2 mei 2012
Door: Ed PostHet is hier even een tijdje stil geweest na de sloop van de flats aan de Hannie Schaftstraat. Behoudens wat opruimwerkzaamheden van puin valt er momenteel ook niets te melden.
Enige tijd geleden was op deze blog een aantal stukken betreffende de flatwoning van de familie Hameetman op de Richard Holkade geplaatst.
Dit soort stukken uit vervlogen jaren zijn altijd leuk om te zien, en nu mogen wij ons ook gelukkig prijzen met de woonvergunning van de familie Spits uit 1953, én als toetje ook nog een stuk van 11 februari 1954 waarin wordt medegedeeld dat de huur met 40 cent per week zal worden verhoogd.
Door de afbeeldingen aan te klikken kunnen ze in groot formaat worden bekeken.
Met dank aan Wil Spits.
Dit zijn zeker leuke documenten. En dan de wijze van opstellen van dergelijke contracten. Zo notarieel. Zo ongelooflijk zwaar ambtelijk en complex van zinsbouw. Hele moeilijke woorden.
BeantwoordenVerwijderenEn aan het eind een belerende ''vinger'' van Woningstichting Vooruitgang, dat nalatigheid van verzuim van bepaalde mededelingen strafbaar was.. Dat je het maar wist!!! Wees gewaarschuwd!
Het was nog een tijd waarin Woningstichting ''Vooruitgang'' de bewoners ECHT het gevoel wilde geven, dat ze qua de destijds nieuwe bewoning toch ''verheven'' waren, zeg maar ''de uitverkorenden van nieuwe bewoning in een hele nieuwe tijd, ten opzichte van mensen die ''het moesten doen'' met oude laagbouw-huisjes van 1927. (Zoiets als waar ik nu nog even in woon!)
Verheven was het zeker! Vooral als je op drie en vier hoog woonde! Je woonde toen in die flat echt op ''middenklasse niveau'', ook al woonden er normale hardwerkende arbeidersgezinnen.
Maar het was toch duidelijk luxer, dan wat men gewend was. Een douche hadden velen voor die tijd niet! Goederenlift, etc. We hebben het al heel vaak erover gehad en zullen dit, wat mij betreft, nu even niet meer herhalen. Maar toch.
De restricties en de ''gewichtige tekst'', zo juridisch formeel van opzet, onderstreepten toch wel de bijzonderheid van die zeker voor de maatstaven van toen zo bijzondere en nogmaals duidelijk luxere flatbewoning, ten opzichte van de rest. Was een gunst om er toen in te wonen!
En nu zijn we bijna 59 jaar verder, heeft de moderne tijd dit begrip al vele jaren terug ingehaald en zijn de flats thans vervallen tot het compromis van een tijdelijke bewoning, in node afwachting van luxere ''doorstroming''.
Hoe hoog waren de doelstellingen des tijds. Hoe luxe was eind jaren vijftig en jaren zestig het wonen aldaar. (Ook al moesten ouderen conditioneel goed op orde zijn, zeker als je op drie of vier hoog woonde, om alle trappen te bestijgen.
Voor mijn grootouders een hele klim! Ik zie het nog met een mix van medelijden en een plagerige glimlach om mijn mond, als ik ze als kind ''dampend'' van inspanning boven zagen komen en eerst een stoel moesten hebben om te zitten en bij te komen. Ook dat was de Richard Holkade-flat... Het is weer een beeld dat zo opdoemt!)
Hoe hoog het aanzien als je daar als eerste bewoners van weleer een woning kreeg... Hoe hoog de klim... Hoe laag eindigt het dadelijk na de sloop... Bijna een einde van 'n tijdperk vol herinneringen. Ieder op zijn of haar eigen wijze.
Toch weer een verhaal met ''herinnerings-sausjes''. Tja... Het is moeilijk om je er van los te weken. Maar het was er. We hebben het allemaal meegemaakt en beleefd. Dus eindigen waarmee begonnen werd. Hele leuke documenten!
Helemaal mee eens Ron. Ik vind dit soort documenten ook heel erg interessant.
