1 februari 2011
Door: MarijBron: Digitale Wijkkrant Haarlem-Oost
Tekst en Foto: Bep Uithol
Gisteren zijn de borden op de hoek van de Schipholweg/Pr. Bernhardlaan vernieuwd. Ze geven een goed beeld van de Slachthuisbuurt, vindt buurtbewoonster Bep Uithol. Ze kijkt nog een keer terug naar de Hannie Schaftstraat zoals het was.
De foto’s die je ziet zijn eigenlijk weemoed van wat is geweest in de Hannie Schaftstraat. Een speelplaatsje dat leeg is en niet meer gebruikt zal worden. Heel veel kinderen hebben hier na schooltijd en in de weekenden zich heerlijk in de zon zich kunnen vermaken.
Ook nog een binnentuintje waar je heerlijk in de zon kon zitten tussen de eens bloeiende Hortensia’s,Vlinderstruiken en Meibloesem. Helaas voorbij. Nu rest alleen nog de herinnering voor de vele ,vele bewoners die hier met veel plezier hebben gewoond. Dag vogels, dag bloemen, dag huizen, het gaat jullie goed!……Een laatste blik van hoe het was.
________________________________________
Ik kan mij het gevoel van mevrouw Uithol voorstellen en begrijpen. Natuurlijk gaan ook mijn gedachten, net als vele (oud) buurtbewoners, terug naar mijn jeugd, toen alles nog netjes eruit zag en kinderen konden spelen in de typische ”na-oorlogs” aangelegde buurt met flatgebouwen die, zeker voor de vroege jaren vijftig, hoogst modern waren!
(Een douche was pure luxe! Gold ook voor de Hannie Schaftstraat-flats. Totdat mijn ouders en ik in 1961 in de Richard Holkade-flat trokken, douchen wij nog in een Badhuis aan het Leidse plein, herinner ik mij. 5 minuten op 1 muntje?!)
Maar de aktualiteit heeft de nostalgie helaas met feiten ingehaald! De flatgebouwen voldoen, ergonomisch gezien, allang niet meer aan de huidige eisen. Afscheid met weemoed, zeker! Nieuwbouw met moderne faciliteiten… Welkom!
Tja… Je kunt geen een wijk leefbaar houden, als je op zeker moment geen ”slag houdt” met de tijdgeest…. Zo krijg je weer een geheel nieuwe kringloop, naast onze blijvende herinneringen aan toen, dat we absoluut zullen blijven koesteren!
Met vriendelijke groet,
RON.
Ja Ron, het bevestigt maar weer dat jij en ik heel veel goede herinneringen beleven aan onze buurt en de naast gelegen omgeving. Ik kwam regelmatig in de verschillende flats. Veel kinderen van de basisschool woonden er. Ik heb wat gevoetbald op de veldjes bij de flats. Of een fiets repareren in de box beneden.
Gisteren reed ik nog even door de buurt en dacht hier heb ik 27 jaar met heel, heel veel plezier gewoond. Ja en inmiddels is het alweer 12 jaar geleden dat ik vertrok.
Gr.,
Ray
De tijd dat ik daar woonde 1958 tot 1974. Moest schalkwijk nog gebouwd worden. Wat ik mij ook kan herrinneren, is dat tegenover de flat van de Hannieschaft, aan de Prinsbernhardlaan een vuilstortplaats was.
Daar gingen we cowboytje spelen, en gingen wij een kampvuurtje maken, dat geweldig uit de hand liep, de brandweer moest er aan de pas komen.
Fietsen op de nieuwe schipholweg, die in aanbouw was.
Het was toen een nette buurt, schoolzwemmen in het sportfondsebad, die er niet meer is, zoals ook de Mr Thielschool aan de Noormanstraat waar ik op heb gezeten.
Juf v.d.Pol, Meester Koning, Juf Hollander, wie kent ze niet.
Of zwemmen in het stoopbad met je vrienden.
Kolen scheppen in de box beneden, later kwamen de gaskachels.
Tussen de flats waren zandbakken, na de kerstdagen kerstbomen verbranden, en niet alleen kerstbomen, alles wat kon branden ging het vuur in, zelfs autobanden.
Met als resultaat moppernde buurtbewoners die snel hun was naar binnen haalde, of ze kwamen met emmers water naar buiten, maar wat hadden wij een lol, maar er werden geen vernielingen gepleegd, dat kun je tegenwoordig niet meer zeggen, het is nu scheer en inslag.
Ja, het was een leuke tijd in de Hannieschaft, als het kon zou ik het graag overdoen.
Ron Magielsen.
O,ja Wat nu sportvelden zijn, waren toen weilanden.
De brandweer helpen om koeien uit de sloot te trekken, en dat het touw brak en dan lang uit in de koeievlaai vallen, en dan op je zodemieter krijgen van je moeder omdat je er niet uit zag.
Leuk en treffend geschreven, Ray en (naamgenoot) Ron! Inderdaad; het was er en het blijft er, in onze herinneringen. Voor altijd verankerd! De memorie is daarvoor te dierbaar!
Die vuilstortplaats waar jij het over hebt Ron heette vroeger, althans zo noemden wij dat, ”de Belt”. Ik mocht er nooit komen, want het gerucht ging dat er een ”kinderlokker” zou huizen??!!
(Wellicht een dreigement om NIET de Prins Bernardlaan over te steken??? Hahaha…)
De namen van onderwijzers die je noemt van de Mr. Thielschool in de Noormannen / Karolinger-straat herken ik ook nog. Ik had nog les van juffrouw Schultz, Beets en mevrouw Vernout (ze riep altijd: ”kom kinders”) en de gym-lerares was mevr. Goossen of Goossens…
En ja… die boxen in die flats. Ik had een buurman daarboven… als je 1 klap met een hamer gaf, stond hij al beneden met de vraag, wat of je aan het doen was, haha… Hoezo gehorig? (Was de Richard Holkade flat.)
Grtx,
RON.
De “Belt” dat klinkt bekend, beste naamgenoot.
Er zijn zoveel dingen die ik mij herrinner, zou er wel een boek over kunnen schrijven (zal niet de enigste zijn).
