantwoordenVerwijderenLekker weg soesen,in mijn droom werd ik weer kind.
Onschuldig als ik was, ik deed het in mijn ogen nooit verkeerd.
Dat vond ik fijn.
Zomer's met m,n vader op de fiets naar Zandvoort.
Mijn moeder ging met de bus, toen nog NZH.
Iedereen van de familie waren aanwezig, bij tent 24 van Kerkman.
Zeuren om een zurebom, als Floor langs reed.
Geef het door, eet haring van floor!!!stond op de haringkar.
Dat vond ik fijn.
Thuis in bad (lafet) zat je te weken tot de rimpels in je vingertoppen zaten.
Savond's voor de tv, Ivanhoe, Rawhide, Bonanza, The high chapparal, Swiebertje en Pipo.
En nog veel meer van die voortreffelijke jeugdseries.
Dat vond ik fijn.
De sfeer van toen is eigenlijk met geen pen te beschrijven.
Het straalde rust en vrede uit, geen gejakker ieder nam de tijd.
Ik heb het mogen proeven.
Dat vond ik fijn.
Met je vrienden voetballen op het plantsoen.
Toe gesproken worden door agent v.d.Schaaf.
Met luide stem zei hij "weg wezen daarrrr.
Was hij weg...dan gingen wij weer verder voetballen.
Dat vond ik fijn.
Avonturen beleven, zwemmen in het stoopsbad, sportfondsebad of op de fiets naar het Groenedaalse buitenbad.
Spartelmeer, de hele dag ravotten, kwam je s'middags weer voldaan thuis.
Dat vond ik fijn.
Kindervreugd schommelen of naar de Zoete inval.
Racebaan maken in de zandbak, en met m'n Dinkytoy's door het zand crossen.
Zonder te weten dat die dinkytoy's later geldwaard werden.
Wist ik veel, ik had lol en plezier in het leven.
Dat vond ik fijn.
Naar de hout, beukenootjes zoeken of naar de midgetgolf die was daar ook ergens.
Op latere leeftijd naar de film, en mijn eerste werkgever.
Mijn eerste dansles, dacht (Griek) op de zijlweg???
Verkering met m'n eerste meisje "hoe zou het met haar zijn!!!
Dat vond ik fijn.
D'r zijn nog zoveel leuke dingen die ik heb mogen beleven, te veel om op te noemen.
Ook jeugdherinneringen toen ik nog in Amsterdam woonde of later in Aerdenhout.
Maar toch...was Haarlem 18 jaar mijn jeugdhonk.
Dat vond ik fijn.
Ach...ik mag niet mopperen wat mijn jeugd betreft.
't was een tijd van eenvoud en men was behulpzaam voor iedereen.
Toen was geluk nog heel gewoon.
Het was fijn.
Heel erg goed verwoord, Ron! ''Herinneringen in Vogelvlucht''. Zo kun je vele decennia van jeugd-belevenissen als in jouw geval ook samenvatten.
BeantwoordenVerwijderenHeb het met plezier gelezen! Je hebt ook een leuke pen, of in dit geval beschik je over goeie typevingers! Immers; op een computer tik je je tekst en schrijf je niets. Gaat om het verhaal!
Goed weekend gewenst!
Grtx,
RON.
Mooi neergezet Ron M.
BeantwoordenVerwijderenWat ook leuk is, is dat we een volger hebben, dus iemand die deze blog de moeite waard vindt om in de gaten te houden. Hartelijk dank hiervoor.
Het voordeel van volger zijn is dat je automatisch bericht krijgt als er iets op dit blog geschreven wordt. Zo blijf je altijd op de hoogte.
Nog een handig voordeel is om een account bij Google aan te maken. Dan hoef je nooit meer die letter/cijfercode in te vullen zolang je met Google bent ingelogd.
Nog even wat statistieken:
Tot nu toe is dit blog als volgt bezocht.
Pageviews vandaag: 45
Pageviews gisteren: 76
Pageviews vorige maand: 2.530
Pageviews tot nu toe: 18.132
Meest bezochte pagina's:
Haarlem-Oost in 1950-1960: 1.137 Pageviews
Lege plekken in de Slachthuisbuurt: 581 Pageviews
Zo was het toen: Kermis in Haarlem: 425 Pageviews
Fotoshoot vervolg sloop Hannie Schaftstraat: 399 Pageviews
Vleermuis en mus zitten sloop dwars: 372 Pageviews
Dit blog wordt dus best wel goed bezocht. Een groot deel door steeds weer terugkerende lezers én schrijvers, maar duidelijk ook door andere geïnteresseerden.
Helaas is tot nu toe maar heel weinig door de lezers buiten de kerngroep gereageerd. Het zou toch ook erg leuk zijn als ook eens andere lezers een reactie plaatsen.
Feit is dat er een behoefte is aan dit blog, dus gaan we gewoon lekker door met plaatsen.
Helemaal mee eens, Ed! Ik hoop verder dat het ''wegblijven'' van deze gezellige site niet uit ''rancune'' of ergenis is t.a.v. van bepaalde schrijver(s) (Misschien wel een?) op basis van misvattingen met betrekking tot recente verleden.
BeantwoordenVerwijderenIk zou dat buitengewoon kinderachtig vinden! We dienen, vind ik, wel elkaars verhalen en daar achter de personen te respecteren, maar hoeven er niet altijd persoonlijke contacten (meer) mee te onderhouden. Gaat primair om leuke verhalen!
Ik schrijf met plezier en spreidt op deze wijze heel graag mijn herinneringen om te delen met anderen. Niet omdat ik mijzelf zo graag en vaak wil horen of lezen, mocht deze gedachte toch bij sommigen hebben postgevat? Als dat zo is, trek ik conclusies. Wilde dit punt toch eens maken!
Maar verder, Ed; helemaal mee eens hoor, met je stelling. Deze blog mag zeker best wat meer gaan leven. Dan draait het, inderdaad, niet iedere keer hoe gezellig ook om dezelfden! Dit moest mij van het hart en in eerlijkheid geschreven!
Prachtig verhaal Ron en zó herkenbaar, óók voor Tom (mijn man) hij miste alleen The Verginian in jouw verhaal. Maar we hebben ervan genoten.Het klopt helemaal.