BeantwoordenVerwijderenWat mij direct opviel, de weekhuur van f. 11,40 per week. Dat is maar liefst f. 49,40 per maand. Voor mijn gevoel was dat in 1954 toch best wel een hoop geld, of heb ik dat mis? Zoals Ron hier al aanhaalde, voor die tijd was de flat eigenlijk best wel luxe. Misschien dat dit er mee te maken heeft? In mijn beleving woonden mij ouders daar best wel goedkoop, dus zou het zo maar kunnen zijn dat de latere huurverhogingen wat lager waren toen dit soort luxe zaken later meer gewoon werden.
Allemaal vragen. Wie het antwoord weet mag het zeggen...
Potverdorrie zeg? wat leuk, en net wat Ron schreef; 't was allemaal zo keurig en met dure deftige woorden zodat je het drie keer moest lezen om het te begrijpen.
BeantwoordenVerwijderen40 cent "jonge, waar praat je over, 40 cent hahaha moet je nu nog mee aankomen, hoewel? ik denk dat een menige bewoner van deze tijd dat niet erg zouden vinden.
Kreeg zelf ook van de week een brief, huursverhoging, paar tientjes omhoog...toemaar.
Tja..dan klinkt die 40 cent welzo prettig in je oren, hahaha.
Maar , ik weet wel "dat, het toen in die jaren ook veel geld was...maar toch "het verschil, leuk toch.
Elf gulden en veertig cent per week had je op het trap lopen na best wel veel luxe voor in die tijd.
Na de kolenkachel kregen wij een gashaard, dacht een Benraad of zoiets.
Het was in iedergeval het nieuwste van het nieuwste, Ouders helemaal trots.
Je kon zelf uitmaken welke blokjes moesten branden, het waren allemaal blokjes wat appart van elkaar konden branden.
Nou!!!!ik stop maar met die ouwe koeien verhalen
Want de rest is al zoveel beschreven...maar toch "wel leuk.
Hee Ron M.!! Leuk je hier ook weer eens te treffen.
BeantwoordenVerwijderenNatuurlijk moest er wel een gasleiding worden aangelegd voor die gaskachel, want die hadden de flats in die tijd nog niet standaard. Immers aardgas was er nog niet, dat kwam pas in de loop van de 60er jaren.
Wie uit die tijd kent niet die grote gashouders van de gasfabriek in de Waarderpolder.
Onze eerste gaskachel was een Bocal, met van die 'wafels' achter de voorruit die mooi opgloeiden. Naast een gaskachel in de woonkamer hadden wij ook in twee slaapkamers van die gevelkachels op gas, én een gaskachel in de keuken. Dat werd dus een aardig leidingnet in huize Post....
Ed; ik denk, maar het is een gedachte hoor, dat een minder stevige huursverhoging navenant toch meer ''centraal'' (Vanuit Den Haag) werd opgelegd aan toenmalige Woningbouw-stichtingen.
BeantwoordenVerwijderenImmers; tegenwoordig dicteert Den Haag ook (nog steeds?) dat de huur jaarlijks maar met een paar procent mag stijgen. Dus kunnen ze het niet zo gek maken als wellicht toen. Flinke huursommen. Maar ja; het argument was ultramoderne bewoning.
Dus het kan zijn dat e.e.a. later meer vanuit ''overheidswege'' werd aangestuurd en opgelegd. Dit om te voorkomen dat er jaarlijks een TE forse huursstijging zou plaats blijven vinden, als je Woningstichtingen vrije hand zou geven.
Hoewel; als ik naar mijn eigen situatie kijk... ik vind die jaarlijkse huursverhoging, e.e.a. afgezet tegenover de lage ergonomie van mijn tochtige woning uit 1927 al jaren niet in verhouding. (Dit even terzijde het onderwerp.)
Maar over niet al te lange tijd verhuis ik, dus komt dat weer in balans. Althans; dat verwacht ik wel, zodat er weer enige rechtvaardiging kan plaatsvinden tussen gevraagde huur / ergonomie.
Even Ron; hee Ron! Leuk je weer even te lezen. Nou ja... mijn kijk over huursverhogingen heb je al gelezen. En herinneringen aan die leuke tijd van weleer, onze woningen van toen met alle voor die tijd luxe dingetjes, jaaa... het was een tijdperk!
Jaren vijftig / begin jaren zestig. Nog deels geworteld in degelijke tradities van pal na de oorlog. Het ''toen was geluk nog heel gewoon'' gehalte. En de nieuwe tijd. Invloed van Amerikaanse leefgewoonten, etc. Vrijere leven.
Bij ons was de haard in de woonkamer de enigste verwarming.