Wat wel jammer is, wat je nog bijstaat is allemaal verdwenen of gesloopt.
Net zoals het schildersbedrijf E.J.van Lent in Heemstede.
Deze was mijn eerste baas, kwam net van de LTS schildersschool (lieve de key)
Deze school was gelegen achter V&D Gedempte oudegragt en in de Schoterstraat vlak bij de toenmalige Franshals bioscoop.
Mijn vader werkte toen bij Merens rubberfabriek in het Rozenprieel.
Mijn eerste brommer, gekocht bij van de Veldt, even over de brug, naam?
Ja, Ron zo zijn er nog veel meer leuke dingen die je bij blijven.
Mag ik als oud buurtgenoot ook even meedoen?
De Belt, daar speelden wij ook vaak. Stenen pijpekopjes zoeken, grote bossen bloemen plukken en dan aan de deur verkopen. Ook kwam je daar altijd van die kleine glazen flesjes tegen, waar dat nou voor was??? Ik kan mij ook nog wel een grote brand op de Belt herinneren. De brandweer had dan allemaal slangen over de Prins Bernhardlaan liggen, met van die schuine houten op- en afritjes ertegenaan zodat het verkeer er overheen kon rijden. In die tijd waren dat nog van die geweven brandslangen, en ja hoor, je kon er op wachten dat er wel eens een slang sprong. Je had dan een giga fontijn. Misschien was dat wel jouw fikkie Ron…. De Prins Bernhardlaan was toen nog een klinkerweg zonder middenberm met van die hoge bomen aan de kant van de Belt.
Inderdaad, Ron mocht dan niet mee naar de Belt, dus voelden wij die wel gingen ons heel wat. Wie weet wat er allemaal lag, we zijn er nog steeds, en ik geef ook geen licht in het donker…
Dat Schalkwijk nog niet bestond heb ik uiteraard ook meegemaakt. Achterop de fiets bij mijn moeder melk halen bij de boer. En later toe men daar aan het bouwen ging was het ook weer een perfecte speelplek voor ons. Ik weet nog wel dat ik het maar vreemd vond dat er allemaal asfaltwegen lagen, zonder dat er ook maar één huis stond.
Die afgesloten nieuwe Schipholweg, altiojd daar rolschaatsen, over de Ringvaartbrug tot bijna bij dat elektriciteitstation. En daar natuurlijk ook kikkers en kikkervisjes in de ernaast gelegen sloot vangen.
Ik kan wel blijven schrijven, zo vol mooie herinneringen.
Dat fikkie zou best mijn uit de hand gelopen fikkie kunnen zijn, het was in iedergeval een groot kampvuur geworden.
HaHa, als ik er weer aan terug denk dan doet mijn achterwerk weer pijn.
Mijn moeder moest toen al mijn kleren op de hand wassen, dat vond ze niet leuk.
Ik zelf vond het ook niet leuk, althans die pak voor mijn billen.
Ed jij hebt het over de ringvaartbrug.
Volgens mij had je daar ergens beneden die brug ook een speeltuin.
Daar heb ik toen mijn eerste vriendinnetje een zoen gegeven.
Geloof dat ik een jaar of tien was, als je er op terug kijkt, stelde het eigenlijk niets voor, maar was wel leuk.
Als er een tijdmachine bestond, dan wist ik het wel.
Heerlijk deze verhalen uit het verleden.
Ik kom zelf uit 1964 en ben geboren in de slachthuisbuurt maar ging in schalkwijk wonen toen ik 2 was.
Daar herken ik jullie verhalen ik zag boerhavenwijk,meerwijk en molenwijk bouwen.
Kelere wat een heerlijke tijd toen!!!
Geen narigheid alleen baldadigheid.
Gr Jan
Als ik mij niet vergis was ook de eerste kermis in Schalkwijk op een stuk braakliggend terrein waar nu het oude belastingkantoor, UWV en die garagebedrijven en zo zitten.
En niet te vergeten het noodwinkelcentrum(pje) en die houten bibliotheekkeet op de hoek met de Italiëlaan… Die bibliotheek heeft daar nog best wel lang gezeten, tot ze verhuisden naar dat gedeelte in het huidige winkelcentrum wat nu de eerste etage van BCC is.
Die speeltuin naast de Ringvaartbrug weet ik niet, maar dat zou zo maar eens aan dat weggetje links van de brug geweest kunnen zijn.
O ja, Ron, dat was geen echte douche, maar een echt lavet. Kon je tenminste op een fatsoenlijke manier het vuil, wat je na een hele dag ravotten in de bosjes en zo, van je lijf laten weken…
En als de R in de maand was werd je elke avond getrakteerd op een grote lepel “overheerlijke” levertraan…..
Dat was ook nostalgie.
Die speeltuin is er nog, heel toevallig pas nog gezien, toen ik met mijn kleindochter aan het wandelen was. Is maar heel klein hoor, vooraan in Nieuwe Brug.
Wat ik nog wel weet van vroeger, als je vlak over de brug naar beneden keek, zag je een grote tuin met allemaal beelden, heel en stuk. Er staan nu paarden geloof ik.
Marry
Ed ja klopt op die hoek zat ook een a-h en een patatzaak met aangebouwd een kroeg.
Verder ook het jongerencentrum het plein geloof ik.
Dat is pas lang geleden maar zo gaat het de tijd vliegt.
Je hebt gelijk, Ed. Inderdaad! Het waren geen echte douches, maar je waste je in een wasbak (lavet geheten.) Klopt! En als ik te lang in bad zat, dan keilde mijn vader, onverwachts, een emmer ijskoud water om de hoek, hahahaha…
Die had zo zijn methoden om te laten weten dat het genoeg was geweest. Dan was je uitgespeeld met je bad-eend of opwindbare speelgoed-bootje. En maar ”weken”… Heerlijk!
Mijn moeder gebruikte dat lavet om het was-water ook in af te voeren. Dan hing ze die rubberen slang gewoon erin.