BeantwoordenVerwijderenLeuk Ed, dat de Richard Holkade zo populair is. Hoe doe je dat volgen? Via een Feed ?? Ik heb een account bij Google, maar weet niet hoe ik via Google moet inloggen. (blond he?)
Goed weekend allemaal !!
Wil
Is heel simpel Wil. Je schrijft een reactie. Vervolgens moet je bij "Antwoorden als:" een profiel selecteren. Je kiest dan voor Google-account, en vervolgend klik je publiceren aan. Je wordt dan doorgelinkt naar het inlogscherm van Google, en daar moet je dan je accountnaam en wachtwoord invoeren. Als het goed is wordt het onthouden en hoef je de volgende keer niet meer in te loggen o.i.d. als je op dit blog een reactie plaatst.
VerwijderenOverigens, in plaats van "Antwoorden als:" kan onder het tekstvak ook "Reageer als:" staan. En bij het Google inlogscherm moet wel blijvend aangemeld aangevinkt zijn.
BeantwoordenVerwijderenOok ik volg dit blog op de voet hoor Ed! Ik kom ook heel geregeld kijken of er nog iets interressants gemeld is....leuk hoor.....
BeantwoordenVerwijderenAda
Dat weet ik wel Ada, en dat wordt ook zeer gewaardeerd.
VerwijderenMaar het zou toch leuk zijn als er meer diversiteit zou komen in de personen die hier reageren. Ik begrijp heel goed dat de één zich meer geroepen voelt om wat te schrijven dan de ander, maar feit is dat hier geplaatste stukjes in wat voor vorm dan ook weer leuke reacties kan uitlokken bij anderen. En het is zo leuk om dit met elkaar te delen.
Ach...Pipo op de Woensdagmiddag, en aangekondigd door Tante Hannie in die grote rotanstoel.
BeantwoordenVerwijderenZie haar nog in die stoel zitten...en maar zwaaien.
Och, och...hoe vaak zat ik niet op de Woensdag voor de buis, in spanning af te wachten tot het begon.
De verrekijker, Mik en Mak, Okkie Trooi, The Thunderbirds en nog veel meer.
De televisie had toen iets huislijks vergeleken met nu.
Oke..beeld en geluid zijn vandaag de dag geweldig en met de home cinema is het perfect.
Maar de omroepsters, die brachten wel een gezellig sfeertje mee de huiskamer in.
Tegenwoordig is het "zo, kil en koud zo on-persoonlijk.
Dag meneer, Dag mevrouw..op Zaterdagavond.
Wie kent ze nog?..Juist, Willie en Willeke Albertie.
Deze show was volgens mij ook de doorbraak van Andre.v.Duin.
Rudy Carrel die deed de scene op dat eilandje met Ester Ofarim, De Mounties met hun fratsen.
De jaren 60..was dat ook niet het jaar dat de stereo uitkwam???wie weet eind "60.
Kan mij herinneren dat mijn 2de vader een grammofoonplaat kocht met stereo test, volgens mij moet ik hem nog hebben.
Ennuhh... Wim zonneveld, Toon Hermans, Dorus samen met Cor Stein als vaste begeleider.
Ennuhhh...ach jullie weten er vast nog wel een paar op te noemen.
Hallo, Ron. Nou; de stereo bestaat al sinds eind jaren vijftig, hoor. Herinner mij nog dat mijn opa een stereomeubel van Grundig had gekocht op de Rai, in 1961. 809 gulden had ie voor betaald.
BeantwoordenVerwijderenEen meubel met ''concert-luidsprekers''. Met een platen-wisselaar, die automatisch een stapel lp's op de draaitafel legde! Dan had hij ook zo'n testplaatje waarbij je een trein van links naar rechts hoort rijden. Leuk! Dat was boeiend!
Dan werd ik voor het meubel gezet en zei hij: ''let op, Ron; daar komt de trein aan, links. Hoorde je 'm zo naar rechts doorrijden, of de start van een raket.
Het facineerde mij hogelijk en mijn oma klaagde dat de stereo zo hard stond en was bang voor de buren. 2 x 10 Watt, moet je nagaan. (Altijd ''de buren''. Ja hoor! En ''schudden'' dat ze deden!
Maar zo ging dat. Toen werd, denk ik, al de kiem gelegd voor mijn latere audiohobby. Helemaal toen mijn vader ooit van zijn werk een Philips buizenradio met kattenoog en speaker in het midden mee had genomen. Zo'n bakkelieten geval van Philips. (''Meer licht dan geluid'', weet je wel?)
Andre van Duin, was laatst nog een documentaire van op t.v., brak door in het programma "nieuwe oogst''. Een team van juryleden moesten nieuwe talenten beoordelen. Soort van ''The Voice'' of zoiets. (Kijk daar nooit naar. Interesseert me niet, maar zo'n programma was het wel, weet ik.)
Rudy Carel kende ik maar beperkt. Hij vertrok al snel naar Duitsland en maakte daar furore als komiek, etc. Rest van die programma's, jaaaa... Ik ken ze ook nog allemaal voor de geest halen.
Dorus ook! Geweldig! ''Er zaten twee motten, in m'n ouwe jas.'' Met die geweldige theater-organist, Cor Steijn. (Of Steyn, of Stein, of... ''whatever'') Die vent kon geweldig goed spelen!
Was een hele leuke tijd. ''Zorregg, dat je erbij komt, bij de marine moet je zijn!'' Had liever de luchtmacht gewild, maar goed... Dat kon hij niet weten...
Tenslotte de omroepsters... Ja, ik had altijd een ''zwak'' (voor zover je als kind een al een ''zwak'' voor vrouwen kan hebben, maar goed...) Voor die griet met ''appelwangetjes''...
Hoe heet ze ook alweer... O ja.. die van de TROS. Mary Schuurman. Prachtvrouw! HET gezicht van de TROS. (Ik had liever haar dan de TROS, maar dat is politiek en diep ik verder niet uit.)
Mary Schuurmans...., die vrouw met die plaklippen... Tante Hannie en Tanja Koen, beide uit de beginjaren.