BeantwoordenVerwijderenMaar zo'n gashaard was een verwelkoming....nooit geen gesleep met de kolenkit...trap af trap op.
Krijg een vermoeden dat het weer uitdraaid op.......geeft niks "wat maakt dat uit.
Leuk Ed, dat je het hier hebt opgezet. Dat kan alleen jij. :-)
BeantwoordenVerwijderenDe huurverhoging was eigenlijk een voorloper op de vaststelling van de definitieve huur.
Mijn ouders konden destijds ook een benedenwoning krijgen in de Oltmansstraat, maar zij (mijn moeder) wilden liever alles gelijkvloers.
Wel zes trappen op, maar wie daar op let is een kniesoor.
Wil; ik had het in mijn stukje over OUDEREN (!), ten aanzien van de vele trappen loperij in die flat destijds, eer je boven was en ja... mijn grootouders hadden, toen al dikke zeventigers, moeite om integraal de zes trappen op te lopen!
BeantwoordenVerwijderenMijn oma had in de jaren zestig een flinke knie-operatie achter de rug en moest moeite doen om boven te komen, zonder lift! Heeft volstrekt niets met knies-orerij te maken, maar met het feit dat het 'n beste klim was, plain and simple!
Gewoon 'n feitelijke constatering van mij dat niet te ontkennen valt, that's it! Ik heb het volkomen juist gesteld! Uiteraard vlogen wij, jongeren, moeiteloos die trappen op. Uiteraard!
Dus in die voege moet je het zien als je e.e.a. t.a.v. wat ik schreef wilt baggateliseren met betrekking tot die dagelijkse trappen-loperij!
Maar je bedoelde het vast niet zo... Je bedoelt wellicht ons jonkies van toen? Tuuuurrrlijk!!! Goed! Dan begrijpen we elkaar, Wil! Maar wilde wel even dit feitelijke onderscheid aanbrengen!
Groetjes!
En natuurlijk was er één baas boven baas met al die trappen, en dat waren wij op vier hoog.....
BeantwoordenVerwijderenWatjes... ;-)
Ja Ed, je moest er wel wat voor over hebben om geen bovenburen te hebben. Dus .... niet klagen maar dragen ;-))
VerwijderenWat waren we nog jong, he Ed? Hahahaha... Conditie als een paard en we vlogen omhoog. Alleen naar beneden... daar hadden we zo onze oplossingen voor....
BeantwoordenVerwijderenNIKS LOPEN!!! Met je dikke r...t langs de trapleuning naar beneden. Sneller en scheelde energie die je buiten weer hard nodig had, toch???
Goh...zie mijn oma nog voor me.
BeantwoordenVerwijderenKwam ze bij ons ff op visite,hijgend, piepend en knorrend als een bejaarde paard, liep zij naar boven.
Eenmaal bij ons binnen moest zij minstend een halfuur bijkomen, hahaha.
"Gaat het Oma? PFFFffff Hugggggg PFFfffff "ja gaat wel Huuugggggghg.
Als kind vond ik het wel grappig om mijn oma te zien als een hijgend en briesend oude knol die omhoog kroop.
Tja....ik was een kind, wist ik veel dat je naarmate ouder wordt meer moeite had om 6 trappen op te lopen.
Tja zolang je jong bent en niets mankeer is het trappen lopen een eitje, maar gelukkig zijn er in de meeste flat's een lift (volgens mij tegenwoordig verplicht).
Pas boven de 4 verdiepingen, Ron! Dat heb ik althans ooit uit de verordoneringen begrepen... Daaronder is het ''ouderswets klimmen'' geblazen!
BeantwoordenVerwijderenEven nog 1 correctie. Formeel, heb ik weleens begrepen, zijn woningbouwcorporaties verplicht om boven de vier verdiepingen sowieso een lift te installeren. Dat heb ik ooit weleens gehoord.
BeantwoordenVerwijderenUiteraard is het in de moderne praktijk zo, dat tegenwoordig inderdaad een lift (soms meerdere) integrale toegang per verdieping garanderen in hoogbouw, naast/ parallel een reeks noodtrappen.
Dat zijn de verplichtingen. Maar een lift is tegenwoordig standaard. Gelukkig maar! Hoe dan ook ergonomisch gezien een hele verbetering met de situatie destijds. (Helemaal voor ouderen...)