Die levertraan herinner ik mij ook nog. Gelukkig hoefden we dat niet direct te slikken, maar werd het vermengd door de (griesmeel) pap.
Maar desondanks proef ik nog die smerige bittere smaak. Brrrr… Niet te ”hakken” dat spul, hahaha… Maar ja; wie is er niet groot mee geworden? He gezellig! Weer even over vroeger ”bomen”. Zie alles weer als een film voorbij gaan.
RON.
Wat leuk om dit alemaal te lezen. Echt een stukje geschiedenis van de Slachthuisbuurt en omgeving. Er is vaak veel gedoe maar dit soort verhalen maakt het werken in de Slachthuisbuurt ook wel weer heel leuk
Jos Derissen, wijkconsulent Pré Wonen.
Vroeger, vroeger, waarom denk ik en blijkbaar ik niet alleen, vaak aan die tijd terug? Het antwoord daarop is eenvoudig. Een heerlijke jeugd en opgegroeid in een fantastische buurt. En al ligt de periode van Ed en Ron iets voor mijn periode (1971 tot en met 1998), valt mij op dat onze talrijke belevenissen heel overeenkomstig zijn.
Gr.,
Ray
Je hebt gelijk, Ray. Maar er komt nog wat bij. Naarmate we allemaal wat ouder worden, krijg je een soort van ”kantel-moment”. Dat is een proces dat we beleven, of hebben meegemaakt.
Meestal rond of na het 50e levensjaar. Je komt in ietsje rustiger vaarwater en gaat ineens diepere waarden toekennen. In dit geval aan het verleden. Het krijgt plots meer ”zeggingskracht”.
Hoe ouder je wordt, des te scherper ze terugkomen! De herinneringen, geillustreerd met foto’s, zullen altijd blijven. Sterker nog; het mentale ”focus” (herinneringen) wordt steeds verder verlegd, terug in de tijd! Merkwaardig proces is dat, he? Is ook leeftijd-gebonden, denk ik zo.
Dat belevenissen heel overeenkomstig zijn, wat je schrijft, klopt. We speelden in dezelfde buurt. We zagen hetzelfde, beleefden hetzelfde, enz.
We speelden in dezelfde speeltuinen. Speelden op dezelfde bevroren sloten en de ”Gouw”. Gingen vaak naar dezelfde scholen in de buurt. Dat zorgt ook voor een boeiend ”herinnerings-overlappend effect” aan wat er was en nog is.
Grtx,
RON.
hoho…niet zo snel….er is weer uitstel van executie….!
Jeetje Marry,dat die speeltuin er nog is.
Het was inderdaad een klein speeltuintje, maar heb mij daar altijd prima vermaakt.
Zo ook in de Zoete inval waar ik met vrienden vaak kwam spelen.
Daar is echt helemaal niets meer van terug te vinden.
Afgelopen jaar daar nog geweest voor een etentje, ze hadden wel een fotoalbum van de verbouwing.
Toen zag ik een paar foto’s hoe het was, geloof dat het ging om drie foto’s.
Maar de hele omgeving is daar zo veranderd, je vind er niets meer van terug.
En wat dacht je van de kindervreugd, als wij daar gingen spelen, waren de schommelschuitjes als eerste aan de beurt.
Van de zomer ga ik met de trein naar Haarlem en neem mijn fiets mee, ga dan alle bekende plekjes opzoeken en dan in mijn gedachte terug naar mijn jeugd.
Hopen dat ik nog bekende tegen kom, lijkt me enig.
Nu heb ik het over spelen, wat dacht je van knikkeren, tollen en dan met zo’n peertje de tol van een ander zien uit te schakelen,dat zie je echt nergens meer.
Beukenootjes zoeken in de Hout of poffertjes eten “ik dacht op ‘t Houtplein” daar stond zo’n grote poffertjestent, heb me ziek gegeten van dat spul, HEERLIJK.
Mijn eerste dansles bij dansschool de Griek, ik meen dat het op de zijlweg was.
Als ik daar allemaal aan terug denk moet ik aan een liedje denken van Willeke Albertie “Spiegelbeeld” (op youtube te vinden).
Kennen jullie dat gevoel, geinig toch?
Jaaaa, Ron; tollen heb ik ook wel gedaan, op het pleintje achter de Richard Holkade-flat. Je had twee soorten tollen.
Een ”zweep-tol”, die moest je telkens aangieren en een ”prik-tol”, of zoiets? Die had een andere vorm. Soort paddestoel met rechte steel was dat.
Touwtje om de as draaien en dan een ”gier” vanuit de losse pols geven en dan draaide die tol sierlijk over de tegels…. Tja…”tollen” heette dat. Dat spel zie je thans niemand meer doen. Tegenwoordig hebben ze ”Play-station”, hahaha.
De Zoete Inval was een waanzinnig gave speeltuin. Dan ging je ook echt UIT, daarheen! Kindervreugd en Oosterkwartier waren okay, maar de Zoete Inval, jaaaa… bijna KERMIS!
Hoge glijbaan van zowat 15 meter, dacht ik. Ik heb er wat schoenzolen versleten op dat ding, hahahaha…. (Mijn moeder was er niet blij mee! Ik heb ze wat kinder-bijslag gekost, goh! En pa maar werken. Maar wij hadden veel plezier!)
Grtx,
RON.
Die andere flat aan de Richard Holkade, ik meen de pijperstraat, daar woonde een meisje met rood haar op de hoek grenzend aan de R-Holkade.
Ik dacht 1 hoog, Altijd ging ik bij haar Okkie Trooi kijken, je weet wel dat mannetje met zijn koffer met krentebollen, Hoe zij heet, heb geen flauw idee.
Vraag me dikwijls af, hoe zal het met hun gaan.
Zijn ze al oma of opa, ik in iedergeval nog niet.
Ik bedoel, al die jeugd vrienden.
Hallo Ron M,
Ik denk dat je Wilna Jongejan bedoeld. 1 hoog op de hoek R. Holkade H. Bossmansstraat.
Dat waren onze onderburen.
Marry
Marry, bedankt voor die naam.
Inderdaad dit was haar naam, er begint wat bij me op te dagen, ‘t is ook al zo lang geleden.