BeantwoordenVerwijderenJaaaa, die! ''Miss Hotlips''... Dan had je nog Elles Berger van de VARA en dat kleine vrouwtje van de N.C.R.V. met dat korte ''ratten-kopje''.
BeantwoordenVerwijderenZe presenteerde later ook een quiz. (naam even kwijt. Judy, Judy en nog wat...) En zo waren er nog meer. De programma's werden ''aan elkaar gepraat'' door omroepsters, met keurige stemmen.
Tegenwoordig krijg je allerlei reclame en intro-herrie over je heen. Het moet snel, sneller en nog veel sneller. John de Mol ''kookt'''alles voor. Hij bedenkt en verkoopt dan programma's. Slimme vent, die gozer. Schat HEMELRIJK is hij!
HIJ vindt het leuk wat 'ie maakt, DUS heb JIJ het ook leuk te vinden! (Vaak reden voor mij om dan NIET te kijken, want ik houd niet van al zijn bedenkels.) De wereld gaat tegenwoordig zo snel dat ze zowat uit d'r as vliegt, lijkt het.
Alles is ver-Amerikaanst. Alles op die t.v. is enorm druk, schreeuwerig, drammerig, het moet echt ''erin geramd'' worden met toeters, bellen, flitsen van xenon-lampen en sirenes. Je wordt er gek en gestoord van en zeker van die reclames.
Daar erger ik mij groen en geel aan. Fixeer je je op een programma... RAM... reclame en krijg je weer te zien, wat je ABSOLUUT NIET WIL (!!!) zien, zoals die bloed-verziekend, oer-vervelende ''dikke taart'' met dat hoge piep-stemmetje van die Super Plus reclames, gadverdamme, of dan weer die iritante autoverkopers en die Albert Heijn klier met zijn ''poppetjes aanprijzen''.
Heel Nederland, ik ook altijd, zit gedwongen te kijken... En tanden-knarsen als die reclame weer begint. Nee, he! MOVEN, JOH...Dat interesseert me niet! WEG!!!!!! Ik wil mijn programma zien.'' Donder op met dat gel... Altijd dezelfde spotjes.
Maar ja... Je betaalt geen kijkgeld meer. UPC heeft de macht en bepaalt wat je mag zien binnen je t.v. pakketje en de bedrijfs grootmachten pompen het geld rond binnen de omroepen. (Z.g. sponsors.) Zij hebben ook een vinger in de pap.
Je mag zelf niet bepalen wat je ziet. Je krijgt een standaard digitaal pakket en daar mag je het mee doen. Dus betaal je ook voor vele zenders waar je ''van z'n lang zal z'n leven'' nooit naar kijkt.
Wat moet ik met ''Al Jazeera in mijn pakket of Turkse zenders waar ik geen ruk van versta? Toch maar betalen! Dat had je vroeger allemaal niet! Of thema-zenders die ik nog nooit heb gezien.
Eigenlijk idioot als je er zo over nadenkt. Zo ging dat vroeger niet. Je betaalde alleen wat kijkgeld en een antenne zette je zelf op je dak.
Mooie tijd... Na een storm slecht beeld? Even het dak op. Mast bijdraaien, naar beneden schreeuwen... ''BETER ZOOO???'''En je had weer enigszins sneeuwvrije ontvangst, in zwart-wit.
(Zie mijn vader weer door dat kruipgat in de Richard Holkade flat gaan.) Ja, Ron! Dat was een voordeel van onze platte dak flat. Dat was op jouw flat echt veel lastiger! Later kregen we Centrale Antenne. Kon je niks meer aan doen.
Ach, ja; vroeger ging het allemaal zo knus, zo gemoedelijk en gezellig. Een zwoele rustige stem kondigde de programma's aan. Dan ging je er echt voor zitten, net als in een bioscoop. Zoiets...
Tegenwoordig heb je tussen de programma's door amper tijd om naar de w.c. te gaan of koffie te zetten. (Tenzij je een setup box van UPC hebt en 'n kwartiertje programma weer ''inhalend'' terug kan kijken, dat wel!) De techniek staat voor niets. UPC weet je wel te paaien en het werkt!
Ja! De techniek is enorm vooruit gegaan in vergelijking met vroeger, maar de mensheid is achteruit gehold. Alles gaat langs elkaar heen en alles moet snel. Snel dit, snel dat. Er is nauwelijks nog contact. ''Ieder voor zich''...
Ik herinner mij ineens een leuk voorval in de Richard Holkade-flat. Ik was al wat ouder. Het was zo 1976. Over techniek gesproken... We hadden vroeger een Excelsior stofzuiger die niet alleen kon zuigen, maar ook kon blazen.
BeantwoordenVerwijderenWelke stofzuiger kan dat nog, vandaag de dag. Maar die ronde excelsior op sleden kon dat! Wellicht zo ontworpen om de kolenhaard extra aan te jagen. Dat scheelde weer een schep-balg om te blazen.
Ik verzon wat leuks. Het toeval wilde dat er in de Paul Krugerstraat in Haarlem Noord net een kerkorgel was gedemonteerd omdat er een ander orgel in kwam te staan. Dus alle onderdelen lagen op grote tafels tentoongespreid en je kon als particulier van alles kopen. Van een klein pijpje, tot een pijp van wel 2 meter lang. Het stond toen in de krant. Dus mijn vader en ik erheen, achterop de brommer. Ik kocht, toen al liefhebber van kerkorgels, twee pijpen. Een kleintje, ongeveer 30 cm. lang en een hele grote van ongeveer 1.70 meter. Dat ging achterop mee op de brommer. Zie nog de verbaasde gezichten van voorbijgangers die mij met een grote echte kerkorgelpijp achterop die brommer zag zitten.
Enfin; thuisgekomen en dat ding schoongemaakt hebben mijn vader en ik vreselijk gelachen. Ik sloot de slang van de stofzuiger op de blaaskant aan en het andere eind van die slang op de voet van de pijp, waar de lucht naar binnen stroomt.
We zetten het geheel in de hal van de flat (had toch al zo'n enorme Kathedraal akoestiek, hoewel het meer een soort zwembad galm was, maar goed...)
Ik zette die stofzuiger aan en schrok zelf van het geweld. Een zwaar WOEEEEEEEEEEE.... Dreunde door de flatruimte.