Ik ging zojuist even heel creatief googelen op ''Woningstichting Vooruitgang''. Dat was o.a. de Woningstichting, zoals bekend, van onze Richard Holkade-flat. En zowaar kwam er iets boven water!
BeantwoordenVerwijderenDit interessants vond ik: http://www.archieven.nl/nl/zoeken?miview=inv2&mivast=0&mizig=210&miadt=236&micode=3624&milang=nl#inv3t1
Heel bekend, nu ik die naam weer las, was de naam van de heer H. J. Loppersum. Hij was, meen ik, het aanspreekpunt voor de bewoners en inde, meen ik, de wekelijkse huur. In mijn herinnering een strenge man. Beetje kalend. Zie het voor me.
Iedere week huur betalen.Dan zag je alle bewoners weer met hun huurkaart naar de Willem Pijperstraat gaan.
Betaalden de huur. Ik zie nog die ene man voor mij, met zo'n grote sigaar in het hoofd. Zat altijd achter de balie. De hele ruimte stonk naar de sigarenrook. Ging weleens mee met pa. Maar de naam Loppersum komt mij nog bekend voor.
Ik las ''archieven'' in die site, maar ben nog geen nieuwe feiten over de flat tegen gekomen. Maar dit vond ik wel met creatief googelen. Info over de Haarlemse Woningstichting Vooruitgang. Opgeheven in 1968. Wat een zegen, dat internet! Zoveel info, zoveel te zien en op te zoeken!!!
De naam Loppersum zegt mij ook wel iets...
BeantwoordenVerwijderenIn het Noord Hollands Archief heb ik nog wel het volgende gevonden over onze flats:
Blok van 96 woningen
architect: W.Ph. van Harreveld
Richard Holkade 15-61
Henriëtte Bosmanstraat 1-111
Willem Pijperstraat 2-50
Gebouwd in 1952, in gebruik genomen in 1953-1954.
Bronnen: Secretariearchief na 1899, afd. 7, 1952 reg. II-nr. 211, 1954 reg. II-nr. 65.
Ja, dat is boeiend, Ed! Ik vond die architect van Harreveld ook al in het Noord Hollands Archief, nadat ik zojuist de ''boomstructuur'' van die site verder ging uitklappen. (Heb nu niets anders te doen, want zit met een zware kou /griep aan huis gebonden. Komt wel goed!)
BeantwoordenVerwijderenAlleen als je e.e.a. aanklikt blijkt het geen ''open bron'' te zijn. Je kunt er niet al te diep in. Je zult echt naar de Jansstraat zelf moeten om meer te weten te komen over de flat.
Ik kwam op die site niet verder dan inderdaad architect van Harreveld, opdracht voor 96 woningen, 8 garages en 1 kantoor. Hij kreeg in 1952 de opdracht al die flats te ontwerpen.
De opdracht van de flats aan de Richard Holkade / Henriette Bosmanstraat en Willem Pijperstraat (identieke flats) leidden in 1961 voor Harreveld weer tot vervolgopdrachten voor laagbouwflats in Parkwijk, zo blijkt vervolgens.
Hij was dus precies op het juiste moment DE architect die de wederopbouw een creatieve ''boost'' moest geven, blijkbaar, hier in onze omgeving en Parkwijk. (Wellicht ook Schalkwijk?)
Zo heb ik weer gevonden;26 Aug 1953. De gemeenteraad stelt een krediet van F.1.o1o.000,-
BeantwoordenVerwijderenbeschikbaar voor de bouw van 100 woningen aan de Hamelinkstraat en de Schipholweg door de woningbouwvereniging "Voorzorg.
Op 26 April 1956; opening van de winkelgalerij aan de Hamelinkstraat.
De winkelgalerij aan de Hannieschaftstraat te Haarlem (poststempel 1964).
Die opening heb ik zelf nooit meegemaakt, maar wel intresant om met een beetje googlen er achter te komen.
VerwijderenAbsoluut, Ron! Dat is de grote kracht van internet.
BeantwoordenVerwijderenIk zal eens bij mijn moeder navragen over die Loppersum. De naam komt mij ook bekend voor. Hij zat volgens mij idd. achter de balie in het huushuisje, of was er in ieder geval aanwezig op vrijdagavond. Weten jullie nog hoe hoog die balie was? Of wij waren klein dat kan ook. Haha
BeantwoordenVerwijderenDie balie was inderdaad vrij hoog. Staat me ook nog wel iets van bij. Achter het loket zaten, in mijn herinnering, ik dacht dikwijls twee heren. De heer (Henk) Loppersum was er toen 1 van. Een autoriteit, zo weet ik nog. Had 'n strenge blik.
