Mijmeringen van een oud-bewoner van de Richard Holkade

17 februari 2012

Door: Ed Post
Tekst: Ron Hameetman
Foto's: Ed Post en Ron Hameetman


Ik bestudeerde vanmorgen nog eens mijn fotoarchief. Heerlijk zoals die mensen vroeger woonden, pal na de oplevering van de flats, vooral aan de Prins Bernardlaan en Schipholweg kant. (Zeg maar; de Zuid-oost hoek van de Henriette Bosmansstraat, aan de achterkant.) Het was toch een enorm ruim zicht wat je had, zeg!

Je ziet het erg goed op, met name, die foto van het Slachthuis uit eind van de jaren vijftig. Wat een rust, wat een sfeer. Heerlijk wonen, toen!

Wij hadden een fenomenaal uitzicht over het weiland en keken zowat tot de duinen. (Vooral de bewoners van drie en vier hoog. Ik benijdde altijd diegenen van de hoogste verdieping.

Ze hadden het mooiste ruimtelijk zicht en baalde dat we ''maar'' op drie hoog woonden...) Maar goed; je keek helemaal naar de stad, zag de Kathedraal Sint Bavo in de verte. Mooi ijkpunt!

De bomen beletten nog niet zozeer het uitzicht, als later. Althans; je kon nog wel tussen de kieren doorkijken, maar 's winters werd het zicht vanzelf tijdelijk nog een stuk ruimer...


Maar de genoemde bewoners van o.a. de Henriette Bosmansstraat-flat en Willem Pijperstraat keken helemaal ''een eind weg''. Geen Schalkwijk, geen nieuwe Schipholweg.

Allemaal weiland zover als je kon kijken. Het leek wel of je echt aan het eind van de wereld woonde. Zo ken ik het ook nog, toen mijn ouders en ik in augustus 1961 de R. H. flat introkken.

Hahaha... Spaakwieltje aan de grote dakhaak, die speciaal voor verhuizingen tijdens de bouw aan het overstekende dakbeschot was aangebracht. (Toch slim doordacht voor die tijd!) Wat een wijdsheid, een uitzicht. Wat een ultiem genot!

Wat een eindeloos gevoel van vrijheid gaf dat. In 1 KLAP was dat weg in 1987, toen dat pokke gebouw (!) voor onze neus verscheen, op dat weilantje. Weg idylle. Weg koeien, weg leuke boerinnetjes.

Ik zie ze nog voor me, die twee ''lekkere meiden'' in blauwe overallen en altijd naar me zwaaiden... Niks meer! Een niet te dempen ramp! Plannenmakers hadden geen enkel oog voor idylle! Ze woonden er niet, kenden de situatie dus niet!

Voortaan keken en kijken mensen tegen glas en steen. Maar ik mag nog graag, op z'n tijd, die historische foto's bekijken als ik weer een beetje het gevoel van ''opgesloten zitten'' krijg, beperkt door de dimentie van slechts de overkant van de straat. Dan zie en herinner ik mij weer die enorme wijdsheid en dat uitzicht. Dat blijft mij het sterkst bij van de flat. Het mooie uitzicht! s'Zomers krijg ik het weleens benauwd en fiets ik, ''vluchtende'' naar het kopje van Bloemendaal en loop de Uitkijktoren op. Liefst alleen! En dan die wijdsheid van toen weer even opsnuiven. Ja! Zo was het dus ooit!

Dat was wonen op de Richard Holkade flat en aanpalende flats... Ons buurtje, onze flats. Nog even, dan is het slechts tekst van een getuige die zich e.e.a. zo goed herinnert en voor altijd blijft herinneren.

Wat gebeurt er met Noach?

3 februari 2012

Door: Jacqueline
Bron: Digitale Wijkkrant Haarlem-Oost
Tekst: Wilma Klaver, HD
Foto 1: Bep Uithol, foto 2: fam Seetz


De symboliek was prachtig. Theo Mulder schiep uit Franse kalksteen een beeld van ‘Noach met de duif’ aan de rand van een nieuwe woonwijk in de Slachthuisbuurt waar bewoners begin jaren zestig van de vorige eeuw aan een nieuw leven begonnen.

De duif toonde – zo wil het Bijbelverhaal – met de verse olijftak in zijn snavel aan dat de aarde weer bewoonbaar was geworden na de vernietigende zondvloed.