Gelijk gingen drie deuren tegelijk open, HAHAHAHAHA.... ''Wat is dat nou?'' Hoorde ik van diverse kanten en verbaasde blikken keken in het trappenhuis-gat omhoog....
Buren schrokken zich rot. Leek wel een enorme scheepstoeter. Maar die zware orgelpijp deed het perfect! Heeft nog jarenlang in mijn slaapkamer gehangen. Het is weer een heel specifieke Richard Holkade flat herinnering en omdat het nauw aansluit aan de doelstelling van deze blog en ik het een leuke herinnering vind dat ineens naar boven kwam, besloot ik deze aan deze blog toe te voegen... Wat een lol.
Ik heb me letterlijk tranen gelachen en mijn vader, ook wel in voor geintjes, ook natuurlijk! Mijn moeder op de achtergrond glimlachte, maar schaamde zich dood. ''Nou, ho maar weer'', uit die stofzuiger.'' Maar het effect was GROOTS!!!
We hebben als kind al vaak met die akoestiek in de flats gespeeld. Keihard HOEIII roepen naar elkaar was 1 aspect en is al eerder genoemd. Maar je kon ook bromtollen laten draaien. Dan gaf die akoestiek er een extra mysterieus effect aan, etc.
Natuurlijk met klappertjespistolen knallen, zodat de knal nog 10 keer harder klonk als buiten. Ja, die enorme trappenhuis-akoestiek van de flat zal ik niet gauw meer vergeten.
Het galmde alle kanten uit en noopte, vooral 's avonds laat, tot gedempt praten, naar boven toe. Mijn zus woont achter op het pleintje nog in exact zo'n zelfde flat en je gaat vanzelf weer zachter praten, net als in een kerk. Typisch, he?
Ron, bedoel jij soms...Judith Bos van de NCRV.
BeantwoordenVerwijderenLeuk verhaal Ron, komisch om te zien naar de reacties van de flatbewoners.
Over reacties van mensen gesproken, dit is wat bij ons gebeurde.
Tussen de flat's in, had je bij ons een zandbak en een klimrek "denk dat jij dat ook nog wel weet Ron?
Het was een paar dagen na kerst.
Wij verzamelde kerstbomen om die in de zandbak in de hens te steken.
Na een 2uur gesleep van bomen en takken lag de zandbak vol met dat spul.
Proberen om de boel te laten branden lukte aardig, hier en daar wat benzine erop...lucifer en WOEMMM, de hele zooi in lichterlaaien.
Maar naar onze smaak was dat niet genoeg...Néé.. er moest veel meer bij wat kon branden.
Op een gegeven moment lagen er twee autobanden bij, je weet "dat gaat roken als de hel.
Dat roken ging wel erg hard...grote dikke zwarte walmen stegen op, wij vonden dat geweldig.
Toen hoorde je de balkondeuren open gaan, getier en gevloek galmde tussen de flat's.
Ooohh..MIJN WAS, de witte was die op dat moment buiten hing bij de mensen op het balkon werden in paniek binnen gehaald.
En "ja hoor...je kon er op wachten, bewoners kwamen naar buiten met emmers water om de brand te blussen.
Hijgend hoestend en proestend waren ze in de weer met de emmers.
DAT ROT TUIG>>>&^$@#* Hahahaha, wij lagen ons in een deuk te lachen.
Tja...ook wij waren soms geen lievertjes en zaten soms vol met kattekwaad.
Thuis zei mijn moeder Ron? wie was daar in die zandbak met vuur bezig...weet het niet mam..ikke niet.
HAHAHA...volgens mij weet ze het nog steeds niet.
Ja, heerlijk die jeugdverhalen zo, he? Ik zie het helemaal voor mij. Nou, dat verbranden van rotzooi deden ze bij ons in de zandbak ook wel, maar pas nadat we die betonnen (kleinere) bak hadden gekregen, want anders zouden die dennepaaltjes ook mee in de fik zijn gegaan.
BeantwoordenVerwijderenDe oude zandbak (ook wel Kattenbak genoemd, je snapt waarom) was afgezet met die dunne houten dennenpalen. Dus daar ging ook menige kerstboom in en dan PVC pijpen met sterretjes erin erop gooien zodat je 'n grote rookontwikkeling kreeg.
Ik zweer je Ron (en ook anderen) ik heb nog NOOIT gestolen, doch slechts 1 keertje. Kan het nu rustig vertellen. Wat jongens van achteren wilde fikke steken in de zandbak. ''Ron, kan jij lucifers halen, want we hebben geen ''luizen-poten''.
(Zo noemden we lucifers, hahaha... Of ook wel: ''Luisies''. Weet het weer.) Dus ik stiekem naar boven. Mijn ouders waren niet thuis. Mijn moeder had een voorraadje in het keukenkastje staan, van die kleine lucifersdoosjes.
Toen heb ik heimelijk een doosje ''gejat''. (Gejat? JAZEKER, want het was eigenlijk stelen, he?) Ach; het ''delict'' was nog net niet erg genoeg om in de hel te belanden, t.z.t. HAHAHAHAHA... Maar deze ''pyromaan'' was toen hard opweg...
Maar mijn ouders zijn er nooit achtergekomen en die Kerstbomen? Nou, die GINGEN de fik in, dankzij MIJN lucifers... Ach ja... We waren allemaal ooit jong!
Ja, die stenen van de zandbak hebben jarenlang zwart gezien van dat fikke steken. Lullig, natuurlijk, voor de kleineren. Die konden een tijdlang niet meer spelen, totdat het zand weer was ververst.
O ja, Ron! Inderdaad. Even vergeten. Het was niet Judy, maar je hebt het goed! JUDITH BOS. Dat kleine N.C.R.V. vrouwtje met dat ''ratten-kopje''.
BeantwoordenVerwijderenZo kort, dat Youp van 't Hek gezegd zou hebben: ''kan mij het schelen dat ik voortaan de rest van mijn leven op mijn jongere broertje lijk''. HAHAHAHA... (Was net een jongenskoppie...)
wil je even meegenieten?
BeantwoordenVerwijderenklik dan op onderstaande url.....
geen url zie ik wel...dus even op mijn naam klikken.....