BeantwoordenVerwijderenEen stempelkussen op tafel met stempel en een metalen geldkistje om eventueel geld te wisselen en tevens het geld in op te bergen. Vervolgens Stempel op de kaart als bewijs van betaling voor die week en had je je plicht weer netjes gedaan.
Na 1968 kwam, meen ik, de giro op en gireerde je het huurgeld, of bracht een acceptgiro naar de bank. Maar zo begin jaren zestig ging het nog contant in dat illustere kantoortje, pal om de hoek. Je moest er dus persoonlijk heen, maar dat kwam het sociale contact dan ook wel ten goede.
Dan kwam je elkaar tegen en maakte, en passant even een praatje. De buren van een en hetzelfde trappenhuis hadden uiteraard wel vaker contact. (Soms wat minder, maar vaak was het contact heel erg goed.) De saamhorigheid was er erg groot.
Zo groot dat het uitgesloten was, gelukkig nooit gebeurd (!) dat er mensen wekenlang dood in huis konden liggen, zonder dat iemand ze miste! Je wist veel van elkaar en had wel iets ''Dorps''. Het had iets bijzonders, die flat. Nu zijn we individualischer geworden. Toen was dat anders!
Toen destijds bij ons die tussenmuur eruit werd gebroken zat je natuurlijk ook met het feit dat je hiervoor toestemming hoorde te hebben. Er staat mij bij dat de naam van Loppersum door mijn ouders ook werd genoemd als zijnde de persoon die toestemming zou hebben gegeven.
BeantwoordenVerwijderenDit was natuurlijk helemaal niet het geval, maar ja, de man was een aantal jaren nadat die muur er uit was gemept overleden, en kon dus nooit meer worden nagegaan of hij inderdaad toestemming had gegeven.
In die tijd werd ook nog niet alles op papier gezet schijnt het. Maar ik vraag mij af of ze er mee weg waren gekomen als de woningbouwvereniging moeilijk had gedaan.
Ik heb begrepen dat er bewoners waren die ook een tussenmuur hadden verwijderd, maar deze bij verhuizing er weer in moesten zetten. Vaak werden de stenen ook door hun bewaard. Bij ons werd niets bewaard, en ook hoefde bij mijn weten die muur bij hun verhuizing er niet meer in.
Maar goed, die van Loppersum schijnt toch wel een autoriteit te zijn geweest.
Zo zie je maar weer wat een naam aan herinneringen kan oproepen.
Even over dat muren-uitbreken, Ed. Ik herinner mij ook dat nogal wat buren muren doorsloegen om slaapkamer(s) bij de woonruimte te betrekken, zodat je een grotere centrale leefruimte kreeg.
BeantwoordenVerwijderenToch was dat niet zonder gevaar. Je moest heel goed weten of de muur (muren) die doorgeslagen werden niet tot een draagmuur behoorden. Ik denk dat de Woningbouw niet ''happig'' was op het doorslaan van muren.
Je haalt toch ''het verband'' eruit. In geval van de heer Veering werd hij vertrouwd, omdat hij werkte voor Van der Putten, aannemers en constructie)?) bedrijf.
Bij jullie was dat gebeurd, bij Veering, onder jullie, was ook een muur eruit geslagen. (En dat hebben we goed kunnen horen! We zaten te beven en te trillen in de huiskamer.)
Het gebeurde dus vaak. Bij mijn weten waren bewoners verplicht, na toestemming, absoluut alle stenen te bewaren!
Jouw ouders zijn dus goed ''weggekomen'' ermee, kun je aldus stellen! Een vraag; heeft Ton Veering jullie geaviseerd / geholpen met die sloop, toen, of kwam Veering nooit boven, bij jullie? Ben ik weleens benieuwd naar. Graag info.
Loppersum was, aldus, in mijn herinnering een autoritaire man. Nors uiterlijk. Zie hem nog voor mij. Hij is 1 keer, in mijn herinnering, bij ons binnen geweest voor een lichte schade afhandeling. (Mijn moeder wist het ook nog!)