Leuk, Leuk, Leuk.
Wat leuk dat de televisie-serie ”Okkie Trooi” weer de revue passeert, paar blokjes terug. Pas NU snap ik waarom die fantasie naam zo was.
Okkie Trooi was, herinner ik mij, een uitvinders-mannetje dat met een koffertje zijn uitvindingen met patenten probeerde te verkopen en daar avonturen mee beleefde, gespeeld door Henk van der Molen. Was dat zo? Mmm.. beetje mistig…
(vandaar die naam Okkie Trooi van OKTROOI, hahaha… Leuk dat ik dat nu ineens helder krijg, na zooovvveel jaren dat ik die serie altijd keek.
Je had ook de ”Duivelsgrot” met een vent die altijd keihard ”Skannernai” riep, of zoiets. Ik vond het doodeng om naar te kijken. Erg spannend.
Dorst het nooit te zien, want ”consumeerde” de spanning te veel. Dat weet ik nog heel goed te herinneren. Dat was een ijzersterke jeugd-serie. Nou ja en dan had je ook Floris en Cimbala.
(Ik was altijd, op kinderlijke wijze, heimelijk een beetje verliefd op ”Wiesje”, het liefje van Floris, gespeeld door actrice Ida Bons. Dat weet ik ook nog goed!
Je had ook zo’n programma, dat heette ”De Verrekijker”. Was ook altijd heel leuk. Nou ja… Swiebertje kennen we allemaal. Heerlijke tijd!
RON.
Nog 1 leuke herinnering en dan heb ik wel weer ff genoeg ”opgehaald”. (Anderen moeten ook weer hun belevenissen kunnen vertellen, dadelijk.)
Over televisie-toestellen gesproken. Tegenwoordig heb je van die prachtige tv’s die je zelfs aan de muur kan hangen. LED tv’s, LCD, Plasma… noem maar op. Je zet ze aan en meteen beeld en geluid. Hoe was dat vroeger?
Een hele ”operatie”. Buizen-radio’s en buizen-tv’s. Pa zette dan plechtig de tv aan. Geen afstandsbediening, natuurlijk, dus een grote knop op de tv ging om. De kinderen bepaalden niet wat er werd gekeken. Pa besliste wat we mochten zien. (Maar dat ging wel soepel, hoor!)
Ik weet nog dat mijn vader voor die enorm traag opstartende, lang voorgloeiende Diesel tv’s, haha altijd een set PL 500 of PL 504 hoogspannings-buizen in voorraad had liggen. (Was technisch!)
Keek je net Swiebertje (echt gebeurd!) PATS. Weg beeld en geluid. Mijn zus en ik hevig teleurgesteld en een ”licht verwijtend” blik van moeders, hahaha… Ja, daar zat je! Geen beeld!
Pa dan als de donder de kap los-schroeven en meteen die hoogspanningsbuis vervangen….
Dichtschroeven aanzetten en we konden nog NET het vervolg van Swiebertje kijken. Wat een tijd, wat een tijd met die zwart wit ”bakkelieten krengen”, maar wat hadden we een (kijk) plezier!
Deze herinnering wilde ik nog ff delen met jullie.
Groetjes,
RON.
Ron.
Wat dacht je van Ivanhoe(Roger Moore) dat was voor de speelgoedwinkels goede zaken doen, want wie wou niet zo’n zwaard hebben, “(ze waren alleen niet zo stevig) en anders gingen we er een maken van hout.
Later kreeg je de serie Thierry de slingeraar, die met een stukje touw met een leer lapje steentjes weg kon slingeren, dus de zwaard moest de kast in en wij allemaal zo’n slinger maken.
Toen had je Rawhide, Bonanza, High Chapparel, Slinger weg en klapperpistool in de holster.
Je had Pipo, Mik en Mak met Oma Tingeling en Humdrum. De leukste serie van Pipo vond ik “Pipo en de Waterlanders met Felicio, Snuf en Snuitje.
Ik kan er nog veel meer opnoemen maar de eer laat ik nu aan een ander over.
Pas geleden nog een dvd serie van Rawhide gekregen, wel weer leuk omdat terug te zien.
O,Ja niet vergeten, Lassie.
Hanneke.
De tijd dat ik er kwam wonen stonden die flats nog niet zo lang, ik heb wel die laagbouw meegemaakt.
Ppppparels, mooiiieee, ppppparelsss…fijne, pppparels…. hahahaha… (Dat was ”Snuitje”, he? Dat ”zee-rovertje”, gespeeld door Rudi Falkenhage.)
En inderdaad, Ron; die andere series die je noemde waren er ook. Heb ze allemaal gezien! Je vergat er nog twee;
”Ed, het sprekende paard” en mijn persoonlijke favoriet: ”The Thunderbirds” (are go!) toen moest ieder jochie een echt Thunderbirds pak hebben van ”Virgil”…
Grtx,
”Die andere Ron”.
Inderdaad Ron, Ed het sprekende paard werd van het REM eiland uitgezonden.
Dat ding staat nu ergens in Amsterdam om ge bouwt als restaurant.
Weet je nog van die herdershond (RinTinTin) iedereen moest en zou een herdershond hebben.
De Thunderbirds, was dat niet de eerste serie die speciale effecten had?
Ron, Okkie Trooi werd gespeeld door Jaap Maarleveld.
Okay, Ron. Ik dacht Henk v.d. Molen. Wordt een beetje ”roestig” na zo’n lange tijd, hahaha.
De Thunderbirds was die poppen-serie van vader Tracy en zijn dappere wereld-reddende zonen.
Heel knap gefilmd, toen, door Gary Anderson en zijn vrouw. Appeleerde volledig aan onze generatie, de ”ruimtevaart-generatie”.
Dat werd allemaal bekeken, vaak met buurtvrienden erbij in de flat. Dan zaten we, al duimend, te kijken voor de televisie.
Niemand had dan ”een kind” aan ons. Jaaa, daar kwamen we voor binnen, hoor! Nog altijd gaan mijn gedachten eraan terug, als ik over de Richard Holkade fiets en onwillekeurig (dat kan ik niet laten) omhoog kijk, naar de 3e verdieping, middelste portiek.