BeantwoordenVerwijderenAda, wat geweldig, al die dingen van vroeger.
BeantwoordenVerwijderenHeb er flink van genoten.
Ron M.
Volgens mij ben ik iets vergeten..."mijn naam bovenaan.
BeantwoordenVerwijderennou Ron, ík snapte het wel hoor! Fijn dat je het zo leuk vond en bedankt voor je reactie in mijn gastenboek, leuk!
BeantwoordenVerwijderenAda, graag gedaan.
VerwijderenHeel opmerkelijk, overigens, dat ook de Digitale wijkkrant Haarlem Oost ineens aandacht schonk, las ik, aan het ene gebouwtje dat nog aan de zuidzijde van de Hannie Schaftstraat overeind staat. Dat van voormalige boksschool Jol, of zo? Vroeger was dat, meen ik, ooit een verfhandel?
BeantwoordenVerwijderenIk besloot er vorige week een stukje, hier, aan te wijden. Maar wellicht wordt deze blog tevens ''door de andere kant'' gelezen en kwamen ze ook op dat item? Wellicht via Anneke de Nobel die er een foto nam van dat enige overgebleven gebouw.
Geen idee wat ze ermee gaan doen. Je zou zeggen dat het toch ook eens plat zal moeten? Heel erg merkwaardig dat het blijft staan, terwijl alles eromheen is gesloopt en men druk bezig is om de laatste oude helderwitte keldermuren te slopen.
Tevens puin af te voeren met die vergruizer en egaliseren van de grond. Ik verwacht niet dat het een nieuwe soort van ''Van der Pigge'' voor V & D gaat worden.. Maar ondanks de trillingen en de werkzaamheden is het nog niet ingestort!
Trouwens; dat schooltje heet bokshonk J. C. Troll. Wist niet eens dat er een bokshonk in zat? Nou ja; goed; lang zal het sowiezo niet meer voor ze duren.
BeantwoordenVerwijderenRon? eens gaan ze knok out!!!
BeantwoordenVerwijderenJa, ze zullen naar een nieuwe locatie op zoek moeten gaan. Het is zo! Maar tenmidden van al dat sloopgeweld is het merkwaardig dat dat ene gebouwtje er blijft staan, voorlopig. Vandaar mijn associaties met Van der Pigge bij V & D.
BeantwoordenVerwijderenEr werd omheen gesloopt en een compleet nieuwe vestiging van V & D opgetrokken, maar van der Pigge kregen ze niet weg! En hij zit er nog, compleet met flesjes Haarlemmer olie, enzovoort.
Wie weet zijn ze in afwachting van een nieuw pand, tot die klaar is om er in te trekken.
BeantwoordenVerwijderenIets anders kan ik ff niet bedenken.
Klinkt logisch, Ron!
BeantwoordenVerwijderenEn nog dit! Ik word GEK van die K... codelettertjes. Wat een RAMP! Zes keer (!) moest ik een nieuwe code ingeven, voordat ik ''beet'' had en de reactie werd geplaatst. Ik kan het niet lezen, hoor. Wat een gedoe is dat.
BeantwoordenVerwijderenWaarom moeten die letters zo idioot vaag afgedrukt worden, zodat je ze nauwelijks kunt lezen?
Wat dat betreft werkt de Digitale wijkkrant beter. Gewoon met je eigen mailadres, die niet leesbaar voor anderen is, maar de blog wel oppakt en associeert met jouw naam!
Okay... via een hele ''omweg'' kan je e.e.a. via googel voor elkaar krijgen om ingelinkt te staan, of zoiets. Veel te complex. Heb ik geen zin in!
Ik wil rechtstreeks toegang tot deze site en dat moet met duidelijk leesbare codeletters, of door invoering van voor derden niet leesbare mailadres. Dit is f... vervelend hoor, zo!Grrr..
Ik zag vanmorgen bij ''Max Geheugentrainer'', een programma dat ik altijd even kijk onder het ontbijten. Het ging over de begintijd van de televisie. Deed me weer terugdenken aan de flat.
BeantwoordenVerwijderenToen wij erin kwamen, in augustus 1961, hadden we aanvankelijk geen televisie. Het is niet voor te stellen! Kort daarna, misschien een maand later, kochten mijn grootouders een hagelnieuwe Philips t.v. Een muisgrijze met grote beeldbuis.
Wij kregen hun oudere zwart wit televisie. Een opwarmtijd gelijk een oude werk-Diesel. Maar dan had je ook beeld. Het instellen vergde ook nog een hele klus. Zaten allerlei draaiknoppen op. In het radiomuseum in Rotterdam staat zo een nog.
Mijn vader zat vaak aan de inregelknoppen te draaien voor positionering van het beeld, etc. aan de hand van het testbeeld.
Was een mooie televisie met een veel beter geluid als menige moderne tv, met verborgen speakertjes achter een plastic paneel. (Leve aparte surround speakers!)
Het beeld is er enorm op vooruit gegaan, maar de luidsprekers waren van klank toen echt voller en beter! (Alleen mijn Bang & Olufsen slaapkamer t.v. van 25 jaar oud heeft ook zo'n warm geluid, vanwege aparte drukkamer speakers in 't front.)
Maar goed. We hebben die t.v. toch aardig wat jaren nog gehad. (Ik zal Ed vragen een foto van die t.v. die ik nog heb, dadelijk te plaatsen, waarop mijn vader die kast aan het inregelen is.)
Van tijd tot tijd sprongen de buizen weleens, maar mijn vader had er altijd een paar op voorraad, dus die werden er dan nieuw ingedraaid. (Meestal hoogspannings-buizen.) Die haalde hij bij ''De Mooy'', tv reparateurs.
Later kocht hij een nieuwe Philips televisie. Modernere kast, maar nog altijd zwart wit. (En een stuk beroerder geluid, dat wel!) Het was begin jaren zeventig. Ik meen 1973, of zo. Toen werd kleurentelevisie ineens wat betaalbaarder.
Bij van Pool tot Pool zag hij een Sony Trinitron televisie staan. Hij vond het beeld zo goed, dat hij die televisie kocht, op afbetaling. Dat was een openbaring! KLEUREN-TELEVISIE! Schitterend!