Tijdens een zware najaars-storm, ergens begin jaren zestig, sloeg door een rukwind het slaapkamerraam, achter (aan de plein-kant) uit mijn moeders handen terwijl ze deze net wilde sluiten en klapte keihard wagenwijd weer open. Gevolg? Door de klap tegen de gevel sloeg het glas uit het raam en kwam terecht in de bosjes.
Mijn vader kwam geschrokken aanstormen op het hulpgeroep van mijn moeder. Heeft in allerijl wat houtboard gepakt en profisorisch op het raam vastgespijkerd. Volgende dag nam Loppersum de schade op. Hij was dus HET aanspreekpunt bij calamiteiten en straalde het nodige gezag uit.
Uiteraard werd het glas snel gemaakt door een glasinzetter, de volgende dag, maar voor de verzekering van Woningstichting Vooruitgang moest Loppersum een notitie van de schade maken.
Dus hij was een notabele binnen Woningstichting Vooruitgang. Een nieuwe herinnering, gekoppeld aan 's mans naam. Maar dat muren doorslaan, om dit stukje mee af te sluiten, was bepaald niet zonder gevaar.
Je mocht het zeker niet op ''eigen houtje'' doen, maar wel onder deskundige begeleiding. Althans; dat lijkt mij heel logisch! Goed de bouwtekening bestuderen wat een draagmuur was en een afscheidingswand, lijkt mij. Het was geen taak voor een ''Eigen Huis en Tuin'' amateur...
Bij ons ging die muur er rond de kerst uit (jaar weet ik niet meer precies). De kerstboom stond in de huiskamer, en die was na de sloopklus helemaal grijs...
BeantwoordenVerwijderenMijn vader heeft dat sloopwerk samen met Daan Boulonois gedaan, en bij mijn weten is dat zonder Veering gebeurd. Zij kwamen eigenlijk ook nooit bij ons over de vloer.
Ik weet nog goed dat er een dikke houten balk ingezet werd met een grote bout in het midden waarmee hij aan het dak werd bevestigd. Bij ons kon er in principe weinig gebeuren omdat wij alleen maar het dak boven ons hadden.
Tijdens de sloop werd de hele zooi ondersteund met stempels. Waar die vandaan kwamen weet ik niet, misschien toch iets met Veering???
Helaas is er geen beeldmateriaal van bewaard gebleven.
Heel Leuk verhaal, Ed! Wel een mooie ''timing'' om zo'n sloopklus met Kerstmis te doen, hahaha. Je zou verwachten zo 's zomers als de ramen open kunnen staan om het betonstof snel weg te laten waaien, etc. Dat ze zoiets uitgerekend rondom de feestdagen gingen doen, he? (Zonde van die boom!)
BeantwoordenVerwijderenDie stempels, Ed, dat zou heel goed kunnen dat Ton Veering die aan je ouders heeft uitgeleend via diens werk bij Van der Putten. Klink heel erg logisch! Wist niet dat Daan mee had geholpen.
En ja; het (houten) dak weegt niet zo zwaar als het (mede) ondersteunen van een zware, complete bovenverdieping waarvan je niet wilt dat e.e.a. zou imploderen en dan beneden terecht zou komen.
Uit het feit dat jullie een houten balk hebben gebruikt ter ondersteuning van het dak, maak ik op dat er nog wel een restant muur, links en rechts, toen is blijven staan waarop immers die draagbalk bijdraagt tot nieuwe dak-ondersteuning.
Ik meen mij te herinneren dat jullie i.d.d. niet de complete muur eruit hadden geslagen, maar een soort van ''toog'' hadden? Weet niet meer zo precies. Het is al zo erg lang geleden dat ik dat zag. (Die balk moest toch ergens op rusten.)
Maar dan heeft het bij jullie toch goed gezeten. Inderdaad was de verbouwing bij, bijvoorbeeld, Veering wat risicovoller, maar hij wist wat hij deed en ook dat heeft zo jarenlang goed gezeten.
(En bovendien waren jullie nu echt bepaald geen ''hossers en feestvierders'', hahaha, absoluut rustige bewoners. Dus het risico was minimaal...)
Bij ons werd er begonnen op (jawel !!!) vrijdag avond. We werden gewaarschuwd door de buren, want je kon het gehak horen in het "huurhuisje". Dus toen maar gestopt en gewacht tot de zaterdag. Eerst werden er stempels geplaatst. Toen ging de muur er uit. Deze werd opgeslagen in de grote box beneden. Alle stenen met de lift naar beneden.