Een halve eeuw na plaatsing van het beeld zijn de eerste huizenblokken aan de zuidstrook gesloopt. De Slachthuisbuurt wordt ingrijpend gerenoveerd. Noach gaat nog altijd op zijn knieën in het parkje, al vijftig jaar blij en dankbaar dat de stevige vogel hem het goede nieuws komt brengen. Inmiddels in alle eenzaamheid.

Of de toekomstige bewoners van de geplande nieuwbouw – een mix van sociale woningbouw en duurdere huizen – nog in zijn vreugde mogen delen is de vraag. Het parkje mag groen blijven zo lang zich geen partijen bij de gemeente melden die bouwplannen hebben voor dit stukje groen. De wijkraad van de Slachthuisbuurt heeft niet kunnen voorkomen dat het puntje groen mogelijk geofferd wordt, maar berust in de wetenschap dat het zo’n vaart niet zal lopen.

In deze tijd van economische recessie is er vast geen hond te vinden die dit stukje land te gelde wil maken. Hooguit dat een hond hier zijn plasje wil doen. Noach en zijn duif zijn wel vogelvrij. Voor een vogel geen bezwaar.

Mocht de adviescommissie Kunst in de Openbare Ruimte (Kior) dit innemende beeld van Theo Mulder een betere plek toedichten dan zou dat toch in een kinderrijke buurt moeten zijn. Zo had het bestuur van R.K. Woningbouwvereniging St. Bavo het bedoeld. Of misschien voor de deur van een financiële instelling die het water tot de lippen staat.

Sneeuw!!

3 februari 2012

Door: Ed Post


Ondanks alle weersvoorspellingen hadden we tot nu toe een hele zachte winter met haast lente-achtige temperaturen. De sneeuwklokjes stonden bij ons in de tuin al volop in bloei.

Dat was dus tot vandaag. Eerder deze week werd het al behoorlijk koud, met nachttemperaturen van -7 graden... En vanmorgen was het dan zo ver, we werden getrakteerd op een aardig pak sneeuw.

Er zijn van die dingen waar je inspiratie van krijgt, en deze sneeuwval én een door Ron Hameetman toegestuurde foto van zijn moeder in de sneeuw bij het beeld van Noach bij de Schipholweg in 1962 was voldoende om deze pagina te maken. Een pagina met sneeuwfoto's rond de Richard Holkade.

Indien er lezers zijn die ook nog sneeuwfoto's hebben van de Richard Holkade, stuur ze mij toe, en dan worden ze hier ook geplaatst. Het adres, edpostfotografie@upcmail.nl.

Haarlem Oost vanuit de lucht

1 februari 2012

Door: Ed Post


Vorig jaar had ik al aangegeven dat ik aan het zoeken was geweest naar oude foto's van de Slachthuisbuurt. Deze zoektocht duurt nog steeds voort, en af en toe vind ik weer een pareltje. Zo ook deze keer.

Ik heb een oude luchtfoto gevonden van Haarlem Oost. Op deze foto is duidelijk te zien dat de flats rond de Richard Holkade, de Hannie Schaftstraat en de Prins Bernhardlaan nog niet bestonden. Zelfs heel Parkwijk ontbreekt nog. En over Schalkwijk hebben we het helemaal maar niet.
Ik denk dat deze foto ergens aan het einde van de veertiger jaren is gemaakt.

Voor wie bekend is met Haarlem Oost kan een heleboel interessante dingen ontdekken. Zo ligt er bijvoorbeeld al een brug over de Ringvaart, volgens mij de brug van de Oude Schipholweg. Er is goed te zien dat naast deze brug in aanbouw nog een ander smal bruggetje was. Zo te zien precies op de plek waar nu de snelweg ligt. Ook is volgens mij het oude tracé van de Haarlemmermeer spoorlijn te zien. Deze lijn was toen al opgeheven.

Van ons oude buurtje heb ik hieronder een deelvergroting geplaatst. Duidelijk is te zie dat na het kerkje op de Richard Holkade geen bebouwing meer was. Ook is te zien dat de Eerste- en Tweede Kanovijver destijds nog niet bestonden.

Ter vergelijking heb ik onderstaand een foto uit 1953 bijgevoegd als vergelijkingsmateriaal.
Ook hier is te zien dat de Eerste- en Tweede Kanovijver in 1953 nog niet bestonden.


Uiteraard kunnen de foto's door aanklikken in groot formaat worden bekeken voor nog betere details.

Veel kijkplezier.
Ed Post.