Gefacineerd zaten we hele avonden te kijken. Gedeeltelijk mochten wij, kinderen, kiezen voor onze programma's, maar na een bepaalde tijd gingen de uitzendingen voor volwassenen aan.
Afstandsbediening was er nog niet, althans niet bij ons, maar mijn ouders deden nooit moeilijk over wat ZIJ wilden zien, of mijn zus en ik. Alleen sport was altijd van hogere prioriteit.
Schaatsen, voetballen, schansspringen, etc. Dat waren pa zijn vaste programma's en het journaal. Maar goed... Televisie was in de jaren zestig een steeds sterker opkomend fenomeen. Prachtig!
Slechts enkelen in de flat hadden begin jaren zestig televisie, gelijk slechts enkelen een auto hadden. Maar de tijden zouden slechts 1 decennia daarna flink zijn veranderd. Volop auto's voor de deur en iedereen een televisie.
Maarrr... Had iedereen in begin jaren zeventig telefoon? NEE!!! Wij kregen pas telefoon in 1975. Het is niet geloven, nu iedereen telefoon en een mobieltje heeft waarop hij of zij de hele dag min of meer neurotisch zit te ''flipperen''.
Als wij iemand moesten bellen, vroegen we aan de familie Haak of Klinkenberg of we mochten bellen. Kwartje in een potje doen, uiteraard, en familie mocht ons bellen, maar alleen als het dringend was. Dat was een gemaakte afspraak.
Fam. Haak of Klinkenberg hadden toestemming gegeven en belden bij geval van calamiteit dan aan, als iemand voor ons aan de telefoon was. (Ze hadden zo'n zwarte bakkelieten telefoon in de hal hangen. Zo'n hang-geval. Loodzwaar ding!)
Zo ging dat op die Richard Holkadeflat. Het is ongelooflijk! Schoot mij als herinnering weer even te binnen. De saamhorigheid was, zou je kunnen zeggen, net zo groot als de GE-horigheid, hahaha... Een leuke metafoor om weer te stoppen.
De kleuren tv...weet nog goed dat wij die kochten bij Ton Kuylenburg????in de Cronjestraat.
BeantwoordenVerwijderenIedereen zat ongeduldig te wachten op de dag dat hij hem kwam brengen.
De volgende dag kwam hij de tv brengen, ff aansluiten en...."ja, hoor, wat een pracht beeld.
Wat een kleuren..HAHAHA...het mooiste van alles was dat bijna iedereen in koor riep "HHoooooohhh.
Ja, leuk he, Ron! Ik herinner mij dat er begin jaren zestig nog geen goede, afgeschermde 75 Ohm coaxiaalkabel bestond. Althans; het was bij ons thuis toen niet te vinden. Het ging eenvoudig.
BeantwoordenVerwijderenDe kabelantenne, voor tv beeld, bestond uit een z.g. grijze ''lint-kabel''. Die liep heel lang door, via luchtroosters meen ik nog, naar onze dak-antenne. (En de velen van overige buren!)
Later kwam de coaxiale aansluiting via het z.g. Centrale antenne-systeem. Per 4 platte dak flatblokken kregen we 1 grote centrale antenne op het dak van de Henriette Bosmanstraat-flat.
Dat was zo begin jaren zeventig. Toen kregen we, ik meen in die tijd, een coax contactdoos, dus hoefden we zelf geen antennekabels meer naar het dak te trekken en aan te sluiten op onze masten.
Zoiets herinner ik mij. Toen kregen we die witte (of grijze) ronde coaxiaal-kabels voor aansluiting op de televisie. Ik herinner mij nog, dat we toen die centrale antenne kregen en al die lelijke ''harken'' van het dak verdwenen.
(Totdat er in deze tijd weer een ''woud'' van Satelliet-schotels voor terugkwam!). Goed; met de Centrale Antenne ging het beeld enorm vooruit!
Nog wel zwart wit, maar veel beter. Geen ''schaduwen'' etc. meer. Tja en helemaal werd die triomf uitgespeeld toen we A: eind jaren zeventig kleurentelevisie kregen en B: het maximale uit de analoge aansluiting kwam toen onze buurt (ja, echt waar!) zowat als eerste van Nederland een apart ondergronds kabelnetwerk van glasvezelkabel in de grond kregen en de centrale antenne weer op z'n beurt meteen overbodig werd.
Nou ja... de rest kennen we. Nu dat het analoge kabelsignaal digitaal thuis omgezet kan worden profiteren wij van een beeldkwaliteit waar onze ouders alleen maar van hadden kunnen dromen.
We kunnen kiezen uit de schotel (satelliet) Digitenne of digitale kabel van o.a. UPC. (Ik heb de laatste en vind dat de beste verbinding!)
Even ter afronding; was vanmorgen helemaal naar de Mediamarkt in de Cruqius gefietst en zag daar de nieuwste Philips LED televisie van 2500 euro.
Godallemachtig... ik heb echt nog NOOIT (!) zo'n waanzinnig mooi scherm en 3 D (zonder bril!) beeld gezien! Mijn onderkaak lag zowat op de grond! Wat was dat vroeger dan maar ''behelpen'' met die tv's op de flat, toen. En dat zwart-wit.
Maar goed; we konden toch menige aflevering van Swiebertje, de Verrekijker, of weet ik wat voor (kinder) programma's kijken. Je wist niet beter. Maar goed ook! Anders konden we nooit die leuke herinneringen van ook tv programma's onlangs nog reproducerend, waarvan we hier leuk verhaalden!
We zijn eigenlijk best van een unieke generatie Ron, Ed (en anderen die dikwijls liever lezen, of alleen reageren als het voor hen pas ''echt interessant'' gaat worden... Een keuze!)Ik vind sowiezo mijn beschrijvingen en de getuigenissen van de uitvindingen van onze generatie heel erg interessant en ook de verhalen van jou en Ed!
We hebben de start van het ruimtevaart-tijdperk meegemaakt. De opkomst van de televisie, etc. Uniek! Alleen de radio was er al. Maar stereo is ook van ONZE generatie! Dat was van begin '60.