BeantwoordenVerwijderenDaarna werd er een stalen U-balk geplaatst en vervolgens werd de boel weer afgewerkt. Resultaat : een grotere kamer en wij met z'n drieën op één slaapkamertje. We vonden dat erg gezellig.
Ook wij hadden zo'n tussenwand, maar dan niet van steen.
BeantwoordenVerwijderenDe tussenwand bestond uit een houten raamwerk met glas en schuifdeuren, dus van een steunmuur was er geen sprake.
Dat de wand werdt verwijderd kwam, omdat mijn broer ging trouwen en een kamertje vrij kwam, konden mijn ouders mooi in dat kamertje slapen.
Het voordeel was dat het opklapbed van mijn ouders uit de achterkamer kon, en dat de woonkamer groter werdt.
Maar als ik toen zo tijdens de sloopperiode in de woonkamers kon kijken, waren ze toch niet zo groot als ik dacht, maar dat wisten we al "in de kinderogen lijkt alles groter.
Ik denk dat toen in elke woonkamer de tussenwand eruit gehaald werdt.
Toen wij eind 73 eruit gingen, was er geen spraken van het terug zetten van de tussenwand.
Wie weet werdt het toen door de woningbouw gedoogt "mits het netjes werdt gedaan.
Met het netjes, bedoel ik het verwijderen van de tussenwand, plus de afwerking daarvan.
BeantwoordenVerwijderenIk heb het oude huurcontract van familie die voor ons in ons huis in de Richard Holkadeflat woonden, hier via mij door Ed reeds eerder geplaatst, nog even nagekeken.
BeantwoordenVerwijderenOver uitbreken van diverse muren wordt er niet in gesproken. (Wel leuk om te lezen, bij lid 18e dat er 's zondags geen was buiten mag hangen, hahaha!!!
Was een hele ''Christelijke tijd'', toen... Vooruitgang was vast Katholiek of Protestant?) Maar e.e.a. liep, uiteraard, na schriftelijke toestemming van de heer Loppersum? Hij bepaalde!
Henk Loppersum was, nu weet ik het weer, zeg maar de Opzichter van toenmalige Woningstichting Vooruitgang. Het lijkt mij logisch dat stenen absoluut bewaard dienden te worden, liefst welke ongeschonden?
(Hoeveel zouden dat er kunnen zijn geweest met de slagen van mokers en voorhamers?) En dan in 1 stuk los konden worden geslagen?
Bij jou, Ron, was er sprake van een houten (niet dragende) scheidingswand. Dat klopt! Weet het nog! Ik herinner het mij, daar ik 1 keer bij mevr. Provoost binnen ben geweest, jaren later.
Mijn moeder en Dien Provoost waren vriendinnen van de Kaartclub. Maar die kon je moeilijk in 1 geheel eruit slopen. Dat frame zat, stel ik mij zo voor, in de muur met de woonkamer verankerd?
Ik weet nog dat wij in begin jaren tachtig een compleet nieuw raamprofiel, voor, en nieuwe slaapkamerramen kregen van de firma Europrofyl. Nou, dat was wat! De oude smalle raamprofielen van 1953 rustten op een kleine verhoging middels een 1 steens muurtje. Waren erg smalle ramen.
Dat muurtje werd er met geweld uitgetrapt. Je schrok je het lazarus als dat boven of beneden je gebeurde. BOEMMMM... Zware dreun. ''Zo, die ligt eruit,'' was het nuchtere commentaar van mijn vader die toen nog maar kort te leven had.
We hadden altijd wel het fatsoen om even de boven en beneden-buren te waarschuwen over de plannen en ook de dag aan te kondigen, wanneer er een muur uitgeslagen zou worden. Meestal zorgde je dan dat je uit huis was, wat 's zomers minder moeilijk te doen was dan in de winter.
Maar we hielden altijd wel veel rekening met elkaar en als het te gek werd dan dorst je elkaar er ook vriendelijk op aan te spreken, zonder weggeblaft of uitgescholden te worden.
Ik kijk de site was het een zeer goed en zeer informatief in vele aspecten dank voor het aandeel zo'n mooi werk . kamer dordrecht
BeantwoordenVerwijderen