Het kan nog even, tot zo eind 2012. Dan heb ik alleen nog mijn herinneringen en een stapelde foto’s van vroeger, zoals iedereen.
Ja, Ron. Ik kom niet meer zoveel in Haarlem, gewoon omdat ik daar niet meer woon.
Woon sinds 1974 in Heerhugowaard.
Maar als ik toevallig in de buurt ben”Ja! dan moet ik toch weer even de buurt verkennen.
Heb nog wel Familie wonen in Schalkwijk, en als ik met mijn auto op het kruispunt Schiphol weg/Prins Bernhard voor het stoplicht staat te wachten,Ja’ dan gaat mijn blik toch richting de Flat en naar het plantsoentje dan is het even slikken, maar dan is het groen, dus weer verder rijden.
Mijn vriendinnetje woonde in de Hannie Schaftstraat en ik herinner me nog heel goed dat wij een keer haar broertje in het boodschappenliftje hebben gestopt en opgehesen. Levensgevaarlijk naturlijk, maar daar dacht je toen niet over na. Wij kregen pas laat televisie, maar ik keek altijd bij de buurvrouw en dan kreeg je een glaasje ranja. Maar in de winter kreeg je warme ranja. Het was goed bedoeld, maar als ik er nu nog aan denk, brrrr. Ik mis trouwens in de opsomming van de tv-programma’s mijn favoriet, vier veren waterval.
En die kapotte beelden onder aan de weg waren volgens mij van de bronsgieterij die op de plek tussen het Reinaldapark en de ringvaart stond.
Ja, dat ophijsen van buurvrienden in het boodschappen-liftje, dat deden wij ook weleens, haha…(de Richard Holkade-flat had ze ook! Dick Overes deed daar altijd de melk-bestelling in.)
Iemand ging dan op dat keiharde metalen rooster zitten, onderin. Dan met twee man ophijsen, tot bovenin en dan met een ”rotgang” die lift laten ”schieten” en (hopelijk) op tijd remmen.
(Je had op iedere verdieping rem-pedaaltjes.) Maar soms schoot ‘ie door de rem heen en dan… BOEMMM… klapte de liftkooi op de rubberen stootblokken, HAHAHAHAHA…. Dan vloog het onderste deurtje open en sodemieterde je zo naar buiten, hahaha…. heerlijke herinnering is dat…Zie het weer helemaal voor mij. Prachtig!
(Maar niet voor de buren op 1 hoog. Die schrokken zich een hoedje en werd je naar buiten ”gegooid”, wat ook maar alleszinds gerechtvaardigd was, natuurlijk!
De bronsgieterij zat tegen de ringvaart aan en hete Brink en van Keulen als ik het goed heb.
Was niet Brink en van Keulen maar Binder bronsgieterij die daar zat of misschien nog wel zit.
Even op google gekeken maar het zit nog steeds op de nieuwe weg.
Die lift op de R. Holkade bestond uit twee delen, met ook twee aparte deuren. Het bovenste deel was bedoeld voor de melkboer (inderdaad Overes) en de broodbezorger (eerst Carels en later werd dat Vermaat). Het onderste deel was hoger, en daar werd vroeger de (metalen) vuilnisbak in gezet. Wij woonden op 4 hoog, en dan wil je niet graag met een volle vuilnisbak sjouwen… Overigens was bij ons in het trappenhuis een bewoner die de vuilnisbak altijd in het trappenhuis bij hun voordeur neerzette. Met Oud & Nieuw was dat natuurlijk vragen om moeilijkheden, en wij gaven natuurlijk graag acte de precence… Kanonslag tussen deksel en rand, aansteken, even wachten…., en BOEM!!! Succes verzekerd, en het opruimen was voor hun… En toch bleef die bak daar staan…
Ik vond dat we achter de flat aan de R. Holkade een perfecte speelplaats hadden, met alles er op en er aan. Bosjes om in te ravotten (takken plukken die als antenne mochten dienen op alles wat maar reed), een rolschaatsbaan (dat waren stoeptegels zonder aflopende rand waardoor je heerlijk kon rijden), een zandbak (ook leuk voor de katten), verschillende klimrekken en natuurlijk een groot grasveld waar je officieel niet op mocht (van oom agent), maar waar dagelijks werd gevoetbald. Ja, je woonde daar geweldig.
Hierboven werd nog even het tollen aangehaald. Nou, dat deden we vaak. Je had altijd een typische toltijd, en dan kwam iedereen met een zweep-tol of een prik-tol naar buiten. Ik was meer een liefhebber van de prik-tol. Als je dat met anderen deed, dan legde je alle tollen op één na allemaal met de punt tegen elkaar en dan moest je met de overgebleven tol precies in het midden “beuken”, zodat de tollen alle kanten op vlogen. Mooi spel was dat.
En maaien met de tol ging wel eens verkeerd als het oog achter het touw bleef hangen of hij ging zijn eigen leven leiden met maaien hahahahha.
maar op het v. zeggelenplein had je de ruimte.
Ja, ja, Ed.! Zo ging het! Precies! Ik ken, overigens, maar 1 ”oom agent”. Dat was HET ”proto-type” van de Wijkagent die je, overigens, niet af en toe zag, maar veelvuldig en iedereen kende hem ook. Het was agent van der Schaaff. (2 ff’en, dacht ik?)
Een autoriteit van Hermandad, met aan 1 hand de fiets en de andere arm parmantig naar beneden. Daar liep hij. letterlijk VOOR de muziek uit, als er soms een muziekkorps door de wijk liep, met Koninginnedag, of zo… Hij was er!
Van der Schaaff. Hij woonde ook in de Hannie Schaftstraat, dacht ik. Het was geen agent van het type: ”ZOOOO’N pet en daaronder moet alles nog beginnen,” HAHAHA..
Nee! Hij was een doorwinterde autoriteit, hoor! De ”vleesgeworden wet” in eigen persoon.. Je ”sidderde” voor hem.