De mobieltjes, auto-navigatie. Geen gez... meer met wegenkaarten. Niks! Een zwoele vrouwenstem die je van A naar B kletst. Wat wil je nog meer? Computers, etc. Het is snel gegaan in, laten we zeggen 54 a 55 jaar tijd van ons leven. Ja mensen; de techniek gaat zo enorm snel, dat het ons dikwijls volkomen voorbijhold.
Een ''mallemolen'', (je wordt helemaal ''gek'' van die tv's bij de Mediamarkt) maar wel boeiend voor diegenen die het interessant vinden en ik behoor zeker tot die categorie! Ik houd wel van luxe en gadgets en spullen die het leven kunnen ver aangenamen! Daar wil ik me zeker aan laven!
(Met de katerige frustratie, eenmaal weer buiten, dat je zo'n mooie televisie niet kunt kopen, want de pecunia ontbreken grotendeels!)
Tja Ron? hoe zal de techniek over 60 jaar zijn.
BeantwoordenVerwijderenDan zijn de tv's en radio's van nu ouderwets.
Nog ff over die stereo, wij hadden toen al stereo, maar echt stereo...neee dat was het ook niet.
De speakers zaten in gebouwd in zo'n radio/pickup meubelkast.
Later kocht mijn vader een stereo met losse speakers en een draaitafel.
Zo;zei hij moeten jullie nu eens goed luisteren.
Hij zette een stereo testplaat op en een stem zei PING<<<<<<>>>>>>PONG of er ging een trein van de voorkamer naar de achterkamer.
Mijn vader was zo trots als een pauw, HAHAHAHA.
De hele middag stond die draaitafel te draaien, de ene na de andere LP ging er op.
Dacht toen bij mijn eigen..."kom ik ga maar eens ff uit de wind zitten, al die operettezooi hoef ik niet naar te luisteren, Hahaha.
Ron M.
Jonge, Jonge...zijn jullie van de aardbodem verdwenen? of zijn de toetsenborden uit elkaar gesprongen.
BeantwoordenVerwijderenVier dagen niks meer van jullie vernomen, er is toch niets ernstig gebeurt met jullie hé!!!!
Ron, ik wil hier jou en iedereen die dit leest nu hetvolgende laten weten! Wat ik NU ga zeggen moet je zeker niet (!) persoonlijk opvatten! Je schrijft hartstikke leuk en gezellig! Maar er is mij de laatste tijd hetzelfde opgevallen als jou!
BeantwoordenVerwijderenHeb je nu in de gaten dat wij slechts nog 1 : 1 gesprekken voeren, alhier? Jij reageert af en toe op mijn herinneringen. Ik op die van jou, maar van verdere interactie met derden is geen sprake! Ofschoon het, nogmaals, ZEKER NIET (!) aan jou ligt, heb ik geen zin meer om mijn naam slechts nog langer 1 : 1 te zien met jouw naam.
Je krijgt nu hele blokken met: ''Ron M, Ron, Ron M, Ron, Ron M, Ron, Ron M, Ron... enz. etc. En dan ineens, heel sporadisch, zie je Ed of wat anderen namen opdoemen en ''duikt'' men onder.
Let wel; ik ga NIET (!) over iemand zijn zin en of tijd om hier vaker of minder vaak dingen te schrijven, maar de ''gaten'' die er nu vallen vormen toch wel hele grote intervallen, ineens! Het begint nu vind ik op des-interesse te lijken.
Ik wil niet het gevoel krijgen dat ik ''voor een lege concertzaal'' zit te spelen en slechts mag genieten van de ''akoestistische reflectie'' van datgene wat ikzelf produceer. Dat bevredigt niet!
Ik wil geen ''monologen'' meer produceren die toch niet of nauwelijks beantwoord worden. Dat vind ik zonde mijn tijd. Ik schreef al eerder; ik schrijf niet voor mijzelf, maar ''ter leering ende vermaeck'' voor derden. Zij nogmaals gezegd!
Het kan zijn dat we mogelijk in herhalingen vallen. Wellicht? Maar als dat de reden is van niet meer willen reageren, slechts 'jij en ik'' dan kan ik er beter helemaal maar mee stoppen!
Ik wacht nu maar eens af of meerderen gaan schrijven. Zo niet, dan wordt ik ''trend-volger'' inplaats van dat ik ''de kar'' in hoofdzaak blijf trekken. Ik blijf aan de gang...
Daar heb ik echt geen zin meer in als ik toch nauwelijks respons krijg, buiten van jou om, op datgene wat ik aan herinneringen te berde breng. Daar schrijf ik niet voor. Ik wil meer variatie!
Ik wil niet ''voor de kat z'n Viool al die moeite doen van denkwerk en schrijfwerk, uitmondend in leuke herinneringen, zonder reflectie!
Dus OF we schrijven vanaf nu met meerderen, of ik reageer slechts nog sporadisch op nieuwe items, als ik zin heb, maar stop met hele onbeantwoorde monologen, zijnde herinneringen.
Met vr.gr,
RON.
Ed, die getallen die jij hierboven noemt....zijn die allemaal op dit blog geweest? Waar zou het dan aan liggen, dat er hier dan écht (bijna) niemand reageert! Of zijn het mensen van "buiten" die (vrijwel) niets met de Richard Holkade hebben? Kijk...ik reageer ook niet vaak (heb je gelijk in) maar deze bezoekers dus helemaal niet....Vreemd ???
BeantwoordenVerwijderenJa..je hebt ergens ook wel gelijk, het is Ron en Ron M, enz enz enz. geen reacties van andere "althans soms van Ed en met mondjesmaat van Ada en Wil, maar het meeste van de Ronnies.
BeantwoordenVerwijderenTja, kijk...zoals het nu gaat "wordt het erg eentonig zo.
Dan lijkt mij "dat deze blog niet al te bekend is bij iedereen.
Maar wat Ed zegt, over de cijfers van de (zo genaamde bezoekers) zou je zeggen "goh...dat liegt er niet om, maar waar zijn ze dan???
Wat zijn de redenen, dat men niet wil reageren.
Op een of andere manier slaat dit niet aan bij de andere.
Het zal toch niet zo zijn dat dit op den duur gaat verdwijnen omdat men niet of nauwelijks reageert.