(Als je er reden toe had, haha… Hing je in een lantaarnpaal…. ”ja… wil jij even gauw uit die paal komen…. woowwww…” Je WAS al beneden…)
Maar we gingen altijd wel tenten bouwen tegen de heggen, op dat grasveldje. Dat mocht dan, kennelijk, weer wel? Voetballen niet, tentjes bouwen wel, of niet??? Ach; men was tolerant.
Volgens mij weet de hedendaagse jeugd niet eens wat een tol is….
Van der Schaaff, tja, die kwam bij ons nog eens aan de deur. Één keer in mijn leven pikte ik een keer een appel bij de groenteboer, en prompt kwam hij langs… Daarna deed je dat dus niet meer hahaha.
Naast de genoemde tollen, als prik en zweep-tol, had je nog ‘n tol. De z.g. ”bromtol”. Een soort omgekeerde sirene. Zo kun je het vergelijken.
Neerzetten op een voet. Vervolgens met de steel flink op en neer pompen en dan begon – door centrifugaal-krachten – de lucht door de gaatjes in de buitenmantel zingend naar buiten te treden. Kreeg je een prachtig monotoon geluid.
Was een groot succes in onze tijd. Met zo’n gekartelde steel, zodat je die bromtol rap op snelheid kon ”pompen”… Was leuk speelgoed.
Herinner mij ook dat de jongens van die tijd, zoals Ed en ik, weleens bij Roodbol een zilveren starfighter-vliegtuigje met katapult kochten. Maar wat ontdekten we snel? (Wie was zo slim?)
Als je de vleugels eraf brak, kreeg je een soort raket. Je schoot met katapult dan die ”vakkundig gemodificeerde” vliegtuig-raket af, dan raasde dat ding echt gigantisch omhoog. Todat dat ding uit zijn baan ging en je ‘m niet meer terug vond…(Jaaa…. op het dak v.d. flat, waar je niet kwam!)
Dat was een leuk spelletje herinner ik mij weer… Was echt de ruimtevaart-tijd. Je hele fantasie ging er in op… Je fantaseerde erop los in je spel.
Deze agent van der Schaaff heeft eens een keer mijn persoontje en een vriend aangehouden.
Kwam wel eens voor dat een loper(sleutel) van de boxen op een andere deur pasten.
Zo ook mijn loper paste op een andermans deur.
Daar stond een solex, dus wij waren benieuwd hoe dat ding reed.
Paar keer hebben wij er op gecrost, en dan weer terug gezet in de box.
Tot het eens fout gaat, Oom agent van der Schaaff stond ineens achter ons, en legde zijn handen op onze schouders, we verschoten ons een ongeluk.
Kom maar met me mee naar jullie ouders, met trillende knieen ging je maar mee, en onderweg denkend aan de straf die je onvermijdelijk kreeg.
Nou ik heb het geweten, als ik er aan terug denk, voel ik het nog.
Ik had ook een raket die je met een katapult kon afschieten.
Als dat ding dan op zijn hoogste punt kwam klapte hij open en kwam er een parashute uit.
Wat wij ook wel eens deden, met een tennisbal over de flat gooien.
Een persoon stond aan de achterkant van de flat en een aan de voorkant, en dan over en weer gooien met die bal.
Het zijn leuke herrinneringen.
Maar ik heb ook een zichtbare herrinnering.
Tijdens een potje voetbal rolde de bal onder het prikkeldraad, dus ik er achteraan om hem te pakken.
Nam een aanloop om over het prikkeldraad te springen maar bleef tijdens de sprong aan een rozenstruik haken.
Met als resultaat, mijn bovenbeen werdt opengehaald door het prikkeldraad en bloeden als een rund.
De buren(hun naam was “Provoost”) op de begaande grond zagen het gebeuren, en stonden al klaar met verband en pleisters.
Heb er een beste lidteken van overgehouden.
Wat een leuke herinneringen, Ron! Even puntsgewijs, want ik moet oppassen dat ik geen hele pagina’s aan tekst verwerk, hahaha… Maar ja… dat is mijn enthousiasme. (Ik doe het ook ”ter leering ende vermaeck”… zodoende…)
A: Prachtig verhaal over agent van der Schaaff. Jaaa… hij was er vaak en dook altijd op, op die momenten dat je hem allerminst had gewenst! Maar hij was tenminste zichtbaar in de straat!
B: Raketjes afschieten met een katapult die dan weer, (hopelijk), op grasveldje landden, heb ik ook nog gedaan. Moest je dat parachutje opvouwen en opbergen. Weer afschieten, etc.
C: De naam ”Provoost” is mij heel bekend. Mevrouw (Dien) Provoost was een goede kennis van mijn moeder. We hadden altijd enorm veel lol met Ben, haar enige zoon… Als die lachte, dan hoorde je hem ”straten-ver”. Enorme lach…
O ja… Jullie gooiden tennisballen over de flat. Wij (Richard Holkade of vanaf het pleintje) deden dat altijd met sneeuwballen. (Was goedkoper, voor als er een bal op het dak bleef liggen, haha..)
Grtx,
RON.
Ja, Ben, daar zat af en toe een steekje van los.
Hij was ook niet helemaal 100%, maar was best wel aardig.
Dan had je Dienie Provoost, een stevige tante en dan had je nog Paula Provoost, die was daartegen tenger.
Opzich waren het aardige mensen.
Als jullie Bennie bedoelen die aan het begin van de Hannie Schaftstraat woonde, die zie ik nog regelmatig op z’n fiets in Schalkwijk rijden.
Nog een leuke anecdote over hem. Ik moest destijds voor de keuring voor militaire dienst in de Sarphatistraat in Amsterdam opdraven, was Ben daar ook. Na enige tijd wachten werden we allemaal ingeschreven. Toen Ben aan de beurt was zagen ze al snel dat hij niet echt bruikbaar was in het militaire apparaat. Ik hoor die sergeant nog zeggen “Nou jongen, ga jij maar lekker naar huis”. En daar ging Ben weer naar huis.
Over die ballen, volgens mij ging je dat gooien over de flat met een tennisbal niet lukken, daar was die bal veel te licht voor. Wij hadden in die tijd ook van die zwarte massieve stuiterballen van hetzelfde formaat als een tennisbal. En die ballen gooiden we dan vanaf de Richard Holkade over de flat heen, waarna hij op het plein aan de andere kant weer neer kwam. Onnodig om te zeggen dat die bal weer giga hoog de lucht in stuiterde om vervolgens op het grasveld terecht te komen. Natuurlijk bleef er ook wel eens eentje op het dak liggen. Zou eigenlijk voor de sloop eens op het dak moeten kijken, ik denk dat er nog zat ligt…
Naast die raketjes maakten we ook vaak parachutes, met een pop er aan of anders een stuk ijzer of zo. De hele zooi werd dan opgerold en zo hoog mogelijk gegooid, waarna de parachute zich ontvouwde en alles weer mooi naar beneden kwam. Het ging ook wel eens fout, en dan bleef zo’n parachute in een boom hangen. En wij dan veel moeite doen om hem er uit te krijgen. Er heeft in de boom aan de Richard Holkade, voor jullie flat Ron, nog jaren een parachute van mij gehangen. Die kregen we er echt niet meer uit.
Weer even genoeg, ik blijf schrijven…
Geeft niet, Ed! ”Ter leering ende vermaeck”, schreef ik al eerder. En het zijn toch leuke herinneringen, waar anderen zich ook mee kunnen vermaken met ‘n beetje voorstellings-vermogen…
Ja, jongens; het was er. We hebben het allemaal beleefd. (Zit nog te lachen om je eerste alinea. ”Ben in het leger”’, HAHAHAHAHAHAHAHA…..) Ach God; Nou ja; die jongen heeft zichzelf ook niet gemaakt, zullen we maar zeggen…
Het was (en is) geen kwaaie. En inderdaad, nou je het zegt; nu herinner ik mij dat parachuutje van jou ook weer. Verdomd, dat lag ergens achterin mijn harde schijf, maar ik weet het ineens weer… Ja, we gaan gelijk op, in onze herinneringen, ”ouwe”, hahaha.. Leuk verteld, Ed!
Heerlijke herinneringen. Zag, trouwens, dat er nu door de hele Hannie Schaftstraat hekken zijn geplaatst. Geen enkel lampje brand er meer in die flats. Zie er wel ”spookachtig” en verlaten uit, hoor. Onwezenlijk! Fietste er vanavond langs.
Grtx,
RON.
Leuke verhaaltjes, doet je wel goed.
Wat ik mij wel eens afvraag? hoe zal het met die jongens vergaan zijn waar ik toen mee bevriend was.
o.a. Sjon de Wit, Fred Spee, Ron Spee, Jos Weers, John van de Well, Henk Bierman, Jefferey Rademaker en er was ook nog een meisje die altijd met ons meedeed(naam weet ik niet meer).
Zullen ze al Opa of Oma zijn.
Hoop dat het goed gaat met ze.
Allen woonde in de eerste flat aan het plantsoen.
Ed, het waren toch echt tennisballen hoor?
Hebben jullie ook meegemaakt dat als het flink had geregend, dat dan de kelders onderliepen.
Moest je al dat water in emmers scheppen en dan uit het raampje kieperen, je was er de hele ochtend mee zoet.
Ed of Ron, hebben jullie Toon Spoor gekend, hij woonde aan de Richard Holkade.
Toon was een collega van mij geweest bij mijn eerste baas in Heemstede dat was een schildersbedrijf E.J.v.Lent.
De hele dag bevelen geven en je in de gaten houden of je wel doorwerkte maar zelf weinig doen, hij reed altijd op een sparta brommer.
Bij ons (Richard Holkade-flat) liepen kelders, in mijn herinnering, nooit onder water. (Ed?) Wel gebeurde het soms dat onder de trap, daar had (heb) je een aparte ruimte voor de centrale water-distributie over leidingen dat naar diverse huizen ging, dat dat keldertje wel vol met water stond. Dat gebeurde weleens. (Wellicht door lekken / knappen leiding?)
Had ‘n keer een rottigheidje uitgehaald. Dat deurtje stond open. Toen had ik, in een ”klierige bui” de centrale kraan dichtgedraaid. Prompt hadden ze nergens water meer, hahaha…
Ja! Toon Spoor woonde in onze portiek. Je had vader spoor met zijn vrouw en zonen Ton en Co en een dochter Marjan Spoor. Die sparta-brommer was van Co geweest, dacht ik? Ik herinner mij nog een blauwe sparte-brommer…
Ron; Het lijkt mij een eng en vreemd gezicht, als je s,avonds door de Hannieschaftstraat rijd en dat er dan helemaal geen lamplicht te zien is.
Het lijkt dan ook echt op een spookstad.
Eenzaam en verlaten en omringd door hekken. Staan ze te wachten op de man met de sloophamer.
Maar in mijn gedachten blijven ze altijd trots overeind staan.
De eerste ramen zijn al ingegooid in de Hannie Schaftstraat… Ben benieuwd hoe lang we kunnen wachten op de eerste fik…
In dat hok in de kelder onder de trap stond bij ons ook altijd een laag water. Ik kan mij niet herinneren dat we ooit overstroming hebben gehad. Wel hebben we een paar keer een rioolprobleem gehad. Dan dreef de troep bij (bijna) iedereen zo de box in…. Wij hadden het geluk dat aan onze kant de vloer opliep met als gevolg dat onze box altijd droog is gebleven. Overigen stonk dat wel…
De familie Spoor kende ik overigens ook wel.
Zou het beeld van Hannie Schaft ook verdwijnen.
Welk beeld bedoel, je Ron? Dat witte beeld van dat figuurtje dat duiven loslaat, op het grasveldje? Is dat Hannie Schaft? Nee toch?
Ik denk, dat dat beeld wel zal blijven of even tijdelijk zal worden verwijderd. Het is een monument, begrijp ik en zal nooit verdwijnen.