Kom ik net thuis en zet ik mijn pc aan, kom ik bovenstaande berichten tegen.
BeantwoordenVerwijderenDat iemand wil reageren is natuurlijk zeer welkom, echter geen verplichting. Dit is een openbaar blog wat voor iedereen toegankelijk is.
Het blijkt ook dat deze blog regelmatig wordt bezocht daar personen die misschien bij toeval (?) hier terecht komen, al dan niet via Google of zo, én bezoekers die bewust hier terecht komen.
Eerdergenoemde statistieken vermelden het aantal pageviews, en dus niet het aantal bezoekers. Dus als iemand bijvoorbeeld 5 verschillende topics leest, wordt dit in de statistieken ook als 5 geteld. Zo zijn er het afgelopen uur 8 pageviews geweest, maar het aantal bezoekers zal eerder op 4 liggen. Dat neemt niet weg dat regelmatig deze blog wordt bezocht door personen die hier berichten lezen, maar niet willen reageren.
Ook ik kom hier niet iedere dag, omdat ik ook een leven buiten deze blog heb, en datzelfde zal ongetwijfeld ook voor anderen gelden. Dat mensen zoals Ron zich er aan ergert dat er weinig wordt gereageerd kan ik mij voorstellen, maar dit is nu eenmaal de huidige situatie waar geen invloed op is uit te oefenen.
Verder is er op dit moment niet zo veel te schrijven aan nieuwe artikelen, domweg omdat er nu niet zo veel gebeurt. De Hannie Schaftstraat ligt zo'n beetje plat en that's it. Zodra er weer leven in de brouwerij komt gaat er hier ook weer meer gebeuren.
Dus wil je hier iets leuks kwijt, dan ben je van harte welkom, maar ik wil wel vermijden dat er lange discussies ontstaan over het feit dat er maar door een beperkt groepje wordt gereageerd, aangezien dit potentiële schrijvers ook weer kan gaan afschrikken.
Overigens er geen enkel risico dat de informatie van deze blog gaat verdwijnen, tenzij internet of de host verdwijnt, en dat zie ik echt niet zo gauw gebeuren.
O nee, maar ik bedoelde mijn schrijven niet zo, dat er ellenlange discussies over opgestart moeten worden. Dat is het laatste wat ik wil!
BeantwoordenVerwijderenIk heb de feiten vastgesteld zoals ze zijn. Ook verwacht ik geen onmiddellijke respons op wat ik schreef, tot dusverre (want ik ga wel minderen!) Maar meer weerklank had wel zo leuk geweest, he?
En ook van mensen die, zoals ook NU weer blijkt, mij domweg by-passen m.b.t. een thema dat IK te berde bracht! (Hallooo, Ada! Ik zit HIER, HOOR! Ik bracht dit thema hier naar voren, niet Ed!!! Je mag ook MIJ, via deze blog, best aanspreken!)
Uiteraard, schreef ik ook, onderken ik het volste recht van mensen om zelf de frequentie van schrijven te bepalen. Ook besef, snap en onderschrijf ik volledig dat iedereen een leven buiten de blog heeft! (Geldt dus ook voor mij!)
Maar waar het mij om ging (gaat) is interactie met elkaar. Hoeft niet iedere dag, maar thans wekenlang stil is niet gezellig. Dan lijkt het net of er voor ''Jan Doedel'' geschreven wordt. Er is toch ''een kwartiertje'' van communicatie?
Ron concludeerde het heel terecht! Ik heb daar een stelling op basis van feiten van gemaakt. En kijk, dan komen de mensen meteen! (En opnieuw mij by-passend alsof ik niet besta! Bedoel maar!)
En Ed; je hoeft niet bang te zijn dat je blog ''potentiele schrijvers'' afschrikt. Ik hoop dat al die ''potentiele schrijvers'' eens 'n keertje de moeite willen nemen om hun Logitech keyboard in bedrijf te nemen en gezellig 'ns gaan tikken. Tuurlijk zijn ze van harte welkom, maar dan zou het leuk zijn als ze ook eens meededen, ja toch?
Ron en ik ''claimen'' deze site niet. Natuurlijk niet! Heeft hij nooit gezegd, trouwens, maar ik zeg het eens helder, zodat er geen misverstand over kan bestaan. Het is inderdaad waar dat er in de buurt even niet zo erg bar veel gebeurd.
Tenminste; niet m.b.t. de Hannie Schaftstraat tenminste, maar wel in de Bastiaanstraat, Dunklerstraat en de Willem Pijperstraat. (Zie bron Digitale Wijkkrant. Daar las ik onlangs:)
Er zijn problemen met een uitvoerend bedrijf voor herbestrating dat ineens de brui eraan heeft gegeven en mensen daar nog langer in de rotzooi zitten. Kunnen we het ook over hebben?
Misschien weer een nieuw thema voor reacties? Ik rond af! Ed, ik wil tenslotte eerlijk iets van je weten. Vind jij dat er genoeg herinneringen op je blog zijn opgehaald? Zo ja, reageer ik alleen nog op nieuwe items, als ik zin heb.
Zo nee dan schrijf ik er wellicht nog 'n paar. Maar dan wel eens wat meer reactie en interactie met elkaar. Ik wil, zoals ik schreef, voortaan voorkomen dat ik ineens blijf verstranden in monologen zonder tegen-reacties. Is niet leuk!
Of slechts 1 : 1 gedachten-uitwisselingen met Ron Magielsen, hoe gezellig en leuk ook. Dat wil hij niet, op ten duur slechts exclusief 1 : 1 en ik zeker ook niet. Dat was het punt wat ik met mijn stelling wilde maken en hier onderschrijf.
Na deze publicatie stop ik mijn bijdrage tot de discussie (terecht gesteld, Ed, wat je zei over ''lange discussies vermijden. Mee eens!)
En wacht af welke nieuwe items komen. Mocht ik mij geroepen voelen daar ook ''het mijne'' van te vinden (schrijven) dan zal ik dat zeker doen!
Vriendelijke groet,
RON.
??? heb ik wat gemist ????
BeantwoordenVerwijderenprachtig uitzicht op oude tijden
BeantwoordenVerwijderen