En o ja Ed… dat riool-probleem in jullie kelder… kan me voorstellen, dat dat ”stront-vervelend” was voor de bewoners, toen. (Hahaha…..)
Weet nog wel dat in de grote box altijd die enorme grote zwarte ”gress-buizen” aan het plafond hingen. (Goed geschreven?) Dat was de centrale rioolafvoer, dat naar het grote riool liep.
Je wist precies wanneer iemand een ”kleine of grote boodschap” wegspoelde als je daar toevallig was! (Leek dan wel een ”achtbaan”, HAHAHAHA….roem, boem, boem… klotsss….)
Weet nog wel dat ik met mijn ouders een stuk gingen lopen.
Wij staken de Prins Bernhardlaan over, je had toen nog een fietspad langs de schipholweg. Deze liepen wij helemaal af en door het park of weiland(dacht dat het een park was) richting de Liede.
Daar was een caffeetje aan de Liede waar wij altijd wat gingen drinken, en om de haverklap zag je een waterskieer voorbij gaan.
Maar de rust die je op het terras had, en aan het water was heerlijk, het had iets.
Ook gingen wij veel fietsen, zo kwamen wij langs de Crucius, ik zij “ik moet plassen” mijn vader zij doe het hier maar.
Dus afstappen en tegen een paaltje plassen, maar ik stond er iets te dichtbij.
Want ik kreeg een oplazer, bleek dat er een schrikdraad aan vast zat, ik heb mijn vader nog nooit zo hard zien schateren van het lachen als toen.
Bij mij liepen de tranen langs de wangen.
Ron.
HaHaHa, Toen had je nog geen Heineken blikjes die door de buizen werden afgeschoten.
Dus dat zal het niet geweest zijn.
Ik weet nog goed dat tijdens een storm(welk jaar dat weet ik niet meer 1963 of iets later, zou kunnen).
Het stormde en waaide zo hard, dat het grind van de daken werd geblazen en tegen de ramen kletterde van de naast liggende flat terecht kwamen.
Gevolg, dat er een hoop ruiten gesneuveld waren.
Van de HannieSchaftflat waren een hoop dak pannen er af gewaaid.
Weet wel dat het een grote bende was.
Nee, dat herinner ik mij niet, Ron, dat van dat grind wat van het dak afwoei. Overigens zit ik mij nog steeds te verbazen over de term: ”Dag Hannie Schaftstraat”. Dat is helemaal niet waar!
Eigenlijk zou beter zijn; ”dag oude flats van de Hannie Schaftstraat”, want deze overbekende Haarlemse straat blijft, dus zal vernoemd blijven naar de befaamde naamgeefster van weleer.
De dappere verzetsstrijdster en aankomend juriste, Hannie (Johanna) Schaft die pal voor het eind van de 2e wereldoorlog stierf, (1945) toen ze door de Duiters was gepakt en gefusileerd in de Duinen.
Ik vind het, in die context bezien, toch wel nodig om deze correctie aan te brengen bedacht ik mij ineens, de titel nog eens lezend, wat de opmaat werd tot een reeks van nieuwe leuke ”golf” van buurtherinneringen, een bron voor deze site!
Ron, wat het beeld betreft die op het plantsoen staat, is het beeld van Noach met de duif.
Geplaatst in 1961, maar wel ter gedachtenis van Hannie Schaft.
Heb het opgezocht op google.
Van die storm kon ook iets eerder gebeurt zijn.
Jammer dat het niet meer te achterhalen is.
Okay! Wist ik niet.
Ze heeft het verdient, zeker als je die film over het Leven van Hannie Schaft (vertolkt door Renee Soutendijk hebt gezien.) Bijzonder vrouw!
Hoop dat die straat, na herbouw, weer net zo eervol zal worden, als waarvoor zij heeft gestreden! Op dit moment staat het niet in verhouding, als je dat totale verval beziet.
Grtx,
RON.
Ik hoop het ook voor je, en dat het weer een leuke en een nette buurt wordt.
Als er dan weer een nieuwe Hannie Schaftstraat is (WANNEER???) en er wordt een straatnaambordje onthuld, kunnen ze die film draaien in de Hamelink.
Jacob Hamelink was ook een verzetstrijder waar de buurt trots op mag zijn.
Het is zo maar een idee dat bij mij op komt . Jan Kuipers
Wie weet het nog!!
Geloof dat het in de jaren 60 was gebeurt.
Op het plantsoen had men toen kruislings prikkeldraad gespannen, zodat er niet op kon worden gevoetbald.
Daar liep ook een grote zwarte hond(meen een boufier) dat beest wou spelen met ons, en begon te rennen.
Maar door het speelse gedrag haalde hij tijdens het rennen zijn rug aan het prikkeldraad open.
Van de pijn rende hij jankend de weg over, en werdt gegrepen door een auto, daar lag dat arme beest, totaal in de vernieling op de grond.
Arm dier heeft het ook niet overleefd.
Wat toen ook gebeurt was, dat een laadklep van een vrachtwagen vol met varkens open viel.
Alle varkens namen de vrijheid en rende allekanten op.
Politie en ik dacht ook de brandweer, namen verwoede pogingen om die beesten te vangen, wat voor een komische tavarelen zorgde.
Echt, ik heb nog nooit zo’n komedie mee gemaakt als toen.
Zo af en toe komt er weer wat naar boven.
Leuk toch?
Dat van die bouvier was volgens mij in de 70-er jaren. Mensen in ons trappenhuis hadden een bouvier die door een auto werd gegrepen. Het arme beest had een z.g. wurgketting om waarmee werd voorkomen dat hij constant aan de lijn liep te trekken. Die ketting bestond uit een soort van metalen pennen welke schuin op de hals stonden, en door die klap sneden die pennen zijn nek open. De toenmalige huisarts heeft nog geprobeerd om hem te verbinden, maar dat hielp helaas niet. Was een naar gezicht, die bloedende hond op de rolschaatsbaan…
Wij hebben ook wel eens een stier aan de voordeur gehad… Hij paste helaas niet op mijn bord, dus is hij er maar weer vandoor gegaan… Dat beest kwam van het slachthuis en was daar ontsnapt.